واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: قرآنشناسي از ديدگاه امام خميني(ره)
اين کتاب بزرگ الهي که از عالم غيب الهي و قرب ربوبي نازل شده... از بزرگترين مظاهر رحمت مُطلقه الهيه است. اين مطلبي است که امام خميني(ره) در کتاب آداب الصلوة عنوان کردهاند.قرآن، شريف به قدري جامع لطايف و حقايق و سراير و دقايق توحيد است که عقول اهل معرفت در آن حيران ميماند. اين اعجاز بزرگ، اين صحيفه نورانيه آسماني است، نه فقط حسن ترکيب و لطف بيان و غايت فصاحت و نهايت بلاغت و کيفيت دعوت و اخبار از مغيبات و اِحکام اَحکام و اتقان تنظيم عايله و امثال آن، که هر يک مستقلاً اعجازي فوق طاقت و خارق عادت است. بلکه ميتوان گفت اين که قرآن شريف معروف به فصاحت شد و اين اعجاز در بين ساير معجزات مشهور آفاق شد، براي اين بود که در صدر اول اعراب را اين تخصص بود و فقط اين جهت از اعجاز را درک ميکردند و جهات مهمتري که در آن موجود بود و جهت اعجازش بالاتر و پايه ادراکش عاليتر بود اعراب آن زمان درک نکردند. الآن نيز آنهايي که هم افق آنها هستند، جز ترکيبات لفظيه و محسنات بديعيه و بيانيه چيزي از اين لطيفه الهيه ادراک نکنند. (1) اهداف و مقاصد نزول قرآن قرآن يک سفره گستردهاي است که همه از آن استفاده ميکنند، منتها هر کس به وضعي استفاده ميکند.(2) آن براي رشد جهانيان و نقطه جمع همه مسلمانان بلکه عايله بشري از مقام شامخ احديت به کشف تام محمدي (ص) تنزل کرد که بشريت را به آنچه بايد برسند، برساند. (3) اين صحيفه الهيه، کتاب احياي قلوب به حيات ابدي علم و معارف الهيه است. اين کتاب خداست و به شؤون الهيه جل و علا دعوت ميکند.(4) ما بايد مقصود از تنزيل اين کتاب را قطع نظر از جهات برهاني، که خود به ما مقصد را ميفهماند، از خود کتاب خدا اخذ کنيم. صاحب کتاب مقصد خود را بهتر ميداند. اکنون به فرمودههاي اين مصنف راجع به شؤون قرآن نظر ميکنيم، ميبينيم خود ميفرمايد: "ذالک الکتاب لاريب فيه هدي" للمتقين".قرآن يک سفره گستردهاي است که همه از آن استفاده ميکنند، منتها هر کس به وضعي استفاده ميکند.(2) آن براي رشد جهانيان و نقطه جمع همه مسلمانان بلکه عايله بشري از مقام شامخ احديت به کشف تام محمدي (ص) تنزل کرد که بشريت را به آنچه بايد برسند، برساند.اين کتاب را کتاب هدايت خوانده است. ميبينيم در يک سوره کوچک چندين مرتبه ميفرمايد: "ولقد يسرنا القرآن للذکر فهل من مذکر" ميبينيم ميفرمايد "وانزلنا اليک الذکر تبين للناس ما نزل اليهم و لعلهم يتفکرون". ميفرمايد: "کتاب انزلناه مبارک ليدبروا آياته و ليتذکر اولوالالباب". (سوره ص آيه29) بدان که اين کتاب شريف، چنانچه خود بدان تصريح فرموده، کتاب هدايت و راهنماي سلوک انسانيت و مربي نفوس و شفاي امراض قلبيه و نوربخش سير الي الله است. بالجمله، خداي تبارک و تعالي به واسطه سعه رحمت بر بندگان، اين کتاب شريف را از مقام قرب و قدسي خود نازل فرموده و بر حسب تناسب عوالم تنزل داده تا به اين عالم ظلماني و سجن طبيعت رسيده و به کسوه الفاظ و صورت حروف درآمده، براي استخلاص مسجونين در اين زندان تاريک دنيا رهايي مغلولين
در زنجيرهاي آمال و اماني و رساندن آنها از حضيض نقص و ضعف و حيوانيت به اوج کمال و قوت و انسانيت. (5) مقصد قرآن، چنانچه خود آن صحيفه نورانيه ميفرمايد: هدايت به سبل سلامت است و اخراج از همه مراتب ظلمات است به عالم نور و هدايت به طريق مستقيم است. بايد انسان به تفکر در آيات شريفه مراتب سلامت را از مرتبه دانيه آن، که راجع به قواي ملکيه است تا منتهي النهايه آن که حقيقت قلب سليم است... بهدست آورد. و سلامت قواي ملکيه و ملکوتيه گم شده قاري قرآن باشد، که در اين کتاب آسماني اين گم شده موجود است و بايد با تفکر آنرا استخراج کند.(6) هيچ جا بهتر از قرآن نيست. هيچ مکتبي بالاتر از قرآن نيست. اين قرآن است که ما را هدايت مي کند به مقاصد عاليه که در باطن ذاتمان توجه به او هست و خودمان نميدانيم. (7) اتصال معنويت به ماديات و انعکاس معنويت در همه جهات ماديت از خصوصيات قرآن است که افاضه فرموده است. قرآن در عين حالي که يک کتاب معنوي، عرفاني و آنطوري است که به دست ماها، به خيال ماها، به خيال جبرييل امين هم نميرسد، در عين حال يک کتابي است که تهذيب اخلاق ميکند، استدلال هم ميکند، حکومت هم ميکند، و وحدت را هم سفارش ميکند و قتال را هم سفارش ميکند. (8)[آرمان اصلي وحي اين بوده است که براي بشر معرفت ايجاد کند، معرفت به حق تعالي در راس همه امور اين معناست. اگر تزکيه گفته شده و دنبالش تعليم گفته شده است، براي اين است که نفوس تا تزکيه نشوند نميتوانند، برسند. (9)] از مقاصد و مطالب آن، دعوت به تهذيب نفوس و تطهير بواطن از ارجاس طبيعت و تحصيل سعادت و بالجمله، کيفيت سير و سلوک الي الله است. (10) قرآن و کتابهاي حديث، که منابع احکام و دستورات اسلام است با رسالههاي عمليه که توسط مجتهدين عصر و مراجع نوشته ميشود، از لحاظ جامعيت و اثري که در زندگي اجتماعي ميتواند داشته باشد به کلي تفاوت دارد نسبت اجتماعيات قرآن با آيات عبادي آن، از نسبت صد به يک هم بيشتر است. (11) کتابي است که آدمي بايد از اينجا تا آخر دنيا و تا آخر مراتب حرکت بکند، يک همچو کتابي است که هم معنويات انسان را درست ميکند و هم حکومت را درست ميکند، همه چيز توي قرآن هست.(12) قرآن کتاب تعمير ماديات نيست. همه چيز است. انسان را به تمام ابعاد تربيت ميکند، ماديات را در پناه معنويات قبول دارد ، و ماديات را تبع معنويات قرار ميدهد. (13) ما يک همچو کتابي داريم که مصالح شخصي، مصالح اجتماعي، مصالح سياسي، کشورداري و همه چيزها در آن هست. (14) قرآن مشتمل بر تمام معارف است و تمام مايحتاج بشر است.(15) منبع: آداب الصلوه؛ امام خمينيتنظيم براي تبيان: رضا سلطاني1- آداب الصلوة، ص 264-263 2- صحيفه نور، ج 19، ص 84 3- همان، ج 21، ص170 4- آداب الصلوه، ص 194-193 5 - همان، ص 185-184 6- همان، ص 203 7- صحيفه نور، ج 12، ص 225 8- همان، ج 17، ص 252 9- همان، ج 19، ص 143 10- آداب الصلوه، ص 186 11- ولايت فقيه، ص50 12- صحيفه نور، ج 2، ص 34 13- همان، ج 5، ص 16 14- همان، ج 18، ص 275 15- همان، ج 20، ص 82
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 401]