واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: نگاه شما: ريشه هاي بحران ترافيكي كجاست؟
بخش «نگاه شما» براي ارائه و معرفي «نگاه» مخاطبان «تابناك» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناك» ميتواند با مد نظر قرار دادن شرايط همكاري با اين بخش، «نگاه» خود را بفرستد تا در معرض ديد و داوري ديگر مخاطبان قرار گيرد.
محمود صباغـــي در مطلبي با عنوان «نقدي برفقدان فرهنگ رانندگي و ضعف اجراي قوانين راهنمائي» براي نگاه شما نوشت:
مروري بر تاريخچه ظهور اتوموبيل در كشور نشان ميدهد كه با اوج گرفتن ورود خودرو به زندگي شهرنشيني، كنترل و نظارت بر نحوه رانندگي شهروندان به "پليس" و در ايران به تشكيلاتي بنام" اداره راهنمائي و رانندگي" سپرده شد. برآيند تعامل رانندگان با مآموران و نحوه رعايت قوانين رانندگي، به تصوير روشني از مظاهر خيابانها و امنيت شهروندان در اكثر كشورهاي جهان بخوبي ديده ميشود و در ايران به مهمترين معضل امروز يعني ترافيك بدل شده است و بيراه نگفته ايم كه خيابانهاي تهران اين روزها به نوعي "هرج و مرج" بيشتر شبيه است تا به رانندگي .
در تجزيه و تحليل تفاوت فاحش شيوه هاي رانندگي دركشورهاي مختلف به اين واقعيت ميرسيم كه الف) حاكميّت قانون و ب) فرهنگ رانندگي بعنوان دو اصل مهم و تعيين كننده ميزان اين تفاوت فاحش است. نهادينه شدن هر مقررات قانوني به نتيجه اي ميرسد كه در خيابانها ديده ميشود.اينكه چرا در اكثركشورهاي جهان معضلي بنام ترافيك يا شيوه رانندگي ما و يا نحوه رعايت قانون از سوي رانندگان ــ حداقل در حد ما ــ وجود ندارد، به يك وبعضآ به هر دو موارد بالا ارتباط مستقيم دارد.در سه ويا چهار دهه پيش كساني كه به كشورهاي عرب خاورميانه سفر كردند از ترافيكهاي سنگين و بوقهاي سرسام آور و ممتد گلايه داشتند. موردي كه به فرهنگ رانندگي بستگي دارد.
اما اكثر شهروندان كه در سالهاي اخيربه كشورهاي مختلف و حتي كشورهاي عرب خاور ميانه، سفر كرده اند، از حاكميت آرامش، امنيت در خيابانها، عدم وجود ترافيك شهري و نبودن راه بندانهاي طولاني و خسته كننده ، با حسرت ياد ميكنند. موردي كه ارتباطي تنگاتنگ با هر دو موارد بالا دارد.وجالب آنكه بيشتر به شوخي ميماند كه همين شهروندان كه افسوس رانندگي اصولي ديگران را دارند، وقتي در كشور خودشان پشت فرمان اتوموبيل قرار ميگيرند، بيش از هر زمان و هر كس ديگري ، با ويراژ دادنها و زير پا گذاشتن قوانين موجب ايجاد اختلال در روند حركتي ديگران ميشوند.ميبينيم كه مشكل ابتدا به خود ما و بعد از آن به ضعف اجرايي قانون مربوط ميشود.
الف) "قانون" ،بطوركلّي دركليه حوزه هاي زندگي اجتماعي متضمن آرامش و آسايش و امنيت شهروندان است. در حاكميّت قوانين بيش از هر چيز ضمانت اجرا است كه قدرت آنرا تثبيت ميكند. در حوزه راهنمايي و رانندگي، اين روزها قوانين صرفآ در هنگام آزمايش صدور گواهينامه است و بس.همگان در پاسخ به سؤالات پاسخ ميدهند كه : ورود ممنوع ـ توقف مطلقآ ممنوع ـ سبقت روي خط ممتد ممنوع ـ حركت روي خطوط خيابانها ممنوع ـ توقف در محدوده ميادين ممنوع ـ ويراژ دادن ممنوع ـ ايستادن در حريم خصوصي ديگران ممنوع و .... سؤال اين است : آيا چنين آموزه هايي رعايت ميشود؟ قانون ميگويد در صورت عدم رعايت موارد بالا با شما برخورد ميشود ، آيا چنين است ؟ و در تابلويي كه فقط در ايران ديده ميشود طرح يك جرثقيل است كه القاء ميكند در صورت ايستادن اتوموبيل شما به پاركينگ منتقل ميشود ، آيا ميشود ؟ در يك رفت و آمد يكي ، دو ساعته در شلوغترين ساعات و خيابانهاي تهران ، واقعآ چند مآمور كارآمد راهنمايي و رانندگي را ميتوان ديد؟ براستي بيش از يك يا دو نفر حضور دارند؟ و در همان ساعات ميتوان تعداد پر شماري را در كوچه پسكوچه ها ديد كه با جديت در كار جريمه كردن اتوموبيلهايي هستند كه بي مزاحمتي توقف كرده اند. آيا چنين نيست؟ در مسير اتوبانهاي پر تردد خارج شهر چند مآمور را ميتوان ديد و در عوض در مسيرهاي انحرافي و بسيار كم تردد چند نفر؟ هنگام يك تصادف معمول، چند موتور سوار عبوري درخواست شما را اجابت كرده و نميگويند در حوزه مسؤليت ما نيست؟
زياد به اين موضوع نميپردازيم اما پاسخ سؤالات بالا اظهر من الشمس است و تمام شهروندان كلانشهرها به نوعي موارد متعددي از ضعف اجرا و فقدان ضمانت اجرا را بوضوح مشاهده كرده و خواهند كرد.
ب ) فرهنگ رانندگي ، بعنوان دومين مبناي يك شهر ارام و فاقد ترافيك و راه بندانهاي كشدار و اعصاب خرد كن ، درحيطه مسؤليت يك بيك رانندگاني است كه بهر صورت پشت فرمان يك وسيله نقليه مينشينند. نگاهي دقيق به شكل رانندگي و نحوه رعايت قوانين راهنمايي ، بخوبي گوياي اين واقعيت مسلّم است كه بيش از قانون، رانندگان هستند كه مقصر اصلي بحران و ايجاد ترافيك درخيابانها هستند. كساني كه هر جا بخواهنــد ميايستند ، هـر خياباني كه بخواهند ـ بي توجه به تابلو ورود ممنوع ـ ميروند ، توقف دوبله و سوبله دارند و به اعتراض ديگران بي توجه و گاهي هم متعرض ميشوند، و بطور كلي هيچ قانون و مقرراتي را برنميتابند. اين موارد از زنجيره هاي ايجاد آلودگي هوا و صوتي نيز هستند و فقدان ضمانت اجراي قانون نيز برايشان ايده آل و دلنشين شده است. اين دسته از رانندگان كه متآسفانه تعدادشان هم كم نيست ، چيزي جز صلابت و تسلط قانوني نميتواند از روندي كه در پيش گرفته اند، به مسير درست رانندگي برگرداند.و اصولآ مگر فلسفه وجودي مآموران راهنمايي برخورد با كساني نيست كه قانون را رعايت نميكنند ؟
متآسف از ابراز اين واقعيتيم كه آنان كه تحت هيچ شرايطي هيچيك از قوانين را رعايت نميكنند، بسيار زودتر و سريعتر و آرامتر از كساني كه موبمو تابع قوانينند ، به مقصد خود ميرسند و اين نكته تلخ ماجراست كه بزبان حال، همگان را به چشم بستن بر مقررات و قوانين دعوت ميكنند.نكته اي كه به اين سؤال پاسخ ميدهد كه چرا روز بروز رانندگي ما در خيابانها بدتر و بدتر ميشود؟ عليرغم آنكه مسؤلان مختلف محيط زيست و مديران شهري و متخصصان و پزشكان به پيامدهاي گره هاي ترافيكي و فشار سنگين عصبي هشدار ميدهند ، هر كس ديگري را مقصر قلمداد كرده وانتظار دارد ديگران رعايت كرده و خود هيچ مسؤليتي بر عهده ندارد. اينهم نكته تلخ ديگر ماجراست.
پرداختن به شيوه زندگي ماشيني بسياري ازما ،مثنوي هفتاد من كاغذ را ميطلبد و اين سخن كوتاه بعنوان مشتي نمونه خروار شايد تلنگري باشد بر اذهان تمام كساني كه بهر شكل در اين " هرج و مرج" رانندگي سهمي هر چند ناچيز ايفا ميكنند. يادمان باشد كه رعايت اندك مقررات و قوانين، در مقياس ميليوني،به نتيجه اي چشمگير منتج ميشود و اين دور از دسترس نيست.
* براي آشنايي با شرايط و نحوه همكاري با «نگاه شما» اينجا را كليك كنيد.
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 60]