محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843499551
فاطمه گودرزي از خانه اي روي تپه مي گويد
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: فاطمه گودرزي از "خانه اي روي تپه" مي گويد
در كارنامه بازيگري فاطمه گودرزي نقش‌هاي متنوعي وجود دارد؛ از آثار كمدي مانند دردسر والدين گرفته تا سريال‌هاي اجتماعي مانند ترانه مادري و فاصله‌ها. شايد نتوان ويژگي بارزي در شيوه بازيگري فاطمه گودرزي پيدا كرد، اما مي‌توان به جرات گفت كه او در طول اين سال‌ها دچار افت نشده است.
به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران،فاطمه گودرزي در سريال خانه‌اي روي تپه كه از شبكه دو پخش مي‌شود نقش زني روستايي را بازي مي‌كند؛ زن شمالي با گويش گيلكي و پوشش زنان اين منطقه. البته اين اولين بار نيست گودرزي در شمايل زني متعلق به يكي از اقليم‌هاي كشورمان ظاهر شده است. او قبلا هم با ايفاي نقش زن‌هاي لر و آذري تصوير متفاوتي از خود و توانايي‌هايش ارائه كرده است.
گودرزي مانند ديگر هم‌نسلانش از جمله افسانه بايگان و فاطمه معتمدآريا اين فرصت را داشته كه در سينماي دهه 70 و آثار اجتماعي آن دوره ديده شود گرچه مانند بايگان، ستاره نشد و همچون معتمدآريا مورد توجه منتقدان قرار نگرفت، اما نمي‌توان اين نكته را ناديده گرفت كه شان و جايگاه خودش را حفظ كرده و به‌عنوان بازيگر در جايگاهي مطمئن در ميانه ايستاده است.
شما دهه‌هاي 60 و 70 در سينما بسيار فعال بوديد و بعد از آن بيشتر به سمت آثار تلويزيوني گرايش پيدا كرديد. آخرين فيلمي كه در سينما بازي كرديد سال 1386 بود. اين رفت و برگشت چرا اتفاق افتاد؟
در آن سال‌ها اتفاقات مختلفي رخ داد، از جمله ركود سينما كه باعث شد تعداد زيادي از بازيگران و حتي فيلمسازان نتوانند در سينما به فعاليت خود ادامه بدهند. همچنين در آن دوره نگاه تهيه‌كنندگان سينما و فيلمسازان به برخي موضوعات خاص معطوف شد و فروش فيلم و مسائل اقتصادي اهميت پيدا كرد.
يعني زماني كه شما در سينما فعال بوديد به اقتصاد و فروش فيلم اهميت داده نمي‌شد؟
چرا، اما مسائل ديگري اولويت داشت و فيلم‌ها براي پاسخ به سلايق سطحي جوانان ساخته مي‌شد. در دهه 70 كه من در سينما فعال‌تر بودم به مسائل اجتماعي، خانوادگي و معضلات عموم مردم بيشتر توجه مي‌شد، اما بعد از آن تهيه‌كنندگان و كارگردانان به اين فكر مي‌كردند كه چه بسازند تا فروش بيشتري داشته باشد. از اين زمان بود كه ديگر فعاليت در سينما با خواسته‌ها و سلايق من چندان همخواني نداشت و به همين دليل مدت زيادي كم‌كار شدم. در واقع من فعاليتم را به تلويزيون معطوف نكردم، در آن سال‌ها بجز ترانه مادري و دردسر والدين كه مورد توجه مردم قرار گرفت، بيشتر فعاليتم را در بازي تله‌فيلم‌هايي متمركز كردم كه قصه‌هاي خوبي داشتند. البته در تمام اين دوران دوست نداشتم به هر قيمتي حضور دائم و مستمر داشته باشم.
فعاليت دائم و مستمر در تلويزيون را دوست نداشتيد يا نمي‌خواستيد به عنوان بازيگري پركار شناخته شويد؟
به‌طور كلي. چون اصولا نه در تلويزيون و نه در سينما خيلي موقعيت‌هاي خوب براي كار كردن وجود نداشت.
اگر اين را در نظر بگيريم كه هر بازيگري مانند همه آدم‌ها يك بار به دنيا مي‌آيد و يك‌بار شانس دارد كه توانايي‌هايش را به نمايش بگذارد، مي‌توان گفت تغييرات در ساختار سينماي ايران و تغيير ذائقه مخاطب آن هم در روزهاي اوج‌تان، سرنوشت حرفه‌اي شما را تغيير داده است. از اين لحاظ ناراحت نيستيد؟
اين مساله براي من بازيگر غم‌انگيز نيست. براي فرهنگ اين مملكت تاسف‌بار است.
درست. ولي شانس درخشش بيشتر و كسب سيمرغ‌هاي متعدد را از دست داديد!
براي من بردن سيمرغ بلورين و جايزه‌هاي ديگر اصلا اهميتي ندارد. من كار خودم را انجام مي‌دهم، اگر مستحق جايزه باشم دريافت مي‌كنم و اگر نباشم به دست نمي‌آورم. اصلا جايزه گرفتن چه اهميتي دارد؟ براي من اين مهم است كه بتوانم در دل مردم جا داشته باشم. از نظر من عجين شدن با مردم براي بازيگر بيشترين ارزش محسوب مي‌شود و فكر مي‌كنم خوشبختانه در اين زمينه موفق بوده‌ام.
به نظر مي‌رسد براي ماندگار شدن در ياد مخاطب و عجين شدن با او بيشتر به انتخاب‌هايتان اهميت داده‌ايد و سعي كرده‌ايد طيف وسيعي از انواع نقش‌ها را به نمايش بگذاريد. در كارنامه شما هم آثار ملودرام ديده مي‌شود، هم تاريخي، هم كمدي و... به نظر مي‌رسد تنوع در نقش‌ها بيش از شيوه بازي برايتان اهميت داشته‌است.
انتخاب‌هاي بازيگر و شيوه بازيگري او كاملا با هم در ارتباط است. براي من، هم انتخاب‌هايم اهميت دارد و هم اينكه چطور روي كارم و داشته‌هايم سرمايه‌گذاري مي‌كنم. اين دو به هم وابسته هستند؛ مسلما كاري را انتخاب مي‌كنم كه بتوانم روي آن حركت خاصي انجام بدهم و در آن رشد داشته باشم. بنابراين تمام تلاشم را كرده‌ام، حتي در تله‌فيلم كه به نظر خيلي‌ها ساده و پيش‌پا افتاده است و ارزش كمتري در مقايسه با فيلم سينمايي يا سريال تلويزيوني دارد، بهترين انتخاب‌ها را داشته‌ام. به عبارتي نقش‌هايي را انتخاب كرده‌ام كه ماندگار بوده و در ذهن مردم مانده‌اند. از جمله آنها تله‌فيلم «ماه منير» به كارگرداني خانم شهره لرستاني است كه مردم آن را به ياد دارند. در هر انتخابي چه در سينما و چه در تلويزيون همواره سعي كرده‌ام بهترين‌ها را انتخاب كنم و خيلي وقت هم كار نكرده‌ام، چون در بين پيشنهادهايي كه به من شده نقشي نبوده كه از اجراي آن لذت ببرم. دوست دارم كاري را بپذيرم كه از هر لحظه‌اش لذت ببرم.
با صحبت‌هاي شما به اين نتيجه مي‌رسيم كه از روند فعاليت‌تان در دنياي بازيگري و نتيجه آن راضي هستيد.
نه! مي‌توانست خيلي بهتر از اين باشد، ولي از اين كه كمتر كار كرده‌ام و محدوديت‌هاي زيادي برايم ايجاد شده، اصلا ناراضي نيستم. گاهي لازم است بازيگر به خودش فرصت بدهد تا بتواند فكر كند، نگاهي به اطرافش بيندازد و به دانش خودش اضافه كند. به نظرم اين اصلا خوب نيست كه بازيگر سرش توي لاك خودش باشد يا مدام جلوي دوربين در حال بازي كردن باشد. شايد پذيرفتن نقش‌هاي زياد تجربياتي در اختيار بازيگر بگذارد، اما اين كافي نيست چون گاهي اوقات اين تجربه‌ها تكراري مي‌شود. وقتي بازيگر به خودش فرصت بدهد، كمي استراحت كند، انرژي از دست رفته‌اش را بازيابد و غذاي روح خودش را تامين كند براي كارهاي بعدي بسيار فعال و پرانرژي خواهد بود. مي‌تواند هم در روند حرفه‌اي خودش تاثير مثبت بگذارد و هم بر آثاري كه در آنها حضور داشته است.
هيچ وقت شرايط اقتصادي براي شما دغدغه نبوده است؟
بله ممكن است خيلي وقت‌ها شرايط اقتصادي به بازيگر فشار بياورد اما مي‌شود آن را مديريت كرد. به هر حال مشكل اقتصادي براي همه وجود دارد و همه ما با تورم و تبعات آن دست به گريبان هستيم، در كنار بازيگران و سينماگران خود سينما نيز از اين مساله رنج مي‌برد چون همه ما زنجيروار به هم وصل هستيم و تحت تاثير شرايط قرار مي‌گيريم.
حتما خودتان و بازيگران نسل خودتان را با نسل جديد بازيگران، بخصوص خانم‌هاي جوان امروز مقايسه كرده‌ايد. فكر مي‌كنيد چقدر نگاهتان به بازيگري با هم تفاوت دارد؟
شما كه ناظر هستيد و حكم چشم سوم را داريد به من بگوييد چقدر بين اين دو نسل تفاوت وجود دارد! نه تنها در مورد بازيگري در هر مورد ديگري نسل‌هاي گذشته نگاه عميق‌تري داشته‌اند. من به مادر خودم نگاه مي‌كنم و مي‌بينم به مسائل پيرامونش بسيار عميق‌تر از من نگاه مي‌كرد. طبيعي است وقتي مشغله و حواشي زندگي يك نفر بيشتر مي‌شود، ناخودآگاه كمتر به اصل زندگي توجه مي‌كند. در مورد نسل جديد هم همين‌طور است. من به نسل جديد حق مي‌دهم، چون بسيار تحت فشار قرار گرفته و به چيزهايي كه دلش مي‌خواسته نرسيده است. بسياري از بچه‌هاي اين نسل درس خوانده‌اند، تحصيلات خوبي دارند اما شغلي وجود ندارد كه آينده‌شان را تامين كند، بنابراين مجبورند شغل‌هايي متفاوت با رشته و تحصيلاتشان انتخاب كنند يا وارد مشاغلي مي‌شوند كه بيشتر ديده شوند، بسياري از آنها به بازيگري روي مي‌آورند در حالي كه در اين باره دانشي ندارد و تحصيل نكرده‌اند. همچنين هستند كساني كه با سرمايه‌گذاري والدين و از راه‌هاي اينچنيني وارد بازيگري مي‌شوند. طبيعي است كه وقتي سينماي كشورمان ورشكسته است، از چنين نيروهايي استقبال مي‌كند، چون آنها مي‌توانند تا حدودي خود را با شرايط مالي يك فيلم هماهنگ كنند. در حالي كه بسياري از اين جوانان به درستي نمي‌دانند چه خواسته‌اي از بازيگري يا حضور در دنياي هنر دارند، در نتيجه هم خودشان لطمه مي‌بينند و هم به سينما به‌شكل‌هاي مختلف لطمه مي‌زنند.
جالب است كه هيچ وقت واكنشي به چنين اتفاقاتي در بازيگري و سينما نشان نداده‌ايد؟
ترجيح مي‌دهم مسير خودم را بروم. من با ديدگاه‌ها و اعتقادات خودم كار مي‌كنم و سعي‌ام مي‌كنم به اين اعتقاد پايبند بمانم، هرچند گاهي اوقات هم ممكن است به قول شما فشار مسائل اقتصادي باعث شود، كارهاي معمولي‌تري انجام بدهم، اما سعي‌ام اين است با همان اعتقادي كه به اين حرفه و در كل به هنر و تاثيرش بر جامعه داشته‌ام، كارم را ادامه بدهم؛ البته بماند كه چقدر از پس آن برآمده‌ام يا چقدر قدرت داشته‌ام با مشكلات مبارزه كنم، چون عوامل بيروني در اين باره دخيل است.
با اقدامي كه در جشنواره بيست و هشتم فجر داشتيد به نظر مي‌رسد چندان هم درباره مسائل سينما بي‌تفاوت نيستيد و فقط به راه خودتان فكر نمي‌كنيد؛ شما داوري اين دوره از جشنواره را نپذيرفتيد. چرا؟
چند سالي از اين اتفاق گذشته و خيلي دقيق دلايلم را به ياد نمي‌آورم، اما مي‌دانم كه اصلا اوضاع و شرايط در سينما مناسب نبود.
به برنامه‌ها و سياست‌هاي دولت در زمينه سينما معترض بوديد؟
جو سنگيني بر سينما حاكم بود و مسائل زيادي داشتيم. جشنواره بيشت و هشتم فجر چه سالي برگزار شد؟
سال 1388 و مثل هميشه در بهمن ماه.
شرايط بدي بود و آنقدر آرامش فكري كه من بخواهم بنشينم فيلم ببينم و داوري بكنم وجود نداشت.
شما در آثار كمدي و ملودرام بازي كرده‌ايد. همچنين در كارنامه شما نقش زن‌هايي متعلق به اقوام مختلف مانند لر، ترك و شمالي ديده مي‌شود و بسياري نقش‌هاي متنوع ديگر، اما نمي‌توان گفت شما بازيگر متخصص در يكي از اين ژانرها هستيد، اگر قرار باشد يك ويژگي برجسته از بازيگري فاطمه گودرزي نام ببريد به چه‌چيزي اشاره مي‌كنيد؟
فاطمه گودرزي بازيگري است كه دوست دارد به تمام آدم‌هاي اين مرز و بوم تعلق داشته باشد و يك يادگاري از هر گروه و طبقه‌اي در كارنامه‌اش ثبت كند، به همين دليل است كه در كارنامه‌اش بازي‌هاي كمدي، ملودرام، تراژدي و... ديده مي‌شود. او نقش زن‌هاي مختلف، با روحيات متفاوت، از اقليم‌هاي گوناگون و با سن و سال مختلف را بازي كرده و دوست دارد انواع نقش‌ها را بازي كند، از جوان و ميانسال و پير گرفته تا زن‌هاي لر، ترك و شمالي يا نقش آدم‌هاي سالم و ناسالم. او در كشوري زندگي مي‌كند كه از اين همه فرهنگ متنوع و رنگارنگ تشكيل شده و دوست دارد از تمام اين فرصت‌ها در بازيگري بهره ببرد.
البته اين شانس را هم داشته‌ايد كه بسياري از اين نوع نقش‌ها به شما پيشنهاد شده است.
بله. اما هنوز خيلي نقش‌هاست كه به من پيشنهاد نشده و آنها را بازي نكرده‌ام.
يكي از آنها را نام مي‌بريد؟
مثلا بازي در نقش زني متعلق به فرهنگ جنوب شهر تهران هنوز به من پيشنهاد نشده است.
بازي خوب شما در نقش يك زن لر در تله‌فيلم ماه منير به اين مساله مربوط است كه اصالتا لر هستيد، اما براي نقش‌هاي ديگر از اين دست از چه شيوه‌اي استفاده مي‌كنيد؟
بهترين كار در اين باره نگاه كردن به اطرافمان است. يك بازيگر وقتي اطرافش را به دقت نگاه مي‌كند، رفتارها و حركات مشتركي از آدم‌هاي متعلق به يك فرهنگ مي‌بيند كه بايد آنها را متعلق به خودش كند. به‌عنوان مثال اين رفتارها و حركات بايد در قالب فاطمه گودرزي و با احساسات فاطمه گودرزي ادغام شود. مثلا وقتي با يك زن شمالي آشنا مي‌شوم و با او ارتباط مي‌گيرم بايد درونيات او را از آن خود كنم تا اين حركات و رفتارها متعلق به خود من شود تا تماشاگر آن را باور كند، نه اينكه صرفا رفتار و حركات افراد متعلق به فرهنگ‌هاي مختلف را تقليد كنم و توقع داشتم باشم براي مخاطب باورپذير باشد. براي واقعي شدن نوع حركات، رفتارها و واكنش‌هاي يك شخصيت، بازيگر بايد اول خودش آنها را باور كند تا كارش واقعي به‌نظر برسد.
بازيگراني هستند كه به طور ذاتي برخي ويژگيهاي بارز از اقوام يا فرهنگ‌هاي مختلف را در ذهن مي‌سپارند و زماني كه نقش به آنها پيشنهاد مي‌شود اين داشته‌هاي ذهني را اجرا مي‌كنند و برخي ديگر زماني كه نقشي به آنها ارائه مي‌شود شروع به تحقيق و پژوهش مي‌كنند. شما از كدام دسته هستند؟
من از دسته دوم هستم، چون اگر غير از اين باشد انرژي‌ام از بين مي‌رود. سعي مي‌كنم وقتي نقشي به من پيشنهاد شد درباره كليات و جزئيات آن تحقيق و تفكر كنم و به نقش نزديك شوم. فكر مي‌كنم اگر از قبل به اين ويژگي‌ها توجه كنم و آنها را به ذهن بسپارم تا زمان اجرا بيات مي‌شود. منطقي نيست خصوصيات اقوام مختلف با فرهنگ‌ها و هنجارهاي مختلف را در ذهنم نگاه دارم و منتظر بمانم كه آيا روزي نقشي درباره شخصيتي با همان فرهنگ به من پيشنهاد مي‌شود يا نمي‌شود.
بازيگران معمولا به ويژگيهاي كلي افراد متعلق به يك فرهنگ، اقليم، طبقه يا حرفه توجه دارند، آنها را تحليل و با هم مقايسه مي‌كنند. اين تحليل‌ها را نگاه مي‌دارند و هنگام بازي خرجشان مي‌كنند. شما هم اين كار را مي‌كنيد؟
بله. من هم همين كار را مي‌كنم، اما نگاه كردن و در ذهن داشتن با كار كردن روي ويژگيهاي شخصيتي و رفتاري متفاوت است. من به افراد به اقوام و فرهنگ‌هاي مختلف نگاه مي‌كنم، ويژگيهاي آنها در حافظه تصويري‌ام ضبط مي‌شود تا زماني كه بخواهم آنها را بازي كنم و آن وقت است كه روي اين ويژگي‌ها كار مي‌كنم.
در مورد برخي نقش‌ها اين امكان كمتر وجود دارد كه بازيگر بتواند از داشته‌هاي قبلي‌اش استفاده كند. مثلا نقشي كه در سريال خانه‌اي روي تپه بازي مي‌كنيد يك زن روستايي در شمال ايران است. چنين شخصيت‌هايي هميشه دم دست نيستند و لازم بود براي كشف ويژگيهاي آن حتما به روستاهاي شمال سفر كرده باشيد.
من همراه با گروه چهار ماه در همان روستايي كه سريال تصويربرداري شد، حضور داشتم. از قبل هم با اهالي شمال كشور آشنايي داشتم، به روستاهايي از اين دست سفر كرده بودم و مردم اين روستاها را ديده بودم، ولي وقتي شروع به كار كردم با وجود اين همه داشته‌هاي قبلي از برخي افراد محلي مي‌خواستم درباره لهجه، زبان و... به من كمك كنند. در طول كار از اين افراد كمك مي‌گرفتم و هر سوالي برايم ايجاد مي‌شد از آنها مي‌پرسيدم.
اين همكاري بيشتر درباره زبان و لهجه بود؟
بله، چون خصوصيات اخلاقي و رفتاري آنها را مي‌توانستم با توجه و تمركز پيدا كنم. بنابراين بيشتر در زمينه لهجه از آنها كمك مي‌گرفتم و درخواست مي‌كردم يك بار ديالوگ‌هاي مرا بگويند، به نحوه گويش آنها دقت مي‌كردم و بعد از تمرين از آنها مي‌خواستم كه گوش كنند و هرجا در بيان زير و زبر واژه‌ها اشتباه مي‌كنم يا حتي آهنگ درستي ندارم، مرا راهنمايي كنند.
واكنش خانم‌هاي شمالي چطور بود؟ در مشاوره‌هايشان رودربايستي نداشتند؟
نه اصلا. خانم‌هاي شمالي از فرهنگ بالايي برخوردار هستند و رودربايستي ندارند. وقتي از آنها مي‌خواستم همكاري كنند و تاكيد مي‌كردم كه دارند به من كمك مي‌كنند، نهايت دقت را به خرج مي‌دادند.
خانم‌هاي شمالي معمولا سرحال، شاد و پرانرژي هستند و اين خصوصيت بخصوص درباره زن‌هاي استان گيلان بيشتر هم هست. اما شما نقش مادر رسول را بسيار عبوس و بداخلاق بازي كرده‌ايد!
بله، چون مادر رسول شرايط سختي دارد و چهلم شوهرش تازه تمام شده است. او هنوز داغدار است و بار مسئوليت بزرگي بر دوشش افتاده كه نگران است نتواند آن را بدرستي انجام بدهد؛ دخترش در مقطع حساسي است و براي شركت در كنكور و ورود به دانشگاه درس مي‌خواند و پسرش نافرماني مي‌كند. مادر رسول فعلا روزگار خوشي ندارد كه بخواهد شاد و پرانرژي باشد. او هنوز نمي‌داند كجاست و چه بايد بكند.
يعني در ادامه شاهد روحيه متفاوتي از او خواهيم بود؟
همه چيز بستگي به اين دارد كه شرايط مالي خانواده و شرايط پسرش روبراه شود.
حدس زدن آينده اين خانواده خيلي دشوار نيست. از همين حالا مي‌توان گفت كه رسول در كارش موفق خواهد شد و اوضاع خانواده سر و سامان پيدا خواهد كرد.
پس مادر رسول هم تغيير مي‌كند و شادي‌هاي اين زن را خواهيم ديد.
حالتي كه به چهره‌تان داده‌ايد مانند افتادگي چشم‌ها، لب‌ها و نگاه‌هاي سنگين اين زن هم به عزادار بودنش مربوط است؟
بله. اين زن مغموم است؛ همسر و پدر فرزندانش را از دست داده و هنوز عزادار است. بجز اينها افتادگي چشم‌ها و چهره به زحمتكش بودن اين زن ارتباط دارد. اصولا در شمال كشورمان بيشتر كارها به وسيله زنان انجام مي‌شود و آنها مسئوليت‌هاي زيادي به‌عهد دارند و خيلي زود شكسته مي‌شوند.
به همين دليل طوري بازي كرده‌ايد كه به نظر مي‌رسد او مادر بزرگ رسول است نه مادرش؟
بله. زن‌هاي شمالي زود شكسته مي‌شوند، اما دليل ديگرش هم اين است كه او شاد نيست. فاطمه گودرزي وقتي مي‌خندد به يكباره ده‌سال جوان مي‌شود. بنابراين كافيست روزهاي شاد اين زن هم از راه برسد و ببينيم كه پير نيست.
از نتيجه خانه‌اي روي تپه راضي هستيد؟
بله. به نظرم بسيار اثر لطيفي است كه با صبر و حوصله ساخته شده است. كارگردان ديدگاه خوبي درباره اين نوع فيلمسازي دارد كه صرفا براي نوجوانان هم ساخته نشده است، همه افراد خانواده مي‌توانند از ديدن اين سريال لذت ببرند. تا امروز كساني كه اين سريال را ديده‌اند آن را دوست داشته‌اند و با شخصيت‌هايش ارتباط برقرار كرده‌اند.
بعد از سال‌ها دوباره به سينما برگشته‌ايد. در فيلم آنچه كه مردان درباره زنان نمي‌دانند چه نقشي داريد؟
نقش همسر مردي را بازي مي‌كنم كه زن دوم دارد.
به نظر نمي‌رسد نقش تازه و متفاوتي باشد، در سال‌هاي اخير از اين دست آثار زياد داشته‌ايم.
بله، خيلي داشتيم، اما اين فيلم طنز است و چون به بخشي از نياز جامعه پاسخ مي‌دهد و اين حركت را نكوهش مي‌كند، مي‌توان حدس زد فيلم خوبي بشود و اگر فروش خوبي داشته باشد به سينما هم كمك مي‌شود.
از سال 1386 تاكنون چه پيشنهادهايي در سينما داشتيد كه بازي نكرديد؟
پيشنهادهايي نبود كه من بپسندم. يكي از اين پيشنهادها يك فيلم طنز بود كه من آن را نپذيرفتم و خانم ماهايا پطروسيان آن نقش را بازي كرد.
چه انتخاب‌هاي دوري! جنس بازي و حتي سن شما و خانم پطروسيان قرابت چنداني باهم ندارد!
فيلم كمدي بود و نقش پيرزني بود كه مي‌خواستند بازيگر توانايي انجام برخي كارها را داشته باشد و به وسيله گريم پير بشود.
در تلويزيون به كدام دسته از پيشنهادها نه گفته‌ايد؟
معمولا فيلمنامه ضعيف مهم‌ترين مساله فيلم‌ها و سريال‌هاي تلويزيوني است. گاهي بقدري محدوديت‌ها زياد است كه قصه به هم مي‌ريزد.
براي ادامه بازيگري با توجه به غيرقابل پيش‌بيني بودن اوضاع، فاصله گرفتن از روزهايي كه نقش‌هاي اصلي را در سينما به‌عهده داشته‌ايد و با وجود مسائلي كه درباره آنها صحبت كرده‌ايم، چه برنامه‌اي داريد و دوست داريد چه اتفاقاتي برايتان رخ بدهد؟
منتظر اتفاق خاصي نيستم! من كار خودم را انجام مي‌دهم، هر وقت لازم باشد استراحت مي‌كنم، هروقت پيشنهاد خوبي باشد بازي مي‌كنم و كارم را ادامه مي‌دهم.
برايتان مهم نيست كه در سينما به فعاليت خود ادامه بدهيد يا در تلويزيون؟
شايد براي همه بازيگرها مهم باشد كه در درجه اول در سينما فعاليت كنند، اما اگر در سينما كاري ضعيف به من پيشنهاد شود و از تلويزيون پيشنهاد خوب داشته باشم، ترجيح مي‌دهم با تلويزيون همكاري كنم. براي من كيفيت كار در درجه اول اهميت قرار مي‌گيرد و بعد به اين فكر مي‌كنم كه قرار است مردم بازي مرا در سينما ببينند يا در خانه‌هايشان.
مي‌خواهم انتخاب كنم
فاطمه گودرزي تيرماه 1340 در تهران متولد شده و اصالتش به شهر بروجرد برمي‌گردد. او در رشته اقتصاد تحصيل كرده، اما در اداره بازيگري دوره دو ساله تئاتر را گذراند و از سال 1367 با بازي در سريال گالش‌هاي مادربزرگ وارد دنياي بازيگري شد.
بارها گفته و البته در طول اين سال‌ها نشان داده كه حضور در دنياي بازيگري براي او راهي براي رسيدن به شهرت نبوده است. او معتقد است بازيگران همنسل خود عاشقانه وارد دنياي بازيگري مي‌شدند و نگاه عميق‌تر و حرفه‌اي‌تر به بازيگري داشتند.
گودرزي دو سال بعد از بازي در سريال گالش‌هاي مادربزرگ، با حضور در فيلم «به‌خاطر همه چيز» به كارگرداني رجب محمدين وارد دنياي سينما شد و بعد از آن در فيلم‌هاي زيادي بازي كرد كه از آن جمله مي‌توان به به خاطر همه چيز، مهاجران، خانه خلوت، جنگ نفتكش‌ها، مي‌خواهم زنده بمانم، آرزوي بزرگ، غزال، تلفن، همسر دلخواه من، فوتباليست‌ها، ازدواج صورتي، ازدواج به سبك ايراني، دست‌هاي خالي، پايان راه و شب حورا اشاره كرد كه آخري را سال 1386 بازي كرد و ديگر فعاليتي در سينما نداشت، تا چندي پيش كه بازي در فيلم آنچه مردان درباره زنان نمي‌دانند را پذيرفت.
اين بازيگر دو بار در فيلم‌هاي حريف دل و مرا بشناس به نويسندگي و كارگرداني همسرش، عبدالرضا گنجي بازي كرده كه اولي سال 75 توليد شد و دومي از محصولات سال 87 است.
بسياري از مخاطبان سينما، فاطمه گودرزي را در فيلم مي‌خواهم زنده بمانم به ياد دارند، اما او جايزه سيمرغ بازيگري را از چهاردهمين جشنواره فيلم فجر براي بازي در فيلم «غزال» گرفت و سال 1377 نيز بار ديگر نامزد دريافت همين جايزه شد، اما نتوانست اين جايزه را به‌دست آورد. گودرزي يك بار ديگر نيز سال 1370 براي بازي در نقش مكمل زن نامزد دريافت سيمرغ بلورين شده بود كه اين يكي هم نصيبش نشد.
گودرزي با اينكه بازي در نقش‌ها و فيلم‌هاي مختلفي را تجربه كرده است، اما امروز بيش از هر چيز او را با نقش‌آفريني در آثار ملودرام به ياد مي‌آوريم. نقش‌هايي كه به رنج‌ها و مصائب زنان ايراني از گذشته تا دوران معاصر مربوط مي‌شود و سختي‌ها و دشواري‌هاي آنها را در گذر از مسيري چندصدساله يادآوري مي‌كنند. نقشش در «غزال» كه با اشاره به مساله كشف حجاب ساخته شده، وام گرفته از دوره‌اي تلخ و تاريخي براي زنان اين مملكت است و نقش برجسته و به يادماندني كارنامه‌اش يعني فرنگيس در «مي‌خواهم زنده بمانم» هم وجه ديگري از مظلوميت و دشواري زن بودن را به رخ مي‌كشد. پيش از اين فيلم عموما در فيلم‌هاي مختلف چهره‌اي زشت و بدطينت از نامادري به نمايش درمي‌آمد، اما ايرج قادري در اين فيلم با انتخاب چهره‌اي محبوب و موجه چون گودرزي در نقش نامادري پسربچه فيلم (باربد) با شكستن اين كليشه وجه ديگري از زندگي و مصائب همسران دوم را به تماشاگر نشان مي‌دهد.
موفقيت خيره‌كننده اين فيلم در گيشه راه را براي حضور بيشتر و آسان‌تر گودرزي در سينماي تجاري فراهم كرد و او مي‌توانست از سيل پيشنهادهاي مشابه احتمالي بهره‌هاي فراواني ببرد اما گودرزي ترجيح داد مسير موردنظر خود را دنبال كند و فيلم‌ها و نقش‌هايي را براي بازي انتخاب كند كه در كارنامه هنري او امتياز محسوب شوند. او اين روند را بعد از گسترش سينماي تجاري و تغيير رويكرد بسياري از تهيه‌كنندگان سينما نيز ادامه داد و نقش‌هايي انتخاب كرد كه گرچه درخشش نقش‌هاي پيشين را ندارند، اما قابل دفاع هستند.
همزمان با فعاليت در سينما، تلويزيون هم براي فاطمه گودرزي اهميت داشته و او بازي در سريال‌هاي متعددي را تجربه كرده است. حضور اين بازيگر از دهه 80 در تلويزيون بيشتر شد و از جمله فعاليت‌هاي او در اين رسانه مي‌توان به تله‌فيلم‌هايي مانند ماه‌منير، بهار، مسافرت نوروزي و آواي گمشده و سريال‌هاي گالش‌هاي مادربزرگ، رعنا، آپارتمان، دردسر والدين، شيخ بهايي، ترانه مادري، پس از سال‌ها، روشنايي‌هاي شهر، فاصله‌ها و خانه‌اي روي تپه اشاره كرد.گودرزي به دنياي كارگرداني هم علاقه نشان داده و فيلم كوتاهي به نام دروغ ساخته كه در آن به مشكلات نوجوانان پرداخته‌است.
چهارشنبه 20 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 52]
-
گوناگون
پربازدیدترینها