محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803882220
خانواده بجنوردی در آرزوی یک سقف
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
وقتی یارانه متولی گردش چرخ زندگی می‌شود خانواده بجنوردی در آرزوی یک سقف در حاشیه شهر بجنورد خانواده‌ای شش نفره در اتاقکی کاهگلی و نیمه خرابه زندگی می‌کنند، خانواده‌ای که تاکنون دست به دامن دستگاه‌ها و نهادهای مختلفی شده اما هنوز نتوانسته‌اند برای خود سرپناهی مناسب بیابند و تنها با یارانه ماهیانه 250 هزارتومان روزگار می‌گذرانند.
کمی آن سوتر از خانه گرم و دلنشینی که همراه خانواده خود در آن زندگی می کنیم، در همین حواشی شهر بجنورد، اتاقکی کاه گلی با دیوارها و سقفی شکسته و لرزان وجود دارد که تمام سهم خانواده شش نفره و تهی دست بجنوردی از فضای 15 متری آن، چند متری برای نشستن و استراحت است. یک گوشه این اتاقک برای پخت و پز و در گوشه ای دیگر فضای نامناسبی برای استحمام و در قسمتی چند دست رختخواب دیده می شود؛ اتاقکی که نه یارای دوام در برابر برف و باران دارد و نه از گاز و گرمای مطبوع در آن خبری است. پدر، کارگر، مادر، خانه دار، سه پسر و تنها دختر خانواده دانش آموز راهنمایی و دبیرستان اند؛ این که چگونه در این فضا درس می خوانند و چگونه شب را به صبح می رسانند، خدا می داند و بس. این اتاقک هم چند سال پیش با تلاش یکی از اعضای شورای اسلامی شهر بجنورد به این خانواده داده شد، البته پس از آن که زندگی این خانواده در چادر، آن هم درست در کنار ساختمان های نوساز بجنورد در یکی از رسانه های استان منتشر شد و خیران به کمک آنها شتافتند.
آری این خانواده سال ها ناگزیر از زندگی در چادری مستعمل در چهار فصل سال آن هم درست در کنار ساختمان هایی زیبا و بلند و خانواده هایی که اگر نگوییم مرفه، حداقل افرادی هستند که دستشان به دهانشان می رسد بود. اما چادرنشینی با پیدا شدن این اتاق در حاشیه شمالی شهر بجنورد خاتمه یافت، پدر و مادر به همراه سه پسر و تک دختر خود به این اتاقک گلی 15 متری پناه بردند به این امید که بتوانند آن را بسازند و سرپناهی امن برای خویش کنند. اما این بار هم گویا زندگی نمی خواست روی خوش خود را به آنها نشان دهد چرا که اتاقک مزبور به واسطه قرار گرفتن در زیر کابل های فشار قوی برق، امکان گازکشی و برق کشی نداشت با این توجیه گازکشی و برق کشی به اتاقک این خانواده منع قانونی دارد و مشکلاتی را در پی خواهد داشت. بعدها با تلاش رسانه های استان یک رشته سیم معمولی در حدی که اتاقک محقر این خانواده را روشن کند، به آنجا کشیده شد اما مشکل گاز همچنان لاینحل باقی ماند. اکنون حدود سه سال است که این خانواده شش نفره در اتاق مورد نظر زندگی می کنند، البته اگر بشود اسم آن را زندگی گذاشت؛ چرا که تصور کنید در اتاقی کاه گلی با دیوارهای ترک خورده و سقفی چوبی که با کوچکترین بارندگی از همه جای آن آب چکه می کند، در حالی که نه از گاز شهری خبری هست و نه از آب لوله کشی، یک خانواده شش نفره چگونه باید روز را به شب و شب را به صبح برسانند؟
گوشه ای از این اتاق به حمام خانواده تبدیل شده است، گوشه ای آشپزخانه و قسمتی هم به رختخواب های مندرسی اختصاص داده شده که چکه های آب برف و باران از سقف، آنها را به طرز عجیبی مستعمل نشان می دهد. چوب قسمتی از سقف شکسته و چنین می نماید که هر لحظه امکان فروریختن دارد، بیرون اتاق نیز وضع نامناسبی دارد، وسایل مستعمل و غیرقابل استفاده ای که مشخص است نهایت لطف افرادی نشسته در جای گرم و نرم بوده اند؛ در گوشه و کنار ریخته شده و بارانی که دو شب پیش باریده آنها را حسابی در گل و خاک فرود برده است. گردش چرخ زندگی با یارانه؟ مادر خانواده می گوید همسرش بیکار است و از طرف دیگر به واسطه بیماری توان کار کردن ندارد. خودش هم هر وقت کاری پیش بیاید کمر همت می بندد و می رود اما هر روز که نظافت منازل مردم نیست و برای زنی پاشکسته مگر چقدر کار برای انجام دادن و پول درآوردن وجود دارد. وی می گوید: زندگی در زیر کابل های فشار قوی برق سبب سردردهای عجیبی برای اعضای خانواده شده و وقتی هم که به همت خیری به پزشک مراجعه کرده اند، اثرات زندگی در این محل علت سردردهای آنها اعلام شده است. این مادر اظهار می کند: زندگی ما از یارانه دریافتی می چرخد اما یارانه 250 هزار تومانی برای خانواده ای شش نفره آن هم در این روزگار سخت، حتی پول نان خالی نیز نمی شود. او می افزاید: برای کمک گرفتن به دستگاه های مختلفی رفته از بخشداری بجنورد گرفته تا کمیته امداد خراسان شمالی و بنیاد مسکن، حداقل برای این که سرپناهی گیر او و فرزندانش بیاید. می گوید: بزرگترین مشکل ما نداشتن خانه است و گرنه خودم با کار کردن در منزل مردم خرج بچه هایم را در می آورم که حداقل از گرسنگی نمیرند.
