تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804135792
خلأهای قانونی حوزه کودک و نوجوان را پر می‌کنیم
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
با قاسم جعفری، رئیس فراکسیون حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان مجلس خلأهای قانونی حوزه کودک و نوجوان را پر می‌کنیم دنیای قاسم جعفری با دنیای خبرنگارها فرق زیادی دارد. کودک از نظر ما خبرنگاران، طفلکی معصوم است که قوانین، آن‌طور که انتظار می‌رود از آنها حمایت نکرده و حتی در برخی موارد حقوقشان را نیز نقض می‌کند، در حالی قاسم جعفری به قول خودش نیمه پر لیوان را می‌بیند و خوشحال است که جامعه ایرانی در مقابل کودکان مسئولیت‌پذیر است.
روز مصاحبه با او که رئیس فراکسیون تازه تاسیس و نوپای کودکان و نوجوانان است، برای نزدیک کردن این دو دنیای متفاوت به هم هر دو تلاش کردیم، اما نتیجه آن شد که ما حرف های خودمان را تکرار کردیم و او حرف های خودش را. تحصیلات قاسم جعفری، فقه و حقوق است و تحصیلات حوزوی نیز دارد، برای همین او موضوع کودکان و نوجوانان و چالش های دنیای آنها را از زاویه آیات و احادیث و روایات تفسیر کرد. با این حال، فراکسیون تازه نفسی که او و حدود 30 همکارش سرپا کرده اند، به گفته جعفری قرار است صدای رسایی باشد برای رساندن صدای مظلومیت کسانی که صدایی ندارند. روزی که خبر تاسیس فراکسیون کودک و نوجوان در مجلس رسانه ای شد، گفتید کودک درونتان شما را به سمت این تصمیم سوق داده است. راجع به کودک درونتان بیشتر توضیح می دهید؟ همه ما در مواقع مختلف به گذشته مان رجوع می کنیم و به نظر من شیرین ترین خاطرات گذشته، مربوط به دوران کودکی است. من در طول عمرم شرایط مختلفی را تجربه کرده ام. زادگاه من ـ راز ـ یکی از محروم ترین شهرستان های خراسان شمالی است. تا سوم راهنمایی آنجا درس خواندم و بعد برای طلبگی به قم رفتم و در سال های جنگ در جبهه ها بودم که شش سال هم اسیر شدم. بعد از آزادی هم دوباره به قم برگشتم و ادامه تحصیل دادم و در مسئولیت های مختلف قرار گرفتم، اما با این همه فراز و نشیب هنوز رویاهایم متعلق به دوران کودکی و کوه دره هایی است که در آن زندگی می کردم. به نظرم کودکی دورانی است که رنگ و تعلق و کینه ندارد و انسان فقط با فطرتش زندگی می کند برای همین وقتی یک بزرگسال به دوران کودکی اش برمی گردد، می گوید یادش به خیر، چه خوب بود. در واقع آن چیزی که باعث شد من به فکر تاسیس این فراکسیون باشم این بود که به کمک همکارانم که حالا بخشی از تصمیم سازی ها و تصمیم گیری ها را در اختیار داریم، کاری کنیم کودکان امروز وقتی بزرگ می شوند و به کودکی شان فکر می کنند، همین احساس سرخوشی را داشته باشند. البته در کنار این مسائل بی شک توفیق الهی هم نصیب ما شده که توانستیم در این مسیر گام برداریم. یعنی معجونی از خاطرات کودکی و توفیقی الهی شما را به تشکیل فراکسیون واداشته؟ ما امروز به دلایل عاطفی، انسانی، حقوقی، سیاسی و حتی حکومتداری نیاز به توجه به مسائل مربوط به کودک و نوجوان داریم، اصلا حکومت اسلامی هم داعیه تربیت نسل آینده و باروری آن را دارد. به اعتقاد من ارزش نیروی انسانی از طلا و پول هم بیشتر است پس باید برای این نسل هر کاری که از دستمان ساخته است انجام دهیم. با این حال در 9 دوره مجلس تاکنون کسی به این موضوع توجه نکرده، حتی وقتی من این موضوع را با همکاران در میان می گذاشتم لبخند ملیحی روی لب هایشان نقش می بست که یعنی چه برای بچه ها فراکسیون تشکیل دهیم. البته وقتی عمق قضیه را برایشان توضیح می دادم و می گفتم که ما با پدیده کودکان کار یا بازمانده از تحصیل یا کودکان بزه دیده که مظلومانه حقشان پایمال می شود روبه رو هستیم، نگاه ها عوض می شد. در واقع من تاکید می کردم که ما باید طلایه دار توجه به این موضوعات در دنیا باشیم تا نشان دهیم حکومت اسلامی به همه ابعاد زندگی بشری توجه دارد. الان فراکسیون چند عضو دارد؟ ما دنبال کمیت نیستیم، بلکه دنبال کسانی می گردیم که پای کار باشند و وارد مقوله های عملیاتی شوند. با این حال، تاکنون 30 نفر فرم های عضویت را پر کرده اند که ممکن است این تعداد بیشتر هم بشود. فکر می کنید از این 30 نفر چند نفر پای کار باشند؟ به نظرم کیفیت بر کمیت غلبه دارد و خیلی از دوستان را جدی می بینم، مطمئنم وقتی کار جدی شد خیلی ها نیز آن زمان به جمع ما می پیوندند. البته ما قرار نیست در این فراکسیون کار اجرایی بکنیم، بلکه می خواهیم در این حوزه ریل گذاری کنیم و کمک رسان فعالان این عرصه باشیم. شما می گویید این فراکسیون به دنبال ریل گذاری در حوزه کودک و نوجوان است، اما به اعتقاد من انتظارات از این فراکسیون بیشتر از این حرف هاست. حوزه کودک و نوجوان در کشور ما مشکلات زیادی دارد، اولین مشکل تعریفی است که ما از کودک داریم؛ یعنی دختر 9 ساله و پسر 15 ساله را کودک می دانیم در حالی که کنوانسیون جهانی حقوق کودک همه افراد زیر 18 سال را کودک قلمداد می کند. این در حالی است که ما بین دختر و پسر نیز در کودک بودن تبعیض قائلیم. تعریف فراکسیون شما از کودک چیست؟ اسلام برای تعیین سن بلوغ برای دختر و پسر ملاک هایی دارد و تعیین می کند چه زمانی می توان یک فرد را بالغ دانست. بلوغ علائمی دارد و یکی از نشانه های آن رشد عقلی و جسمی است. البته عاقل شدن با بالغ شدن و رشید شدن متفاوت است. به نظر من کودکی که در پنج سالگی حافظ قرآن می شود بالغ است. آیا غیر از این است؟ طبق تعریف بین المللی، بالغ کسی است که بتوان برایش مسئولیت کیفری تعریف کرد، نه کسی که توانایی ها و مهارت های ویژه دارد. بالغ و رشید به کسی می گوییم که خیر و شر و تکلیف و حرام و حلال و واجب را خوب می فهمد. حضرت عیسی، پیامبر خدا در نوزادی با مردم حرف می زند، آن هم با استدلال که او را در کودکی از بزرگسالان بزرگ تر می کند. پس می توانیم بگوییم تعریف هایی که در دنیا در مورد کودک وجود دارد ناشی از تجربه کشورهاست که قابل نقض هم هست. بحث مبنایی ما این است که آیا صلاح و مصلحت ما را خودمان بهتر می فهمیم یا خالق ما که به تعبیر قرآن از رگ گردن هم به ما نزدیک تر است؟ البته بین علما نیز در مورد سن بلوغ اختلاف نظر وجود دارد به طوری که بیشتر علمای شیعه سن بلوغ برای دختر را 9 سال می دانند، اما برخی دیگر 13 و 15 سال را قبول دارند. در کنار اینها عده ای از علما معتقدند بلوغ امری طبیعی است که ممکن است در عده ای در 9 سالگی و در عده ای دیگر در 15 سالگی حاصل شود. در واقع این عده از علما به شرایط اقلیمی اشاره دارند و می گویند شاید در سرزمین عربستان الگوی رشد به گونه ای بوده که دختران در 9 سالگی بالغ می شدند، اما حالا که همه در محیطی نرم و نازک بزرگ می شوند بچه 9 ساله به فکر بازی و خوردن باشد. پس فراکسیون کودک و نوجوان قرار است در مورد چه طیفی از افراد قانونگذاری کند؟ فعالیت ما البته فقط قانونگذاری نیست. ما نام فراکسیون را فراکسیون حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان گذاشته ایم که طیف وسیعی از فعالیت ها را شامل می شود. مثلا الان موسم بودجه است و ما می توانیم بودجه نهادهای مرتبط با کودک مثل کانون پرورش فکری کودک و نوجوان، وزارت ارشاد و صداوسیما را افزایش دهیم تا برای کودکان کارهای بهتر و باکیفیت تری انجام شود. یا مثلا آسیب های اجتماعی را شناسایی کنیم و به طور مثال برای کودکان بازمانده از تحصیل از طریق تعامل با صاحبنظران و نهادهایی چون آموزش و پرورش و نهضت سوادآموزی کاری کنیم تا این کودکان نیز فرصت تحصیل را به دست آورند. ممکن است بخشی از تمرکزمان را به پرورش استعدادهای درخشان اختصاص دهیم یا به کارهای هنری و ادبی مشغول شویم، موضوعات برون مرزی هم جزئی از کارهای ما خواهد بود تا کودک نوازی اسلام را به دنیا معرفی کنیم. البته ما در این مسیر تابع این قاعده فقهی هستیم که می گوید اگر نمی توان کل یک چیز را به دست آورد، نباید کل آن را ترک کرد برای همین حتی اگر در یک حوزه گامی به جلو برداریم خودمان را موفق می دانیم. کارهایی که مد نظر شماست کارهای بدی نیست، اما همه آنها متولی مخصوص به خود را دارد. وظیفه شما به عنوان مجلس، قانونگذاری است و به اعتقاد من کودکان این سرزمین حتی بیشتر از بودجه به قوانین حمایتگر نیاز دارند. مثلا یکی از مشکلات کشورما ازدواج کودکان است. می خواهم بدانم نظر شما در مورد این نوع ازدواج ها چیست؟ حرف ما هم همین است. ما می گوییم با این فراکسیون می توانیم صدای رسایی باشیم برای رساندن صدای مظلومیت کسانی که صدایی ندارند. برای همین است که ما به دنبال آسیب شناسی مسائل مربوط به کودکان و نوجوانان هستیم و از همه صاحبنظران و خبرنگاران (که به اعتقاد من بهترین یاور نمایندگان مجلس هستند) در این عرصه کمک خواسته ایم. البته این که می گویید کارهایی که من نام بردم همه متولیان مخصوص به خود را دارد، موضوع این است که فراکسیون ها موتور محرکی است برای متولیان امر؛ یعنی ما وارد کار اجرایی نمی شویم، اما راه را به متولیان نشان خواهیم داد. همان طور که اشاره کردید ازدواج های زودرس که ناشی از اجبار والدین، فقر اقتصادی یا مسائل فرهنگی هر منطقه است، یکی از مشکلات جامعه است. مواردی هم وجود دارد که مثلا یک فرد معتاد برای تامین هزینه های اعتیاد خود معامله ای می کند و فرزندش را به کسی می سپارد. پس وقتی پیام های اینچنینی به ما می رسد، حداقل این است که تلاشمان را برای حل مساله بکنیم یا در بحث قانونگذاری، خلأهای قانونی را در حد توان پر کنیم. یکی از کارهای مد نظر ما این است که قوانین مرتبط با کودکان و نوجوانان را پایش کنیم و در این راه از مراکز پژوهشی، صاحبنظران و کارشناسان می خواهیم به ما کمک کنند. البته به تعبیر بعضی ها قرار نیست همه مشکلات جهان اسلام را حل کنیم، بلکه می خواهیم گامی در این راه برداریم که نیازمند عزم و همت همگانی است. آن طور که می گویید آغوش فراکسیون شما به روی همه صاحبنظران باز است و از هر پیشنهادی استقبال می کنید. من هم برخی مشکلات کودکان و نوجوانان را در حوزه دادرسی استخراج کرده ام که دوست دارم به آنها توجه کنید. مثلا در قوانین ما، کودک در معرض خطر یا کودکی که شاهد وقوع یک جرم بوده مورد حمایت قرار نمی گیرد. در کشور ما پلیس ویژه کودک و نوجوان وجود ندارد، در محاکم از نظرات روان شناس یا مددکار استفاده نمی شود، برای کودکان پرونده شخصیت تشکیل نمی شود و... که اینها همه موانعی بر سر تحقق دادرسی عادلانه محسوب می شود. برای حذف این خلأها چه برنامه ای دارید؟ نکاتی که گفتید مهم و قابل توجه است، اما یادتان باشد به گفته رهبری، ما باید آرمانگرایی را توام با واقع بینی داشته باشیم. در واقع آرمان ها را باید در هدفگذاری ها مد نظر قرار دهیم، اما گام هایی که در این مسیر برمی داریم باید حساب شده باشد، مثل کوهنوردی که قصد صعود قله را دارد و باید از مسیرهای مطمئنی حرکت کند که با خطر مواجه نشود. اما این مشکلاتی که به آن اشاره کردید همه وجود دارد و حتما پیگیری می کنیم، چون خوشبختانه موسسان فراکسیون کودک و نوجوان همه تحصیلات تربیتی، فقهی و حقوقی دارند و آماده اند در این بحث ها وارد شوند. در بین موسسان فراکسیون خانم ها هم هستند؟ در بین موسسان نه، اما در بین اعضای ثبت نام شده خانم ها هم حضور دارند. این پرسش را پرسیدم، چون یکی از مشکلات بزرگ ما در حوزه کودک و نوجوان تولد فرزندان حاصل از ازدواج مادر ایرانی با مردان خارجی است؛ فرزندانی بلاتکلیف و بی هویت که رنجی مضاعف می برند. آیا فراکسیون شما قرار نیست راهی برای تعیین تکلیف این گروه از افراد که تعدادشان نیز کم نیست، پیدا کند؟ بخشی از این موضوع به حقوق بین الملل خصوصی مربوط می شود. در این حقوق بحثی به عنوان تابعیت وجود دارد که تعیین می کند ملاک تابعیت چه چیزی باشد. کشورها در بحث تابعیت دو سیستم دارند؛ سیستم خونی و سیستم خاکی. سیستم های خونی مثل ما می گوید هر کودکی که از مرد ایرانی در هر کجای دنیا متولد شد، تابعیت ایرانی دارد، ولی سیستم های خاکی می گوید هر فردی در خاک ما متولد شود، تابعیت کشور ما را خواهد گرفت. تابعیت های دوگانه نیز محصول همین دو سیستم است. فرض کنید کودکی از پدر ایرانی در خاک آمریکا متولد شود، ما این فرد را تبعه ایران می دانیم و آمریکایی ها او را تبعه آمریکا. همان طور که اشاره کردید ما با این عارضه بویژه در شرق کشورمان به صورت جدی روبه رو هستیم. اما دربحث های تابعیتی، هر کشوری برای حفظ هویت خود باید نگاه های استراتژیک و نگاه های حل مساله را توامان داشته باشد. فرض کنید امروز قانونی تصویب کنیم و بگوییم همه آنهایی که از مادر ایرانی و پدر خارجی متولد شده اند ایرانی هستند. شما می دانید در اثر این تصمیم چه اتفاقی درآینده رخ می دهد؟ به نظر شما آیا این به صلاح کشور است؟ من می پرسم، آیا وجود افراد بی تابعیت به نفع کشور است؟ به اعتقاد من اینها موضوعاتی است که باید روی آنها بحث شود، به قول شما وجود افراد بی تابعیت نیز به نفع کشور نیست. اما پاسخ دادن به این موضوع به این راحتی نیست و باید برای آن راهکاری تعیین کرد. شما فکر نمی کنید برخی مباحث فقهی حوزه کودکان نیاز به به روز شدن دارد؟ نه، به موضوع این طور نگاه نکنید. اسلام در خیلی از موارد قصاص را جایز نمی داند و به جایش بحث دیه را مطرح می کند که یکی از موارد آن وقتی است که قاتل یک فرد پدرش باشد. در واقع در این حکم به واژه والد اشاره شده که معنی پدر از آن استخراج می شود، در حالی که برخی می گویند منظور از والد از باب غلبه است و هم پدر و هم مادر را دربر می گیرد. ضمن این که مواردی که در آن فرزند به دست پدر کشته می شود، بسیار اندک است و بندرت این قتل ها اتفاق می افتد. اما روزی نیست که در اخبار حوادث نخوانیم مثلا پدر شیشه ای فرزندش را کشت یا در فلان منطقه کودکی به دست پدرش کشته شد. در یک جنایت ممکن است چند مجازات مترتب شود به طوری که اگر پدری در یک قتل مرتکب جنایت های دیگری نیز شده باشد، مجازات آن را تحمل خواهد کرد. این را هم بگویم که گاهی این خبرها درست منعکس نمی شود یا یک خبر را رسانه های مختلف با نگارش های متفاوت درج می کنند و همه گمان می برند این نوع قتل ها تا چه اندازه زیاد است. اما نگاه قرآنی این است هر کسی یک نفر را بکشد انگار همه افراد را کشته و هر کسی که به یک نفر جان دوباره بدهد انگار به همه افراد زندگی بخشیده است. البته صاحبنظر شدن در مفاهیم دینی و قضاوت کردن درباره مفاهیم قرآنی و احادیث کار آسانی نیست و همه این مباحث نیاز به بحث های دقیق کارشناسی و فقهی دارد، ضمن این که به گفته امام راحل(ره) شخصیت فقیه و زمان و مکان در استنباط از این موضوعات اثرگذار است. آیا شما به عنوان فراکسیون نمی خواهید وارد این مباحث شوید و دست کم پیشنهادهایی ارائه دهید؟ آنچه باعث می شود دچار سردرگمی بشویم این که موضوعات در جای خودش بحث نشود. در واقع علما و مجتهدان باید روی این موضوع کار کنند، اما ما هم به عنوان یک شاگرد می توانیم بپرسیم و از استادان بخواهیم در این باره تحقیق کنند و نظر بدهند. پس اگر ما به این قبیل موضوعات فقط نگاه رسانه ای داشته باشیم و به شکلی پوپولیستی به آن توجه کنیم، نه تنها مشکلات را حل نمی کند بلکه منشا بسیاری از مشکلات بعدی خواهد بود. فارغ از این بحث ها، شما به عنوان رئیس فراکسیون حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان، مهم ترین مشکلات این قشر از جامعه را چه می دانید؛ یعنی مشکلاتی که قصد دارید به آن رسیدگی کنید؟ به نظر من یکی از مشکلات ما این است که همیشه نیمه خالی لیوان را می بینیم و این طرز فکر را از کودکی به فرزندانمان نیز تزریق می کنیم. به نظر من به جای ردیف کردن مشکلات کودکان باید فرصت ها و مزیت های آنها را شمرد. مثلا چه مزیت هایی؟ جامعه ما عاطفی است که از این بابت از بسیاری جوامع بظاهر متمدن جلو هستیم. کودکان ما از زمانی که خیلی کوچک هستند و تا زمانی که بزرگ شده و خود صاحب خانواده و نوه و نتیجه می شوند زیر چتر حمایتی خانواده ها قرار دارند و این مزیت بزرگی برای ما محسوب می شود. به نظر من بن مایه جامعه ایرانی نسبت به کودکان مسئولیت پذیر است، اما عوارض اجتماعی ناشی از ناهنجاری ها، وجود دارد و ما باید فکری برای این ناهنجاری ها بکنیم. فقر از جمله این ناهنجاری هاست که به دشواری های زندگی کودکان منجر می شود، همچنین طلاق ها که باعث بی سرپرستی یا بدسرپرستی کودکان می شود. در واقع ما میان بیم و امیدها زندگی می کنیم و باید کاری کنیم امیدها را افزایش و بیم ها را کاهش دهیم. با این حال دوباره تکرار می کنم ما مدعی نیستیم با تشکیل یک فراکسیون همه مشکلات حل می شود، بلکه می خواهیم بگوییم ما پرچمی را بالا کشیده ایم تا نشان دهیم دوست داریم با راهنمایی و کمک صاحبنظران و صاحبان نیت های خیر گام هایی را در این زمینه برداریم و البته این اعتقاد راسخ را هم داریم که وقتی کسی در راه خیر گام برمی دارد حتما خداوند هم به او کمک می کند. پس در روزهای آخر دوره نمایندگی تان اگر من بار دیگر روبه روی شما قرار گرفتم در حوزه کودک و نوجوان چه چیزی را از شما مطالبه کنم؟ آدم ها چند گروهند؛ آنهایی که قول می دهند و به هیچ کدام عمل نمی کنند، آنهایی که به بعضی از قول هایشان عمل می کنند، کسانی که به همه قول هایشان عمل می کنند و بالاخره آنهایی که قول نمی دهند اما عمل می کنند. ما همه تلاش مان را خواهیم کرد و قول می دهم هیچ کوتاهی از جانب ما رخ ندهد، اما بدانید برای بروز یک اتفاق یا اتخاذ یک تصمیم فقط یک نفر یا یک گروه نقش ندارند و باید عواملی کنار هم قرار بگیرند. ولی امیدوارم همان طور که این حرکت با الهام خداوند آغاز شده، در ادامه به دستاوردهایی برسیم که به گفته قرآن در زمره روزی هایی باشد که به افراد می رسد در حالی که تصورش را هم نمی کردند. مریم خباز / گروه جامعه
دوشنبه 30 دی 1392 8:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها