محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825960818
چرا مجلس به جای مطالبه گری، چوب لای چرخ شده است؟!
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: چرا مجلس به جای مطالبه گری، چوب لای چرخ شده است؟!
آنگونه که واکنش‌ها نشان می‌دهد، احتمال بروز تغییر ناچیز و اندک است مگر آنکه اتفاقی در سطح روسای قوای مقننه و مجریه رخ داده و یا کسی ریش سفیدی کند؛ گویا نمایندگان مجلس فراموش کرده‌اند که نماینده مردمی هستند که از بابت هزینه‌های درمانی و کمبودهای این حوزه در رنجند و بسیاری به دلیل به درد آمدن یک عضو خانواده، به فقر و نداری مبتلا می‌شوند.
کد خبر: ۳۷۸۴۳۲
تاریخ انتشار: ۲۵ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۲:۱۲ - 14 February 2014
ماجرا زمانی آشکار شد که خبر بدحال شدن وزیر مخابره و علت آن، کسر سه هزار میلیارد تومان از بودجه وزارت بهداشت اعلام شد؛ کسری بزرگ و هنگفتی که از فرط عجیب بودن، صدای رئیس مجلس را هم در آورد اما تغییری در آن حاصل نشد!
به گزارش «تابناک»، در شرایطی که پرداخت سهم سلامت یکی از اصلی ترین شعارهای آغاز هدفمندسازی یارانه‌ها بود، هزینه‌های تحمیلی این بخش به مردم در یکی دو سال اخیر به قدری افزایش یافته که از یکسو روز به روز بر شمار خانوارهایی که درمان یکی از اعضا ایشان را به زیر خط فقر سقوط داده افزوده می‌شود و از سوی دیگر بیم آن می‌رود که دستاوردهای گران سنگی همچون ریشه کن کردن برخی بیماری‌های واگیردار تحت الشعاع قرار گیرد.
همه اینها تنها بخشی از ماجراست که به وضعیت موجود سلامت می‌پردازد نه آنچه نیاز واقعی این بخش است و کمبودهای پرشمار این حوزه را یادآوری می‌کند؛ یعنی فعلا قرار بوده همین امکانات موجود را عادلانه توزیع کنیم و سهم دولت در پرداخت هزینه ها را افزایش داده و اندکی به سمت رایگان سازی این حوزه پیش برویم اما دریغ که در رسیدن به این هدف هم شکست خورده‌ایم، چه برسد به توسعه امکانات و رفع کمبودهای فراوان حوزه سلامت.
اینکه چرا به این نقطه رسیدیم و چه مولفه هایی در گرانی بیش از پیش سلامت تاثیر گذاشته‌اند، مجال دیگری می‌طلبد اما جالب است بدانید در چنین شرایطی هم، هستند کسانی که فارغ از رنج و درد مردم تصمیم می‌گیرند و از هر فرصتی برای لاغرتر کردن بودجه این بخش دریغ نمی‌ورزند؛ آن دسته از نمایندگان مجلس شورای اسلامی که هنوز اظهار نظر امیدوار کننده رئیس مجلس درباره افزایش بودجه وزارت بهداشت شنیده نشده، 180 درجه مخالف آن حرکت کرده و تصمیمی اتخاذ کردند که هم صلاح مردم در آن دیده نشده است، هم نقض غرض است و هم به شکلی شگرف، با قوانین در تضاد است!
