تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834359346
سیاست‌های اوباما و اهمال آمریکا نسبت به جهان عرب
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۲ - ۱۱:۴۴
"ممکن است باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا نسبت به گسترش و نفوذ روزافزون گروه تروریستی القاعده نگران باشد، اما زمانی که مواضع واشنگتن در دوره‌های گذشته را مورد بررسی قرار دهیم، درمی یابیم که به رغم افزایش نفوذ تندروها در سراسر جهان، اوباما آنطور که باید در آماده‌باش کامل به سر نمی‌برد." به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، پایگاه اینترنتی شبکه خبری الجزیره در تحلیلی با عنوان "سیاست‌های اوباما و اهمال آمریکا نسبت به جهان عرب" می‌نویسد: "جنبش‌های وابسته به القاعده مساحت‌های زیادی از جهان را اشغال کرده‌اند؛ از اقیانوس اطلس گرفته تا اقیانوس هند، از منطقه قفقاز تا قاره آسیا و حتی در مرزهای اروپا هم حضور دارند و این مساله موجب قدرت‌گیری بیشتر آنها می‌شود. این چیزی است که حتی پس از اثبات بی‌پایه و اساس بودن پیش‌بینی‌های دولت آمریکا در خصوص فروپاشی القاعده نیز موجب ناراحتی زیاد شخص اوباما شده است. به نظر نمی‌رسد اوباما نسبت به این مساله که گروه "دولت اسلامی عراق و شام" موسوم به "داعش" امروز و پس از گذشت سه سال از عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی از عراق کنترل شهرها و شهرک‌های زیادی در عراق و سوریه را در دست دارد، احساس نگرانی شدید کند، چنان که به نظر نمی‌رسد وی از اوضاع سوریه و رنج‌های شهروندان سوری متاثر شده باشد. بدتر از این آن است که اوضاع سیاسی عراق، شکست راهکارها و طرح‌های آمریکا در این کشور و بازگشت دوباره خشونت به عراق موجب ظاهر شدن آثار خشم و ناراحتی بر چهره اوباما نشد و وی به رغم تاثیر بحران سوریه بر کشورهای همجوار و به رغم فشارهای داخلی و خارجی، خواهان مداخله نظامی در بحران سوریه نشد. پیشتر کنگره آمریکا این اختیار را به اوباما داد که با ادعای استفاده نظام سوریه از سلاح‌های شیمیایی به این کشور حمله نظامی کند، اما اوباما در لحظه آخر در پی تدوین طرحی جهت امحای تسلیحات شیمیایی سوریه از حمله نظامی به سوریه منصرف شد. در حال حاضر نیز اوباما از طریق هم‌پیمانان بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه برای حل بحران در این کشور، تلاش می‌کند. در خصوص مصر نیز همین اتفاق افتاد؛ اوباما در وهله نخست تصمیم گرفت در خصوص حوادث در این کشور سیاست عدم مداخله را اتخاذ کند، اما پس از تردیدی طولانی حوادثی را که به عزل محمد مرسی، رئیس‌جمهوری برکنار شده مصر انجامید، "کودتا" نامید، گرچه این موضع‌گیری به آن اندازه قوی نبود که وی را وادار کند به صورتی جدی بر عبدالفتاح السیسی، وزیر دفاع مصر فشار بیاورد تا از آن چه که بر آن اصرار دارد، منصرف شود. در اینجا این سوال پیش می‌آید که چه چیزی موجب شد اوباما چنین سیاستی را اتخاذ کرده و تمایلی برای صحبت کردن در خصوص خشونت‌ها در منطقه خاورمیانه نداشته باشد؟ وقتی طرفداران اوباما به وی می‌نگرند، رئیس‌جمهوری باهوش و آگاه، منظم و صبور می‌بینند که در مقابله با چالش‌های سیاسی می‌تواند قوت قلب خود را حفظ کند. اما منتقدان وی معتقدند که اوباما در اجرا و ایفای نقش "تنها ابرقدرت جهان" در هنگام مواجهه با بحران‌ها و چالش‌هایی که منافع آمریکا، هم‌پیمانان واشنگتن و شرکای تجاری آن را تهدید می‌کند، شکست خورده است. اوباما خود را رئیس‌جمهوری می‌داند که ارزش‌های مشخصی را داراست و دنبال تحقق اهداف مشخصی است. و شخصیتی سیاسی است که توانایی تشخیص مسائل را دارد و