واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
به نام کارگر، به کام دیگران کارگر فصلی را در نظر بگیرید که قرار است چند هفته در یک کارگاه ساختمانی کار کند، بعد از پایان کار هم معمولا چند هفته بیکار است و دوباره سرکار جدید میرود.
این رویه کاری برای ماه ها طی می شود، ولی در طول این مدت کارگر بیمه نیست و در حالی که با سرمایه عمر و جسمش کار می کند، اما هیچ بازنشستگی و دورنمای روشنی برای دوران کهنسالی اش وجود ندارد و معلوم نیست زمانی که دیگر قادر به کار کردن نیست، چگونه باید امرار معاش کند. بدتر از همه این که اگر سانحه ای در محل کار برایش اتفاق بیفتد و دیگر قادر به کار کردن نباشد، نه می تواند از خدمات رایگان درمان بهره مند شود و نه بیمه ای وجود دارد که بخواهد مقرری ماهانه بگیرد. شاید با خود بگویید کارفرما موظف است ساختمان در حال ساخت را بیمه کند و اگر برای کارگر ساختمانی سانحه ای رخ دهد، بیمه باید حق از کارافتادگی را به کارگر پرداخت کند، اما معمولا وضع به این خوبی که در قانون ذکر شده است، تحقق پیدا نمی کند و بین قانون تا واقعیت، فاصله چشمگیری وجود دارد. اکنون بسیاری از ساختمان های در حال ساخت بیمه نیستند و ساخت و سازهای غیرمجاز تا دلتان بخواهد در سراسر کشور وجود دارد؛ یعنی وقتی ساختمانی به طور غیرقانونی ساخته می شود، بدیهی است کارفرما آن ساختمان را بیمه نمی کند، ولی از خدمات کارگر فصلی بهره مند می شود؛ بدون آن که بخواهد حق بیمه ای پرداخت کند. حتی اگر سانحه ای هم در محل کار برای کارگر فصلی رخ ندهد، باز هم این کارگر ساختمانی است که ضرر می کند و به ازای کار روزانه ای که در ساخت و سازهای مجاز یا غیرمجاز انجام می دهد، هیچ تسهیلاتی بجز حقوق روزانه اش دریافت نمی کند. مجموع این شرایط تلخ باعث شد بیمه کارگران ساختمانی به کمک این گروه از کارگران فصلی بیاید و آنها را در برابر حوادث بیمه و همچنین شرایط بازنشستگی را برای آنان فراهم کند. با وجود آن که کمترین حق بیمه ممکن از کارگران ساختمانی گرفته می شود، اما به دلیل ضعف های اجرایی این قانون، بسیاری از کارگران ساختمان از نعمت بیمه های تامین اجتماعی محروم هستند. کارگر واقعی بیمه نمی شود با وجود آن که از سال 82 نخستین زمزمه های تدوین قانون بیمه کارگران ساختمانی شنیده شد، اما در نهایت سال 88 اولین اقدام عملی برای بیمه کارگران ساختمانی کلید خورد. اما مشکل عمده ای که تاکنون نیز سر راه بیمه های کارگری قرار گرفته، تشخیص فرد کارگر از غیرکارگر است. یعنی براساس سیستم غربالگری وزارت کار، هر فردی با هر شغلی می تواند در آزمون مهارت کارگری شرکت کرده و کارت مهارت کارگری دریافت کند. جالب آن که داشتن همین کارت نیز برای برخورداری از همه مزایای بیمه کارگران ساختمانی کفایت می کند و مثلا یک فروشنده لوازم التحریر هم می تواند در آزمون مهارت کارگری شرکت کند و پس از قبولی در آزمون از خدمات بیمه کارگران ساختمانی بهره مند شود. حسن صادقی، معاون دبیرکل خانه کارگر کشور به جام جم می گوید: حتی در بین ثبت نام شده های بیمه کارگران ساختمانی، فردی را داشتیم که پزشک عمومی بود و با جرات می توان گفت از هر شغلی که فکرش را بکنید، برای بیمه کارگران ساختمانی اقدام کرده اند. صادقی تاکید می کند که حداقل نیمی از افرادی که از این بیمه کارگری استفاده می کنند، اصلا کارگر ساختمان نیستند و در پوشش کارگر، حق بیمه کمتری پرداخت می کنند. حق بیمه ای که کارگر ساختمانی پرداخت می کند، حدود 7 درصد از حداقل حقوق است که تقریبا معادل ماهانه 30 هزارتومان می شود. همین حق بیمه پایین باعث شده است که خیلی ها وسوسه شوند که از بیمه کارگری ساختمان استفاده کنند. تعهدات نیمه کاره دولت براساس قانون بیمه کارگری ساختمان، قرار بود تا پایان سال 91 حدود 800 هزار کارگر ساختمانی بیمه شوند، اما صادقی یادآوری می کند که تا این لحظه دولت فقط به نیمی از تعهداتش عمل کرده و هم اکنون 400 هزار نفر از بیمه کارگری ساختمان استفاده می کنند. قسمت بد ماجرا هم اینجاست که در خوش بینانه ترین حالت، فقط نیمی از این 400 هزار نفر، کارگر واقعی ساختمان هستند و به قول صادقی، با این حساب می توانیم بگوییم که دولت به جای 800 هزار نفر، فقط 200 هزار کارگر فصلی ساختمان را بیمه کرده است. با توجه به این که پوشش بیمه ای همه کارگران ساختمانی، بار مالی زیادی می طلبد، به نظر می رسد دولت تنها در شرایطی می تواند به تعهداتش عمل کند که سیستم غربالگری درستی برای تشخیص کارگر واقعی از غیرواقعی وجود داشته باشد و می تواند برای این کار از نمایندگان واقعی انجمن های کارگری کمک بخواهد و در حقیقت، کار غربالگری را به آنها بسپارد. این کار موجب می شود بار مالی اجرای این قانون صرف کسانی نشود که به شغل دیگری غیر از کارگری ساختمان مشغول هستند. آموزشگاه ها؛ رابط بیمه و کارگر در این که دولت باید وظیفه تشخیص کارگر واقعی از غیرواقعی را به اهلش بسپارد و برای بیمه کارگران ساختمان، فریب غیرکارگرها را نخورد شکی نیست، اما احمد رعیتی، رئیس انجمن معماران تجربی استان تهران و البرز که به طور مستقیم با جمعیت کارگران ساختمان در ارتباط است، پیشنهاد می کند دولت برای این کار از آموزشگاه های کارگری استفاده کند که زیرنظر سازمان فنی و حرفه ای کار می کنند. رعیتی در گفت وگو با جام جم توضیح می دهد کارگران ساختمانی با حضور در این آموزشگاه ها می توانند هم مهارت خود را بالاتر ببرند و هم تائیدیه کارگری را از این آموزشگاه ها دریافت کنند. وی بر این باور است اگر مسئولان این آموزشگاه ها، نمایندگان واقعی کارگران ساختمانی باشند، مشکل تشخیص کارگر واقعی از غیرواقعی حل می شود. با توجه به این که اکنون این طرح در استان تهران و البرز از سوی انجمن معماران تجربی اجرا می شود، باید منتظر ماند و دید آیا نتیجه این طرح به یاری کارگران واقعی ساختمان می آید یا این که باز هم گروه های سودجو، راه های دیگری برای دور زدن بیمه کارگران ساختمانی پیدا می کنند. امین جلالوند / گروه جامعه
شنبه 05 بهمن 1392 8:13
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 96]