محبوبترینها
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
بگ خرید تبلیغاتی راهی نوین برای معرفی برند شما
10 اشتباهی که ممکن است هنگام خرید هدایای تبلیغاتی انجام دهید
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1801631878
دبيركل حزب مردم‌سالاري در جمع طلاب مدرسه علميه معصوميه قم: توافق ژنو نوعي گشايش در عرصه ديپلماسي بود
واضح آرشیو وب فارسی:مردم سالاری: دبيركل حزب مردم‌سالاري در جمع طلاب مدرسه علميه معصوميه قم: توافق ژنو نوعي گشايش در عرصه ديپلماسي بود
دكتر مصطفي كواكبيان دبير كل حزب مردم‌سالاري و ناصر نوبري كارشناس ارشد روابط بين‌الملل، دوشنبه شب در مناظره‌اي با موضوع «توافقنامه ژنو از رويا تا واقعيت» كه در مدرسه معصوميه(س) و با حضور طلاب اين مدرسه برگزار شد، شركت كردند.
مدرسه علميه معصوميه كه متشكل از حدود 1200نفر طلبه داراي تحصيلات دانشگاهي كارشناسي و بالاتر از رشته‌هاي مختلف فني، مهندسي و علوم انساني است در يك شب سرد پاييزي ميزبان مناظره‌اي گرم و داغ با موضوع توافق ژنو بود. مناظره توسط بسيج معصوميه كه سابقه پررنگي در بسيج طلاب كشور و طلاب انقلابي قم داشته و دارد ميزباني مي‌شد. طبقه اول سالن همايش‌هاي 400نفري اين مدرسه علميه در ساعت 18:45 تقريبا تكميل بود و طلاب اين مدرسه كه سابقه مناظرات سياسي را در دوران دانشجويي خود داشتند شاهد برگزاري يك مناظره علمي و دقيق در فضايي آرام بودند. مناظره با صحبت‌هاي 15دقيقه‌اي كواكبيان كه بنا بر حروف الفبا مقدم بر ناصر نوبري بود شروع شد. نوبري هم در صحبت‌هاي خود از ابتداي مناظره اتمام حجت كرد كه شخصيت حزبي نيست و به همه دولت‌ها انتقاد داشته و تاكيد كرد كه به عنوان يك ديپلمات با سابقه،استاد دانشگاه و كارشناس ارشد فعلي وزارت امور خارجه كه سال‌هاي آخر خدمت خود را مي‌گذراند و ترسي از وضعيت كاري خود ندارد تنها به عنوان مخالف توافقنامه‌اي كه آن را نوعي باخت مي‌دانست در مناظره حاضر شده است .
مشروح اين مناظره به شرح زير است:
بر اساس اين گزارش كواكبيان در ابتداي اين مناظره، با بيان اين كه در دولت گذشته هفت قطعنامه بين المللي عليه ايران صادر شد، گفت: در آن مقطع زماني تحريمهاي يك جانبه و چندجانبه از ناحيه اتحاديه اروپا و آمريكا عليه ايران بيشتر شد.اگر ما در اين دوره نيز مي‌‌خواستيم همچون دوره قبل عمل كنيم، قطعا به حجم تحريم‌ها افزوده مي شد زيرا نتايج عملكردهاي قبلي همان مذاكرات باخت- باخت بود. البته در اين ميان حمايت‌هاي رهبري از دولت جديد و سخنان ايشان در مورد نرمش قهرمانانه اين زمينه را ايجاد كرد تا نگاه ديپلماسي به سمت مذاكرات جدي‌تر برود و به نتايجي دست پيدا كنيم كه حاصلش اين توافقنامه باشد. ما به دنبال ساختن سلاح هسته‌اي نيستيم و آموزه‌‌هاي ديني و فتواي رهبري نيز همين را مي‌رساند و ما با كمتر از 5درصد نيز مي‌توانيم به خواسته‌هاي خود در بهره‌برداري از انرژي هسته‌اي برسيم. اين كه ما غني سازي 20درصد را در اين مدت متوقف كنيم هدفي جز شكسته شدن تحريم‌ها و بن‌بست‌ها ندارد و اين مسأله هيچ ضربه‌‌اي به منافع ملي ما نمي‌زند.توقف 20 درصد به اين معنا نيست كه اين فناوري از دست ما رفته است.اما در مسأله غني سازي جملات توافقنامه دو پهلو است؛ وقتي مطرح مي‌شود كه ايران نبايد بالاي 5 درصد غني سازي داشته باشد معنايش اين است كه زير 5 درصد مشكلي ندارد و اين حق به نحو غيرمستقيم به رسميت شناخته شده است ما در اين مذاكرات چيزهايي را به دست آورده ايم و چيزهايي را موقتا كنار گذاشته ايم.اين مذاكرات اگر هيچ فايده اي براي ما نداشته باشد همين كه شش ماه تحريمي عليه ما صورت نمي‌گيرد كافي است.استدلال آنها اين است كه برخي موارد تحريم به صورت جديد نيست بلكه اين تحريم‌ها از گذشته بوده و چيز جديدي نيست؛ البته نبايد هماهنگي آمريكايي‌ها با صهيونيست‌ها را فراموش كرد.
در ادامه اين مناظره نوبت به ارائه ديدگاه‌هاي ناصر نوبري ديپلمات با سابقه و كارشناس فعلي وزارت امور خارجه راجع به توافقنامه ژنو رسيد. وي با اشاره به اهميت جايگاه ديپلماسي، از كساني كه وزير امور خارجه را به پرهيز از اظهار نظر نظامي دعوت كردند، انتقاد كرد و افزود: دستگاه ديپلماسي وظيفه دارد تمام موضع‌گيري‌هاي كشور در زمينه‌‌هاي مختلف را مديريت كند.بر اساس استراتژي جايگاه سازي مقامات نظامي بايد با هماهنگي ديپلماسي اظهار نظر كنند. امروز در جهان داشتن امكانات راه رسيدن به قدرت نيست بلكه چگونه جايگاه سازي كردن نزد افكار عمومي راه رسيدن به قدرت است.ديپلمات حرفه‌اي از نداري‌ها داشته‌ها مي‌سازد؛ ديپلماسي ارائه واقعيت‌ها نيست بلكه ديپلماسي كمترين امكانات را به بالاترين امكانات تبديل كردن است.
ما در شش ماه نخست آنچه كه تا خط قرمز ما است داده ايم و به زير 5 درصد در غني سازي اكتفا كرده ايم و در مقابل اصل تحريمهاي نفتي و بانكي تكان نخورده، از 100 ميليارد دلار نيز 5 ميليارد دلار، آن هم به صورت قسطي نصيب ما شده است.هميشه راديكاليزم سبب جنگ نشده بلكه وادادگي نيز به ايجاد جنگ‌ها كمك كرده است، جنگ جهاني دوم ريشه اش وادادگي بود. در مذاكره اگر يك طرف بي‌توجه به ظرفيت‌هاي ملي نسبت به طرف مقابل انعطاف نشان دهد طمع زياده‌خواهي منجر به جنگ نظامي را موجب مي‌شود. او تا آخر مي‌خواهد بيايد همين الان هم پس از مذاكره ژنو دارند مي‌گويند- الكي هم نمي‌گويند: گام اول ايست فعاليت‌هاي هسته‌اي بوده و قدم دوم برچيني كامل. اين يعني طرف مقابل طمع پيدا كرده، يعني اين موافقتنامه طمع براي او ايجاد كرده كه تا بيخ كار بيايد. پس ديپلماسي كار بسيار دقيق و خطرناكي است. شما اگر علائم را جوري نشان دهي كه دشمن تا خوزستان هم نمي‌تواند بيايد آن وقت اصلاً حمله نمي‌كند.ولي اگر از علائم شما جوري برداشت كند كه تا تهران مي‌تواند بيايد قطعاً حمله مي‌كند.
كارشناس ارشد وزارت امورخارجه اظهار كرد: انفعال، در طرف مقابل طمع به وجود مي‌آورد و در چنين حالتي آمريكايي‌ها از ما مي‌خواهند فعاليت‌هاي هسته اي خود را تعطيل كنيم.
كواكبيان در بخش ديگري از اين مناظره، با انتقاد از سخنان نوبري مبني بر وادادگي تيم مذاكره كننده، گفت: وادادگي در متن اين توافقنامه نيست و اگر وزير امور خارجه درجايي حرفي زده ربطي به اين توافقنامه ندارد. ايشان گفته اند در دور بعد چه برگي داريم كه رو كنيم، مگر در بحث هسته اي قرار است كجا برسيم، هدف اگر بمب هسته اي باشد ما قطعاً در اين توافقنامه باختيم ولي اگر هدف انرژي هسته‌اي، بهره‌برداري صلح‌آميز براي مصرف داخلي باشد وادادگي نيست. ما در رابطه با كشورهاي مختلف نياز به اعتمادسازي شفاف داريم براي اين كه دنبال بمب نيستيم اگر قرار بود كار پنهاني بكنيم از اين نظارت‌هايي كه در توافقنامه آمده بايد نگران بشويم. ما 5 دسته كشورهاي هسته اي داريم يك عده مثل اعضاي دائمي شوراي امنيت هم فناوري دارند و هم بمب و هم حق وتو، يك عده بمب را دارند اما عضو دائم نيستند يك عده مثل ما چرخه سوخت دارند و دنبال انرژي صلح آميز هستند عده‌اي هم چرخه سوخت ندارند اما نيروگاه دارند و دسته پنجم اصلا هيچكدام را ندارند ما اصلاً نمي‌خواهيم وارد دسته دوم شويم و دنبالش نيستيم. در دنيا حدوداً 70 كشور هستند كه چرخه سوخت را پيگيري مي‌كنند. آقاي نوبري شما در صورتي بايد بگوييد وادادگي كه دنبال پنهان سازي و چيز خاصي باشيد! آقاي اوباما در سازمان ملل با يك تعبير محترمانه فتواي رهبر معظم انقلاب را طرح كرد. تعبير برد – برد را كه مي‌گويم برخي فكر مي‌كنند مذاكره خوب يعني ما يكسره همه چيز بدست بياوريم و طرف مقابل هم همه چيز را از دست بدهد. اين اصلاً نشدني است در مذاكره اگر همه چيز را ما بگيريم و او همه چيز بدهد، فردا مي‌رود عليه شما توطئه جديد شروع مي‌كند. اين كه بگوييم طرف مقابل نبايد در مذاكره به چيزي برسد از عرف ديپلماسي خارج است، يك چيز هم او بايد بدست بياورد كه جوابي براي ملتش داشته باشد.حالا ما چندتا سانتريفيوژ هم با تاخير توليد كنيم مگر چه اتفاقي مي‌افتد؟ در صلح حديبيه خوانده ايد، نرمش قهرمانانه يعني چه؟ يعني براي اصول محكم و قاطع بايستي ولي در فروع نرمش و انعطاف بخرج بدهي. تا اين جاي مذاكره كه اين چنين بود(نرمش قهرمانانه) البته فردا را من هيچ تضميني نمي‌دهم ولي تا اين جا كه همين طور بوده است. ما تا كنون در مذاكرات بر سر خط قرمزها كوتاه نيامده ايم.اين كه من مي‌گويم موافق مشروط هستم بخاطر همين است. در سوره مباركه فتح هيچ بحث نظامي‌ندارد و تماماً بحث صلح است. در صلح حديبيه آنها گفتند بسم الله الرحمن الرحيم را بايد حذف كنيد،كه پيامبر براي اينكه صلح نامه منعقد شود پذيرفت، اين كه نام خودش هم تحت عنوان رسول الله نباشد و آن سال هم به زيارت خانه خدا نروند، چون عواقبش را مي‌د‌يد.
من هم مي‌گويم توافق نامه ژنو هيچ تعهد حقوقي جدي ندارد كه نتواني زيرش بزني، اگر طرف مقابل به اين توافقنامه عمل نكند ما هم مي‌توانيم به توافقنامه پايبند نباشيم. ضمن اين كه تا همين جا هم دستاوردهاي خوبي داشته از جمله اين كه در همين بحث سوريه رسماً از ايران خواستند وارد مذاكرات ژنو 2 شود. پس اگر دنبال سلاح هسته اي نباشيم اين توافق نامه وادادگي نيست و ضمناً رهبري هم از اين تيم عرصه ديپلماسي حمايت كرده اند. درست است كه رهبري فرمودند من در جزئيات دخالت نمي‌كنم ولي تدبير رهبري بالاتر از اين است كه وادادگي منجر به جنگ از دل اين مذاكرات بيرون بيايد. حالا بحث ديگري كه هست اين كه در اوضاع داخلي چه مي‌گذرد؟ هيچ بيكاري و تورم و مشكلي نداريم؟ بعد از اين توافقات بازار دلار چه تكاني خورد؟ واقعيت اين است كه تحريم‌ها فشار آورده و مردم در تنگنا هستند و اين روند شروع خوبي است و آقاي ظريف هم انصافاً ديپلمات حرفه‌اي است. در مذاكرات هم سر اصول مجدانه مي‌ايستد و مجموعه نظام هم دنبال نرمش قهرمانانه است. در داخل ناهماهنگي جنگ رواني داريم، صداو سيما يكجور مي‌گويد، مجلس يك جور ديگر مي‌گويد و وزارت خارجه هم غير هر دو جور مي‌گويد.
نماينده مجلس هشتم اظهار داشت:در مجلس ما تيم هسته اي قبلي را قوي نمي‌دانستيم ولي يكبار هم وزيرخارجه را به صحن نكشانديم و در فضاي علني انتقاد نكرديم، ما مسأله هسته اي در دولت گذشته را مسأله نظام مي‌دانستيم و از آن حمايت مي‌كرديم امروز هم توقع داريم كه از اين دولت حمايت گردد چون اول راه است. اين دولت تازه كار خودش را شروع كرده، بگذاريم كار كمي‌برود جلو اگر مشكل دار شد بعد خود من هم مي‌نشينم كنار آقاي نوبري و انتقاد مي‌كنم. قرار است در اين 6 ماه يك اعتمادسازي بشود ولي اگر بخواهد وادادگي باشد نه ما اجازه مي‌دهيم، نه رهبري و نه مردم.
ناصر نوبري سفير ايران در شوروي سابق در ادامه اين مناظره با انتقاد از سخنان كواكبيان گفت: تا مي‌گوييم اين جا موافقت نامه كم و زياد است فوري مي‌گويند دنبال بمبند، من خودم سياست ورز و ديپلماتم، طرفدار صلحم و آن چه كه من مخالفت كردم بحث ديپلماتيك و كارشناسي است، ايشان از اول تا آخر مي‌گويد شما چون دنبال جنگ و بمب هستيد مخالفت مي‌كنيد. من سياست ورزم، اما سياست ورزي هستم كه دنبال منافع ملي ام و نه منافع حزبي و گروهي.
آقاي دكتر حرف اصلي ما اين است كه ما در اين توافق نامه رسيديم سر غني سازي 5 درصد، من ديپلماتم، دلالم، محاسبه مي‌كنم مي‌بينم همه چيز را داديم، چيز خاصي هم نگرفتيم. 5 ميليارد دلار؟ تا خط قرمز رفتيم!!
دور بعدي مذاكرات كه اساس تحريم‌ها آن جا بايد برداشته شود چه چيزهايي مي‌خواهيم بدهيم؟ آيا من دنبال بمب هستم؟
كارشناس وزارت امور خارجه اظهار داشت، آقاي رئيس جمهور در نامه اي كه به مقام معظم رهبري نوشته اند تبريك گفتند و آورده اند؛ كه ما حق غني سازي را گرفتيم و چه و چه، خب مباركتون باشد، اما فرداي توافق طرف مقابل كه او قرار بوده اين حق را بدهد، تكذيب كرده! سوال اصلي اينجاست؛ ما10 سال ادعا مي‌كرديم طبق ماده 4 ان پي تي حق غني سازي داريم؛ و آنها بحثشان اين بود كه تفسير ما چيز ديگريست و اين حق را نداريد. حالا آقاي رئيس جمهور گفتند كه ما گرفتيم. اين گرفتن يعني اينكه بعد از سالها كه حاضر به اقرار نبودند، طرف مقابل هم اقرار كند كه ما اين حق را داديم و گرفتن اين حق هم عاليست، و تبريك و جشن ملي هم لازم داشت. اما بلافاصله بعد از چانه زني در اتاق، اين مي‌آيد بيرون و مي‌گويد من گرفتم، و او آمده بيرون و مي‌گويد كه من ندادم؛ اين چه ارزش و جشني دارد! حالا ما كاري به جزئيات نداريم، مساله اين است كه بعد دوباره شروع مي‌شود؛ اينكه ما بگوييم كه طبق اين قسمت و آن قسمت اين متن توافق نامه ما اين حق را گرفتيم؛ او مي‌گويد طبق اين قسمت و آن قسمت متن ما اين حق را نداديم. خب اين شد همان ديگر! ما سالها بود سر همين كه اين كلمات (كلمات كلي و قابل بازي و دبّه كردن) معنايشان اين و آن است بحث داشتيم؛ خب اين كه شد همان! پس چه چيز جديدي گرفتيم كه بايد برايش جشن گرفت و... چيست؟! اين را بگوييد؟ اين كه همان است؛ فقط قبلا روي معناي بند 4 ان پي تي بحث داشتيم؛ حالا روي معناي بندهاي اين توافق نامه ژنو بحث داريم! سوال اصلي اين است كه پس چه چيز جديدي اتفاق افتاده؟!
تازه دوستان ما از آن ماده 4 ان پي تي هم طبق اين توافق نامه ژنو تنازل كرديم! متأسفانه! چرا؟ چون ماده 4 ان پي تي بطور كلي اين حق را به همه داده است؛ اما در اين توافق نامه ما اين حق را مشروط كرديم به موافقت آمريكا و متحدانش! گفته تعريف برنامه غني سازي بايد طبق توافق طرفين باشد؛ يعني بايد به تاييد ما برسد! چيزي كه در ان پي تي نيامده ! حالا اما اين حق هم شده طبق توافق طرفين؛ يعني اندازه غني سازي را هم آمريكايي‌ها بايد موافقت كنند. مكانش هم بايد موافقت كنند، حجم را بايد موافقت كنند... اينها در ان پي تي نبود؛ ولي در اين موافقت نامه اضافه شد!
حالا اينكه طبيعي است كه رهبري يك كشور از سيستمي كه دارد كار مي‌كند قدرتمندانه حمايت كند، تا جلوي اجنبي بتوانند قوي بايستند و منافع ملي را حفظ كنند. غير اين هم انتظار نيست؛ همانطوركه 10 سال پيش هم همين كار را كردند. اما آخرش كه با كلمه كلّي «اعتماد سازي» -كه هميشه غربي‌ها با كلمات كلي ما را فريب مي‌دهند-بعد از دو سال هرچه كه آنها گفتند ما انجام داديم و گفتيم خُب حالا ديگر پرونده ما حل شد ديگر! گفتند نه! ما اعتماد پيدا نكرديم! گفتيم ديگر چه كار كنيم؟! گفتند براي اعتماد، تعليق كافي نيست؛ تعطيل كند تا ما اعتماد كنيم! اينجا بود كه مقام معظم رهبري آن سخنراني معروفشان را -خطاب به همين هيئتي كه قبلش از آنها مفصل حمايت كرده بودند- داشتند. گفتند به من بگوييد اين حدّ يقف كجاست؟! هي آنها مي‌گويند، شما مي‌گوييد چشم!... حدّ يقف كجاست؟! عين همين سوال را الآن من راجع به اين توافق نامه دارم! وقتي شما تمام تعاريف، مكان، اندازه، درصد،... همه را گذاشتيد بنابر تعريف و توافق طرفين، ديگر حد يقفي ندارد. از اول تا آخر اين توافق نامه را كه مي‌خوانيد يك جاي سفتي پيدا نمي‌كنيد همه جايش شل و بدون پشتوانه است، ما دو مفهوم داريم مفهوم انتزاعي و انضمامي، غربي‌ها در توافق نامه‌ها از مفاهيم مشخص و مصداق دار و مابه ازاي خارجي دار استفاده مي‌كنند اما نوبت به تعهدات خودشان كه مي‌شود از مفاهيمي كلي و بدون مابه ازاي خارجي استفاده مي‌كنند. نگراني‌ها برطرف شود، رضايت برقرار شود، اعتمادسازي شود، توافق طرفين حاصل شود، احساس خطر امنيتي نباشد و ... كجا؟كي؟ چه كسي؟ اصلاً هيچ نكته روشني ندارد. آقاي كواكبيان اگر ما در ازاي همه اين چيزهايي كه در اين توافق نامه داده ايم، اجازه غني سازي صنعتي 3 درصد براي نيروگاه مان را گرفتيم من دست و پاي شما را مي‌بوسم. در پايان كار و در گام نهايي كه شما همه تعهدات را عمل كرديد تازه گفته: (به دنبال اجراي موفق گام نهايي راه حل جامع و با سپري شدن كامل دوره زماني گام نهايي، با برنامه هسته‌اي ايران مانند برنامه هر كشور ديگر فاقد تسليحات هسته‌اي عضو ان‌پي‌تي رفتار خواهد شد.) ببينيد چقدر شل است از كجاي اين متن مي‌شود آويزان شد، بعد اين همه اقدام اعتمادساز حاضر نشده حتي آخرش هم حق غني سازي را به رسميت بشناسد، براي اينها اين قدر جشن و كف گرفتند!! گرفتن نون اصلي براي مردم زمان و مكان ندارد اصلاً، حالا همه جنس‌ها را هم ما داده ايم، بايد خودمان را آويزان زمين و زمان كنيم. آخرش هم مي‌شود همان كنسرسيوم رژيم قبل ويو همان ويو است. براي گرفتن حق مردم در اين موافقت نامه اصلاً معلوم نشده تا چند سال بايد چانه بزنيم! اين را هم بگويم روس‌ها اين وسط كاسبند، ديديد ديروز آمد تهران گفتند طبق موافقت نامه فلان است بعد مي‌رود آمريكا با اين حرف‌ها دنبال دلالي، ديپلماسي و حرفه اي گري را ببينيد. مسئولين ما هم خوشحال كه چي؟ روس‌ها گفته اند در توافق نامه حق غني سازي آمده! خود روس‌ها بهتر از بقيه مي‌دانند كه چه چيزي در توافق نامه آورده اند، كه سر ما كاسبي كنند.