ماجرا از این قرار بود که نیمه بهمن ماه، علی لاریجانی در جشنواره علوم پزشکی ابن‌سینا با تاکید بر اینکه هزینه‌های سلامت را نباید هزینه جاری دانست، بلکه سلامت بستر تولید است، بهبود وضعیت بیمه ها را یکی از اقدامات موثر در کاستن فشار هزینه‌های سلامت بر مردم خواند و گفت: در کشور ما بیمه‌ها تحت نظر وزارت بهداشت و متمرکز نیستند. چند ماه قبل درخصوص یکپارچه شدن بیمه سلامت در مجمع تشخیص مصلحت نظام مباحثی مطرح شد و پس از مدت‌ها گفت‌وگو مقرر شد که بیمه‌ها تحت نظر وزارت بهداشت و به صورت یکپارچه اداره شوند. وزیر بهداشت نیز باید مسئولیت درمان و سلامت را بپذیرد. این مسئله تصویب شد و به زودی ابلاغ می‌شود و پایه قانون لازم نیز در مجلس شورای اسلامی تامین شده و وزارت بهداشت متکفل سیاست‌گذاری در این حوزه خواهد شد.
وی با اشاره به قانون هدفمندی یارانه‌ها و لزوم پرداخت بخشی از درآمد هدفمندی یارانه‌ها در بخش سلامت افزود: در دوره‌های قبل قانون هدفمندی یارانه‌ها به گونه دیگری اجرا شد و سهم درمان داده نشده و این مشکل نیز برطرف نشد. در مرحله دوم باید سهمی را برای درمان اختصاص داد و به این دلیل در زمان رسیدگی به لایحه بودجه تصویب شد که یک درصد به مالیات بر ارزش افزوده اضافه شود که بالغ بر 3 هزار میلیارد تومان شده و بخشی از آن را به بخش سلامت اختصاص خواهیم داد. امیدوارم این مبلغ اختصاص داده شد سکوی پرتابی برای وزارت بهداشت شود.
اگر این سخنان امید بخش رئیس مجلس را کنار وعده‌های دولت در مجزا کردن سهم سلامت از تبصره لایحه هدفمندی یارانه بگذاریم، دورنمای خوبی تصویر می‌شود که امید بخش است اما ظاهرا قرار نیست حتی در خیال هم دلخوش شویم چراکه به فاصله یکی دو روز از این اظهار نظر رئیس قوه مقننه، نمایندگان تصمیم گرفتند که مبلغ سه هزار میلیارد تومانی که قرار است از افزایش مالیات بر ارزش افزوده محقق شود، به بیمه ها سپرده شود نه وزارت بهداشت.
این اتفاق از این رو سوال برانگیزتر می‌شود که به یاد بیاوریم رئیس مجلس از تکلیف شدن واگذاری مسئولیت بیمه ها به وزارت بهداشت در مجمع تشخیص مصلحت نظام سخن رانده و حتی دیده شدن الزامات قانونی این ماجرا در مجلس سخن گفته است؛ گویی از هیات رئیسه مجلس تا بدنه آن که نمایندگان و کمیسیون های مختلف هستند، اختلاف زمانی حاکم است!
اینجا بود که وزیر بهداشت منقلب شد و برای کنترل سلامتی راهی بیمارستان شد تا یکی دو روز بعد، آنچنان سخنان آتشینی بیان کند که با گذشت دو سه روز، هنوز تندی و تیزی خود را از دست نداده که هیچ، برخی بحث های حاشیه ای زیادی را به همراه داشته است؛ از نشست خبری وزارت بهداشت تا مناظره‌ای که قرار است فردا در رسانه ملی برای بررسی گوشه‌ای از ماجرا برگزار شود.
