واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: همشهری-اگر بگوييم محققان به تازگي كشف كردهاند كه مردان بيشتراززنان اهل شوخي هستند، باورتان ميشود؟ لابد فكر ميكنيد داريم شوخي ميكنيم اما باور كنيد كه حرف ما كاملا جدي و علمي است و براي آن كلي محقق و دانشمند زحمت كشيدهاند. جالب است بدانيد اين محققان عامل بروز شيرينكاريها و مزاح آقايان را يكي از هورمونهاي معروف كه به نام هورمون جنسي مردان شناخته ميشود، دانستهاند. آنها معتقدند «تستوسترون» باعث ميشود كه مردان براي سرگرمي و تفريح سالم! حتي در مواقع جدي هم دست از لطيفه گويي وطعنه زدن برندارند. البته اين تنها نكته جالب و جديدي نيست كه درباره خواص تستوسترون به دست آمده است؛ رازهاي زيادي درباره تستوسترون وجود دارد. تستوسترون، نوعي هورمون استروئيدي است كه در پستانداران از بيضههاي جنس نر و تخمدان جنس ماده و به مقدار كمتر از غدههاي فوق كليه ترشح ميشود. اين هورمون در زن و مرد نقش مهمي در سلامتي فرد و همچنين درخصوصيات جنسي و عملكرد جنسي او ايفا ميكند( مثلا تستوسترون در مردان جلوي پوكي استخوان را ميگيرد). بد نيست بدانيد بهطور متوسط بدن يك مرد 8 تا 10 برابر بيشتر از يك زن تستوسترون توليد ميكند. شوخي با پرخاش اضافه! پروفسور سام شاستر از دانشگاه پزشكي نروژكه درباره نحوه سرگرمي و تفريح در 2 جنس مطالعه كرده و در مجله پزشكي انگلستان نتايج كار خود را چاپ كرده، معتقد است زنان در صحبت خود بيشتر كلمات دلگرمكننده وتحسين آميز را بهكار ميبرند در حالي كه مردان بهخصوص مردان جوان بيشتر از طعنه و تمسخر استفاده ميكنند. او معتقد است زنان ومردان از شوخي به گونههاي متفاوتي استفاده ميكنند و نگاه متفاوتي به اين امر دارند؛ يعني دراين مورد تفاوت آشكاري بين مرد و زن وجود دارد. به همين دليل هم اگر دقت كنيد، متوجه ميشويد تعداد كمدينهاي مرد بيشتر است و در ضمن مردان بيشتر از زنان جوك ميگويند. علاوه بر اين ،تحقيقات نشان داده كه مردان عادت دارند شوخيهاي به شدت بامزه و خندهدارتري بكنند؛ حتي اگر باعث شود كسي از اين شوخي مورد تمسخر واقع شده و ناراحت شود. اين تهاجمي بودن در مزاح، نوعي رفتار مردانه است كه به ميزان هورمون مردانه درفرد بستگي دارد. او دربررسي خود واكنش 400 نفر در خيابان نيوكاستل را به يك چرخه مضحك خود ثبت كرد و متوجه شد نيمي از افراد واكنش كلامي به آن نشان دادند كه اكثر آنها مرد بودند. زنان بسيار كمي اظهار نظرهاي كنايه آميز داشتند اما 75 درصد از مردان با فرياد كردن اين جمله كه «يه چرخت رو گم كردي؟!» به او طعنه زده بودند. هنگام رانندگي هم مردان جوان اغلب اوقات از طعنههاي تمسخر آميزاستفاده كرده وحتي گاهي شيشه پنجره را پايين آورده ومتلكهاي خود را فرياد ميزنند. البته در سنين بالاتر اين طعنهها كمي مودبانهتر شده و به مدل زنانه شبيهتر ميشود. بهنظر ميرسد اين قضيه هم مربوط به بالا بودن سطح تستوسترون در دوران جواني باشد. رفتار پرخاشگرانه از 11 تا 13 سالگي در پسران شروع ميشود. تا اينكه در زمان بلوغ به اوج خود ميرسد. سپس به نوعي شوخي كردن و بذله گويي تبديل ميشود؛ بهطوريكه در مردان بزرگسال اين پرخاشگري زير ظاهر شوخي وكنايه پنهان ميشود. درواقع پرخاشگري با بذله گويي هوشمندانه تحت كنترل فرد درميآيد. بد رانندگي كردن هم زير سر هورمونهاست! اگر چه ممكن است خانمها خوششان نيايد اما لازم است بگوييم بد رانندگي كردن بعضي خانمها خيلي هم عجيب نيست! به تازگي محققان متوجه شدهاند ممكن است مهارتهاي فضايي مانند نقشه خواني و پارك كردن براي زنان سختتر باشد چون آنها در معرض تستوسترون كمتري هستند. دانشمندان دانشگاه گيسن آلمان دريافتهاند اين هورمون ميتواند در قدرت درك فضايي افراد مؤثر باشد. اين مهارت به تشخيص و جهتيابي اشكال و فضاها كمك ميكند. نقشه خواني و پارك كردن اتومبيل، مهارتهاي مشابهي هستند كه بهدليل بالا بودن تستوسترون در مردان، آقايان بهتر آن را انجام ميدهند. ( يكي به نفع آقايان!) توانايي تفكر سه بعدي و باز كردن يك شكل پيچيده، مهارتهاي ديگري هستند كه به مدد تستوسترون، آقايان بهتر از خانمها آن را انجام ميدهند. البته جالب اين جاست كه معمولا نحوه راهيابي خانمها و آقايان با هم متفاوت است. آقايان معمولا با بهخاطر سپردن مسير بدون استفاده از نشانهها راه خود را پيدا ميكنند درحالي كه خانمها بيشتر با بخاطر سپردن نشانههاي موجود، راه را پيدا ميكنند. به همين علت هم در پاركينگ يك مركز خريد بزرگ، ممكن است آقا به راحتي ماشين را پيدا كند اما خانم اگر شماره محل پارك را فراموش كند، به سختي ميتواند آن را پيدا كند. (خانمها از ما دلخور نشوند در عوض همين محققان ميگويند مهارتهاي كلامي و هيجاني در خانمها قويتر است!) البته لازم است بدانيد همه با اين تئوري موافق نيستند. مثلا دكتر ديويد گري از دپارتمان فلسفه دانشگاه هاروارد، معتقد است ارتباط بين خصوصيات ژنتيكي و اين مهارتها ممكن است به واسطه مداخله عوامل محيطي باشد. او معتقد است تمرين بيشتر يك فعاليت مانند رانندگي در كساني كه ويژگي شخصيتي خاصي دارند ممكن است باعث ماهر شدن آنها در اين فعاليت شود. اين مهارت اگر چه با خصوصيت فيزيكي افراد مربوط است اما نميتواند تنها در اثر آن بهوجود آمده باشد. (شايد منظور اين پروفسور مرداني هستند كه اگر چه تستوسترون كمي ندارند اما رانندگي و درك فضايي شان تعريف چنداني ندارد!) انگشت كي درازتره؟! شايد از اين سؤال خنده بر لبانتان نقش بسته و حرف ما را شوخي تلقي كرده باشيد اما چند مطالعه، طول انگشت را نشانهاي از جنسيت دانستهاند. دانشمندان دانشگاه كاليفرنياي بركلي، با بررسي 720 زن و مرد و اندازه گيري انگشتان آنها متوجه شدند انگشت حلقه و اشاره در زنان تقريبا هم اندازه است در حالي كه در مردان انگشت اشاره كوتاهتر از 2 انگشت ديگر است. (اين تفاوت در هفته 14 حاملگي قابل تشخيص است). اين محققان معتقدند اين تفاوت در طول انگشتان بهدليل قرارگرفتن جنين پسر در معرض تستوسترون بيشتر است. در اين مورد هم تحقيقات زيادي انجام شده و حتي محققان دانشگاه ليورپول رابطهاي بين طول انگشت پسربچهها با بروز حمله قلبي در دوران بزرگسالي آنان كشف كردهاند. آنها معتقدند بدين وسيله شايد بتوان راهي براي پيشبيني اين خطر و جلوگيري از آن در سنين پايينتر بهدست آورد. نتيجه تحقيق اين محققان كه در مجله كارديولوژي انگليس چاپ شده، نشان ميدهد پسربچههايي كه انگشت حلقه كوتاهتري دارند، بيشتر در معرض خطر حمله قلبي هستند. علت اين امر هم كم بودن ميزان تستوسترون است كه عامل شناخته شدهاي در كاهش حمله قلبي است. البته اشتباه نشود؛ فكر نكنيد پسرهايي كه انگشت حلقه كوتاه دارند بيشك دچار حمله قلبي ميشوند. اما بهتر است اين افراد با ورزش و مراقبت از رژيم غذايي خود و ترك سيگار، از خود مواظبت بيشتري بكنند. جالب است بدانيد ژنهايي كه توليد هورمون تستوسترون و استروژن را تنظيم ميكنند بر تكامل انگشتان هم اثر دارند. در مردان بهطور طبيعي معمولا انگشت حلقه 2 درصد بلندتر از انگشت اشاره است. هرچه طول انگشت حلقه در مرد بلندتر باشد يعني تستوسترون بيشتري داشته و در مقابل حمله قلبي بيشتر مصون است! وقتي تيم فوتبال برنده ميشود! در فوتبال، يك قاعده شناخته شده وجود دارد و آن اين است كه وقتي تيمي در كشور و خانه خودش بازي ميكند، راحتتر ميتواند بازي را ببرد. تئوريها اين مزيت را ناشي از آشنايي با زمين مسابقه و حمايت و تشويق هواداران و تماشاچيان هموطن ميدانند. اما محققان علت تازهاي را براي اين پيروزي مطرح ميكنند. دكتر نيك نيو وهمكارش سندي ولفسون از دانشگاه نورتامبريا، متوجه شدند سطح تستوسترون بازيكنان فوتبال زماني كه در كشور خودشان بازي ميكنند بالاتر است. آنها معتقدند، بالا بودن سطح اين هورمون ميتواند يكي از عوامل حملات تهاجمي بيشتر در بازي و پيروزي تيم باشد. البته دقيقا معلوم نيست چرا در وطن ميزان اين هورمون درفوتباليستها بالا ميرود، اما دكتر نيك ميگويد، حيوانات هم وقتي از محدوده قلمرو خويش دفاع ميكنند، چنين حالتي دارند. مطالعه ديگري نشان داده جرأت خطر كردن و رقابت هم با بالا رفتن سطح تستوسترون، زياد ميشود. اگرچه معمولا خانمها نميپذيرند كه رانندگي شان تعريفي ندارد، اما اين را ديگر خانمها هم قبول دارند كه ريسك پذيري و شجاعت مردها حرف ندارد!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 425]