واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش میدهد
پارادوکس آمریکایی؛ «آزادی بیان در شعار، سانسور در عمل»
موضوع ممیزی کتاب مدتی است در کشور پررنگ شده اما کشورهایی که خود را مهد دمکراسی و آزادی بیان معرفی میکنند اصل ممیزی را چنان اجرا میکنند که گاه مخاطب را نادیده گرفته و حتی با نیمه گذاشتن جملات به کتاب نیز ضربه میزنند.
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، در روز تودیع مدیر کل سابق اداره کتاب و معارفه مدیر جدید دفتر توسعه کتاب و کتابخوانی، محمد اللهیاری فومنی که از زمان محسن پرویز مدیریت اداره کتاب را برعهده داشت تصویری از یک کتاب به زبان انگلیسی را نشان داد که در جای جای صفحات این کتاب برخی واژهها، جملات یا پاراگرافها، به شکل رسمی با خط تیره پوشانده شده بود. بر اساس این گزارش، این پاراگرافها و جملات نشان از آن داشت و به این معنا بود که خواننده کتاب در حین مطالعه کتاب ناگهان با جملهای ناقص مواجه میشود. این عمل مصداق بارز سانسور است آنهم در کشوری که مدعی آزادیهای مطلق در بیان و مدعی حقوق بشر است. شاید تنها چیزی که بتوان نام آن را گذاشت، توهین به شعور مخاطب باشد. جالبتر وقتی است که میبینیم این کتاب سال 2007 منتشر شده، نه مثلا بیست یا سی سال پیش، با توجه به اینکه این اثر توسط نشر سروش منتشر شده گفتگویی نیز با ناشر برای روشنتر شدن این موضوع انجام دادهایم که در ذیل این مطلب فرا روی مخاطبان قرار میگیرد. علی رمضانی معاون فرهنگی سروش در گفتوگو با خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس درباره این کتاب اظهار داشت: نام این کتاب «درسهای دیپلماسی» اثر جان بردی کیسلینگ که یک دیپلمات کهنهکار امریکایی است در کشور امریکا تالیف شده است. وی ابراز داشت: کسلینگ در حال حاضر در قید حیات است و قرار بود برای جشنواره «افق نو» به ایران سفر کند اما با مسایل رخ داده برای جشنواره، سفر این مولف نیز منتفی شد. معاون فرهنگی سروش در توضیح بیشتر بیان کرد: کتاب «درسهای دیپلماسی» در انتشارات سروش ترجمه و منتشر شده است، آقای کسلینگ حدود 20 سال از فعالیت خود را در وزارت امور خارجه امریکا در حوزه دیپلماسی گذراند، او در چند کشور خاورمیانه و خاور نزدیک فعالیت کرد، اما فعالیت دیپلماتیک خود را در سال 2003 همزمان با دوران ریاست بوش پسر با ارسال نامه استعفا به پایان برد (زمانی که مشاور سیاسی سفارت امریکا در آتن بود) . به گفته وی، دلیلی که خود وی برای این استعفا بیان میکند این است که امریکا علیرغم همه ادعاهایش نمیتواند رهایی بخش همه مردم جهان باشد، نه مشروعیت را دارد و نه توان آزمودن را داراست. او میگوید من متوجه شدم دولت از تروریسم مثل ابزار سیاست داخلی خود استفاده میکند. رمضانی توضیح داد: این فرد پس از استعفا شروع به کتابت خاطرات خود میکند، خاطرات افراد دیپلمات بسیار خواندنی بوده و حاوی نکات و حقایقی است که بیان میکند و به رویکرد کشورها در مسایل مختلف جهان میپردازد. آقای کسلینگ کتاب خود را مینویسد و در سال 2006 در واشنگتن دی سی منتشر میشود، اما با ممیزی روبهرو میشود. معاون فرهنگی سروش با اشاره به رویه جالب ممیزی در این کتاب تصریح کرد: نوع جالبی از ممیزی در امریکا اعمال میشود که این کتاب هم شامل آن شده است، کتاب پس از چاپ نسخههای اولیه در اختیار مراجع ذیربط در امریکا قرار میگیرد و آنها پس از چاپ، بخشهایی از کتاب را خط کشیده و اجازه انتشار نمیدهند، ما چند صفحه از آن نمونهها را در پایان کتاب «درسهای دیپلماسی» عینا درج کردهایم که شامل دو خط، یک کلمه، یک پاراگراف و... میشود و حدود 20 یا 30 صفحه به این شکل مورد ممیزی قرار گرفته است تا منتشر نشود. رمضانی پیرامون مسیر ممیزی در کشورمان و هجمههای وارده طی چند ماه گذشته اضافه کرد: یک مسئله اصلی وجود دارد و آن اینکه وزن مسئله ممیزی در حوزه نشر کشور چقدر است، ما مسایل مهمی در حوزه نشر کشور داریم، ممیزی شاید جزو کم اهمیتترین مسایل حوزه نشر کشور باشد، اما متاسفانه گروههایی برای سوء استفاده و پنهان کردن مسایل اصلی و سرگرم کردن مدیران تازه وارد مجموعه ارشاد، این مسایل را پیش کشیدند و دیدیم که هیچ کدام از ناشران از رویه سپردن ممیزی به پس از انتشار راضی نشدند، ممیزی پس از انتشار موجب اتلاف سرمایه ناشر میشود و هیچ کس از آن استقبال نمیکند بخاطر اینکه در این وضعیتی که ناشران با مشکلات مالی و گرانی موارد اولیه و کاغذ مواجه هستند فرض کنید ناشری 10 عنوان کتاب منتشر کند و پس از آن بخواهد آن را برای ممیزی ببرد، اگر قرار باشد وزارت ارشاد دستور عدم توزیع کتاب را صادر کند معنایش این میشود که بخش عمدهای از توان ناشر از بین رفته است، اولا جایگاه مسئله ممیزی را در میان مسایل حوزه نشر باید دید، ثانیا مسئله ممیزی پس از انتشار به ضرر ناشر است و ثالثا اینکه هیچ فردی درباره اصل ممیزی و لزوم اجرای نظارت حرفی ندارد اما همه پیرامون شیوه و نحوه آن بحثهایی را مطرح میکنند که ابتدا باید آن را سازماندهی کرد تا از سلیقهای شدن جلوگیری شود، ابتدا دولت باید اعضای هیات نظارت را معرفی کند، قانون اجرا و خلاءهای آن نمایان و اصلاح شود، تا ضوابط روشن شود. انتهای پیام/
92/11/05 - 10:22
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]