شاید بد نیست گزیده‌ای از سخنان حسن قاضی زاده هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی را با هم مرور کنیم:
بیمارستانهایی که نداریم در حوزه سلامت پروژه‌های عمرانی زیادی داریم که با اعتبارات موجود تا 20 سال آینده هم نمی‌توانیم آنها را به سرانجام برسانیم. بیمارستانهایی داریم که 28 سال پیش ساخت آنها شروع شده استو نیمه تمام رها شده‌اند. حتی کمپانی‌های خارجی هم که برای ساخت و تکمیل آنها آمده‌اند، گفته‌اند اگر اعتبار آن 18 ماهه تأمین می‌شود،اجرا می‌کنیمو اگر قرار باشد اعتبار 36 ماهه باشد، نپذیرفتند. [رئیس مجلس تعداد بیمارستان‌های ساخته نشده و نیمه تمام را 300 الی 400 بیمارستانی ذکر کرده و معتقد است که اتمام آنها با روند فعلی بودجه، چهل تا پنجاه سال زمان می‌برد] آمده‌ایم که تغییر ایجاد کنیم، اما لازمه آن داشتن بیمه‌های قوی و بخش خصوصی قوی است؛ باید هولدینگ های قوی بهداشتی و درمانی در کشور ایجاد کنیم. جایی که بودجه لازم دارد اما ندارد ما قول داده‌ایم که شبکه فرسوده بهداشتی کشور را اصلاح کنیم. این شبکه نه از نظر فیزیکی بلکه به خصوص از نظر نرم افزاری و فناوری های روز بسیار فرسوده است و قرار بود با این اعتبار 3 هزار میلیارد تومانی در این جهت حرکت کنیم و زیرساخت یکپارچه‌ای را برای شبکه بهداشتی کشور به خصوص در روستاها وحاشیه شهرها که هیچی ندارند، ایجاد کنیم. بدهی‌های کلان مردم در بخش سلامت و بهداشت واقعاً مشکل دارند و ما هم با این همه کسری و بدهی که اکثر آن مربوط به حقوق پرسنل شبکه بهداشتی و درمانی کشور است، نمی‌توانیم کاری کنیم. رقم بدهی وزارت بهداشت آن طور که ما اعلام کرده‌ایم، هفت هزار میلیارد تومان است و سازمان مدیریت که خیلی هم سختگیرانه عمل می‌کند، 5 هزار و 500 میلیارد تومان آن را پذیرفته است. پرستاران ما 22 ماه است که کارانه و اضافه کار نگرفته‌اند؛ چطور می‌توانیم رضایتمندی مردم را تأمین کنیم در حالی که نمی‌توانیم حق و حقوق پرسنل پزشک، پرستار، بهورز و کارکنان اورژانس را به موقع پرداخت کنیم؟ از432 هزار پرسنل وزارت بهداشت فقط 230 هزارنفر ردیف بودجه دارند و حقوق حدود200 هزار نفر دیگر مستقیم از جیب مردم پرداخت می‌شود؛ تا کجا باید با این روند بخش بهداشت و سلامت را اداره کنیم و شرمنده مردم باشیم؟ آرزوی وزیر راه حل داشتن نظام سلامت موفق داشتن بیمه قوی است که بتواند به صورت واقعی خرید خدمت کند. باید اعداد و ارقام مربوط به تعرفه‌ها را واقعی ببینیم تا بتوانیم جلوی تخلف‌ها را بگیریم. این دفترچه‌های درمانی که می گویند 18 درصد هزینه درمان مردم را می پردازند ولی در عمل 10 درصد هم نمی پردازند نیز باید کارآمد شوند. اگر این اتفاقات نیفتند همچنان شرمنده مردم می‌مانیم. آرزو می‌کنم یک روزی قانون یکپارچه شدن و قوی شدن بیمه‌های کشور اجرا شود باید بتوانیم از مردمی که تحت فشار هستند و عده زیادی از آنها به خاطر هزینه‌های سلامت فقیر می‌شود، حمایت کنیم؛ افرادی نیازمندی که هر روز تعدادشان روز به افزایش است. اعتراف وزیر روزگاری فکر می‌کردم که آوردن تجهیزات گرانقیمت در بخش خصوصی به نفع مردم است. تصورم این بود که بخش خصوصی خودش هزینه آن را می‌پردازد و نباید جلوی این کار که به پیشرفت تکنولوژی خدمات سلامت در کشور منجر می شود گرفته شود اما وزارت بهداشت وقت با این نگاه من مخالفت می‌کرد. امروز فهمیده‌ایم که اعتبارات کشور محدود است و با آوردن چنین تجهیزاتی هنگامی که وارد عرصه خدمت می‌شوند دست در جیب مردم می‌کنیم تا هزینه آن را تأمین کنیم. ورود تجهیزات پزشکی مدرن به کشور تا جایی که لازم و ضروری است قابل توجیه است اما اگر بیش از آن باشد به نفع مردم نیست و باید با حساب و کتاب باشد. «شاید قدری تند صحبت می‌کنم اما چاره‌ای نیست» من واقعاً خواهش می‌کنم که مسئولان کشور به خصوص در مجلس با سلامت مردم شوخی نکنند، در 10 سال گذشته هر کسی به عنوان وزیر بهداشت آمده است چنین مشکلاتیداشته است و معمولاً افرادی هستندکه آدرس غلط می دهند. با لابی گری نمی توانیم پیشرفت کنیم . هر وقت می خواهند پیشرفت کشور را به رخ بکشند از تولید 40 درصد علم و فناوری کشور در حوزه سلامت صحبت می‌کنند اما وقتی سخن از بودجه می‌شود، چین سخنهایی می‌گویند. من نمی‌خواهم در مورد افت شاخصهای سلامت در کشور در دهه فجر صحبت کنم. 8.5 میلیون نفر در حاشیه شهرها زندگی می‌کنند و مهاجرت کرده‌اند اما هیچ گونه امکانات بهداشتی ندارند. شاید من قدری تند صحبت می کنم اما چاره‌ای نیست؛ باید با صراحت مسائل را گفت. بودجه پایداری در بخش سلامت تعریف نشده است. مرتب اتوبان درست می‌کنند و شهرها گسترش می‌یابد، شهرکهای جدید تأسیس می‌شوندبدون اینکه شبکه بهداشتی-درمانی و خدمات درمانی و اورژانس متناسب با آن ایجاد شود. از 210 هزار میلیارد تومان بودجه امسال، کمتر از 130 هزار میلیارد تومان آن محقق شد که امیدواریم سال آینده این گونه نباشد.
پیرو سخنان وزیر، رئیس کمیسیون بهداشت مجلس از انتقادات وزیر استقبال کرد و در تذکری خواستار ابهام بوجود آمده در کمیسیون تلفیق شد که بودجه مورد نیاز وزارت بهداشت را به بیمه سلامت ایرانیان اختصاص داده است؛ بیمه‌ای که هیچ چیز آن معلوم نیست و البته اگر معلوم هم شود، می‌بایست زیرمجموعه وزارت بهداشت قرار گرفته و ابزاری در دست وزیر برای بهبود اوضاع سلامت باشد اما شگفت اینکه از همین حالا کسانی برای نپیوستن آن در تلاشند!
این انتقاد با درخواست رئیس مجلس از کمیسیون تلفیق برای رفع ابهام همراه شد اما آنگونه که واکنش‌ها نشان می‌دهد، احتمال بروز تغییر ناچیز و اندک است مگر آنکه اتفاقی در سطح روسای قوای مقننه و مجریه رخ داده و یا کسی ریش سفیدی کند.
گویا نمایندگان مجلس فراموش کرده‌اند که نماینده مردمی هستند که از بابت هزینه‌های درمانی و کمبودهای این حوزه در رنجند و بسیاری به دلیل به درد آمدن یک عضو خانواده، به فقر و نداری مبتلا می‌شوند؛ از این رو می‌گوییم فراموش کرده‌اند که اگر غیر از این بود، ایشان در نقش مطالبه گر دولت مردان را تحت فشار قرار می‌دادند که اوضاع را به سامان کند نه اینکه وزارت بهداشت مطالبه گری کرده و عملکرد نمایندگان به چوب لای چرخ شبیه شود!
برای دریافت و دیدن آخرین اخبار تابناک، از هر نقطه ای در اینترنت Toolbar اختصاصی تابناک را از لینک زیر دریافت و بر روی مرورگر خود نصب کنید:
لینک دریافت Toolbar تابناک
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها