واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاين: پرويز كاظمي: احمدينژاد تأمين اجتماعي را سياسي كرد
نخستين وزيري كه پرچم همراهي با «محمود احمدينژاد» را روي زمين گذاشت، «پرويز كاظمي» بود. او وزير رفاه كابينه بود و كمتر از يك سال پس از روي كار آمدن دولت نهم، از اين مسند برخاست. اختلاف او با رئيس دولت، بر سر مديريت سازمان تأمين اجتماعي سر باز كرد و او در اين رويارويي، صحنه را به «داوود مددي» كه از حلقه ياران احمدينژاد بود و رياست سازمان تأمين اجتماعي را برعهده داشت، واگذار كرد. كاظمي ميگويد، كه دليل عمده اختلافاتش با مددي، ضعفهاي او در مديريت اين سازمان بيمهگر بوده است. نقدهاي تند و تيز او اما متوجه، محمود احمدينژاد است. مردي كه كاظمي او را «متكلم وحده» توصيف ميكند. متكلم وحده به اين معنا كه «تحمل شنيدن و نقد را نداشت.». او پس از آنكه عطاي وزارت در كابينه احمدينژاد را به لقايش بخشيد، به فعاليت در بخش خصوصي روي آورد. به بهانه افشاگريهاي اخيري كه در مورد مديران سازمان تأمين اجتماعي در دولت نهم و دهم صورت گرفته است، با او به گفتوگو نشستيم. او به ناگفتههايي از دلايل دفاع سرسختانه احمدينژاد از مددي اشاره ميكند تا نگرش اين دولت در مورد سازمان تأمين اجتماعي را مورد تجزيه و تحليل قرار دهد.
گفته ميشود يكي از دلايل اختلافات شما با آقاي مددي رئيس سازمان تأمين اجتماعي اين بود كه شما در كسوت وزير رفاه ميخواستيد، از منابع اين سازمان به تيمهاي استقلال و پرسپوليس كمك كنيد و رئيس سازمان مقاومت ميكرد. آيا اين واقعيت دارد؟
اصلاً اين موضوع مطرح نبود. صورت مساله اين بود. تأكيد ما اين بود كه منابع سازمان در جهت منافع بيمهشدگان هزينه شود. صورت مساله اين بود. اما براساس قانون، وزارتخانههايي كه تمايل داشتند از فعاليتهاي ورزشي حمايت كنند، ميتوانستند درصدي از بودجه خود را به اين موضوع اختصاص دهند. برابر اين قانون،حتي در آن زمان برخي وزارتخانهها، تفاهمنامههايي با فدراسيونها امضا ميكند. بنابراين اين خواسته ما خلاف قانون نبود. ما به دنبال آن بوديم كه كساني بر مسند بنشينند كه تخصص لازم را داشته باشند، ديد اقتصادي داشته باشند با بازار سرمايه و پول آشنا باشند و بتوانند براي سازمان ايجاد ثروت كنند. وقتي سازمان از چنين فضايي دور شود، وقايعي كه اين روزها شاهد هستيم، رخ خواهد داد. در سايه اين نوع نگرشها، منابعي كه بايد براي منافع بيمهشدگان و بازنشستگان صرف شود، صرف اهداف ديگري ميشود. نتيجه آنكه هم منابع از دست رفته است و هم آنان به اهداف خود دست نيافتهاند.
سه شنبه 26 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاين]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 39]