محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803602775
مغايرت اصلاح تبصره 2 ماده 96 قانون شهرداري با قانون اساسي
واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: مغايرت اصلاح تبصره 2 ماده 96 قانون شهرداري با قانون اساسي
مركز پژوهش‌هاي مجلس شوراي اسلامي طي اظهارنظر كارشناسي اصلاح تبصره 2 ماده 96 قانون شهرداري را، مغاير با قانون اساسي دانست.
به گزارش حوزه پارلمان باشگاه خبرنگاران، مركز پژوهش‌هاي مجلس شوراي اسلامي به اظهارنظر كارشناسي درباره:«طرح اصلاح تبصره (2) ماده (96) قانون شهرداري» (طرح شوراي عالي استان‌ها) پرداخته است.
مقدمه
متن در ماده (96) قانون شهرداري چنين مقرر مي‌دارد كه:
«شهرداري مي‌تواند براي تأمين احتياجات شهري از قبيل باغ‌هاي عمومي، ايجاد تأسيسات برق و آب و نظاير آنكه به‌منظور اصلاحات شهري و رفع نيازمندي‌هاي عمومي لازم باشد و بايد تمام يا قسمتي از اراضي يا املاك يا ابنيه واقع در محدود شهر به تصرف شهرداري درآيد، از مقررات قانون توسعه معابر (مصوب سال 1320) استفاده نمايد» و در تبصره «2» آن چنين است كه:
«سازمان‌ها و مؤسسات دولتي كه اراضي و املاك و ابنيه‌اي داشته باشند كه مشمول حكم اين ماده باشد، مكلفند در صورت تصويب انجمن شهر و تأييد استاندار و يا فرماندار، كل آن اراضي و ابنيه را در اختيار شهرداري بگذارند. اراضي و ابنيه و املاك مشمول اين تبصره در صورت تصويب هيئت دولت بلاعوض در اختيار شهرداري‌ها گذارده مي‌شود».
حال با توجه به اينكه طرح حاضر در صدد ايجاد تغييرات و حكم اين تبصره است ذيلاً به بررسي آن مي‌پردازد:
بررسي طرح پيشنهادي
ـ اين طرح پيشنهادي ناظر بر پيشنهاد تغييرات بر تبصره‌اي است كه قابليت اجرايي بودن آن تبصره منوط به اعتبار اجرايي ماده (96) خواهد بود. به‌عبارت ديگر پيشنهاد اصلاح بر موضوع «فرعي‌اي» مطرح شده است كه آن «فرع» بر «اصلي» استوار است كه بايد از اعتبار قانوني برخوردار باشد.
ـ ماده (96) كه به‌عنوان اصل و پايه حكم قانوني اين تبصره قلمداد مي‌شود، به شهرداري اختيار داده است تا بابت احتياجات شهري در تصرف تمام يا قسمتي از اراضي يا املاك يا ابنيه واقع در «محدود شهر» از قانون توسعه معابر مصوب سال 1320 استفاده نمايد. قانون توسعه معابر شامل احكامي است كه نسبت به شقوق مختلف ملكيت و مالكيت، نحوه تصرف و رفع اختلافات احتمالي پيش‌بيني شده بود.
ـ قانون نحوه خريد و تملك اراضي و املاك براي اجراي برنامه‌هاي عمومي، عمراني و نظامي دولت (مصوب 17/11/1358) داراي ظرفيت‌هايي است كه درخصوص نحوه تملك و انتقال مالكيت اراضي و املاك مورد نياز تبيين شده است. ماده (12) اين قانون، كليه قوانين و مقرراتي را كه در مورد نحوه خريد و تملك اراضي و املاك براي اجراي برنامه‌هاي عمومي و نظامي و عمراني تا تاريخ 17/11/1358 تصويب و يا با رويكردهاي آن قانون مغايرت دارد ملغيالاثر نموده است.
ـ با توجه به ملغيالاثر شدن «قانون توسعه معابر» (مصوب 1320) و همچنين تبلور رويكردهاي ماده (96) قانون شهرداري (و تبصره‌هاي آن) در قانون نحوه خريد و تملك اراضي و املاك براي اجراي برنامه‌هاي عمومي، عمراني و نظامي دولت كه شهرداري‌ها و كليه دستگاه‌هايي را كه شمول قانون نسبت به آنها مستلزم ذكر نام است را شامل مي‌شود، بايد گفت كه با توجه به ملغيالاثر بودن ماده (96) قانون شهرداري، طرح پيشنهادي فاقد بستر قانوني براي رسيدگي و تصويب است.
ـ درخصوص عدم توافق احتمالي شهرداري و مالك نسبت به قيمت ملك، قانون نحوه تقويم ابنيه، املاك و اراضي مورد نياز شهرداري (مصوب 1370) ملاك عمل مي‌باشد و ماده (4) و آن قسمت از ماده (5) قانون نحوه خريد و تملك اراضي و املاك ... (مصوب 1358) كه مربوط به نحوه قيمت عادله الزامي مي‌باشد. در مورد شهرداري‌ها لغو شده است.
ـ به‌نظر مي‌رسد كه طراحان محترم بايد كل ماده (96) قانون شهرداري را با در نظر گرفتن قانون نحوه خريد و تملك اراضي و املاك ....... مد نظر قرار مي‌دادند، اين رويكرد بايد داراي ابعاد جديدي باشد كه تاكنون در مصوبات مربوطه مد نظر قرار نگرفته باشد.
ـ در اصلاحيه پيشنهادي براي تبصره «2» ماده (96) قانون شهرداري موارد ذيل پيشنهاد شده است:
الف) مشمول شدن كليه دستگاه‌هايي كه شمول قانون بر آنها مستلزم ذكر يا تصريح نام مي‌باشد.
ب) از يك‌سو جايگزيني عبارت «حكم استاندار» به‌جاي عبارت «تأييد استاندار» پس از تصويب شوراي اسلامي شهر و همچنين حذف عبارت «در صورت تصويب هيئت دولت ...» فاقد صراحت مفهومي است و ازسوي ديگر «حكم» مزبور به علت لازم‌الرعايه نبودن حكم استاندار براي كليه دستگاه‌هاي دولتي (به‌طور عام) فاقد قابليت‌هاي اجرايي براي دستگاه‌هاست. لذا چنين استنباط مي‌شود كه پس از «تأييد» مصوبه شوراي شهر توسط استاندار، تأييديه ياد شده بايد توسط هيئت دولت به تصويب برسد، تا از ابعاد تمكيني براي دستگاه‌ها (به‌طور عام) برخوردار باشد.
ج) به‌كار بردن عبارت «بلاعوض» در حكم اين تبصره، با عنايت به احتمال كاهش منابع و دارايي‌هاي دستگاه‌ها، مغاير با اصل هفتادو‌پنجم قانون اساسي قلمداد مي‌شود.
د) در مصوبه مورخ 21/9/1358 شوراي انقلاب صرفاً نهادها و مؤسسات دولتي ملزم به در اختيار قرار دادن اراضي خود به شهرداري بودند و «سازمان‌هاي وابسته به دولت و نهادهاي عمومي غيردولتي و نهادهايي كه شمول قانون بر آنها مستلزم ذكر يا تصريح نام مي‌باشند» ملزم به اين امر نبوده‌اند، زيرا اموال (اراضي، املاك و ابنيه) اين نهادهاي اخيرالذكر ممكن است متعلق به دولت نباشد و به اشخاص حقوق خصوصي تعلق داشته باشد كه در اين موارد نبايد اموال آنها را بلاعوض و يا با اقساط بلندمدت در اختيار شهرداري قرار داد در غير اين صورت اصل حرمت اموال مردم مذكور در اصول چهلوششم، چهلوهفتم، چهلوسوم (ذيل آن) و بيست‌و‌دوم رعايت نشده است، لذا اطلاق اين طرح از اين حيث مغاير اصول مزبور مي‌باشد.
هـ) از آنجا كه برخي «سازمان‌هاي وابسته به دولت و نهادهاي عمومي غيردولتي» موضوع اين طرح، تحت نظر مستقيم مقام رهبري قرار دارند، اطلاق آن مغاير اصل يكصدودهم قانون اساسي است. پيشنهاد مي‌شود در انتهاي اين طرح، عبارت «مؤسساتي كه مستقيماً زير نظر رهبري قرار دارند با نظر وي تابع حكم مقرر در اين تبصره مي‌باشند» اضافه شود.
و) مفاد اين طرح مغاير اصل پنجاه‌وسوم قانون اساسي است، زيرا ممكن است طبق اين طرح، ملك يك موسسه دولتي به‌صورت تهاتري در اختيار شهرداري قرار گيرد حال آنكه بايد طبق اصل مزبور كليه دريافت‌هاي دولت به خزانه واريز شود و كليه پرداخت‌هاي نيز در حدود اعتبار مصوب انجام گيرد؛ منظور از دولت در اصل پنجاه‌وسوم قانون اساسي، قوه مجريه نمي‌باشد و شامل كليه نهادهاي حاكميتي است.
بنابراين عدم تصريح بر واريز به خزانه (صدور سند به نام دولت جمهوري اسلامي ايران و بهره‌برداري شهرداري) مغاير اصل پنجاه‌وسوم قانون اساسي است.
ز) به‌كار بردن عبارت «با توافق طرفين» مي‌تواند داراي تبعات منفي، رانت دخيل بودن گرايشات سياسي و تشكيلاتي و حتي فساد احتمالي باشد.
