محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830892402
جنبش فتح وال استریت و فروپاشی آمریکا؛ امکان یا امتناع؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
جنبش فتح وال استریت و فروپاشی آمریکا؛ امکان یا امتناع؟
بحران های ناشی از سیاست خاورمیانه ی جدید با بحران نظریه پردازی، بحران نظامی، بحران اقتصادی و پیدایش جنبش وال استریت استمرار پیدا کرد. در واقع منشاء سیاسی و خارجی جنبش وال استریت، سیاست خاورمیانه ای آمریکا بود.
دکتر خسرو وفایی استادیار علوم سیاسی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد است. ایشان در این گفتار از ارتباط میان جنبش تسخیر وال استریت و سقوط آمریکا سخن به میان می آورد و تلاش می نماید با دسته بندی ها و از زوایای گوناگون به عوامل وریشه های جنبش اشغال وال استریت اشارتی گرچه مجمل و موجز بنماید. در بخش اول چند نکته ی مقدماتی به عنوان مدخل بحث مطرح می شود. در بخش دوم نگاهی کوتاه و تحلیلی نسبت به جنبش وال استریت ارائه می گردد و در بخش سوم به شکلی مختصر در باب احتمال و یا نامحتمل بودن سقوط آمریکا نکاتی را عنوان می نماید. ضرورت و اهمیت موضوع شاید تصور شود که وضعیت کنونی جنبش که تا حدودی می توان گفت که کم انرژی در آمریکا شده و مقداری رو به نزول است، عاملی باشد که باز این بحث را خیلی مورد توجه قرار ندهیم. درحالی که اولاً این جنبش تحت یک برخورد سرکوب گرایانه قرار گرفته و مانند یک آتش زیر خاکستر می باشد. به هرحال حتی اگر به طور مطلق هم سرکوب شود به عنوان یک موضوع سیاسی جزء تاریخ و یکی از موارد تاریخ سیاسی و یکی از مسائل سیاسی در آمریکا که ضرورت مطالعه دارد، قابل توجه است. بنابراین پرداختن به موضوع جنبش وال استریت حتماً مهم و دارای ضرورت است. حتی اگر به طور مطلق فروکش کرده باشد. بخش اول ـ چند نکته ی مهم در اینجا چند نکته ی کلیدی قابل توجه است. اول جایگاه سیاست و سیاستمداری در ساختار اجتماعی آمریکا. من در بحث هایی که در مطبوعات وجود دارد و حتی در همایش هایی که برگزار شده دیده ام به جایگاه سیاست و سیاستمداری خیلی وقعی نهاده نمی شود. مثلاً یک دیدگاه خاص مدام تأکید بر سرمایه و سرمایه داری داشتند. گویی که سیاستمدارها تقریباً تابع سرمایه دارها هستند. عمده ی این تحلیل ها، تحلیل های چپ است. دیدگاهی هم هست که باز آن هم سابقه ی چپ دارد. زیاد روی عوامل فرهنگی، بحث های هژمونی، بحث های گفتمان و بحث های مارکسیسم فلسفی و مکتبی انتقادی به عنوان یک تحلیل فرهنگ محور تأکید می کند برخی تحلیل ها هم اقتصادمحورنددر حالی که به حوزه ی سیاست خیلی توجهی نمی شود. به خصوص بعد از جنگ جهانی دوم نقش سیاستمدارها خیلی پررنگ شده است. نکته دوم ی، مفهوم پیش بینی است. چون ما صحبت از سقوط آمریکا را مطرح می کنیم در واقع وارد حوزه ی پیش بینی علوم انسانی می شویم. چه بگوییم آمریکا سقوط می کند و چه بگوییم چگونه سقوط نمی کند، پیش بینی کرده ایم. پیش بینی مبتنی بر علوم انسانی یک پیش بینی احتمالی است. نکته ی سوم، حداقل معرفی چند دسته از تئوری ها می باشد. ما لازم داریم که تئوری های مربوط به سقوط، زوال و فروپاشی را بشناسیم. تئوری مارکس، تئوری آقای پل والری که تئوری های سقوط و زوال است و در مقابل تئوری های تکامل گرایی و یا عدم سقوط قرار دارند. مانند تئوری اسپنسر، دورکیم و تونیِس. این ها همه ی تأکیدشان بر پیشرفت، توسعه و تکامل است. یک دسته ی دیگر تئوری های تکامل گرایی است. اینها مقدمات تئوری های تکامل و توسعه است. تئوری های نوسازی و توسعه است که باید به عنوان مقدمات تئوری های تکامل بشناسیم و همچنین تئوری های روابط بین الملل. نکته ی چهارم، رویکرد تحلیلی است. به این معنا که ما در یک دسته بندی کلی رویکردهای تحلیلی را به دو دسته ی علمی و سیاسی تقسیم می کنیم. هر چند که موضوع ما سیاسی باشد. به این معنا که ما در تحلیل علمی سعی می کنیم نگاه واقع بینانه و بی طرفانه داشته باشیم درحالی که در تحلیل سیاسی نمی توانیم بی طرف باشیم. معمولاً حوزه ی تحلیل های سیاسی حوزه ی عمومی است. در واقع این مشکلی است که نهادهای سیاست شناسی در خود آمریکا هم دچارش شده اند. یعنی بین رویکرد علمی و سیاسی نتواسته اند تفکیک قائل شوند و مشکلات زیادی را پیدا کردند. بخش دوم ـ یک نگاه تحلیلی به جنبش وال استریت برخی این جنبش را دارای ماهیت اقتصادی معرفی می کردند. برخی ماهیت سیاسی، برخی ماهیت فرهنگی و اخلاقی. من سعی می کنم نگاه تحلیلی و ریشه یابی را مطرح کنم. یعنی علل و عوامل پیدایش جنبش. در این مورد چند نظر وجود دارد. یک نگاه اقتصادی و داخلی است. یک نگاه اقتصادی و خارجی است. یک نگاه سیاسی و خارجی است. نگاه اقتصادی و داخلی تأکید بر نئولیبرالیسم دارد. معتقد است که نئولیبرالیسم منشاء پیدایش این جنبش شده است. رویکرد اقتصادی و خارجی معطوف به به عملکرد رقبای آمریکا در حوزه ی اقتصادی است و معتقد است که رقبای اقتصادی آمریکا به خصوص چین توانسته اند بازارهای آمریکا و سراسر جهان را در دست بگیرند. این مسئله باعث کاهش اشتغال و افزایش بیکاری شده است. یک تحلیل هم که بنده دارم و جایی نشنیده ام ابتناء بر رویکرد خارجی و سیاسی برای تبیین شکل گیری جنبش وال استریت است. به این معنا که از نظر بنده سیاست خاورمیانه ای آمریکا موجب پیدایش این جنبش شده است. در واقع بعد از 11 سپتامبر و اتفاقاتی که افتاد و تدوین و اجرای سیاست جدید آمریکا معروف به خاورمیانه ی جدید، باعث شد که وضعیت کنونی جنبش وال استریت به وجود آید. خاورمیانه جدید دو عنصر داشت: 1- جنگ پیشگیرانه 2- دموکراسی سازی که برای ورود به عراق این دو عنصر را به طور آشکارا معرفی کردند. این سیاست آمریکا به دلایل مختلف شکست خورد. هم دموکراسی سازی با ویژگی های خاص آمریکایی که لیبرال و سکولار و تأمین کننده ی منابع قدرت و غرب است، شکست خورد و از سوی دیگر یک نوع دموکراسی خاص منطقه ای شکل گرفت و موجب چالش جدی شد. دموکراسی بومی، گرایش مذهبی دارد، گرایش عدالت طلبانه دارد و منافع و قدرت ملی را هم طلب می کند و حاضر نیست به راحتی قدرت ملی را به غرب واگذار کند. این نوع دموکراسی خاص، دموکراسی موردنظر آمریکا را به چالش کشید و به شکست کشاند. همچنین جنگ پیشگیرانه هم دچار شکست شد. چون جنگ های آمریکا ویژگی های خاصی دارند. اساساً استراتژی نظامی آمریکا 5 ویژگی مشخص دارد که یکی از آن ها جنگ برق آسا می باشد. بعد از جنگ های فرسایشی که در ویتنام انجام دادند و شکست خوردند و عقب افتادگی های بین المللی پیداکردند، به سمت جنگ برق آسا رفتند. مهم ترین رکن استراتژی جنگی آمریکا، جنگ برق آسا می باشد. با فرسایشی شدن جنگ پیشگیرانه، عملاً استراتژی نظامی آمریکا شکست خورد. این شکست دو دسته از بحران ها را به دنبال داشته. یک دسته بحران های داخلی و دسته ی دیگر بحران های خارجی و به خصوص مرتبط با آمریکا. دسته ی اول بحران هایی بود که در سطح منطقه به وجود آمد. اولین بحران، بحران مشروعیت بود. برای دولت های اقتدارگرا و مستبد منطقه یک بحران جدیدی به وجود آمد که باعث شد تا دموکراسی خواهی باب شود. مشروعیت های غیرمردمی زیر سؤال رفت و دیگر همچون گذشته، مشروعیت های تک محورانه ی سلسله مراتبی مورد قبول واقع نشد. بعد از آن تمام کشورهای منطقه به سمت تغییرات و مشروعیت سازی دموکراتیک رفتند. این اولین بحرانی بود که به سمت حکومت های منطقه رفت و بعد از این بحران مشروعیت، بحران نفوذ و یکپارچگی را داشتیم. در واقع قدرت های منطقه ای آن نفوذ گذشته را از دست دادند و به دنبال آن بحران حاکمیت و سلطه و در نهایت انقلاب های منطقه ای به وجود آمد. یعنی یک سلسله از بحران ها که شروع شد از بحران مشروعیت، بحران نفوذ، بحران سلطه و حاکمیت و در نهایت انقلاب در تونس، در لیبی، در مصر، در بحرین و در یمن که در بعضی مکان ها موفق و در برخی مکان ها مهار شد که البته هنوز تمام نشده است. کل کشورهای منطقه با سلسله ای از بحران ها دست و پنجه نرم می کنند. درست است که الان مرکزیت خاورمیانه برای آمریکا، جنوب خلیج فارس شده است که هم مرکزیت استراتژیک در آنجا است و هم مرکزیت اکونومیک و البته مرکزیت فرهنگی و مرکزیت سیاسی از نظر آمریکا در آنجا متمرکز شده است. این وضعیت یعنی شکست سیاست خاورمیانه ای آمریکا که یک سلسله بحران های خارجی هم داشت. شروع این بحران، بحران تئوری پردازی بود. در واقع سیاستمداران آمریکا بحث خاورمیانه ی جدید را با استراتژی ها و تئوری های قدیمی شروع کردند، یعنی فقط اسامی را عوض کردند. تئوری های نوسازی و توطئه را که مخصوص کمونیسم در جهان سوم بود را تعمیم دادند. اولین بحرانی که داشتند بحران نظریه پردازی بود. به دنبال آن بحران نظامی بود. هزینه های انسانی و هزینه های اقتصادی. هزینه های اقتصادی جنگ حدوداً بیش از 3 تریلیون دلار در حدود ده سال برآورد شده است. کافی است بدانیم که امروز برای مهار و مدیریت بحران اقتصادی در آمریکا و اروپا جمعاً 200 میلیارد دلار هزینه کردند. در خود آمریکا 700 میلیارد دلار با توافق دولت و کنگره تصویب شد و برای مهار بحران اقتصادی به کار گرفته شد و تا حدودی موفق شدند. اینها مجموعاً 900 میلیارد هزینه است در حالتی که جنگ حدوداً چهار برابر هزینه داشته است. این هزینه های نظامی یکی از عوامل اساسی بحران اقتصادی در غرب و به ویژه آمریکا بود. در نهایت یکی از واکنش ها به بحران اقتصادی، جنبش وال استریت بود. اگر آمریکا به اندازه ی کافی منابع داشت، کمک کردن به مردمی که مشکلشان اقساط بانکی است، هزینه ای لازم نداشت، اما منابع اجازه نمی دهد. منابع در همین حد اجازه می دهد که سیستم بانکداری را تغذیه کند. بنابراین بحران های ناشی از سیاست خاورمیانه ی جدید با بحران نظریه پردازی، بحران نظامی، بحران اقتصادی و پیدایش جنبش وال استریت استمرار پیدا کرد. در واقع منشاء سیاسی و خارجی جنبش وال استریت، از نظر ما سیاست خاورمیانه ای آمریکا بود. بخش سوم ـ سقوط آمریکا و ارتباطش با جنبش اشغال ما در این بخش باید به چند سؤال جواب دهیم. اول اینکه آیا واقعیت سقوط برای آمریکا آتفاق می افتد یا خیر؟ دوم اینکه وقتی می گوییم سقوط باید آن را تعریف کنیم. سوم اینکه این سقوط با جهان بینی های سه گانه ی علمی چه ارتباطی دارد؟ آیا سقوط امکان پذیر و قابل پیش بینی است؟ بنده به طور خلاصه پاسخ می دهم. به این صورت که سقوط امکان پذیر است، اما در بعضی موارد. از نظر دینی سقوط قطعی است. از منظر علمی به نظر بنده علم توان پاسخ گویی به این سؤال را ندارد. بنابراین از نظر علمی بهترین گزینه سکوت است. اما از نظر عقلی و علوم انسانی سقوط امکان پذیر است اما نه به صورت قطعی بلکه مبتنی بر روندها و رویدادهای آینده و به صورت مشروط می باشد. اولین چیزی که می توان مطرح کرد این است که جنبش وال استریت اگر پاسخ نگیرد دولت دموکرات آمریکا سقوط می کند. چون این دولت با همین طرح دیدگاه های چپ روی کار آمد. بنابراین اگر نتواند به خواسته های مردم پاسخ دهد، حتماً سقوط می کند. اما اگر بتواند کنترل کند و حداقل یک پاسخ نسبی به مردم دهد، ممکن است سقوط نکند. اگر این اتفاق بیفتد، بعد می توان در مورد سقوط در حوزه های دیگر مانند تمدن غرب و نظام سرمایه داری و غیره صحبت کرد. البته سقوط نظام سرمایه داری حداقل به لحاظ ایدئولوژیک در میان مدت و در رابطه با یک موضوعی غیر از وال استریت، یعنی در ارتباط با رقابت های بیرونی که آمریکا با قدرت نوظهور دارد، امکان پذیر است. یعنی اگر مثلاً یک قدرت اقتصادی مانند چین نسبت به آمریکا برتری پیدا کند، آن زمان ایدئولوژی لیبرالیسم و سیستم سرمایه داری در مرحله ی اول تأمل پذیر و مورد سئوال واقع می شوند و در مرحله ی دوم ممکن است که انکار پذیر شوند. بنابراین اگر چین برتری پیدا کند این احتمال وجود دارد که ایدئولوژی آمریکا هم دچار تغییر اساسی شود که ارتباط مستقیمی با بحث جنبش وال استریت ندارد. اما بحث های دیگر اعم از سقوط نظام سیاسی آمریکا، تمدن غرب و مسائلی از این دست در کوتاه مدت، هیچ افقی ندارد. جنبش وال استریت فقط و فقط با سقوط دولت دموکرات ارتباط دارد. اگر این اتفاق انجام پذیرد، آن زمان می توان در مورد سقوط در حوزه های دیگر هم به صورت مشروط و از حوزه ی علوم انسانی و از نظر عقلی صحبت کرد. از نظر علوم دینی همه ی اینها سقوط خواهند کرد. در قسمت سوم بحث را جمع بندی می کنم. اول اینکه جنبش وال استریت هم منشاء داخلی داشت و هم منشاء خارجی. هم منشاء سیاسی داشت و هم منشاء اقتصادی. تمرکز بحث ما بیشتر روی منشاء خارجی سیاسی بود. دوم اینکه سیاست خاورمیانه ای آمریکا شکست خورد و این شکست منتهی به پیدایش جنبش وال استریت شد. نکته ی آخر هم اینکه جنبش وال استریت با سقوط دولت آمریکا ارتباط مستقیم دارد. پی نوشت: 1.این سخنرانی در تاریخ 13/4/91 در مؤسسه مطالعات آمریکا ایراد گردید. منبع: فصلنامه تخصصی علوم انسانی اسلامی صدرا
92/11/23 - 03:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها