واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: زمانی كه همدیگر را در حیاط دانشگاه دیدند، هیچ وقت فكر نمیكردند در یك مراسم جمعی، با دیگر همكلاسیهایشان، بر سر سفره عقد بنشینند و پیمان زناشویی ببندند. ازدواجهای دانشجویی چند سالی است كه برای تبلیغ سادهزیستی و ترویج فرهنگ ازدواج در دانشگاههای آزاد و دولتی رواج یافته است. اما آیا میتوان گفت برگزاری اینگونه جشنها به ترغیب جوانان به امر ازدواج، علیرغم تمامی مشكلات موجود میانجامد؟ در این گزارش، در پی پاسخ به برخی سؤالات از نگاه دانشجویان بودهایم. محمود امیری، دانشجوی سال آخر دانشگاه تهران، هدف از برگزاری مراسم ازدواج دانشجویی را تبلیغ سادهزیستی میداند و میگوید: «دانشگاه زمینه مشاوره را برای دانشجویان ایجاد كرده و این مركز میتواند به دانشجویان در شناخت یكدیگر و ازدواج به آنها كمك كند. ما سعی كردیم كلاسهای مشاورهای برای آموزش پیش از ازدواج آنها در نظر بگیریم تا به دانشجویان كمك كند با مشكلات مواجهه بهتری داشته باشند.» صرف خوش گذرانی در کنار یکدیگر خوشبختی آینده را تضمین نمی کند و باید به جای استفاده از چشم سر، چشم عقل را بیشتر به کار اندازیم. از سوی دیگر، فاطمه گودرزی، از فعالان دفتر نهاد در دانشگاهها و دانشجوی رشته روانشناسی، در خصوص سختگیریهایی كه در مورد روابط دختر و پسر در محیط دانشگاه صورت میگیرد و موجب میشود تا به ازدواج ختم نشود تصریح میكند: «سختگیریهایی كه در این زمینه میشود برای خود دانشجوست. چه بسا افراد سودجویی باشند كه بخواهند از فضا سوء استفاده كنند. این سختگیریها موجب میشود كه آنها نتوانند از این موقعیتها استفاده نامطلوب كنند. در عین حال، از طریق مركز مشاوره فضای سالمی وجود دارد تا دختر و پسر بتوانند همدیگر را بشناسند و از این طریق با خانوادههای یكدیگر ارتباط برقرار كنند.» از امیر صداقت كه از فعالان برگزاری جشنهای ازدواج دانشجویی در دفتر نهاد است، در خصوص برگزاری جشن دیگری در خانواده زوجین میپرسیم. میگوید: «طبق بخشنامه، كسانی باید در این مراسم شركت كنند كه جشن ازدواج دیگری نگرفته باشند و با توجه به این موضوع، قاعدتاً نباید جشن دیگری بگیرند. به هر حال، ما از درون خانوادهها خبر نداریم.» مینا رحیمی، 22 ساله و دانشجوی سال آخر رشته علوم اجتماعی دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، هدف خود را از شركت در این جشن دریافت هدیههایی كه برای زوجهای دانشجویی در نظر گرفته شده است ذكر میكند و میگوید:« یك سكه را حتماً میدهند. در مورد هدایای دیگر هم صحبتهایی كردهاند، اما هنوز قطعی اعلام نشده.» این دختر جوان در مورد برگزاری جشن دیگری در خانواده میگوید: «حتماً این كار را میكنم، ولی من دوست داشتم این نوع را هم تجربه كنم. اما اگر فردی وضعیت اقتصادی مناسبی نداشته باشد، میتواند با كمی اغماض به همین جشن اكتفا كند.» موسوی اولین و مهمترین مشكل جوانان دانشجویی را كه در آستانه ازدواجند، كار میداند و خاطرنشان میكند: «نداشتن امكانات زندگی نتیجه نداشتن كار و شغل است كه موجب مشكلات بسیاری در زندگی جوانان میشود.»سمیرا در مورد ازدواجهای دانشجویی میگوید: «ازدواجهای دانشجویی میتوانند ازدواجهای موفقی باشند، به شرطی كه منطق خاصی بر آن حاكم باشد، نه مجموعهای از پیشفرضهای بیهوده. در بسیاری از موارد، طرفین با فرهنگها و باورهای خود جریانی را شروع میكنند و بعد از مدتی میفهمند اشتباه كردهاند و نه زن میتواند خودش را با همسرش انطباق دهد، نه مرد حاضر است برای بهبود اوضاع تلاش كند. بعضیها فكر میكنند در دانشگاه حتماً باید نیمه دیگرشان را پیدا كنند و برای خوشبختی، اینكه از یك رشته یا یك دانشگاه باشند كافی است. آنها حتی حاضر نیستند وقتی به شهرهای خودشان برمیگردند، به فرد دیگری كه دانشجو یا همدانشگاهیشان نیست فكر كنند.» حمیدرضا سعیدنیا، معاون دانشجویی دانشگاه آزاد، با اینكه این مراسم را نمادین میداند معتقد است هدف از برگزاری اینگونه جشنها برای تبریك به زوجهای دانشجوست و در خصوص امتیاز ازدواج دانشجویی معتقد است: «تجربه حضور در دانشگاه این را میگوید كه وقتی دو نفر در دانشگاه همدیگر را میبینند و با رفتارهای یكدیگر آشنا میشوند، بهتر مسائل را درك میكنند و شاید نسبت به انواع دیگر ازدواج بهتر باشد.» اومیگوید: « ما تشكلهای دانشجویی داریم و آنها میتوانند در آنجا به ابراز عقیده در مورد مسائل گوناگون بپردازند، فعالیتهای فوق برنامه انجام دهند و همدیگر را بشناسند.» با این حال، هنوز پرسشهای فراوان بیپاسخ و مبهمی درباره تأثیرات مثبت و منفی اینگونه ازدواجها و چگونگی برگزاری جشنهای دانشجویی وجود دارد كه مسئولان و كارشناسان فرهنگی باید به آنها پاسخ بدهند؛ پرسشهایی كه همواره ساده و سطحی از آن عبور كردهایم. حالا برگزاری جشن های ازدواج داشجویی خوب باشد یا بد ، اما آیا آنچه در این میان اتفاق می افتد چقدر با ملاک های صحیح و آگاهانه همسر گزینی انجام می شود ؟ جوانانی که در محیط دانشگاه تنها از روی ظواهر و در نگاه اول شیفته هم می شوند و براین اساس ارتباط برقرار می کنند و پس از مدتی تنها به صرف جذابیتی که جنس مخالف برای آنها دارد و تنها بر پایه احساسات ، دلبسته یکدیگر می شوند، آیا می توانند شناختی منطقی داشته باشند و انتخابی آگاهانه و ماندگار نمایند؟ به جاست که در این زمینه دانا تر باشیم و با ارائه اطلاعات به جوانان در زمینه چگونه علاقمند شدن و چه زمانی عاشق شدن ، آنان را از غرق شدن در دام انتخاب های احساسی و اشتباه نجات دهیم و به آنان یاد دهیم که صرف خوش گذرانی در کنار یکدیگر خوشبختی آینده را تضمین نمی کند و باید به جای استفاده از چشم سر، چشم عقل را بیشتر به کار اندازیم و واقع بین باشیم. iranhalls.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 303]