در ادامه اين مناظره كواكبيان، بيان كرد: چرا مواضع كشورهاي اروپايي را نمي‌گوييد؟ همه حق غني سازي را اذعان كرده‌اند. آمريكايي‌ها هم چون تحت فشار لابي‌هاي صهيونيستي هستند اين گونه حرف مي‌زنند. چون ايران به دنبال بمب هسته‌اي نيست نياز به غني‌سازي 70 و 80 درصد ندارد؛ اين كه برخي مي‌گويند در توافقنامه حق غني سازي ايران به رسميت شناخته نشده پس چرا كشورهاي انگليس، آلمان و فرانسه اذعان كرده اند كه غني سازي حق ايران است.در توافقنامه آمده كه ايران حق بهره برداري از انرژي هسته اي براي اهداف صلح آميز دارد و اين امر به اين معنا نيست كه بند چهار ان پي تي ناديده گرفته شده است.در اين توافقنامه غير مستقيم و تلويحا حق غني سازي ايران به رسميت شناخته شده است.نبايد از توافقات صورت گرفته ذوق زده و يا نا اميد شد.
دبير كل حزب اصلاح‌طلب مردم‌سالاري اظهار داشت: اين توافقنامه شايد مي‌شد بهتر از اين باشد اما بايد پذيرفت كه اين شروع كار است و بر داشته شدن تحريم‌ها را به دنبال دارد. برچيده شدن تحريمهاي آمريكا و اتحاديه اروپا، برداشته شدن تحريمهاي پتروشيمي، طلا و فلزات گرانبها و لغو تحريمهاي خودرو سازي و حضور شركت‌هاي خودروساز خارجي در كشور براي انعقاد قرارداد با ما از محاسن توافقنامه ژنواست.ما در اين توافقنامه محدوديت‌هايي را در مدت شش ماه پذيرفته ايم تا به طرح جامع برسيم و در اين مدت ما ضرر نخواهيم كرد و ضربه اي نخواهيم خورد. اگر ما در داخل قدرتمند باشيم مي‌توانيم سر ميز مذاكره از حقوق خود دفاع كنيم. نوع نگاهي كه آقاي نوبري دارند متاسفانه ناديده گرفتن قدرت داخلي است. بازه زماني توافق نامه يكساله است چرا مي‌گويند، بازه زماني ندارد؟
نوبري در پايان اين مناظره با بيان اين كه مذاكرات ژنو برد - برد نيست و بُرد و بُرد است، افزود: مفهوم برداشته شدن نگراني‌ها از غربي‌ها در دراز مدت چيست؟ متأسفانه در اين توافقنامه تشخيص اين كه ايران به چه چيزهايي نياز دارد، چه موقع تحريم‌ها برداشته و چه زمان به ايران حق غني سازي داده شود به دست آمريكايي‌ها افتاده است. مي‌شد با اين امكاناتي كه در داخل داريم خيلي امتيازات بهتري بگيريم البته با ديپلماسي حرفه اي. اين چه ديپلماسي و سياست ورزي است كه بابت بالا و پايين كردن كنگره در آمريكا بايد به آنها باج بدهيم و تحريم جديد بپذيريم، حالا از آن طرف مسئولين ما از انتقادات و مخالفين چه استفاده هنرمندانه‌اي كرده است.
شنبه 30 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مردم سالاری]
[مشاهده در: www.mardomsalari.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 111]
-
گوناگون
پربازدیدترینها