واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: نتايج يك تحقيق جديد نشان ميدهد؛ تراكم استخوان بيماران پس از انجام عمل جراحي لاغري كاهش پيدا ميكند و هرچه كاهش وزن در پي اين جراحي بيشتر باشد، ميزان افت تراكم استخواني به همان نسبت بيشتر خواهد بود. به گزارش ايسنا، در حالي كه اثر كاهش تراكم استخواني بر خطر شكستگيهاي استخواني در سالهاي آتي زندگي، هنوز به خوبي مشخص نيست، اما توجه به كمبودهاي تغذيهاي و كاهش توده استخوان، قبل و پس از جراحي لاغري بسيار ضروري و حياتي است. دكتر شوني سيلوربرگ و دستياران وي در كالج پزشكان و جراحان دانشگاه كلمبيا در شهر نيويورك در اين باره می گویند: پس از انجام جراحي لاغري، بخشي كه براي جذب مواد غذايي از غذاي مصرفي در دسترس روده قرار ميگيرد، كوچكتر ميشود. اين محققان با انتشار مقالهاي در مجله غدد داخلي و متابوليسم متذكر شدند كه شواهد در مورد تاثير مخرب جراحي كاهش وزن بر استخوان و متابوليسم مواد معدني رو به افزايش است. براي بررسي اين تاثير، محققان روي 23 مرد و زن كه تحت جراحي باي پس معده قرار گرفته بودند، معاينه و مطالعه كردند. اين جراحي معروفترين جراحي به منظور كاهش وزن است. اين جراحي شامل باي پس دئودنوم است كه محل اصلي جذب كلسيم در بدن به شمار ميرود. دئودنوم بخشي از سيستم گوارشي است كه به معده متصل ميشود. پس از جراحي، مقدار ويتامين «د» در خون بيماران پايينتر از ميزان مطلوب گزارش شد. حتي با وجود اين كه مصرف مواد مغذي در بيماران تقريبا بالا بود. پس از جراحي معلوم شد؛ بيماراني كه ميزان مصرف كلسيم خود را دو برابر كردند و بيشتر هم ويتامين «د» دريافت كرده بودند، مقدار ويتامين «د» در خون آنها پايين باقي ماند و سطح كلسيم در خون آنها نيز واقعا افت كرد. بر اساس اين گزارش، علايم جذب ضعيف كلسيم در عرض سه ماه پس از جراحي نمايان شد. غلظتهاي هورمون پاراتيروئيد كه سبب آزادسازي كلسيم از استخوانها ميشود، پيش از جراحي در محدوده طبيعي بالا بود و پس از جراحي افزايش يافت. همچنين در عرض يك سال پس از جراحي، بيماران به طور متوسط 45 كيلوگرم وزن از دست دادند. در آن زمان تراكم استخوان بالاي ران آنها و تراكم استخوان لگن آنها افت كرد، اما بيشتر بيماران در قسمت پايين كمر يا ساعد كاهش تراكم استخواني نداشتند. سيلوربرگ و همكارانش دريافتند كه ميزان از دست دادن توده استخوان با ميزان از دست دادن وزن بيماران ارتباط نزديكي دارد. اين محققان تصريح كردند: مشكل فوق ميتواند به اين علت رخ دهد كه استخوانها ديگر چنان وزني را تحمل نميكنند. تحمل وزن يكي از اجزاء كليدي در ابقاء و ساخت قدرت استخواني است. البته افزايش ترشح هورمون پاراتيروئيد نيز ميتواند مزيد برعلت باشد. محققان تاكيد كردند كه به دليل كوچك بودن آزمايشات در اين پژوهش نياز به انجام بررسيهاي طولانيتر وجود دارد تا به اين سوال حياتي پاسخ داده شود كه چگونه كاهش وزن با كيفيت استخوان و خطر شكستگي ارتباط پيدا ميكند. همشهری آنلاین
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1009]