تهدیداتی را که علیه وی مطرح می‌شوند، بزرگ جلوه نمی‌دهد. بر اساس گفته رابرت گیتس، وزیر دفاع سابق آمریکا، "اوباما نسبت به جنگ افغانستان حتی پس از تصمیم اعزام نیروهای بیشتر به این کشور خرسند نبود." از سوی دیگر، اوباما از زمان بر عهده گرفتن سمت ریاست جمهوری و بر خلاف اظهاراتش در قاهره در سال 2009 مبنی بر اینکه "آمریکا از حق خود دفاع خواهد کرد و حاکمیت دیگر کشورها و حاکمیت قانون را محترم می‌شمارد"، همواره بر جنگ علیه القاعده و اقدامات تندروها با استفاده از سلاح‌های جنجال برانگیز مثل پهپادها متمرکز بوده است، حال آن که استفاده از این سلاح‌ها موجب نقض قوانین بین‌المللی، نقض حاکمیت کشورها و کشتن غیرنظامیان می‌شود و همه این اقدامات در قالب شعار"جنگ آمریکا با دشمنانش" صورت می‌گیرد. اوباما از بهایی که برای "ترورهای برنامه‌ریزی شده" باید بپردازد، خبر دارد و معتقد است که این روش برای مقابله با چالش‌هایی که امنیت ملی آمریکا را تهدید می‌کنند، بهتر از روش "جنگ" است که رئیس جمهور پیشین آمریکا در پیش گرفته بود. اوباما از زمان آغاز دور دوم ریاست جمهوری خود در سال 2008 همچنان نسبت به متوسل شدن به قدرت نظامی به خاطر حل درگیری‌ها یا ارائه راهکارها برای حل بحران‌های انسانی، تردید داشته است. وی همواره بر این مساله پافشاری می‌کند که واشنگتن برای حل درگیری‌های سیاسی با دیگران همکاری کند اما این پافشاری در خصوص درگیری‌های غرب آسیا یا آنچه آمریکایی‌ها آن را "خاورمیانه بزرگ" می‌نامند، دیده نمی‌شود. عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی از عراق به پایان رسید و پس از شکست اهدافی که آمریکا به خاطر آن بر تعداد نیروهای خود در افغانستان افزود، تصمیم گرفت در پایان سال جاری میلادی تمامی نیروهای خود غیر از 10 هزار تن که احتمالا تا دو سال دیگر در آنجا باقی خواهند ماند را از این کشور خارج کند . همچنین اوباما همواره نسبت به آغاز روابط با ایران روی باز نشان داده و کمی پس از پایان ریاست جمهوری دکتر محمود احمدی‌نژاد و روی کار آمدن دکتر حسن روحانی، اوباما به سرعت توانست به توافقنامه انتقالی در خصوص برنامه هسته‌ای ایران دست یابد و این چیزی است که می‌تواند آغاز فصل جدیدی در روابط ایران و آمریکا برای اولین بار از سال 1979 باشد. اما در خصوص بهار عربی باید بگوییم که اوبامای عملگرا با آغاز انقلاب‌های بهار عربی بسیار خوشحال شد و از حسنی مبارک، رئیس جمهور اسبق مصر، معمر قذافی، رهبر مخلوع لیبی، علی عبدالله صالح، رئیس جمهور سابق یمن و بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه خواست تا از قدرت کناره‌گیری کنند چرا که به نظر وی این افراد هیچ جایگاهی در آینده کشورشان ندارند. اوباما وقتی دید که اوضاع کشورهای عربی ناآرام است، در تصمیماتش مرددتر شد و زمانی که انقلاب‌ها در مصر و برخی از کشورهای عربی رخ داد از مواضع خود عقب‌نشینی کرد و پیش از اینکه غبار جنگ و درگیری در منطقه فرو بنشیند، همچنان محتاطانه عمل می‌کرد و در یک چشم بر هم زدن تمامی سخنرانی‌ها و بیانیه‌هایش در خصوص آزادی و عدالت به صرف چند کلمه و حرف تبدیل شد. وی در سخنرانی اصلی خود در سازمان ملل در سپتامبر گذشته به شکلی گسترده‌تر به اوضاع منطقه پرداخت تا جایی که مساله نفوذ دموکراسی در جهان عرب به حاشیه رفت و مساله مبارزه با تروریسم و سه مساله دیگر جای آن را گرفتند. این سه مساله عبارت بودند از رسیدن به راه حلی در خصوص پرونده هسته‌ای ایران، ایجاد راهکار میانه‌ای برای حل بحران سوریه و پیشبرد روند مذاکرات صلح میان اسرائیل و فلسطین. اوباما به خوبی می‌داند که نمی‌تواند در هیچ یک از سه مساله مذکور به راه حلی نهایی دست یابد اما امیدوار است که راه را برای رسیدن به صلحی در آینده هموار کند. حقیقت به ما می‌گوید که اوباما به عنوان یک رئیس‌جمهور "با مهارت" ثابت کرده که به امور مهم و اساسی در داخل کشورش بیش از امور خارجی اهمیت داده وامور داخلی را در راس اولویت‌های خود قرار می‌دهد. اوباما به خوبی می‌داند که آمریکا حدود پنج تریلیون در جنگ علیه تروریسم ظرف 12 سال از آغاز اقدامات تروریستی در 11 سپتامبر 2001 هزینه کرده است و این اقدام همچنان با تکیه بر بودجه نظامی این کشور ادامه داد. این هزینه‌ها سودی برای اقتصاد آمریکا نداشته است و اقتصاد این کشور از بدترین بحران مالی در دهه‌های گذشته و افزایش کسری بودجه و بدهی‌ها رنج می‌برد. اوباما در یکی از مصاحبه‌های خود در خصوص ارزیابی تهدیدی که عراق و دیگر کشورهای عربی و اسلامی از سوی گروه تروریستی القاعده با آن مواجهند، گفته بود: من معتقدم که میان توانایی‌ها و امکانات اسامه بن لادن (رهبر سابق القاعده) یا شبکه‌ای که به اقدامات تروریستی دست می‌زند و میان تندروهایی که بر سر قدرت می‌جنگند تفاوت وجود دارد و دیدگاه ما نسبت به تروریسم این است که لزومی ندارد هر اقدام زشت و جنایتکارانه‌ای را که در جهان اتفاق می‌افتد تهدید مستقیمی برای خود بدانیم یا اینکه در آن مداخله کنیم. این اظهارات اوباما به چه معناست؟ به سادگی می‌توانیم بگوییم که این یعنی اگر عرب‌ها و مسلمانان همدیگر را می‌کشتند هیچ اشکالی نداشت و می‌توانستیم به سادگی با آن کنار بیاییم. به عبارت دیگر اگر عرب‌ها و مسلمانان همدیگر را می‌کشتند رسوایی بزرگی نبود اما به این شرط که این تندروها لطمه‌ای به امنیت آمریکا نزنند. امکان ندارد اوضاع آمریکا و سیاست‌های واشنگتن در قبال جهان عرب تغییر کند. اوباما در سیاست خارجه آمریکا واقع‌گرایانه عمل می‌کند تا جایی که منافع ملی را بر ارزش‌ها و اخلاقیات ترجیح می‌دهد و همواره تلاش می‌کند تا وجهه آمریکا را به عنوان یک ابرقدرت حفظ کند. به عنوان مثال آمریکا برای مقابله با نفوذ روزافزون القاعده در عراق، بغداد را به تجهیزات نظامی لازم مجهز کرد. رخدادهای سوریه نیز نشان می‌دهد که ابرقدرت‌ها در راستای نقض قوانین بین‌المللی عمل کرده و مسئولان جامعه جهانی از فجایع انسانی در راستای اهداف سیاسی خود استفاده می‌کنند. پیشتر اگر کودتای نظامی در کشوری رخ می‌داد کمک‌های نظامی به آن کشور متوقف می‌شد اما اوباما با همکاری کنگره این قانون را اصلاح کرد تا بتواند 1.5 میلیارد دلار به عبدالفتاح السیسی، وزیر دفاع مصر و هم‌پیمانانش کمک کند. چننین اقداماتی تقریبا با طرح‌های پیشین اوباما تعارض دارند مثلا وی در 21 مه 2009 گفته بود که اگر امروز از ارزش‌هایمان در راه امنیت چشم‌پوشی کنیم فردا در معرض خطر قرار خواهیم گرفت. اما در خصوص سوریه اوباما معتقد است که مداخله در سوریه آنقدر منافع برای آمریکا در پی نخواهد داشت که ارزش این مداخله را داشته باشد و حتی رهبران سکولار مخالف سوریه نیز گفته بودند که آمریکا از آنها حمایت به عمل می‌آورد تا بتوانند در مقابل نیروهای نظام اسد پایداری کنند اما این کمک‌ها آنقدر کافی نبود که به برکناری اسد بینجامد. اما با وجود جنگنده‌ها و پایگاه‌های آمریکایی و کمک‌های نظامی وی به منطقه، مساله‌ای که در اینجا مطرح می‌شود این است که آمریکایی که خود را "تنها ابرقدرت در جهان" می‌داند آیا در امور منطقه مداخله می‌کند یا خیر؟ یا اینکه چگونه می‌تواند به صورتی مثبت و سازنده در محیط مسمومی که خود واشنگتن طی دهه گذشته آن را به وجود آورد، مداخله کند؟" انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها