۱۰ ترفند خوب برای بالا بردن امنیت سیستم عامل لینوکس

واضح آرشیو وب فارسی:ایران ویج: ۱۰ ترفند خوب برای بالا بردن امنیت سیستم عامل لینوکس

بدون شک یک کامپیوتر رومیزی با لینوکس بسیار امن تر از همان کامپیوتر با سایر سیستم عامل ها خواهد بود. نکته مهم این است که همیشه برای رسیدن به یک سطح خوب امنیتی حتما لازم نیست از نرم افزارهای امنیتی و تکنیک های خاص استفاده کنید. گاهی اوقات آسان ترین را ه ها برای کسب امنیت، آنهایی هستند که به آسانی فراموش می شوند. ممکن است احساس کنید این موارد بسیار عادی هستند اما شاید در همین نکات عادی راه کارهای امنیتی ای بیابید که تاکنون نمی دانستید. اگر یک کاربر تازه کار لینوکس هستید، ۱۰ ترفندی که در ادامه معرفی خواهیم کرد محل خوبی برای شروع است. در نتیجه مطمئن باشید تجربه خوبی از لینوکس خواهید داشت.

قفل کردن صفحه نمایش (Screen Lock) و خروج از سیستم (Log Out) مهم هستند. بیشتر کاربران فراموش می کنند که لینوکس محیطی چندکاربره دارد. به همین خاطر، شما می توانید از سیستم خارج شوید و سایرین وارد سیستم شوند (Log In). این هم بدین معنی است که دیگران هم می توانند به سیستم شما دسترسی داشته باشند، و هم بدین معنی که شما نیز می توانید و باید هنگامی که کارتان تمام می شود از سیستم خارج شوید. البته خروج از سیستم تنها گزینه مقابل روی شما نیست.
اگر تنها کاربر سیستمتان هستید، می توانید به جای خروج، صفحه را قفل کنید. قفل کردن صفحه به سادگی صورت می گیرد و به این معنی است که هنگام بازگشت به سیستم یک پسورد از شما خواسته می شود. فرقی که قفل کردن با خروج از سیستم دارد اینست که می توانید برنامه ها را در حال اجرا رها کنید و صفحه را قفل نمایید. وقتی که با وارد کردن پسورد سیستم را باز می کنید همان برنامه ها کماکان در حال اجرا هستند.

پنهان کردن فایل ها و پوشه ها یک محکم کاری سریع است. در لینوکس فایل ها و پوشه ها با اضافه کردن یک نقطه “.” به ابتدای اسمشان پنهان (Hidden) می شوند. بنابراین برای مثال فایل “Test” در یک مرورگر فایل نمایش داده می شود اما “Test.” نه. اکثر کاربران نمی دانند که اجرای دستور “ls – a” فایل ها و پوشه های پنهان را نمایش خواهد داد. در حالت گرافیکی هم با زدن همزمان دکمه های “Ctrl + H” می توانید فایل ها و پوشه های پنهان را ببینید. بنابراین اگر فایل و پوشه هایی دارید که نمی خواهید همکارانتان آنها را ببینند، به راحتی می توانید یک نقطه به ابتدای نام آنها بیافزایید. از خط فرمان هم می توانید با اجرای این دستور این کار یعنی mv test .test از آن استفاده کنید.

فراموش نکنید همواره یک پسورد خوب ضروری است. کلید طلایی شما برای امنیت در یک کامپیوتر لینوکس، پسوردتان است. اگر پسوردتان را به دیگران بگویید یا یک پسورد ضعیف و قابل حدس زدن داشته باشید گویی که کلید طلایی یتان را به دیگران داده اید. اگر برای مثال از توزیعی مانند اوبونتو استفاده می کنید، یک پسورد نسبت به فدورا به کاربران اختیارات بیشتری می دهد. پس باید مطمئن باشید که یک پسورد قوی انتخاب کرده اید. برنامه های تولیدکننده پسورد نیز وجود دارند که می توانند کمکتان کنند. برای مثال Automated Password Generator گزینه خوبی است.

نصب کردن نرم افزارهای اشتراک فایل یک سرازیری لغزنده است. بسیاری از کاربران لینوکس تمایل زیادی به اشتراک فایل دارند. اگر می خواهید این ریسک را در خانه انجام دهید، اشکالی ندارد. اما وقتی سر کار هستید، نه تنها راه را برای یک دعوا و مرافعه توسط شرکت با خودتان باز کرده اید، بلکه راه را برای کاربران دیگر نیز باز می گذارید که ممکن است به اطلاعات حساسی روی کامپیوترتان دسترسی داشته باشند. پس، به عنوان یک قانون، نرم افزارهای اشتراک فایل را نصب نکنید.

به روز رسانی سیستم به طور مرتب، یک کار عاقلانه است. لینوکس ویندوز نیست. در ویندوز شما به روز رسانی های امنیتی را هنگامی دریافت می کنید که مایکروسافت آنها را منتشر کند؛ که می تواند چندین ماه بعد باشد. در لینوکس یک به روز رسانی امنیتی ممکن است چند دقیقه یا چند ساعت بعد از شناسایی یک حفره امنیتی منتشر شود. هم در KDE و هم در Gnome نرم افزارهای به روز رسانی از اینترنت وجود دارند. اگر همیشه آنها را در حال اجرا داشته باشید می توانید از انتشار موقع یک به روز رسانی مطلع شوید. بی خیال به روز رسانی ها نشوید! حتما دلیلی وجود دارد که آنها منتشر می شوند.

نصب یک ویروس یاب واقعا در لینوکس مفید است. نمی دانم باور می کنید یا نه. ضد ویروس ها در لینوکس هم جای خودشان را دارند. درست است که امکان ایجاد یک مشکل در لینوکس که دلیلش یک ویروس باشد بسیار کم و در حد صفر است؛ اما آن ایمیل هایی که برایتان می آید و شما به دوستان ویندوزی یتان فوروارد می کنید می تواند مشکل ساز باشد. با یک ضدویروس خوب، مثل ClamAV می توانید مطمئن شوید ایمیل هایی که از کامپیوتر شما ارسال می شود هیچ چیز مخربی همراه ندارند که بتواند برای شما یا شرکت تان مشکل ایجاد کند.

وجود SELinux کاربردهایی دارد. SELinux یا (Security Enhanced Linux) به وسیله موسسه ملی امنیت آمریکا ایجاد شده است و به قفل کردن دسترسی به کنترل نرم افزارها کمک می کند. و این کار را بسیار خوب انجام می دهد. مطمئنا SELinux گاهی اوقات می تواند یک مزاحم باشد. در بعضی موارد ممکن است مقدار کمی کارآیی سیستم را کاهش دهد. یا اینکه ممکن است برخی نرم افزارها با وجود SELinux برای نصب دچار مشکل بشوند. به هر حال امنیتی که با نصب SELinux یا AppArmor شرکت Novell به دست می آورید به نکات منفی اش می ارزد. در هنگام نصب فدورا امکان فعال کردن SELinux را دارید.

ایجاد پوشه home در یک پارتیشن جداگانه امن تر است. نصب پیش فرض لینوکس پوشه home را که حاوی اطلاعات شخصی کاربران است درست در root سیستم قرار می دهد. این خوب است اما اولا حالت استاندارد است و هر کسی به کامپیوتر شما دسترسی داشته باشد دقیقا می داند که اطلاعات تان در کجا قرار دارد. ثانیا اگر سیستمتان به دلیلی دچار مشکل شود و سیستم عامل قابل دسترسی نباشد ممکن است اطلاعاتتان از بین برود. برای حل این مشکل می توانید home را در یک پارتیشن جداگانه قرار دهید. اگر از دست دادن اطلاعاتتان بسیار نگرانتان می کند می توانید این کار با ارزش را انجام دهید.

استفاده از یک محیط کاربری غیر متعارف به همان اندازه طلا می ارزد! محیط های کاربری جایگزین برای KDE و Gnome شامل Enlightenment, Blackbox, Fluxbox و غیره به کامپیوترتان یک احساس و جلوه جدید می بخشد و یک راه ساده جلوی پایتان می گذارد که جلوی چشم های فضول را بگیرید! من از Fluxbox بر روی کامپیوتری استفاده کردم؛ وقتی می خواستم فقط یک کار انجام دهد: مرور در شبکه. این به راحتی قابل دستیابی است. یک منو برای موس برای نرم افزاری که می خواهید استفاده کنید ایجاد کنید. دیگران قادر به اجرای هیچ نرم افزاری نیستند به جز آن چیزی که توسط شما ارائه شده است. به هر حال اکثر کاربران هیچ ایده ای برای گشت وگذار در این محیط ها ندارند.

متوقف کردن سرویس ها بهترین کار است. این یک کامپیوتر میزکار است. یک سرور نیست. پس چرا سرویس هایی مانند httpd, ftpd و sshd را اجرا می کنید؟ شما نباید به آنها نیاز داشته باشید و آنها فقط یک گاف برای امنیت کامپیوترتان هستند. اگر نمی دانید چگونه آنها را متوقف کنید، اجرایشان نکنید. فایل /etc/inetd.conf را چک کنید و مطمئن شوید که تمام سرویس های غیر لازم کامنت شده اند (اگر اول یک خط # قرار بگیرد آن خط یک کامنت یا توضیح به حساب می آید و اجرا نمی شود) ؛ این کار ساده ولی مؤثر است.

۲۸ مهر ۱۳۹۰

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ایران ویج]

[مشاهده در: www.iranvij.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 262]