تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804521599
آيا بعد از 6 ماه، لغو تحريمها به 6 ماه ديگر موكول مي‌شود؟
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: آيا بعد از 6 ماه، لغو تحريمها به 6 ماه ديگر موكول مي‌شود؟
اسرائيل از آمريكا خواسته كه كاهش تحريم ها به تأخير بيفتند تاايران به"صلح نهايي"تن دهد.اكنون،زمان عليه ماست،براي اسرائيل زمان نخريم،پس لازم است آقاي ظريف درمقابل تهديدهاي آمريكا به افزايش تحريمها،محكم تر بايستد.
به گزارش گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران،كاهش يا افزايش تحريم ها، تا حدود بسيار زيادي به ستون فقرات مذاكرات بين ايران و 5+1 و به چالشي ترين نقطه در ديپلماسي نوين «ظريف» با آمريكا مبدل شده است. اين وضعيت به وضوح، به اين دليل حادث شده كه تحريم ها، اهرم فشار كارآمدي براي حفظ ايران پاي ميز مذاكره، فرض شد؛ خيلي ها فكر مي كنند در حال حاضر و در مختصات فعلي راهبردي، تحريم ها تنها فشار كارآمد براي تغيير محاسبات در «تهران» باشد.
مشرق نوشت:مسئله اين است كه اين فرضيه تصميم سازان و تصميم گيران آمريكايي، بدلايلي يك فرضيه توهمي و بدون پشتوانه، باقي نماند؛ آن دسته از اقداماتي كه حاكي از عطش فوق العاده طرف ايراني براي يك روند ديپلماتيك بود، آن اقداماتي كه منحصراً بر "اعتمادسازي يكطرفه"ِ ايران استوار بود و مدل جديد و بروز شده اي از "گفتگوهاي انتقادي" در دولت «هاشمي رفسنجاني» را به نمايش در مي آورد و پالس هايي كه از خالي بودن خزانه «جمهوري اسلامي» خبر مي دادند؛ مابه ازاي بيروني براي اثبات اين فرضيه بود كه، فعلاً "تحريم ها" تنها عامل مؤثر در تغيير محاسبات نظام ايران است.
بنابر اين، اگر طرف مقابل دعوا به اين نتيجه رسيده كه مي تواند با حفظ و تهديد به افزايش تحريم ها، هر چه مي خواهد از طرف ايراني بگيرد؛ كاملاً به اقدامات ما مربوط مي شود كه، "از ماست كه بر ماست".
بياييد يكبار ديگر داستان را با هم مرور كنيم، شايد اين مرور كمك شاياني باشد به اينكه تصوير بهتري از شرايط موجود بدست آيد؛ بدون دخالت احساسات، بدون تأثيرگذاري ذوق زدگي ها و بدون حضور شارلاتانيست هاي مطبوعاتي. از روزي كه "ديپلماسي پينگ پنگي" بين «اوباما» و «روحاني» شدت گرفت، مقامات آمريكا مكرراً و قوياً اعلام نموده اند كه هر مسير ديپلماتيكي با «تهران»، بطور كامل در هماهنگي با تصميم گيران اصلي صهيونيسم است[1]. اين تأكيد مقامات آمريكا آنقدر مصداق داشته كه وقت باارزش را براي بازخواني آن اتلاف نكرد، اين به موضوعي بديهي در افكار عمومي تبديل شده است.
بياييد، هوچي گراي هاي مضحك آقاي «بي.شالم بنيامين نتانياهو» را فراموش كنيم، زيرا فن استدلال و تحليل به تنهايي مي تواند، شبهات درباره اينكه اين هوچي گري ها، عمليات فريب هست يا نه را مرتفع كند. گلوگاه ديپلماسي جديد آمريكا - ايران از منظر طرف غربي بر روي كارآمدي تحريم ها استوار شده، لذا اهميتي ندارد كه مذاكراتي انجام شود و تا ايران تمام خواسته هاي مجموعه غرب را برآورده نساخته؛ تحريم ها هم لغو نشود.
از زاويه ديد اسرائيل و در يك مفاهمه راهبردي، آنچه باعث مي شود، ايران پاي ميز مذاكره باقي بماند و چانه زني را ادامه بدهد، تحريم ها هستند؛ پس تا زمانيكه تحريم ها به شكل واقعي لغو نشده اند چه اشكالي دارد، شركاء (آمريكا و كشورهاي غربي) وارد چانه زني با ايران شوند؟ پاسخ روشن است، تا لحظه اي كه اهرم فشار آمريكا (تحريم ها) از بين نرفته، آنها چيزي براي باختن ندارند.
تئوري بازي آمريكا- اسرائيل به اين ختم شد كه آنها توانستند، خواسته اصلي ايران كه "كاهش تحريم ها" بود را با كارت "عدم تشديد تحريم ها" معاوضه كنند. همزمان با مذاكرات فشرده «ژنو 5»، كه به بهانه زياده خواهي هاي فرانسه بي نتيجه ماند، «روزنامه صهيونيستي هاآرتص»، عمق اين تاكتيك هوشمند را به نمايش درآورده و نوشت: «يك مقام ارشد اسرائيل در طول مذاكرات اخير گفت: آمريكايي ها به جاي كنار گذاشتن تحريم ها، آزاد كردن حدود سه ميليارد دلار از دارايي هاي مسدود شده ايران در بانك هاي غربي را مورد توجه قرار داده اند. اسرائيل هيچ مخالفتي با اين امر ندارد ... اسرائيل از توافقات با آمريكايي ها در هفته هاي اخير خرسند است. ما مذاكراتي را كه در آن صحبت از "كاهش تحريم هاي موجود" بود به "ممانعت از اعمال تحريم هاي جديد" تغيير داديم»[2].
گفته مي شود كه يك هفته قبل از خبري شدن ليست جديد تحريمي «وزارت خزانه داري آمريكا» عليه برنامه هسته اي ايران، يكي از مسئولين نظام به اعضاي دولت هشدار داده بود كه آمريكا به وعده عدم تشديد تحريم ها نيز؛ پايبند نخواهد ماند. اين پيش بيني حكيمانه واقعاً دور از ذهن نبود، چون آمريكايي ها فكر مي كنند كه تحريم ها باعث تغيير رفتار مقامات ايران شده؛ لذا منطقي است كه اين روش را تا كسب منفعت بيشتر رها نكنند. خوب همين هم شد، و ضمن اينكه خود «كاخ سفيد» اقدام به انتشار ليست تحريم جديد كرد، «سازمان ملل» نيز در تازه ترين اقدامش، قطعنامه اي حقوق بشري عليه ايران صادر نمود[3].
وزارت خزانه داري آمريكا عليرغم توافقنامه ژنو، 19 فرد و شركت جديد را به ادعاي همكاري با برنامه هسته اي ايران تحريم كرد
آمريكا ادعا مي كند اين ليست، ناقض توافقنامه ژنو نيست
بنابر اين، همين الآن، ايرانيان شاهد بازي جديدي هستند كه اگر تيم مذاكره كننده هسته اي يك درگيري جدي و بازدارنده عليه آن راه نيندازد، همه بزودي به آن عادت خواهند كرد. اين بازي خطرناك مبتني بر اين ادراك است كه آمريكا مي تواند، بدون نقض «متن توافقنامه ژنو»، تحريم هاي جديد و بيشتري را پشت سر هم وضع كند و مي خواهد اين كار را مصراً انجام دهد. آمريكا اين تاكتيك را از دو مسير موازي پيش مي برد:
1- انتشار ليست جديد تحريمي در حوزه هسته اي بر مبناي تحريم هاي قبلي كه در «ژنو» لغو نشده اند.
2- پيگيري تشديد تحريم ها در حوزه غيرهسته اي از جمله در مورد ادعاهاي حقوق بشري و تروريستي.
همان روزي كه مقامات «وزارت خارجه ايران» بخاطر انتشار ليست تحريم جديد توسط «وزارت خزانه داري آمريكا»[4] نطق هاي آتشيني ايراد كردند، «جي كارني» (سخنگوي كاخ سفيد) گفت: «افزودن اين شركت ها به ليست سياه، اقدام بر اساس تحريم هاي موجود محسوب مي شود»[5]. همچنين «ماري هارف» (معاون سخنگوي وزارت خارجه آمريكا) گفت: «واشنگتن به ايران اعلام كرده بود كه "اين معرفي صورت خواهد گرفت" و اعتقاد ندارد كه باعث خروج مذاكرات هسته اي از مسير خود خواهد شد»[6]. شايد به همين دليل بود كه مقامات «وزارت خارجه ايران» در روزهاي بعد، آرام تر شدند و «جواد ظريف» صريحاً اعلام كرد: «اضافه شدن اسامي و شركت ها، نقض تفاهم نيست»[7]!
وندي شرمن: هنوز مي توان در حوزه هاي حقوق بشري و تروريستي، ايران را تحريم كرد
علاوه بر اين، آمريكا مسير دوم، يعني افزايش تحريم ها به بهانه هاي غيرهسته اي، را علناً در پيش گرفته است. «وندي شرمن»[8] (معاون سياسي وزارت خارجه آمريكا) در «كميته بانكي سنا» گفته بود: «تنها تعهدي كه ما در اين توافق داده ايم، اين است كه تحريم جديدي در ارتباط با پرونده هسته اي وضع نكنيم[9] ... ما به مبارزه با فعاليت هاي ايران براي ايجاد بي ثباتي در منطقه ادامه خواهيم داد[10]». همچنين «مركز تحقيقات كنگره» اخياً در گزارشي، راهكارهاي وضع تحريم هاي بيشتر عليه ايران بدون نقض «توافق ژنو» را ارائه كرده است[11]. در همين راستا، «خبرگزاري آسيوشيتدپرس» در 6 آذرماه از تدوين طرح جديد تحريمي عليه ايران خبر داده بود كه طبق آن اگر دولت آمريكا طيّ هر يكماه، عدم دست داشتن ايران در اقدامات تروريستي را تأييد نكند؛ «كنگره» تحريم هاي جديدتري وضع خواهد كرد.
گزارش جديد «مركز تحقيقات كنگره»- چطور مي توان بدون نقض ژنو، تحريم هاي بيشتر عليه ايران تصويب كرد؟
به نظر مي رسد، كه داستان، داستان غم انگيز و تأسف برانگيزي باشد، در حاليكه ايران خواهان كاهش تحريم ها بود در عمل بايد طي يك دوره زماني برنامه مند (احياناً يكسال)؛ شاهد افزايش تحريم ها باشد، اين مي تواند باعث سرشكستگي برخي ها شود.
چندي پيش منابع «مشرق» به نقل از يك مقام آگاه نزديك به «وزارت خارجه» متوجه شدند كه سناريوي رژيم صهيونيستي بر اين استوار است كه حداقل تا يكسال پس از شروع «مذاكرات نيويورك»، ساختار اصلي تحريم ها دست نخورده باقي بماند، اما چرا؟ زيرا برآوردهاي اطلاعاتي رژيم غاصب تخمين مي زنند كه اقتصاد ايران نهايتاً در دوره يكساله آتي بدليل تحريم ها، به كلي فرو خواهد پاشيد و آن زماني است كه ايران؛ "مصالحه نهايي" را خواهد پذيرفت. آنها در كنا اين تخمين، اقدامات اپوزيسيون داخلي و تحريك مردم بخاطر مشكلات معيشتي را نيز در نظر دارند.
درست چند روز بعد از اينكه هيئت اعزامي ايران از «نيويورك» برگشت، «نتانياهو» به «واشينگتن» رفت و طي كنفرانس خبري مشتركي با «اوباما»، اين ادعاي استراتژيك را توضيح داد: «ايران به نابودي اسرائيل متعهد است ... من معتقدم كه تركيب تهديد نظامي معتبر و فشار تحريم ها، ايران را پاي ميز مذاكره آورده است. من همچنان معتقدم كه اگر ديپلماسي به كار گرفته مي شود، فشارها بايد سرجايش باقي بماند. و من فكر مي كنم، فشارها ماداميكه به يك نتيجه قابل اثبات نرسيده ايم، نبايد كاهش يابند. آقاي رئيس جمهور، ما در اين مورد بحث هاي بسياري كرديم، اما مي خواهم از اين فرصت براي تشكر از شما، «وزير خارجه كري» و ديگر اعضاي دولتتان؛ بخاطر كمك به پيشبرد صلح بين اسرائيل و فلسطيني ها استفاده كنم. من متعهد به صلح باقي خواهم ماند. و اميدورام كه تلاش هاي ما – تلاش هاي مشتركمان- به امنيت و "صلح نهايي" منجر شود»[13].
روزهاي پاياني آذرماه، «ديويد منشاري» - بنيانگذار و مدير انجمن مطالعات ايران در تل آويو- در گفتگو با «مجله يهود» (Jewish Journal) اين مسئله را مورد توجه قرار داد كه هياهوي رسانه اي «نتانياهو» عليه «توافق ژنو» جزئي از "جنگ رواني" اسرائيل است و اينكه ايراني ها دلايل خوبي براي خوشحالي از توافقنامه دارند كه يكي از آنها "ديپلماسي عمومي نتانياهو" است. «منشاري» گفت: «تصور كنيد كه اسرائيل به ابراز خوشحالي از توافقنامه مي پرداخت، مطمئنم در آن صورت، واكنش ايران به توافقنامه كاملاً فرق مي كرد»[14]. هفته پيش از آن نيز، «نتانياهو» در ديدارش با «جان كري» اذعان كرده بود كه مخالفتي با «توافق مقدماتي ژنو» ندارد[15].
نتانياهو: ايجاد تأخير در دسترسي به توافق نهايي، فرصت است
«نتانياهو» اين مسئله را حتي صريح تر اعلام كرد، وي هفته قبل از شروع «مذاكرات ژنو 6» كه در نهايت به امضاي توافقي اوليه منجر شد، به «كنست» گفته بود: «تأخير در توافق مورد انتظار ايران و قدرت هاي غربي، فرصتي براي شرايط بهتر است. ما با صداي روشن و بدون ابهام سخن مي گوييم. فرصتي كه در آخر هفته بدست آمد (اشاره به شكست مذاكرات ژنو 5 بخاطر چانه زني هاي دست بالاي فرانسه)، بايد براي رسيدن به يك توافق خيلي بهتر به كار گرفته شود»[16]. جالب اينكه، همين خواسته در «توافقنامه ژنو» رعايت شد، زيرا در نهايت، لغو تحريم هاي اصلي مثل تحريم بانك مركزي جمهوري اسلامي و تحريم خريد و فروش نفت ايران؛ به بعد از انعقاد و اجراي "توافق نهايي"، موكول شد.
«نتانياهو» همچنين مي گويد: «برخي مي گويند اگر ما به ايران توافقي بد تحميل كنيم، ايراني ها از گفتگوها خارج مي شوند؛ آنها از توافق خارج نمي شوند، زيرا اين توافقي رؤيايي براي آنهاست. آنچه بايد انجام شود، توافقي خوب براي ماست نه براي ايران. توافقي خوبي براي دستيابي به امنيت، توافقي خوب براي دست يابي به "صلح"»[17].
بگذاريد به اظهارات «ريچارد هاس» - رئيس شوراي روابط خارجي- كه يكي از مهمترين تصميم سازان در سياست خارجي آمريكاست، اشاره شود. وي خيلي ها را شوكه كرد، عليرغم اينكه «هاس» و «شوراي روابط خارجي» بطور عمومي حامي مستحكم صهيونيسم هستند و دست بالاترين خواسته هاي غرب از ايران را رهبري مي كنند؛ كمي بعد از امضاي «توافقنامه ژنو» دفاع كم سابقه اي از آن كرد. «هاس» توضيح داد كه مهمترين امتياز توافق مقدماتي در «ژنو»، دادن زمان به آمريكا بوده است: «براي مديريت چالش (ايران)، زمان بسياري نياز است كه توافقنامه روز گذشته؛ مي تواند اين زمان را در اختيار آمريكا بگذارد ... ايران، نه تنها به دليل فعاليت‌هاي هسته‌اي، بلكه به دليل تلاش براي گسترش نفوذ منطقه اي، چالشي است كه بايد مديريت شود نه يك مسئله كه حل گردد. در واقع، چالش ايران را نمي توان تنها از طريق ظهور يك دولت يا سياست هايي كه وجوه مدرنيته يا مسئوليت پذيري در آنها مشهودتر است، حل كرد. تغييري از اين دست، حتي اگر اتفاق هم بيافتد، زمان بسياري را خواهد گرفت و زمان چيزي است كه اين توافقنامه موقت در اختيار ما مي گذارد»[18].
و قضيه اين است كه آمريكايي ها در اين فكر هستند كه اگر نتوانند در دوره 6 ماهه فعلي، ايران را وادار به پذيرش "توافق نهايي" طبق ايده آل هاي خود كنند؛ بايد به سمت انعقاد يك توافق مقدماتي 6 ماهه ديگر حركت كنند. «گري سيمور» - مشاور سابق اوباما در امور عدم اشاعه تسليحات- در تحليلي براي «انستيتو مطالعات بين المللي لندن» اين موضوع را مورد بحث قرار داد: «هيچ يك از طرفين نمي خواهند مذاكرات شكست بخورد ... از اين رو، نتيجه اي كه بيش از همه براي اين «مذاكرات 6 ماهه» قابل تصور است، يك "توافقنامه موقت ديگر" است كه احتمالاً شامل محدوديت هاي هسته اي ديگر در ازاي كاهش تحريم هاي ديگر خواهد بود ... هيچ يك از طرفين از ابزارهاي چانه زني و اهرم هاي فشار خود دست نمي كشد، همه اقدامات بازگشت پذير هستند و دشوارترين مباحث و موضوعات به مسير منتهي به "توافق نهايي" موكول مي شود»[19].
گري سيمور در كنفرانس هرتزليا در اسرائيل
سيمور: بعد از پايان 6 ماهه توافق ژنو، يك توافق 6 ماهه ديگر خواهيم داشت/ تحريم هاي اصلي برداشته نمي شود
بنابر اين، پشت پرده ماجرا اين است كه اسرائيل از ابتداي شروع ديپلماسي نوين بين ايران و آمريكا، ضمن اينكه در خفا مخالفتي با ديپلماسي نداشته، از طرف هاي غربي يك درخواست روشن داشته، اينكه كاهش تحريم هاي اصلي تا زمان نتيجه بخشي نهايي آنها بر اقتصاد ايران؛ به تأخير بيفتند و تأخيرهاي فوق، تضمين رسيدن غرب به يك "صلح نهايي" در منطقه خواهد بود.
از آنجا كه طبق متن توافقنامه، دستور "همه يا هيچ" (تا همه چيز مورد توافق قرار نگرفته، هيچ چيز توافق نشده) فقط در دو مرحله "گام مياني" و "گام نهايي" مورد استفاده طرفين قرار مي گيرد، و با توجّه به اينكه ايران عمده اهرم هاي فشار خود را در «ژنو 6» معامله كرد؛ پروسه "تكرار پذيري توافق 6 ماهه اوليه" به نفع ايران نيست، بلكه به سود آمريكاست. اگر اين پيام يك هشدار است، لازم است كه ديپلمات ها سريعاً زمينه اي را بوجود آورند كه لغو تحريم هاي تأثيرگذار بيش از اين به تأخير نيفتد؛ زمان دادن بيشتر به اسرائيل براي ايجاد تأخير در لغو تحريم ها، به معناي از دست رفتن بيشتر قدرت چانه زني ايران و افزايش اهرم فشار آمريكاست. اكنون و با اين شرايط، زمان عليه ماست، براي اسرائيل زمان نخريم.
------------
[1] براي مثال: بيانيه اوباما درباره تماس تلفني با روحاني: «من و «روحاني» در مسير رو به جلو، تيم مان را مأمور كرديم تا به كار كردن سريع و همكاري با 1+5 ادامه دهند و به توافق برسند. ما در سرتاسر اين فرايند، ارتباط نزديكي با دوستان و متحدان مان در منطقه، از جمله اسرائيل خواهيم داشت»- «خبرگزاري فارس» به نقل از «واشينگتن پست»- 6/7/1392
[2] «سراب توافق در ژنو، آمريكا مذاكره مي كند يا باج مي خواهد؟!»- «محمد ايماني»- «روزنامه كيهان»- 18/8/1392
[3] ««مجمع عمومي سازمان ملل» با ۸۶ رأي موافق و ۳۶ رأي مخالف، قطعنامه حقوق بشري عليه ايران را به تصويب رساند»- «راديو فردا» به نقل از «خبرگزاري رويترز»- 28/9/1392
[4] مورخ: 21/9/1392
[5] «خبرگزاري مهر»- 23/9/1392
[6] همان
[7] «برنامه گفتگوي ويژه خبري شبكه 2 سيما»- به نقل از «پايگاه خبري- تحليلي مشرق»- 26/9/1392
[8] سرپرست هيئت مذاكراتي آمريكا در 5+1
[9] «خبرگزاري تسنيم» به نقل از «پايگاه خبري- تحليلي آنتي وار»- 22/9/1392
[10] «متن كامل اظهارات وندي شرمن در كميته بانكي سنا»- «پايگاه برآورد استراتژيك ايران هسته اي»- 28/9/1392
[11] «شگرد آمريكا براي وضع تحريم هاي جديد عليه ايران بدون نقض توافقنامه ژنو»- «پايگاه خبري- تحليلي مشرق»- 28/9/1392
[13] «Remarks by President Obama and Prime Minister Netanyahu of Israel After Bilateral Meeting»- «The White House- Office of the Press Secretary»- 30sep, 2013
[14] «مخالفت نتانياهو با توافقنامه ژنو، ظاهري است»- «ديويد منشاري»- «پايگاه خبري- تحليلي مشرق»- 26/9/1392
[15] نتانياهو در ديدار با وزير خارجه آمريكا: «مخالفت من بعد از 6 ماه و با توافق نهايي است كه حرف دارم»- «پايگاه خبري- تحليلي مشرق» به نقل از «تايمز اسرائيل»- 25/9/1392/ برگرداني از متن اصلي: «Pro-Israel groups change tactics on Iran deal»
[16] «Netanyahu: Talks delay is opportunity to improve bad Iran deal»- «JTA» (آژانس خبري يهود)- 11NOV, 2013
[17] «پايگاه برآورد استراتژيك ايران هسته اي»- 24/8/1392
[18] يادداشت «ريچارد هاس» براي «فايننشال تايمز»- ترجمه از «خبرگزاري تسنيم»- 4/9/1392
[19] «گري سيمور: پس از 6 ماه، يك توافق موقت ديگر امضاء مي شود»- «پايگاه برآورد استراتژيك ايران هسته اي»- 19/9/1392
چهارشنبه 4 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها