واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: چرا آمريكا دلش نميآيد "افغانستان" را ترك كند؟
ليد: با نزديك شدن به سال 2014 ميلادي، افكارعمومي در انتظار عمل آمريكا به وعده خروج نيروهاي نظامي غرب از افغانستان هستند. اما اخيراً زمزمههايي از بدعهدي جديد آمريكا به گوش ميرسد.
سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران گزارش ميدهد؛
*** پيمان استراتژيك ميان ايران و افغانستان
"حامد كرزي"، رئيس جمهور افغانستان در سفري يك روزه به تهران، يكشنبه 8 دسامبر 2013 (17 آذر) با دكتر روحاني، رئيس جمهوري اسلامي ايران ديدار و گفتگو كرد.
رؤساي جمهور ايران و افغانستان به همراه وزراي خارجه به بحث و گفتگو درباره مسائل منطقه، به ويژه وضعيت سياسي-امنيتي افغانستان پرداختند. در اين ديدار عنوان شد كه دو كشور قصد دارند مذاكراتي را براي امضاي توافقنامه جامع دوستي و همكاري آغاز كنند.
روزنامه آلماني "اشپيگل" روز يكشنبه 8 دسامبر 2013، نزديكي ميان ايران و افغانستان را از پيامدهاي منفي رفتار آمريكا با افغانها و بدعهدي نسبت به تعهداتش دانست.
*** دولت كابل، خسته از بدعهديهاي غرب، به ايران رو آورده است
ديدار كرزي- روحاني در شرايطي برگزار شد كه اختلاف نظرهاي كرزي با ايالات متحده در مورد "توافقنامه همكاريهاي دفاعي- امنيتي" (BSA) با آمريكا ادامه دارد؛ توافقنامهاي كه آينده حضور نيروهاي ايالات متحده در افغانستان پس از سال ٢٠١٤ را تحتالشعاع قرار ميدهد.
"حجتالله فغاني" رئيس ستاد افغانستان وزارت امور خارجه ايران در هفته گذشته اعلام داشت: «به اعتقاد ما موافقتنامه آمريكا- افغانستان چرخه باطل خشونت را در افغانستان استمرار ميبخشد.»
ايران نيز در چند وقت اخير به صورت برادرانه به مقامات افغاني اعلام كرده بود كه با امضاي اين معاهده موافق نيست، زيرا امضاء و اجراي اين معاهده به منافع بلندمدت ملت و دولت افغانستان آسيب ميزند.
به طور كلي، هم موضع ايران و هم افغانستان در قبال حضور نظامي خارجي در منطقه، همواره موضع مخالف بوده است؛ اما تلاشهاي دولت كابل در اين زمينه، تاكنون به دلايل متعدد نتيجه چشمگيري نداشته است.
مقامهاي دولت افغانستان و دولت آمريكا از حدود دو سال پيش درباره همكاريهاي استراتژيك و امنيتي بين دو كشور گفتگو ميكنند و اخيراً بخش امنيتي اين همكاريها به دليل طرح شروطي از جانب "حامد كرزي" زمينهساز گفتگوهاي تازهاي شده است.
آقاي كرزي قبل از امضاي اين سند، در چند مورد خواستار حصول اطمينان از جانب آمريكا شده و امتناع وي از امضاي توافقنامه نهايي، موجب بروز نوعي تنش ديپلماتيك پنهان ميان كابل و واشنگتن شده است.
مقامهاي آمريكايي در سفرهايي كه اخيراً به كابل داشتهاند، گفتگوهاي مفصلي در اين خصوص با مقامهاي دولت افغانستان و از جمله شخص رئيسجمهور داشتهاند. آخرين آنها، سفر "چاك هيگل"، وزير دفاع آمريكا به كابل بود كه اتفاقاً بدون برنامهريزيهاي قبلي انجام شد. وي بعد از اين سفر ناگهاني، در ديدار با نظاميان آمريكايي مستقر در اين كشور جنگزده، از ادامه حضور نظاميان خارجي در افغانستان دفاع كرد!
دولت آمريكا خواستار امضاي اين توافقنامه پيش از پايان سال جاري ميلادي است. اين توافقنامه به نيروهاي آمريكايي اجازه ميدهد كه پس از سال ۲۰۱۴ در افغانستان بمانند و از ۹ پايگاه نظامي در افغانستان استفاده كنند. اگر موافقتنامه امنيتي ميان افغانستان و آمريكا امضا شود، تا حدود ۱۵ هزار نيروي آمريكايي و تعدادي نيرو از ديگر كشورهاي عضو ناتو ميتوانند پس از پايان ماموريت رزمي نيروهاي ناتو در پايان سال ۲۰۱۴ در افغانستان باقي بمانند.
به گفته مقامات ناتو مأموريت اصلي اين نيروها پس از ۲۰۱۴ آموزش، مشورتدهي و حمايت از نيروهاي امنيتي افغانستان خواهد بود.
اگر پيشنويش كنوني موافقتنامه امنيتي تصويب شود، نيروهاي خارجي در افغانستان پس از ۲۰۱۴ در پايگاههاي بگرام، كابل، مزارشريف، هرات، قندهار، شيندند، گرديز و هلمند حضور خواهند داشت.
*** آيا نيروهاي نظامي غرب، بالاخره روزي افغانستان را ترك خواهند كرد؟
جنگ جهاني مبارزه با تروريسم را ميتوان جنگهاي سي ساله آمريكا در قرن معاصر ناميد كه از افغانستان در اكتبر 2001 آغاز شد و تا جنگ عراق در مارس 2003 ادامه يافت.
حال با خنك شدن آتش جنگ 12 ساله در افغانستان، به جاي آنكه امنيت افغانستان به دست مردم اين كشور سپرده شود، غربيها و برخي روشنفكرنماهاي افغان، به سياهنمايي درباره "افغانستان بدون آمريكا" ميپردازند. اينان در تلاشند، افغانستان 2013 را از نظر اقتصادي بسيار مشكلدار و مصرفي توصيف نموده و بالاخره اين نتيجه را بگيرند كه اين كشور كاملاً متكي به حمايت مالي آمريكا و جامعه جهاني است.
از ديگر سو "علياكبر جمشيدي" عضو مجلس سناي افغانستان روز سه شنبه 10 دسامبر 2013 (19 آذر) با اشاره به افزايش ناامنيها در بخشهاي مختلف كشور، اظهار داشت كه در مبارزه با تروريسم، واشنگتن با كابل همكاري صادقانه نداشته است. "كرزي" نيز بارها به طور تلويحي آمريكا را به تباني با شبهنظاميان طالبان متهم كرده است.
ايالات متحده آمريكا اصرار دارد كه حامد كرزي را براي امضاء توافقنامه مذكور تحت فشار قرار دهد. اما اين فشارها با توجه به هزينههاي ميلياردي حضور در افغانستان، به چه معناست؟ آيا اصرار آمريكا براي ماندن در افغانستان، حقيقتاً به همان دلايلي است كه خودش عنوان ميكند؟
در حال حاضر آمريكا براي دو جنگ افغانستان و عراق 6 تريليون دلار هزينه كرده كه با بازگشت سربازان زخمي آمريكايي به كشورشان اين رقم از اين مقدار هم فراتر خواهد رفت.
اما در روي ديگر سكّه، ما ميدانيم از جمله ملّيت كساني كه اكنون بيش از دو سال است در صف مخالفان "بشار اسد" در سوريه سلاح برداشتهاند، تكفيريهايي از افغانستان هستند.
بنابراين اگر آمريكا بخواهد مداخلات خود در يكي از كشورهاي خاورميانه مانند افغانستان را كم كند و از آنجا خارج شود، مداخلاتش در ساير كشورها مانند سوريه هم ناخودآگاه تضعيف ميشود. پس نگهداشتن نيروهاي غربي در افغانستان، با هر توجيحي، به نفع آنهاست. لذا به نقل از روزنامه لبناني السفير "بندر بن سلطان" متحد آمريكا، دائماً از جريانهاي جهادي از افغانستان گرفته تا سوريه، لبنان، مصر و شمال آفريقا حمايت ميكند.
فارغ از اينكه غربيها اكنون بعد از 12 سال جنگ با افغانستان، نهايتاً دير يا زود نيروهاي خود را از اين كشور خارج كنند يا خير، ايران در شرايط فعلي، يكي از شركاي منطقهاي و مهم افغانستان است؛ متحدي كه ايالات متحده آمريكا به هر قيمتي حاضر است اين اتحاد را به تعويق انداخته يا مختل كند.
آغاز مذاكرات پيمان جامع دوستي همكاريها، شامل حوزههاي سياسي، اقتصادي و فرهنگيميشود كه منافع جامع بلندمدتي براي ايران و افغانستان در تأمين صلح و امنيت منطقه در بر خواهد داشت.
گزارش از طاهري
انتهاي پيام/
دوشنبه 25 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]