ح) به‌كار رفتن عبارت «اقساط بلندمدت» بدون تعيين كف و سقف تعداد اقساط و دوره زماني داراي ابهام است و حتي چگونگي برخورد حقوقي با وضعيت عدم پرداخت اقساط مشخص نشده است.
ط) تفاوت اصلي در تبصره پيشنهادي با متن قانون الحاق عبارت «نهادهاي عمومي غيردولتي» به حكم تبصره است. بايد توجه داشت كه هدف ايجاد نهادهاي عمومي غيردولتي ارائه بخشي از خدمات عمومي است. [1]بنابراين واگذاري زمين و اراضي بدون توافق اين نهادها مي‌تواند سبب اخلال در ارائه خدمات عمومي اين نهادها گردد.
بررسي فهرست 25 نهاد عمومي غيردولتي از جمله بنياد مستضعفان و جانبازان انقلاب اسلامي، سازمان تأمين اجتماعي تا كتابخانه آيت‌الله مرعشي نجفي نشان مي‌دهد كه طيف متنوعي از فعاليت‌ها را برعهده دارند. همچنين ساختار بودجه‌اي آنها براساس اساسنامه‌هاي قانوني داراي درآمد و هزينه مشخصي هستند و برخي از آنها كاملاً از دولت مستقل مي‌باشد. بنابراين با اين رويكرد اين نهادها مانند بخش خصوصي هستند. همچنين برخي زمين‌هاي تحت تملك اين نهادها زمين‌هاي وقفي است كه تابع شرايط خاص خود هستند و اگر شهرداري مي‌خواهد اراضي و املاكي از اين نهادها و مؤسسات دريافت دارد بايد با توافق و پرداخت قيمت كارشناسي صورت گيرد. از طرفي از آنجا كه برخي از نهادها تحت نظر مقام معظم رهبري هستند اجراي قانون در مورد اين مؤسسات و نهادها بايد با اذن ايشان صورت گيرد. بنابراين پيشنهاد به حذف اين مؤسسات از تبصره پيشنهادي است.
ي) بايد در نظر داشت كه به‌كار بردن عبارت «در اختيار شهرداري قرار دهند» در زماني كه ثمن معامله با عقد قرارداد توأم باشد، فاقد مفهوم لازم قانوني است، زيرا زماني كه ثمن معامله در هنگام عقد قرارداد ردوبدل شود، بحث تملك و مالكيت مطرح خواهد بود و زماني كه مالكيت «از آنِ يك شخص» و بهره‌بردار شخص ديگر باشد، موضوع «در اختيار قرار داشتن»، ملاك قرارداد خواهد بود.
نتيجه‌گيري
با توجه به منسوخ بودن ماده (96) قانون شهرداري كه موضوع آن در قانون نحوه خريد و تملك اراضي و املاك براي اجراي برنامه‌هاي عمومي، عمراني و نظامي دولت (به‌طور عام) مصوب 1358 تجلي يافته است و قانون ذكر شده درحال حاضر قابليت اجرايي و ملاك عمل مي‌باشد و همچنين با توجه به اينكه تبصره «2» ماده (96) قانون شهرداري توسط شوراي انقلاب در تاريخ 21/9/1358 اصلاح شده است، مفاد طرح حاضر از حيث اصلاحاتي كه در آن داده است مغاير اصول چهلوسوم، چهلوششم، چهلوهفتم قانون اساسي (ذيل آن) و بيست‌و‌دوم از حيث اضافه كردن عبارت «سازمان‌هاي وابسته به دولت و نهادهاي عمومي غيردولتي و نهادهايي كه شمول قانون بر آنها مستلزم ذكر يا تصريح نام مي‌باشند» به صدر تبصره «2» ماده (96) و نيز مغاير اصل يكصدودهم قانون اساسي از حيث شمول آن به نهادها تحت نظر مستقيم رهبري و مغاير اصل پنجاه‌وسوم قانون اساسي از حيث تجويز تهاتر مي‌باشد. با توجه به مغايرت‌هاي مذكور و مغايرت با اصل هفتادو‌پنجم قانون اساسي، رد كليات طرح پيشنهاد مي‌شود.
پاورقي:
1 . براساس ماده (5) قانون محاسبات عمومي، مؤسسات و نهادهاي عمومي از نظر اين قانون واحدهاي سازماني مشخصي هستند كه با اجازه قانون به‌منظور انجام وظايف و خدماتي كه جنبه عمومي داد، تشكيل شده و يا مي‌شود.
انتهاي پيام/
چهارشنبه 20 آذر 1392
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[مشاهده در: www.yjc.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
گوناگون
پربازدیدترینها