محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843384887
استان هرمزگان | مرجع جاذبه های گردشگری ایران
واضح آرشیو وب فارسی:سیری در ایران: موقعيت جغرافيايى و تقسيمات سياسى استان
استان هرمزگان با وسعت ۶۸۴۷۵/۸ کيلومترمربع، در جنوب ايران مابين مختصات جغرافيايى ۲۵ درجه و ۲۳ دقيقه تا ۲۸ درجه و ۵۷ دقيقهٔ عرض شمالى، و ۵۲ درجه و ۴۱ دقيقه تا ۵۹ درجه و ۱۵ دقيقهٔ طول شرقى از نصف‌النهار گرينويچ واقع شده است. اين استان از شمال و شمال شرقى با استان کرمان؛ از جنوب با خليج‌فارس و درياى عمان؛ از جنوب شرقى با استان سيستان و بلوچستان؛ و از غرب با استان‌هاى فارس و بوشهر همسايه است.
تنگهٔ هرمز، يکى از حساس‌ترين و حياتى‌ترين گذرگاه‌هاى آبى عصر حاضر، در قلمرو سياسى اين استان قرار دارد. اين تنگهٔ هلالى شکل ۱۸۷ کيلومتر طول دارد. عمق تنگهٔ هرمز به دليل شيب تند کف آن از قسمت شمال به جنوب متغير است؛ به طورى که در نزديکى جزيرهٔ لارک، در حدود ۳۶ متر و در ساحل جنوبى نزديک شبه‌جزيره مَسنِدام ۱۸۰ متر است.
همچنين ۱۴ جزيرهٔ کوچک و بزرگ به نام‌هاى ابوموسى، بنى‌فرور، تُنب بزرگ و کوچک، سيرى، شتور، فرور، کيش، لاوان، قشم، لارک، هرمز، هندورابى و هنگام در محدودهٔ آب‌هاى ساحلى اين استان قرار دارند.
استان هرمزگان، طبق آخرين تقسيمات کشورى، مشتمل بر ۸ شهرستان، ۲۱ بخش، ۶۹ دهستان و ۲۰۴۶ آبادى داراى سکنه است و شهرستان‌هاى آن عبارت‌اند از : بندرعباس، بندر لنگه، ميناب، رودان، قشم، جاسک، حاجى‌آباد و ابوموسي.
جغرافياى طبيعى و اقليم استان
بخش عمده‌اى از مساحت اين استان را مناطق کوهستانى در بر گرفته‌اند. کوه‌هاى اين منطقه ادامهٔ رشته‌کوه‌هاى زاگرس‌اند که به تدريج از شمال شرقى به جنوب شرقى امتداد مى‌يابند. ادامهٔ اين رشته همراه با کاهش ارتفاع، به تپه‌ماهورهاى آهکى، گچى و شنى منتهى شده و به زمين‌هاى پست ساحلى خليج‌فارس و درياى عمان متصل مىگردد. اين ناحيهٔ پست ساحلى، در اطراف تنگهٔ هرمز وسعت بيش‌ترى يافته، و شرايط مساعدى براى کشاورزى و صيفى‌کارى به وجود آورده است.
با توجه به مشخصات اقليمى و استقرار استان هرمزگان در منطقهٔ فوق حاره‌اى، گرمى هوا مهمترين پديدهٔ مشهود اقليمى آن است.
استان هرمزگان از مناطق گرم و خشک ايران است و اقليم آن تحت تأثير آب و هواى نيمه‌بيابانى و بيابانى قرار دارد. هواى نوار ساحلى در تابستان‌ها، بسيار گرم و مرطوب است و گاهى نيز دماى آن از ۵۲ درجهٔ سانتىگراد تجاوز مى‌کند. دماى متوسط سالانهٔ اين منطقه در حدود ۲۷ درجهٔ سانتىگراد است.
از ويژگى‌هاى آب و هوايى استان هرمزگان، يک فصل طولانى گرم و يک فصل کوتاه خنک است. فصل گرم همراه با هواى شرجى ۹ ماه به درازا مى‌کشد. فصل تابستان از اوايل اسفندماه شروع مى‌شود؛ هوا رفته رفته رو به گرمى مى‌رود تا اين که گرما در تير و مرداد ماه به اوج خود مى‌رسد. فصل خنک آن همراه با خشکى نسبى هوا، در حدود ۳ ماه طول مى‌کشد. اين فصل از اوايل آذرماه شروع مى‌شود و تحت تأثير توده‌هاى هواى خنک غربى قرار مى‌گيرد. دماى هواى اين استان، در سردترين شب‌هاى سال، به ندرت به صفر درجه مى‌رسد و در روزهاى زمستانى، دماى آن معمولاً از ۱۰ درجهٔ سانتىگراد بالاى صفر پايين‌تر نمى‌آيد.
اصولاً آب و هواى اين استان همانند آب و هواى نواحى بيابانى است و ميزان بارش‌هاى جوى آن نيز فوق‌العاده اندک مى‌باشد. در اين منطقه، در حدود ۹ ماه از سال، بارندگى مهمى صورت نمى‌گيرد و قسمت عمدهٔ بارندگى آن نيز در يک يا دو نوبت به وقوع مى‌پيوندد. در همان موارد اندک هم، بارندگى آن اغلب مانند باران‌هاى بهارى سيل‌آسا است و خسارات فراوانى به بار مى‌آورد. ميزان رطوبت نسبى در سواحل خليج‌فارس عمدتاً بالا است و بين ۲۰ تا ۱۰۰ درصد نوسان دارد.
مهمترين بادهايى که در اين استان مى‌وزند، عبارت‌اند از:
- باد سهيلى : اين باد، بادى است تابستانى و گرم که از جنوب شرقى به سمت شمال غربى مى‌وزد و در رسيدن ميوهٔ خرما نقش اساسى دارد.
- باد شمالى : اين باد به مدت ۹ ماه از سال به موازات سواحل شمالى خليج فارس مى‌وزد و ۴۰ روز از دورهٔ وزش آن، در فصل تابستان، همراه با گرد و غبار فراوان است. جهت وزش اين باد غير از زمستان که جهت غربى – شرقى دارد، از جنوب غربى به سمت شمال شرقى است. باد شمالى در فصل زمستان توأم با هواى نسبتاً سرد است و دوام کم‌ترى دارد.
- باد نشى (نعشي) : اين باد، بادى است سرد و طوفان‌زا که در فصل زمستان در سواحل استان مى‌وزد. جهت اين باد از شمال شرقى به سمت جنوب غربى است، و گاهى در تنگهٔ هرمز به طور پيوسته، و به مدت ۳ تا ۵ روز مى‌وزد.
- باد غربى : اين باد، بادى بهارى است که از نيمهٔ فروردين تا اوايل تابستان از سمت جنوب به شمال مى‌وزد.
- باد قوس : اين باد، بادى زمستانى است که جهت شرقى – غربى دارد و باعث بارش فراوان در منطقه مى‌شود.
- باد شرجى يا شرقى : اين باد تابستانى که از بادهاى بسيار نامطلوب سواحل شمالى خليج‌فارس محسوب مى‌شود، در فصل تابستان مى‌وزد و پس از برخورد به سطح دريا، رطوبت فراوانى را همراه مى‌آورد و نم نسبى هوا را به شدت افزايش مى‌دهد. اين باد گاهى با ابر و مه همراه است و در برخى نواحى نيز موجب بارندگى مى‌شود.
- باد لوار (تش‌باد) : اين باد از سمت جنوب غربى مى‌وزد و از بيابان‌هاى عربستان نشأت مى‌گيرد. زمان وزش باد لوار از تيرماه تا شهريورماه است.
- باد بحرى يا شمال غربى : اين باد اغلب در فصل زمستان شروع به وزيدن کرده و نسيمى از طرف دريا به ساحل مى‌آورد که گاهى نيز بارندگى‌هاى اندکى را به دنبال دارد.
مناسب‌ترين فصل مسافرت به استان هرمزگان، فصل زمستان است.
جغرافياى تاريخى استان
جغرافياى تاريخى استان هرمزگان با تاريخ و جغرافياى خليج‌فارس درهم آميخته است. تا قرن چهارم پيش از ميلاد، مدارک پراکنده‌اى بر پايهٔ نوشتارهاى تاريخ‌نگارى يونانى دربارهٔ خليج‌فارس وجود دارد. ظاهراً در دوران بسيار کهن، اقوامى در سواحل غربى خليج‌فارس و دشت‌هاى جنوبى و غربى ايران مى‌زيسته‌اند. شواهدى نيز مبنى بر پيدايش و توسعهٔ دريانوردى در آن دوران وجود دارد. از جمله مى‌توان به دريانوردى بابليان در قرن هفتم پيش از ميلاد، در خليج‌فارس اشاره کرد. نخستين مدرک قطعى درخصوص دريانوردى در خليج‌فارس، به زمان «نئارخورس» يا «نئارک»، درياسالار اسکندر مقدونى، مربوط است. اسکندر پس از فتح سرزمين‌هاى اطراف رودخانهٔ سند (هندوستان) ظاهراً از طريق مصب رودخانهٔ سند و دريا، به سوى مکران و تنگهٔ هرمز و خليج‌فارس حرکت کرد و در سال ۳۲۶ قبل از ميلاد، از دهانهٔ رودخانهٔ سند گذشت؛ ولى طوفان و امواج سهمگين دريا وى را مجبور به بازگشت نمود.
اسکندر، درياسالار خود به نام نئارک (نئارخوس) را به عنوان سرپرست ناوگان دريايى رهسپار خليج‌فارس کرد. نئارک پس از عبور از سواحل مکران، به بندر هرمز يا ميناب کنونى رسيد. نئارک در خليج‌فارس به جزيرهٔ خالى از سکنه‌اى به نام «بارقانا» که گفته مى‌شود همان جزيرهٔ «هرمز» يا «لارک» يا «اوآراکنا» و يا «کيش» کنونى است، رسيد. نئارک چنين گفته است که هيچ‌يک از سواحل را در طول سفر دريايى خود مانند سواحل خليج‌فارس آباد و مزروع نديده است.
تاريخ مکتوب بندر هرمز از زمان اردشير بابکان آغاز مى‌شود. مورخين شرقى و اروپايى چنين گفته‌اند که روزگار آبادانى بندر هرمز طى سال‌هاى ۲۴۱-۲۱۱ ميلادى بوده؛ ولى پس از ظهور اسلام و سقوط دولت ساسانى، به عنوان يکى از مهمترين مراکز دادوستد شرق معروفيت پيدا کرده است.
در سال‌هاى ۷۵۰-۶۶۱ ميلادى، منطقهٔ خليج‌فارس جزو قلمرو خلافت اموى و سپس جزو قلمرو خلافت عباسى (در سال‌هاى ۱۲۸۵-۷۵۰ ميلادي) بوده است. از اواخر قرن هشتم ميلادى که دوران شکوفايى خلافت عباسى بود، دادوستدهاى دريايى رونق بسزايى يافت. بسيارى از مورخين، اين راه دريايى را با اهميت‌تر از جادهٔ معروف ابريشم يا شاخهٔ مهمى از آن مى‌دانند.
مارکوپولو، جهانگرد مشهور ايتاليايى در سال‌هاى ۱۲۷۲ و ۱۲۹۳ ميلادى از بندر هرمز ديدن کرد. وى گزارش کرده است که جواهرات ايران، عاج و ابريشم هند و چين و مرواريد بحرين در بازارهاى بندر هرمز خريد و فروش مى‌شده است.
در سال ۱۳۰۰ ميلادى سيف‌الدين – پادشاه بومى بندر هرمز – از ترس حملهٔ مغول‌ها، بندر هرمز را ترک و به جزيرهٔ هرمز (جردم) عزيمت کرد و در آنجا شهر ديگرى بنا نهاد.
در سال ۱۴۵۳ ميلادى هنگامى که قسطنطنيه به دست سلطان محمد فاتح سقوط کرد، ارتباط زمينى اروپاييان با آسيا گسسته شد. در سال ۱۴۹۷ ميلادى، براى اولين بار استعمارگران غربى به فرمانروايى «واسکودوگاما» در بنادر خليج فارس پياده شدند.
در سال ۱۵۰۶ ميلادى پرتغالى‌ها به عنوان محافظت از منافع پرتغال در برابر تجار مصرى و ونيزى، به رهبرى «آلفونسو آلبوکرک» با هفت کشتى جنگى جزيره هرمز را محاصره نمودند. بندر هرمز در اين زمان، کليد تجارى خليج‌فارس محسوب مى‌شد و راهِ ادويه از کنار همين بندر در تنگهٔ هرمز عبور مى‌کرد. سقوط هرمز که از نظر تجارى و نظامى براى دولت ايران اهميت داشت، به جدا شدن هرمز از ايران و تسلط پرتغالى‌ها بر تنگهٔ هرمز و وضع ماليات براى عبور کشتى‌ها گرديد. شاه‌اسماعيل صفوى که در صدد اعادهٔ مالکيت ايران بر هرمز بود به سبب گرفتارى‌هاى ناشى از جنگ با عثمانيان، به بيرون راندن پرتغالى‌ها موفق نشد و پيمانى با آنان منعقد نمود که به موجب آن پرتغالى‌ها مى‌بايست در لشکرکشى به بحرين، شاه‌اسماعيل را مساعدت مى‌‌کردند. با اين پيمان تسلط پرتغالى‌ها بر خليج فارس تا مدتى تثبيت شد؛ ولى شاه‌عباس بزرگ با کمک قواى انگليس، حاکميت پرتغالى‌ها بر خليج فارس را پايان داد.
هلندى‌ها در سال ۱۰۰۴ هـ.ق تجارتخانه‌اى در بندرعباس تأسيس کردند و به دنبال آن رقابت، بين هلند و انگلستان شدت گرفت. در اواخر دورهٔ سلطنت شاه صفوى، دولت ايران به لغو معافيت گمرکى واردات و صادرات هلندى‌ها اقدام کرد. هلندى‌ها به حصار جزيرهٔ قشم هجوم آوردند و براى جلوگيرى از تجارت انگليس، چند کشتى جنگى به تنگهٔ هرمز و بندرعباس اعزام کردند. دولت ايران ضمن تقاضاى صلح، به هلندى‌ها اجازه داد که در هر نقطه‌اى از ايران به تجارت ابريشم اقدام کنند و از معافيت گمرکى در واردات برخوردار شوند. در همين زمان، با تيره شدن روابط بين هلند و انگليس در اروپا، هلندى‌ها به کشتى‌هاى انگليس در جاسک حمله کردند و قشم را به دست گرفتند؛ بندرعباس را گلوله‌باران کردند؛ دژ مستحکمى را در نزديکى تجارتخانهٔ خود در بندرعباس احداث نمودند؛ براى نزديکى بيش‌تر با دهانهٔ خليج‌فارس تأسيسات تجارى خود را به جزيرهٔ خارک منتقل کردند و از پرداخت اجاره‌بهاى خارک به ميرمهنا، حاکم بندر ريگ و جزيرهٔ خارک خوددارى نمودند. ميرمهنا در سال ۱۷۶۵ ميلادى به هلندى‌ها حمله برد، دژ آن‌ها را تسخير کرد و آنان را از جزيره بيرون راند. بدين ترتيب هلندى‌ها که مرکز تجارى خود را از بندرعباس برچيده بودند، عملاً از خليج‌فارس خارج شدند.
با تشکيل و رسميت يافتن کمپانى هند شرقى، دولت انگليس سياست گستردهٔ استعمارى خود را عليه ايران به کار گرفت و در اندک مدتى بر سراسر سواحل خليج‌فارس تسلط يافت. دولت انگليس و عمال کمپانى هند شرقى با نيرنگ، از اتحاد قدرت‌هاى محلى جلوگيرى کردند و با ايجاد جنگ‌هاى منطقهاى، موجبات ضعف آن‌ها را فراهم آوردند. در اين دوره، سياست انگليس در خليج فارس ايجاد شيخ‌نشين‌هاى متعدد و کوچک بود تا از اتحاد آن‌ها در مقابل خود جلوگيرى کند.
خليج‌فارس بعد از جنگ جهانى اول، نه تنها به عنوان يک معبر دريايى تجارى بسيار مهم، بلکه به عنوان بزرگ‌ترين کانون نفت و منبع مهم رشد صنايع، اهميت اقتصادى و استراتژيکى فراوانى يافت؛ به طورى که کليهٔ طرف‌هاى تجارى خارجى ايران به ويژه انگليس با جديت تمام تلاش کردند حضور فيزيکى خود را در خليج‌فارس حفظ کنند.
موقعيت استراتژيکى استان هرمزگان، در دهه‌هاى بعدى نيز توجه ويژه به اين منطقه را براى دولت‌ها و کشورهاى خارجى الزامى مى‌ساخت.
وضعيت اجتماعى و اقتصادى استان
در آبان‌ماه ۱۳۷۵، جمعيت استان ۱۵۵۰۶۲۱ نفر بوده است که از اين تعداد ۴۱/۸۰ درصد در نقاط شهرى، و ۵۷/۷۴ درصد در نقاط روستايى سکونت داشته‌اند و بقيه غيرساکن بودهاند.
در سال مذکور از ۱۵۵۰۶۲۱ نفر جمعيت استان، ۶۰۲۵۴۷ نفر مرد، و ۵۵۳۵۱۴ نفر زن بودهاند و نسبت جنسى آن ۱۰۶ است. لذا در مقابل هر ۱۰۰ نفر زن، ۱۰۶ نفر مرد وجود داشته است. از جمعيت اين استان ۴۴/۹۴ درصد در گروه سنى کم‌تر از ۱۵ ساله، ۵۱/۰۱ درصد در گروه سنى ۱۵ تا ۶۴ ساله، و ۴/۰۲ درصد در گروه سنى ۶۵ ساله و بالاتر قرار داشته‌اند و سن بقيهٔ افراد نيز نامشخص بوده است.
در آبان‌ماه سال ۱۳۷۵، در حدود ۹۹/۷۷ درصد از جمعيت استان را مسلمانان تشکيل مى‌داده‌اند. اين نسبت در نقاط شهرى ۹۹/۷۱ و در نقاط روستايى ۹۹/۸۱ درصد بوده است.
در فاصلهٔ سال‌هاى ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۵، ۹۳۰۱۱۹ نفر به استان وارد شده، و يا داخل اين استان جابه‌جا شده‌اند. محل اقامت قبلى ۴۹/۴۲ درصد از مهاجران در ساير استان‌ها، ۱۳/۷۳ درصد در شهرستان‌هاى ديگر همين استان و ۳۱/۲۱ درصد در شهرستان محل سرشمارى بوده است. محل اقامت قبلى بقيهٔ افراد، خارج از کشور يا اظهار نشده بوده است. مقايسهٔ محل اقامت قبلى مهاجران با محلى که در آن سرشمارى شده‌اند، نشان مى‌دهد که ۱۴/۴۲ درصد از روستا به شهر، ۴۸/۳۰ درصد از شهر به شهر، ۱۹/۱۹ درصد از روستا به روستا و ۱۴/۴۵ درصد از شهر به روستا در طى ۱۰ سال قبل از سرشمارى آبان ۱۳۷۵، مهاجرت کرده‌‌اند.
توزيع مهاجران وارد شده به استان طى سال‌هاى ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۵، برحسب مدت اقامت در محل سرشمارى نشان مى‌دهد که بيش‌ترين تعداد مهاجران وارد شده به استان و يا جابه‌جا شده در داخل آن، با ۱۹/۷۲ درصد به زمان کم‌تر از يک سال قبل از سرشمارى، و کم‌ترين تعداد آنان با ۱/۶۵ درصد به زمان ۹ سال قبل از سرشمارى، مربوط بوده است.
بيش‌ترين تعداد مهاجران وارد شده و يا جابه‌جا شده، اعم از نقاط شهرى و نقاط روستايى، به زمان کم‌تر از يک سال قبل از سرشمارى مربوط است. اين نسبت براى نقاط شهرى ۱۷/۷۳ درصد، و براى نقاط روستايى ۲۳/۶۹ درصد بوده است.
در آبان‌ماه ۱۳۷۵، از ۵۳۷۸۸۸ نفر جمعيت ۶ ساله و بالاتر استان، ۷۲/۷۸ درصد باسواد بودهاند. نسبت باسوادى در گروه سنى ۶ تا ۱۴ ساله ۹۰/۸۷ درصد و در گروه سنى ۱۵ ساله و بالاتر ۶۳/۳۹ درصد بوده است. در بين افراد لازم‌‌التعليم (۱۴-۶ ساله)، نسبت باسوادى در نقاط شهرى ۹۵/۱۸ درصد، و در نقاط روستايى ۸۷/۹۹ درصد بوده است.
در اين استان، نسبت باسوادى در بين مردان ۷۸/۵۶ درصد، و در بين زنان ۶۶/۶۱ درصد بوده است. اين نسبت در نقاط شهرى براى مردان و زنان به ترتيب ۸۷/۹۱ درصد و ۸۰/۶۱ درصد، و در نقاط روستايى ۷۱/۴۰ درصد و ۵۶/۷۴ درصد بوده است.
در سال مذکور، از جمعيت ۶ تا ۲۴ سالهٔ استان ۶۲/۰۱ درصد در حال تحصيل بودهاند. اين نسبت در نقاط شهرى ۶۹/۶۸ درصد و در نقاط روستايى ۵۶/۶۰ درصد بوده است.
در اين استان، ۸۷/۵۸ درصد از کودکان، ۸۰/۷۵ درصد از نوجوانان و ۲۹/۵ درصد از جوانان به تحصيل اشتغال داشته‌اند.
در آبان‌ماه سال ۱۳۷۵، افراد شاغل و افراد بيکار (جوياى کار) در مجموع ۳۰/۴ درصد از جمعيت ده‌ساله و بالاتر استان را تشکيل مى‌داده‌اند. اين نسبت در نقاط شهرى، ۳۲/۵ درصد و در نقاط روستايى، ۱۷/۸ درصد بوده است. از جمعيت فعال اين استان، ۹۲/۳ درصد را مردان و ۷/۷ درصد را زنان تشکيل مى‌داده‌اند.
بيش‌ترين ميزان فعاليت به گروه سنى ۳۹-۳۵ ساله با ۵۲/۱ درصد، و کم‌ترين ميزان آن به گروه سنى ۱۴-۱۰ ساله با ۲/۳ درصد مربوط بوده است. بالاترين ميزان فعاليت براى مردان به گروه سنى ۳۹-۳۵ ساله با ۹۱/۴۳ درصد، و براى زنان به گروه سنى ۳۹-۳۵ ساله با ۹/۱ درصد مربوط بوده است.
در سال مذکور، از شاغلان ۱۰ ساله و بالاتر استان، ۲۴/۱ درصد در گروه عمدهٔ کشاورزى، ۲۲/۳ درصد در گروه عمدهٔ صنعت، ۵۱/۱ درصد در گروه عمدهٔ خدمات و ۲/۴ درصد نامشخص و اظهار نشده گزارش شده است. اين نسبت‌ها در نقاط شهرى به ترتيب ۴/۹ درصد، ۱۹/۵ درصد، ۷۳ درصد و ۲/۶ درصد، و در نقاط روستايى به ترتيب ۴۱/۴ درصد، ۲۵ درصد، ۳۱/۴ درصد و ۲/۲ درصد گزارش شده است.
فعاليت عمدهٔ مردم هرمزگان در زمينهٔ کشاورزى و ماهيگيرى است. همچنين صيد ماهى و حمل و نقل دريايى از ديگر فعاليت‌هاى عمدهٔ اقتصادى اهالى نوار ساحلى و جزاير استان مى‌باشد.
اين استان از نظر رشد سريع محصولات کشاورزيِ گرمسيرى و مزيت‌هاى نسبى منطقهاى و ناحيه‌اى، اهميت قابل توجهى دارد. از جمله مى‌توان به توليد و کاشت انواع صيفى و سبزى مشتمل بر گوجه‌فرنگى، خيار، باميه، هندوانه و … اشاره کرد. کشت مرکباتى از قبيل پرتقال، نارنگى، ليموترش و … نيز در اين استان رايج است.
منطقهٔ ميناب به عنوان قطب کشاورزى استان هرمزگان به شمار مى‌رود. در سال‌هاى اخير با احداث چاه‌هاى عميق مبادرت به کشت بعضى از صيفى‌جات در دشت ميناب شده که کاملاً چهرهٔ کشاورزى آن را دگرگون کرده است.
استان هرمزگان همچنين معادن فراوانى دارد که مهمترين آن نفت و گاز است. معادن ديگرى مانند کروميت، خاک سرخ، سنگ‌گچ و آهک، نمک، گوگرد و آهن نيز در اين استان يافت مى‌شوند. با کشف معادن جديدى مثل شن و ماسه، سنگ لاشه، نمک طعام و سنگ تزئينى صنايع معدنى استان هرمزگان فعال‌تر شده است. اين استان بالغ بر ۲۰ معدن دارد که اکثراً معدن کروميت مى‌باشند. توليد سالانهٔ کروميت بين ۳۰ تا ۴۰ تن و توليد خاک سرخ در سال بين ۵۰۰ تا ۱۰۰ تن گزارش شده است که بخش مهمى از آن به خارج از کشور صادر مى‌شود. فرآورده‌هاى معادن ديگرى مانند نمک جزيرهٔ هرمز و نمک آبى در جزيرهٔ قشم نيز علاوه بر مصرف داخلى به خارج صادر مىگردد.
استان هرمزگان در زمينهٔ صنايع غذايى و حمل و نقل دريايى از موقعيت اقتصادى برجسته‌اى برخوردار است.
شيلات از مهمترين صنايع هرمزگان است که محصولات آن در سراسر کشور توزيع مىگردد. محصولات مهم آن کنسرو ساردين و تن است که در نوع خود از اهميت بسيار ممتازى برخوردار است. کارخانهٔ آرد ماهى نيز از ديگر صنايع استان است که از پوست و استخوان و امعاء و احشاءِ ماهيان کنسرو شده در کارخانهٔ کنسرو تن، آرد ماهى به عمل مى‌آورد. همچنين صنايع ديگرى مانند صنعت قايق‌سازى، نساجى، لنج‌سازى، يخ‌سازى، کارخانهٔ آب‌ليموگيرى، کشتى‌سازى و تعمير و بازسازى کشتى و لنج نيز در اين استان وجود دارد.
يکى از جاذبه‌هاى ويژهٔ استان هرمزگان دو بندر آزاد تجارى کيش و قشم است که از نظر اقتصادى و دادوستد، سالانه هزاران هزار نفر را به سوى خود جلب مى‌کنند.
به دنبال افزايش مشکلات باراندازى و تأخير زياد کشتى‌ها در بنادر جنوبى ايران، ايجاد بنادر آزاد مورد توجه و تصويب دولت قرار گرفت. در دى ماه سال ۱۳۴۶ کميسيون ويژهٔ بنادر آزاد در هيأت دولت تشکيل شد، و مطالعه در مورد بنادر آزاد تجارى اروپا و آسيا و همچنين بررسى استعدادها و توانايى‌هاى بنادر و جزاير خليج‌فارس براى ايجاد چنين مناطقى صورت گرفت. در سال ۱۳۵۰ طرح ايجاد يک بندر آزاد توريستى در جزيرهٔ کيش مورد بررسى قرار گرفت و آماده‌سازى آن آغاز شد. در سال ۱۳۵۸ شوراى انقلاب با توجه به اهداف خودکفايى و سمت‌گيرى از بخش خدمات به سوى فعاليت‌هاى توليدى، و همچنين با توجه به سرمايه‌‌گذارى‌هاى کلان انجام شده، تصميم گرفت که اين جزيره را يک منطقهٔ آزاد تجارى – صنعتى و توريسم اعلام کند. اما مشکلات فراوان پس از انقلاب سبب شد که تا سال ۱۳۶۵ هيچ‌گونه اقدام مؤثرى در اين زمينه انجام نگيرد. در همين سال، براساس مصوبات دولت دروازه‌هاى جزيرهٔ کيش بر روى مردم کشور باز شد و هر مسافر توانست با استفاده از تسهيلات کارت خريد و بدون پرداخت حقوق و عوارض گمرکى نسبت به خريد کالاهاى مجاز و حمل آن به داخل کشور اقدام کند. اين کار دگرگونى شگرفى در عمران و آبادى جزيرهٔ کيش به وجود آورد.
هم‌اکنون در جزيرهٔ کيش مراکز خريدى به نام‌هاى بازار پرديس، بازار مرجان، بازار مريم، بازار فرانسه، بازار پارس خليج، بازار عرب‌ها، بازار کاخ، بازار درى، بازار بهکيش، بازار مرواريد و نيز بازارهاى جديد ديگرى مانند حافظ تأسيس شده‌اند.
در سال ۱۳۶۸ به دنبال اجراى برنامهٔ اول توسعهٔ اقتصادى – اجتماعى کشور، براساس تبصرهٔ ۱۹ به دولت اجازه داده شد که حداکثر در سه نقطه از نقاط مرزى کشور، مناطق آزاد تجارى – صنعتى تأسيس کند. براساس اين تبصره، دولت علاوه بر جزيرهٔ کيش، جزيرهٔ قشم و قسمتى از بندر چابهار را منطقهٔ آزاد اعلام کرد. بدين منظور در همين سال جزيرهٔ قشم که بزرگ‌ترين جزيرهٔ استراتژيک خليج فارس است، به عنوان دومين بندر آزاد ايران فعاليت گمرکى خود را آغاز کرد. تصميم دولت در مورد قشم عمدتاً به فعاليت‌هاى صنعتى و احداث صنايع سنگين متکى گشت؛ ولى برترى عامل تجارى سبب تقويت توريسم تجارى در اين جزيره شده است.
در سال‌هاى اخير، تمام سرمايه‌‌گذارى‌هاى دولت متوجه تبديل بافت تجارى جزيره به بافت صنعتى شده است؛ به طورى که در طرح جامع قشم، چهار منطقهٔ صنعتى در چهار محور جغرافيايى شمال، جنوب، شرق و غرب جزيره پيش‌بينى شده است و در حال حاضر عمليات آماده‌سازى شهرک‌هاى صنعتى در شمال و شرق جزيره به اتمام رسيده است. همچنين طرح اتصال زمينى جزيرهٔ قشم به بندرعباس هم‌اکنون در حال اجرا است که بندر لافت را به بندر پل در غرب شهرستان بندرعباس متصل مى‌کند.
این مطلب را به لیست مطالب مورد علاقه خودتون اضافه کنید" rel="nofollow">این مطلب را به لیست مطالب مورد علاقه خودتون اضافه کنید
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیری در ایران]
[مشاهده در: www.seeiran.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]
-
گوناگون
پربازدیدترینها