محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804068231
چابهار با جاذبه هاي گردشگري جهاني
واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: چابهار با جاذبه هاي گردشگري جهاني
امواج نقره اي ساحل اقيانوسي درياي مكران و رقص جلبك هاي رنگارنگ در هياهوي امواج بلند و خروشان ساحل صخره اي هر بيننده اي را مسحور و به تماشاي زيبايي هاي شهر چابهار دعوت مي كند.
جاذبه هاي گردشگري بندر چابهار شهرتي جهاني دارد و آب و هواي معتدل سواحل اقيانوسي اين منطقه زمينه حضور گردشگران را در چهارفصل كه آن را «چهار بهار» نيز ناميده اند، فراهم كرده است.
درياي مُكران
نام ايراني درياي عمان را مكران ثبت كرده اند مَكران، مكوران يا موكران از نظر تاريخي، سرزميني ساحلي در جنوب شرق ايران و جنوب غربي پاكستان است كه در طول خليج عمان در غرب بندر جاسك تا منطقه «لاس بلاو» در جنوب غربي ايالت بلوچستان پاكستان گسترده شده است.
هولديچ جهانگرد انگليسي قرن ۱۷ بر اين باور است كه «مكران» مركب از ۲ واژه فارسي «مهي» و «خواران» يعني ماهي خوران است كه بر اثر كثرت استعمال به مكران تبديل شده است.
ياقوت حموي(626-574ق) جغرافيدان و تاريخ نويس مشهور در كتاب معجم البلدان در باب حرف ميم در مورد دليل نام گذاري مكران مي نويسد: سيره نويسان گويند كه مكران به اسم مكران بن فارك بن سام بن نوح(ع) نام گذاري شده است زيرا او براي اولين بار به اين منطقه آمده و در آن جا سكني گزيده است.
و سرانجام اين كه واژه شناسان معتقدند كه مكران با مچه گيران پيوند دارد زيرا «مچه» نوعي تمساح ويژه بلوچستان است. در فارسي بزمچه معمولاً به مارمولك و يك نوع خزنده شبيه كروكوديل مي گويند كه داراي زبان نيش گونه درازي است.
سيد غلام رسول
آرامگاه شريف« سيدغلام رسول» در هسته مركزي شهر چابهار زيارتگاه شيعيان و اهل تسنن چابهار است اين مزار كه قدمت آن به قرن پنجم هجري باز مي گردد آرامگاه شاهزاده اي از خاندان سلطنتي هندوستان است معماري تركيبي آن كه به دوران سلجوقي و معماري هندي شباهت دارد، جلوه اي زيبا به اين مزار بخشيده است.
گچ بري هاي ظريف و سقف هاي تيري چوبي و حصيري و ايوان هاي اعيان نشين آرامگاه، تاريخچه معماري دوران سلجوقي، سلسله زنديان، صفويان و قاجاريه را در خود جاي داده است.
تاريخ شفاهي گوياي آن است كه شريف «سيدغلام رسول» شيعه مذهب و مورد توجه مسلمانان هندوستان بوده است.
كرامات زيادي را از او نقل مي كنند و اهالي اعتقاد زيادي به شرافت و سيادت وي دارند نذورات اهالي به مزار موجب آباداني و شكوه اين مزار شده و شيعيان هندي و پاكستاني نيز براي تبرك به آرامگاه اين سيد بار سفر مي بندند و به مزاربوسي مي آيند.
عبداله ناصري در كتاب فرهنگ بلوچ مي نويسد: در مورد صاحب مزار ۲ عقيده وجود دارد يكي آن كه معتقدند اين مزار از آنِ عارف وارسته و مرد حقي است به نام سيد عبدالرسول و اين زيارتگاه مردم شيعه چابهار است و افراد غيرشيعه هم از شيعه هاي اين سرزمين پيروي مي كنند بعضي ديگر بر اين باورند كه اين آرامگاه مزار يك لوطي «جوانمرد» است. بلوچ هم او را از نسل مردمداران مردم دوست مي دانند.
قلعه پرتغالي ها
در ابتداي جاده ورودي كنارك به چابهار، قلعه زيباي تاريخي تيس كه به قلعه پرتغالي ها نيز شهرت دارد، بر بلنداي كوهي زيبا در مدخل خليج چابهار خودنمايي مي كند.
اين قلعه كه يادگار حضور اشغالگران پرتغالي در جنوب شرق ايران است ۲۴×۵۶ متر مساحت دارد و به سبك معماري دورساز جنوب ايران احداث شده است.
ستون هاي قطور تابستان نشين و بهارنشين آن برگرفته از معماري عصر صفوي است و ايوان بلند مشرف به حياط، حجره ها و اتاق هاي قلعه به شكل تو در تو و اندروني و بيروني ساخته شده است.
در عصر قاجار و اوايل دوره بعد ازقاجار بخش هايي از منار و ايوان مشرف به دريا، نوسازي و در سال هاي اوايل پيروزي انقلاب اسلامي به مدت ۳ سال به عنوان بخش اداري نيروي حراست ساحلي ازآن استفاده شد.
آجرچيني نماي بيروني قلعه پرتغالي ها، چاه نيمه عميق بخش مهمان پذير قلعه، كتيبه هاي خط كوفي، عربي و هندي، سقف چوبي اتاق ها و اتاق هاي نگاهباني ۲ طبقه از ديدني هاي قلعه تيس بوده و در كتاب باستان شناسي و تاريخ بلوچستان به نقل از «سرتيپ مهدي خان مهندس ايراني» آمده است:«در تيس قلعه بسيار خوبي است و يك سمت بدنه قلعه وصل به درياست، قدري ناتمامي دارد كه بنا و عمله در آن مشغول كارند. ديوار بزرگي از سمت دريا كشيده اند براي باراندازي و غيره، حصن معتبري است و اصل قلعه در روي تپه مرتفعي ساخته شده است».
تيس
روستاي زيباي تيس كه در گويش محلي «نيز» گفته مي شود از توابع بخش مركزي چابهار با قدمتي بيش از ۲۰۰۰ سال است. مسجد زيباي تيس كه نمادهايي از شريعت شيعيان و اهل تسنن را در خود جاي داده بيانگر دلگرمي و همدلي اهالي ماهيگير اين روستاي زيباي ساحلي است.
آثار به جاي مانده از نياكان دريانورد در اين روستا تمامي انگاره هاي يك اسكله صيادي را در خود جاي داده و گويش اهالي كه تركيبي از فارسي قديم، لهجه زيباي بلوچي و واژگان هندي است بر زيبايي اين روستاي ساحلي مي افزايد.
اهالي تيس به ميهمان نوازي مشهورند و پذيرايي از ميهمانان با غذاهاي دريايي و سبزي را افتخار خود مي دانند.
معماري هسته مركزي تيس بسيار شبيه به جزيره‌نشينان جنوب ايران است و اهالي خانه هاي مسكوني خود را براي مقابله با گرما و هواي شرجي روز و شب هاي مرطوب ساحل به گونه اي ساخته اند كه رطوبت دما آسيبي به زندگي و ادامه حيات در ساحل اقيانوسي نرساند و زندگي در كرانه اقيانوس را بر آنان آسان كرده است.
لور
درخت انجير معابد كه در گويش محلي سيستان ليل، لور و انجير هندي هم گفته مي شود از جاذبه هاي بسيار زيباي جنوب شرق ايران از چابهار تا جزاير قشم و كيش است.
تركيب فتوتيپي ومورفولوژيكي اين درخت به گونه اي است كه ريشه هاي آن از ساقه هاي هوايي خارج شده و به زمين فرو مي روند و شكل ظاهري درخت، زندان تاريكي را به نمايش مي گذارد و از اين رو درخت انجير معابد را «مكر زنان» هم مي گويند.
باهو كلات
باهو كلات روستايي است در بخش دشتياري مركز شهرستان چابهار.
ويژگي مهم اين منطقه كه آخرين روستاي مرزي ايران و پاكستان به شمار مي رود، منطقه حفاظت شده زيست محيطي آن است. درباهو كلات آهوان جبير هندي، سنجاب ساحلي، راسوي خاكستري هندي (كه در هندوستان منقرض شده و تنها در اين منطقه زادو ولد دارد)، سوسمار و گياهان آكاسيا و درختچه هاي گياهان دارويي فراوان ديده مي شود و حكيمان پاكستاني و هندي همواره براي جمع آوري گياهان دارويي به باهو كلات و مراتع و چمنزارهاي آن مي آيند و گياهان دارويي و بذر درختچه هاي اين منطقه و تالاب نزديك به آن را جمع مي كنند.
ليپار
روستاي زيباي ليپار در ۱۵ كيلومتري شهر چابهار در مجاورت روستا و اسكله صيادي «رمين» واقع شده است. سبزه زارهاي اين روستا كه در ميان دو كوه واقع شده است از درياچه اي زيبا سيراب مي شود كه اين آبگير خود جلوه اي از تالاب هاي پذيرايي پرندگان مهاجر نظير فلامينگو، حواصيل، تيهو، چنگر و عقاب دشتي است. ويژگي ليپار دايمي بودن برخي پرندگان وحشي نظير مرغابي وحشي پركلاغي و «مرغابي سرسبز و آبي» است. بوته زارهاي ليپار را به دره سرسبز كشمير در هند تشبيه كرده اند، گويش اهالي ليپار به اردو تمايل دارد و لهجه زيباي زابلي هم در اين روستا تكلم مي شود.
ليپار به تالاب زيباي آن شهرت دارد و چشمه هاي آب شيرين آن كه تنها چند صدمتر از دريا فاصله دارد همه ساله گردشگران زيادي را به سوي خود جذب مي كند كه البته بيشتر پاكستاني اند و براي تجارت ماهي و پرندگان وحشي به اين منطقه زيبا مسافرت مي كنند.
گاندو
تمساح پوزه كوتاه ايراني را كه زيستگاه آن در برمه نيز گزارش شده است، گاندو مي گويند.
زيستگاه اصلي اين گونه منحصر از بازمانده دايناسورهاي دوران دوم زمين شناسي محدوده اي به وسعت ۳۸۰ هزار هكتار از چابهار تا ايرانشهر است.
تعداد اين گونه حفاظت شده و مورد حمايت سازمان هاي حيات وحش بين المللي ۳۰۰ تا ۵۰۰ عدد تخمين زده شده است كه در بركه هاي راسك، باهو كلات، باتلاق دلگان و كلاني متمركز هستند.
ميانگين اندازه اين سوسمارهاي بازمانده دوران دايناسورها در جنس نر ۳ متر و در ماده ها به 2.45 متر مي رسد.
وزن ۳۰۰ تا ۵۵۰ كيلويي نيز در گزارش هاي پژوهشگران خارجي براي اين گونه منحصر به فرد كروكوديل ايراني به ثبت رسيده است.
از ويژگي هاي اين گونه حمله نكردن به انسان و همزيستي مسالمت آميز آنان با ماهيگيران باتلاق ها و بركه هاي ماهيگيري است.
رنگ زيتوني بدن اين خزنده باعث تمايز آن از ساير همنوعان خود مي شود و پاهاي كوتاه، پوزه كوچك، شكم بدون فلس و براق آن، گونه تمساح پوزه كوتاه ايراني را از ساير گونه هاي تمساح باتلاق هاي ساحلي متمايز مي كند.
بولوبولو
چشمه هاي گِل فشان روستاي كهير از جاذبه هاي بكر گردشگري چابهار و ايرانشهر است.
۸ منطقه گل فشان در چابهار وجود دارد كه بزرگ ترين آن در جاده كهير به تُنگ واقع است. سازمان ميراث فرهنگي و فرمانداري چابهار براي شناساندن هرچه بيشتر اين پديده طبيعي داراي خواص درماني به احداث جاده آسفالته، توقفگاه شبانه و استقرار مخازن آب شيرين در مسير دسترسي به گل فشان ها اقدام كرده اند، همچنين منطقه آزاد چابهار با برگزاري تورهاي مختلف علاوه بر گردشگران براي بازديد پژوهشگران و زيست شناسان و علاقه مندان به طبيعت گردي از گِل فشان هاي كهير كه در زبان محلي به «بولوبولو» مشهور است، برنامه هاي ويژه اي تدارك ديده اند.
چهارشنبه 27 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خراسان]
[مشاهده در: www.khorasannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 99]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها