محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831391263
اعتياد مرد يا خيانت زن؟
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: اعتياد مرد يا خيانت زن؟
متأسفانه موضوع خيانت زن در ازدواج، از خطوط قرمز سينماي ايران محسوب مي‌شود در حاليكه موضوع خيانت مرد، اينطور نيست. لذا سينما و تلويزيون ما فرصت خوبي براي فمينيست‌هاي افراطي به وجود آورده تا فيلم‌هايي عليه مردان بسازند و فرياد مظلوميت و ننه من غريبم سر دهند. در حاليكه نقض پيمان زناشويي، خروج از خانواده و ثبت‌كنندۀ دادخواست‌هاي طلاق تا هشتاد درصد بر عهده نسوان است.
به گزارش گروه وبگردي باشگاه خبرنگاران، فيلم «به خاطر پونه»، سومين ساختۀ هاتف عليمرداني از صبح چهارشنبه سوم مهر اكران عمومي شد و در مدت هشتاد روز به فروش 760 ميليوني در تهران رسيد. در اين فيلم فرهاد اصلاني و هانيه توسلي پس از فيلم زندگي خصوصي/ محمدحسين فرحبخش (1390) بار ديگر نقش يك زوج را بازي كرده‌اند.
*******
مشرق نوشت:به خاطر پونه فيلم قابل توجهي است با فيلمنامه‌اي تقريباً تكراري اما با ساختاري جديد. هاتف عليمرداني پس از ساخت دو فيلم كودك، در سومين فيلمش به سراغ موضوعي جدي رفته است. او چندي پيش در مصاحبه‌اي گفته بود كه موضوع فيلمش در خصوص اعتياد است اما به نظر مي‌رسد كه اينطور نباشد. به خاطر پونه قصۀ شك مجيد است به خيانت همسرش پونه؛ شكي كه بر خلاف ساير فيلم‌هاي سينماي ايران به برائت زن منتهي نمي‌شود.
خلاصه داستان
مجيد (فرهاد اصلاني) يك راننده آژانس است. او در ابتداي فيلم از اردوگاه بازپروري معتادان مي‌گريزد و به خانه مي‌آيد. قسمت‌هايي از قصه به طور فلاش‌بك روايت مي‌شود. بعد از آنكه مجيد براي همسرش پونه (هانيه توسلي) كامپيوتري خريد، زنش از او اجازه مي‌خواهد تا براي آموزش فتوشاپ يك معلم خصوصي بگيرد. پونه از دوست خانوادگي‌شان حميد (علي افشين‌راد) درخواست كرد كه معلم خوبي براي او پيدا كند و او فردي به نام سعيد بهراميان را معرفي كرد. سعيد روزها به خانه آنها مي‌آيد و مجيد آنها را تنها مي‌گذارد. كم‌كم مجيد به همسرش مشكوك مي‌شود كه با سعيد سروسرّي دارد.
اكنون وقتي او از اردوگاه به خانه مي‌آيد زنش با تأخير درب را مي‌گشايد و لحظاتي بعد مجيد احساس مي‌كند كه كسي از پنجره گريخت. همين موضوع باعث نزاع شديد آنها مي‌شود. پونه شوهرش را به دليل اعتيادش متوهّم مي‌شمارد. (فيلم دلايلي به نفع هر كدام از طرفين ارائه مي‌كند، هرچند كه دو مورد دروغ‌گويي پونه محرز است). در انتها معلوم مي‌شود كه كارت ويزيت معلم كامپيوتر را خود پونه به حميد داده تا در حضور شوهرش آن كارت را به او پس دهد تا شك شوهر برانگيخته نشود.
در نهايت مجيد مي‌فهمد كه سعيد (معلم كامپيوتر) همسايه خانۀ مادري پونه است. بعد از يك روز تعقيب و مراقبت، معلوم مي‌شود كه سعيد بيست روز قبل به آلمان رفته است. لذا مجيد خوشحال با يك دسته گل به خانه برمي‌گردد و در كمال تعجب، نامۀ خداحافظي همسرش را مي‌بيند. او مهريه ششصد سكه‌اي خود را بخشيده، اعلام مي‌كند كه از دست شك و ترديدهاي او جانش به لب رسيده است. در يك نماي ثابت، داخل يك هواپيماي مسافربري را مي‌بينيم كه مسافران براي پرواز آماده مي‌شوند. (در اين نما، پونه ديده نمي‌شود).
مختصري درباره كارگردان
هاتف عليمرداني در سال 1355 در تهران متولد شد و در رشته نقاشي مدرك كارشناسي گرفت. دو فيلم نخست او، در موضوع فيلم كودك هستند: راز دشت تاران (1388) (نوشته و كارگرداني مشترك با محمد لطفعلي)، يك فراري از بگبو (1390) كه فيلم فانتزي است. به خاطر پونه (1391)، سومين فيلم عليمرداني است. چهارمين ساخته او «مردن به وقت شهريور» نام دارد كه در شهريور امسال در تهران فيلمبرداري شد و در همين روزها مراحل فني آن به پايان رسيد و به دفتر جشنواره فجر تحويل داده شد. در اين فيلم حميد فرخ‌نژاد، هانيه توسلي و نازنين بياتي (بازيگر دربند) بازي كرده‌اند. عليمرداني فيلمنامه هر چهار فيلم را خودش نوشته است.
وقايع جشنواره فيلم فجر
فيلمبرداري به خاطر پونه كه از مهر 1391 آغاز شده بود در موعد مقرر به پايان رسيد و فيلم در جشنواره سي‌ويكم فيلم فجر نمايش داده شد، ولي نه در بخش مسابقه سينماي ايران بلكه در بخش فيلم‌هاي مهمان. شايد به خاطر پونه را بتوان بهترين فيلم بخش خارج از مسابقه جشنواره سي‌ويكم فجر قلمداد كرد.
نقد و نظر
الف. شباهت قصه
به خاطر پونه، شباهت‌هايي به فيلم پله آخر ساختۀ علي مصفّا (1390) دارد. در هر دو فيلم ماجراي زني مطرح مي‌شود كه به مردي كه از سال‌ها قبل مي‌شناخته‌اند تعلق خاطر پيدا كرده است، مردي در همسايگي خانۀ پدري. و عجيب اينكه روايت داستانيِ هر دو فيلم، غيرخطي است. در پلۀ آخر، شوهر آن زن كه اكنون مرده است قصه را بازگو مي‌كند و در همان ابتدا تأكيد دارد كه وقايع را به ترتيب زماني روايت نخواهد كرد (نگا. نقدي بر «پلۀ آخر»/ روايت يك مرد مرده). در فيلم به خاطر پونه نيز روايت مجيد از ماجرا مغشوش است و اين روايت غيرخطي به دليل معتاد بودن مجيد به ماده مخدر شيشه و توهّمات ناشي از آن، قابل پذيرش است. اما به نظر مي‌رسد كه هر دو فيلم اين روايت مغشوش را براي فرار از مميزي‌هاي شوراي پروانه ساخت انتخاب كرده‌اند. و جالب‌تر اينكه تا آنجا كه بنده خبرگرفته‌ام، اعضاي اين شورا هنوز متوجه نشده‌اند كه اين دو فيلم موضوع خيانت زن در ازدواج را مطرح مي‌كنند.
ب. ايهام در قصه
در فيلم به خاطر پونه مخاطب واضحاً نمي‌فهمد كه آيا قصه شك مجيد به پونه درست بوده است يا نه. ظاهراً جناب فيلمساز، داوري نهايي را بر عهدۀ مخاطب گذاشته است. اما در واقع اينطور نيست و كارگردان قصه‌اش را با اشاراتي به طور واضح روايت كرده است.
فيلم به خاطر پونه، ايهام دارد. قرائت اول آن است كه زن گناهي ندارد و شك مجيد، بي‌مورد بوده است. (حميد، دوست خانوادگي‌شان نيز در نهايت همين را گفت و مجيد به همين سبب با دسته گل به خانه آمد). قرائت دوم اين است كه بعد از رفتن سعيد به آلمان، پونه نيز مهريه‌اش را بخشيده شوهرش را ترك كرده است تا از پي او برود. واضح‌ترين دليل در اين خصوص نماي آخر فيلم است كه آماده شدن مسافران يك هواپيما قبل از پرواز را نشان مي‌دهد. پونه در اين نما ديده نمي‌شود و كارگردان مانند تمام فيلم، ماجراهاي او را از چشم ما پنهان داشته است.
ج. نسخه جشنواره فجر و نسخه اكران
جالب توجه اينكه نماي آخر فيلم كه در هواپيما مي‌گذرد، در نسخه‌اي كه در جشنواره فيلم فجر نمايش داده شد وجود نداشت. بنده با يكي از اعضاي سابق شوراي پروانه نمايش، در اين خصوص صحبت كردم و او خبر داد نسخه‌اي كه بدواً به آن شورا ارائه شده بود حاوي سكانسي در آغاز فيلم بود كه خروج پونه از ايران را واضحاً نشان مي‌داد. او مي‌گفت ما درخواست كرديم كه اين سكانس حذف شود و پس از حذف، پروانه نمايش داده شد و فيلم به جشنواره فجر ارسال گشت. جالب توجه اينكه عكسي از اين سكانس نيز منتشر شده است.
به اين ترتيب ملاحظه مي‌شود كه در نسخۀ كنوني اكران، آنچه كه بر شك مجيد صحّه مي‌گذارد همان نماي آخر است. نسخۀ جشنواره كه اين نما را نداشت از ايهام بيشتري برخوردار بود ولي باز هم مي‌شد مقصود فيلمساز را به فراست فهميد. راقم بعد از جشنواره فجر در نقد فيلم‌هاي پلۀ آخر و گذشته، اشاراتي به اين موضوع كرده بودم.
د. اظهار نظر كارگردان
عليمرداني در مصاحبه با خبرگزاري برنا كه شانزدهم مهر منتشر شد اينطور حكم كرده كه فيلم به خاطر پونه، دربارۀ اعتياد است و نه خيانت زناشويي، «زيرا من معتقدم خيانت، زماني صورت مي‌گيرد كه يك آدم همزمان با دو نفر باشد. اما در اين فيلم، پونه به هيچ عنوان با دو نفر نبود.»
بر خلاف آنچه كارگردان گفته، فيلم به خاطر پونه در موضوع خيانت زناشويي است. البته خيانت چندين مرتبه دارد، ابتدا از دل شروع مي‌شود و سپس به خيانت چشم مي‌رسد و بعد به مرتبه‌هاي فاجعه‌آميز ديگر. خداوند تعالي در قرآن كريم تحذير فرموده كه از خيانت چشم و دل بندگانش آگاه است: ﴿يَعْلَمُ خَائنَةَ الأعيُنِ و ما تُخفِى الصُّدور ـ غافر/ 19﴾. به ياد بياوريد كه فيلم بيد مجنون (1383) ساخته مجيد مجيدي اصولاً در موضوع خيانت چشم بود.
لهذا به نظر مي‌رسد كه جناب عليمرداني براي آنكه فيلمش مثلاً دچار مميزي‌هاي سال گذشتۀ حوزه هنري نشود و اعضاي شوراي نمايش هم مانع از پخش فيلم او نشوند، چنين سخني گفته است. او متأسفانه در ادامۀ مصاحبه، حتي از پونه حمايت كرده است: «هر كس ديگري هم جاي پونه (هانيه توسلي) بود شخص ديگري به جز مجيد را انتخاب مي‌كرد و چيزي كه پونه در اين فيلم با آن دسته پنجه نرم مي‌كرد بيشتر طلاق عاطفي بود».
جناب عليمرداني با اين مصاحبه، عملاً فيلمش را تضييع كرده است. چون معتاد شدن شوهر اصلاً دليل موجهي براي خيانت و ترك زندگي زناشويي نيست. نمي‌خواهم از صنف معتادان وطن حمايت كنم (بنده حتي از بوي سيگار هم به شدت متنفرم تا چه برسد به مواد مخدّر) بلكه مقصودم توجه دادن به دو چيز است:
ـ اول اينكه بايد پرسيد پس بيعت زناشويي چه مي‌شود؟ مگر زن و شوهر در قباله ازدواج تعهد كرده‌اند كه فقط در مواقع رفاه و خوشي در كنار هم باشند و چون مصيبت و سختي رسيد يكديگر را ترك كنند؟!
ـ ثانياً بايد بررسي كرد چرا برخي از مردان آگاهانه به مواد مخدر روي مي‌آورند؟ بنده خودم تحقيق مختصري در اين موضوع كرده‌ام و جوابي كه گرفتم دور از انتظارم بود. خيلي از معتادان براي فرار از دردهاي روحي‌اي كه تحمل مي‌كنند به تخدير اين مواد پناه برده‌اند تا عقل خودآگاهشان را براي مدتي تعطيل كنند. و يكي از علل اصليِ اين دردهاي روحي، وضعيت نشوز روزافزون زنان در خانواده است. يك معتاد برايم از خواهر فراري‌اش مي‌گفت كه بعد از چند ماه به خانه برگشت و كمي بعد، او و دو برادرش به سبب رنج روحي‌اي كه از ناحيه اين خواهر متحمل مي‌شدند يك به يك معتاد شدند.
لهذا هيچ بعيد نيست كه ماجراهايي برعكس آنچه در اين فيلم ديديم واقعي‌تر و فراوان‌تر باشد، يعني مردي براي فرار از شك‌هاي موجهي كه به همسرش دارد به تخدير روي آورده باشد.
ﻫ. تصويري از زنان عنان‌گسيخته
به خاطر پونه گرچه موضوعي تكراري دارد اما فيلم قابل تأملي است، فيلمي كه توانسته تا حدودي به بي‌قيدي‌ها و بي‌اخلاقي‌هاي برخي زنان مدرن بپردازد، زناني كه كار آنها در نهايت به خيانت و ترك زندگي زناشويي ختم مي‌شود. در روزگاري كه طبق آمارهاي قوه قضائيه هشتاد درصد از دادخواست‌هاي طلاق را زن‌ها ثبت مي‌كنند ساختن فيلم‌هايي كه عملكرد زنان متجدد را نقد كند و تذكري براي ديگران باشد ضروري به نظر مي‌رسد، البته اگر مميزان وزارت ارشاد اجازه بدهند.
متأسفانه موضوع خيانت زن در ازدواج، از خطوط قرمز سينماي ايران محسوب مي‌شود در حاليكه موضوع خيانت مرد، اينطور نيست. لذا سينما و تلويزيون ما فرصت خوبي براي فمينيست‌هاي افراطي به وجود آورده تا فيلم‌هايي عليه مردان بسازند و فرياد مظلوميت و ننه من غريبم سر دهند. در حاليكه واقعاً نقض پيمان زناشويي، خروج از خانواده و ثبت‌كنندۀ دادخواست‌هاي طلاق همانطور كه گفتيم تا هشتاد درصد بر عهده نسوان است. اين وضعيت باعث شده كه زنان فمينيست خود را در حاشيه امن قرار دهند و هيچ وقت نشود از آنها انتقاد كرد. شرايط به گونه‌اي شده كه ديگر نمي‌توان برخي آيات قرآن كه از حقوق اعطايي خداوند به مردان سخن مي‌گويد قرائت كرد بدون اينكه به خشونت و زن‌ستيزي متهم شد! و در اين روزگار، هستند كساني كه آيات قرآن را متحجرانه مي‌دانند و كفريات فمينيسم و قي كرده‌هاي غربي‌ها را به قيمت طلا مي‌خرند.
شوراي پروانه ساخت و موضوع خيانت زناشويي
چرا خيانت زن در ازدواج، جزو خطوط قرمز وزارت ارشاد در دولت‌هاي مختلف بوده است؟ آيا اين ممنوعيت به دين اسلام باز مي‌گردد يا در سليقۀ شخصيِ اعضاي شوراي تصويب فيلمنامه منحصر مي‌شود؟
راقم در اين خصوص، تحقيق مختصري به عمل آوردم و با دو نفر از اعضاي سابق و كنوني شوراي پروانه ساخت صحبت كردم. هر دو نفر مي‌گفتند قانوني نداريم كه موضوع خيانت زن در ازدواج را در فيلم‌ها منع كرده باشد لكن اين از موارد حساسيت برانگيز است و ما اصولاً چنين فيلمنامه‌هايي را رد مي‌كنيم. يكي از اين دو نفر تأكيد داشت كه چيزي به نام خيانت مرد وجود ندارد و بايد نام «ازدواج مجدد» بر آن گذاشت در حاليكه خيانت زن عملاً نمي‌تواند قانوني و شرعي شود. وقتي اشاره قرآن را از خيانت همسر عزيز مصر (زليخا) يادآور شدم، ايشان تأكيد كرد كه رويكرد كارگردان در اين خصوص بسيار مهم است و اگر فيلمسازي پيدا شود كه قصد تحذير و تنبيه مخاطب را داشته باشد و اين براي ما محرز گردد حتماً به او مجوز خواهيم داد. ايشان البته به خاطر نمي‌آورد كه چنين مجوزي تاكنون به فيلمسازي داده شده باشد. فرد دوم نيز تأكيد مي‌كرد كه چون فيلم و سريال‌هاي شبكه‌هاي ماهواره‌اي با نشان دادن خيانت زنان آن را به نحوي تبليغ مي‌كند لهذا ما به جدّ با آن مخالف بوده‌ايم. (بنده البته از اين موضوع تصور واضحي ندارم چون نه ماهواره داشته‌ام و نه فرصت تماشاي آن را دارم).
و اما بعد...
به نظر ما استدلالات اين دو فرد محترم در شوراي پروانه ساخت، چندان متقن و كامل نيست هرچند كه در خيرخواهي آنها نمي‌توان ترديد كرد. نتيجه اين رويكرد، آن است كه فيلم‌هاي بسياري در موضوع خيانت مردان ساخته شده كه برخي از آنها از منظر فمينيست‌هايي به شدت افراطي همچون تهمينه ميلاني بوده است كه عملاً به دشمني با جنس مرد كمر بسته‌اند، جنسي كه البته شامل همۀ پيامبران خدا مي‌شود. براي نمونه، به اين موارد توجه كنيد: سريال معصوميت از دست رفته/ داوود ميرباقري (1381)، فيلم‌هاي زن زيادي (1383) و تسويه حساب (1388) هر دو از ساخته‌هاي ميلاني، بيد مجنون/ مجيد مجيدي (1383)، سوت پايان/ نيكي كريمي (1389)، من همسرش هستم/ مصطفي شايسته (1390)، برف روي كاج‌ها/ پيمان معادي (1390)، من مادر هستم/ فريدون جيراني (1391). همۀ اين فيلم‌ها، به نحوي به خيانت مرد در زندگي زناشويي مي‌پردازند و حتي امكان ازدواج دوم (دائم يا موقت) مرد را هم بررسي نمي‌كنند.
اما از ديگر سو، موضوع خيانت زنان به هر نحو در سينما و تلويزيون ايران ممنوع بوده است و اين را حتي خواجه حافظ شيرازي هم مي‌داند. لهذا هر گاه كه ما در سريال يا فيلمي به خيانت زن مظنون مي‌شويم برايمان خيلي واضح است كه در انتهاي فيلم، حكم برائت او صادر خواهد شد. به نمونه‌اي از اين فيلم‌ها توجه كنيد: قرمز/ فريدون جيراني (1377) با بازي هديه تهراني، شهر زيبا/ اصغر فرهادي (1382) با بازي ترانه عليدوستي، به آهستگي/ مازيار ميري (1384) با بازي نيلوفر خوش‌خلق، سريال مرگ تدريجي يك رؤيا/ فريدون جيراني (1385) با بازي ساميه لك، من همسرش هستم/ مصطفي شايسته (1390) با بازي نيكي كريمي، پل چوبي/ مهدي كرم‌پور (1390) با بازي مهناز افشار، زندگي خصوصي آقا و خانم ميم/ روح‌الله حجازي (1390) با بازي مهتاب كرامتي.
اين رويكرد وزارت ارشاد، چند نتيجۀ منفي در پي دارد:
1. نتيجه سينمايي: فيلم‌هايي كه به نحوي به موضوع خيانت زن مي‌پردازند از درام كافي برخوردار نيستند. زيرا مخاطب از ابتداي سوء ظن به زن، مي‌داند كه او در انتها تبرئه خواهد شد. لذا عموم مخاطبان به تماشاي اين قبيل فيلم‌ها نخواهند نشست.
2. نتيجه اجتماعي: يكي از علل ساخت و نمايش فيلم، شركت جستن در تجربيات خوب يا بد ديگران است. اما گوئيا كه مخاطب ايراني حق ندارد عاقبت زنان خائن را بر پرده سينما ببيند مبادا كه از آن الهام بگيرد. از اين ماجرا شايد بتوان چنين نتيجه گرفت كه چنين موضوعاتي در جامعه ما وجود ندارند، كه إن شاء الله به زودي همينطور بشود.
3. نتيجه ديني: همه زن‌ها به بهشت مي‌روند و مردها به جهنم. چون بهشت زير پاي مادران است و مردان هم مدام در فكر بوالهوسي!! بايد جواب گفت كه آيا شما يك مادر حقيقي را كه خود را فداي خانواده و فرزندش كند در كدام فيلم يا سريال ديده‌ايد؟ تصور بوالهوسي مردان نهايت حماقت كساني را نشان مي‌دهد كه به جاي كمي تعمق در شخصيت‌پردازي به سطحي‌ترين چيزها براي تحميق تماشاگر بسنده مي‌كنند.
البته از نظر نبايد دور داشت كه در اين سال‌هاي بعد از انقلاب فيلم‌هايي درباره خيانتِ همراه با ترك زندگ زناشويي، ساخته شده است كه از آن ميان مي‌توان به اين فيلم‌ها اشاره كرد: هامون/ داريوش مهرجويي (1367) با بازي بيتا فرهي، شب يلدا/ كيومرث پوراحمد (1380) با بازي الهام چرخنده.
خيانت زن از منظر اسلام
مدافعان رويكرد كنوني احتمالاً خواهند گفت كه تفاوت زن و مرد در موضوع خيانت اين است كه ازدواج همزمان يك مرد با دو زن، مي‌تواند قانوني و شرعي شود ولي در خصوص زن اينطور نيست. ما اين را مي‌دانيم ولي بايد توجه كرد كه برهان شارع مقدس در نهي از ازدواج همزمانِ يك زن با دو مرد، عمدتاً در دو چيز است:
1. خلقت خاص زن، كه حامل نطفه و جنين است و عدم رعايت اين موضوع باعث گم شدن نسبِ اطفال خواهد شد. مضافاً كه روح زنانگي زن با چند همسري در تضاد است.
2. مرد در قانون شرع، قيّم زن است و زن به دليل دريافت نفقه و مهريه بايد از او اطاعت كند (نساء/ 34). و چون يك شخص نمي‌تواند همزمان تحت قيمومت دو نفر باشد لذا چند همسري زنان عملاً غيرممكن است.
در جواب اين آقايان كه در شوراي پروانه ساخت حضور دارند بايد گفت كه قرآن از خيانت همسر عزيز مصر (زليخا) خبر داده است لكن اين موضوع را به نحوي بازگو كرده كه بدآموزي ندارد. گرچه خيانت مذكور عملاً به وقوع نپيوست لكن زليخا براي اين ماجرا سنگ تمام گذاشته بود. با توجه به آنچه گفته شد، به نظر مي‌رسد كه نفي و نهي بالتّمام فيلم‌هايي كه به موضوع خيانت زن در ازدواج مي‌پردازند عملاً صحيح نباشد. عموم مخاطبان سينما به اين اندرزها نياز دارند و سينماگران هم البته نبايد اين موضوع را دستمايه تجارت كنند.
سه شنبه 3 دي 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
گوناگون
پربازدیدترینها