این مادر اظهار می کند: در این نزدیکی خانه ای پیدا کرده ایم و صاحب آن از سر دلسوزی رضایت داده که با چهار میلیون تومان رهن و ماهانه پنجاه هزار تومان اجاره، در آنجا ساکن شویم. او می گوید: نمی توانیم چهار میلیون تومان هزینه رهن خانه مذکور را فراهم کنیم. برای تهیه این مبلغ به بخشداری بجنورد و کمیته امداد استان هم رفته ایم و در نهایت آنها پذیرفته اند که سه میلیون تومان برای رهن این منزل به صاحبخانه بدهند اما گفته اند باید یک میلیون تومان دیگر را خودمان فراهم کنیم. این مادر می گوید: چاره ای نداریم روی مان نمی شود به صورت معصوم بچه های مان نگاه کنیم. پسر خانواده که تازه وارد دبیرستان شده از مدرسه بر می گردد دوربین و ما را می بیند که داریم با پدر و مادرش صحبت می کنیم، مادرش از او می خواهد که پیش ما بیاید و حرف بزند اما نوجوان شرم زده راهش را کج می کند و طوری راه می رود که دوربین فیلم او را نگیرد، او جرمی نکرده که شرمنده باشد تنها فقر او را در این شرایط قرار داده، شرایط بغرنجی که غرور جوانی نورسته را خرد می کند و باعث می شود نتواند در بین دیگرانی که او را می شناسند سر بلند کند. بدتر از او خواهرش، دختر خانواده است، فقر و نداری عجیب بر رفتار و برخورد آنها تاثیر گذاشته است، آنچنان اعتماد به نفس خود را از دست داده اند که حاضر نیستند حتی برای توضیح شرایط نامناسب خود نیز قدمی بردارند.
پدر خانواده هم از درد و بیماری خود می گوید که امانش را بریده و اجازه نمی دهد حتی به صورت کارگر روزمزد در جایی مشغول شود، او می گوید: آب باریکه یارانه ها شده تنها منبع درآمد ما. افراد و مسئولان زیادی وعده های مختلفی برای سر و سامان دادن به زندگی ما داده اند اما پای عمل که رسیده همه پا پس کشیده اند. او می افزاید: هر جا که ناله کرده ایم کمتر کسی گوش شنوایی برای دردهای ما داشته. برای فراهم کردن هزینه رهن خانه ای مناسب به هر دری زده ایم. از دست به دامن شدن افراد مختلف و شنیدن وعده های سر خرمنی که هیچ کدام هم عملی نشده است خسته شده ایم. مادر خانواده هم می گوید: اگر کاری پیدا شود، برای تامین معاش فرزندانم به صورت روز مزد کار می کنم؛ اما چه می شود خرید با این دستمزد اندک؛ و چه می توان کرد با این یارانه های ناچیز؟! حالا این پدر و مادر از خیران و مسئولان استمداد می کنند که حداقل خانه ای مناسب برای فرزندان آنها فراهم کنند، می گویند چشم امیدشان اول به خدا و سپس به مردم و مسئولان است، می گویند اگر چهار میلیون تومان رهن خانه تامین شود باری بزرگ از روی دوش آنها برداشته شده و اندکی شادمانی به میان این خانواده مستمند می آید، شادمانی از این که دیگر مجبور نمی شوند به خاطر چکه سقف اتاق تا صبح چمباتمه زده و لحظه ای پلک بر هم نگذارند.(مهر)
سه شنبه 17 دی 1392 16:39
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها