محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828676339
مرزبندي هاي سياسي جديد در جنوب آسيا
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: مجله نيوزويك در مقاله اي كه اوايل مهرماه سال 89 زير عنوان نظم نوين جهاني منتشر كرد،از برخي كشورهاي آسيايي به عنوان شرق وحشي نام برد. شرق وحشي، يادآور اصطلاح غرب وحشي است كه در تاريخ ايالات متحده به مناطق غربي اين كشور گفته مي شد. از آنجا كه استعمارگران اروپايي از شرق به سرزمين آمريكا تاخته بودند، مناطق غربي، كانون منازعه و رقابت شديد آنان (به ويژه انگليس و فرانسه) براي كسب قدرت بود. بر اين مبنا تحليلگر نيوزويك از افغانستان، آذربايجان، قزاقستان، قرقيزستان، پاكستان و تاجيكستان به عنوان شرق وحشي ياد مي كند كه محل رقابت شديد چين، هند، تركيه، روسيه و آمريكا است. اكنون به نظر مي رسد دست كم در مورد يكي از كشورهاي اين حوزه (پاكستان) تكليف، آنگونه كه ساموئل هانتينگتون پيش بيني مي كرد به نفع چين در حال روشن شدن است. هانتينگتون نخستين بار 19 سال پيش در قالب يك سخنراني از چين به عنوان بزرگترين چالش غرب در قرن بيست و يكم ياد كرد و تمدن اسلامي را بزرگترين متحد چيني ها ناميد. همه گمانه زني ها از گزارش روزنامه وال استريت ژورنال آغاز شد كه درست چند روز پيش از ماجراي كشته شدن اسامه بن لادن نوشت: نخست وزير پاكستان در ديدار اخير خود از افغانستان به حامد كرزي (رييس جمهور افغانستان) پيشنهاد كرده كه اجازه ندهد نيروهاي آمريكايي بيش از اين در خاك افغانستان بمانند و در عوض تلاش كند كه به چين نزديك تر شود. البته پاكستان اين گزارش را رد كرد، اما سفر چهار روزه اخير يوسف رضا گيلاني به پكن كه در آن وي از كشور چين به عنوان نزديك ترين دوست پاكستان نام برد، نشان داد كه گزارش وال استريت ژورنال چندان هم خالي از واقعيت نبوده است. در ادامه، زمينه هاي دور شدن پاكستان از آمريكا و نزديكي اش به چين كه با اتحاد هند و آمريكا به سرانجام خواهد رسيد، مورد بررسي قرار مي گيرد: ** زمينه هاي نزديكي آمريكا و هند * اقتصادي هندوستان از ديرباز به عنوان كشوري هم مرز، هم جمعيت و رقيب چين مطرح بوده و اين رقابت بارها تا مرز تنش و خصومت هم پيش رفته است. در دوران جنگ سرد كه روابط اتحاد شوروي و چين شكراب بود، هندوستان متحد روس ها به شمار مي رفت و ايالات متحده با پاكستان روابطي دوستانه تر داشت. اما اين روزها شرايط كاملا دگرگون شده است. امروز شوروي وجود خارجي ندارد و چين و هندوستان، خود به بازيگران اصلي منطقه تبديل شده اند. با اين حال،در مقام مقايسه، چين از نظر اقتصادي و نفوذ سياسي يك سر و گردن از هند پيشي گرفته است. توليد ناخالص داخلي هر دو كشور رشد چشمگيري را تجربه مي كند (2010: هند 8.3 درصد و چين 10.3 درصد). اما توليد سرانه هندوستان تقريبا نصف توليد سرانه چين است و يك چهارم از جمعيت هند زير خط فقر زندگي مي كنند. هند در سال هاي اخير كوشيده تا علاوه بر نساجي، صنايع تزئيني و جواهرآلات كه صادرات سنتي اين كشور محسوب مي شوند، در صنايع پتروشيمي، ماشين آلات، آهن و فولاد، و خودروسازي هم پا به عرصه جهاني بگذارد؛ بطوريكه همه اقلام يادشده، اينك در فهرست صادرات عمده هندوستان هستند. هندي ها براي تقويت صنايع خود به سرمايه گذاري خارجي وابسته اند و ايالات متحده، امروز بزرگترين سرمايه گذار غربي در كشور هندوستان است. در واقع آمريكا پس از موريتيوس (1) و سنگاپور، سومين سرمايه گذار بزرگ خارجي در اقتصاد هند به شمار مي رود. روابط گسترده اقتصادي ميان هند و آمريكا از سال 2005 و با تشكيل گروه «هم انديشي سياست هاي اقتصادي» توسط دولت هاي جرج بوش و مان موهان سينك آغاز شد. بررسي همكاري هاي كشاورزي،رفع موانع گمركي و غيرگمركي در بازرگاني، خدمات، سرمايه گذاري و نوآوري در صنعت، هدف هاي اصلي تشكيل اين كارگروه بود كه رياست آن به طور مشترك بر عهده نمايندگان تجاري آمريكا و وزارت بازرگاني و صنايع هندوستان گذاشته شد. اين كارگروه سالي يكبار تشكيل جلسه مي دهد. سال 2010 نيز دولت هاي اوباما و مان موهان سينك گروهي به نام «شراكت اقتصادي و مالي هند و آمريكا» تشكيل دادند كه تمركز آن بر اقتصاد كلان خواهد بود. به رغم تمام موانع موجود در اقتصاد هند (به عنوان تنها يك نمونه، ميانگين تعرفه گمركي در هندوستان 30 درصد است)، دولت ايالات متحده راهبرد كلان خود در آينده منطقه را بر پايه روابط نزديك با هندي ها تنظيم كرده است و اين سبب شده كه بعضي از شركت هاي آمريكايي به موفقيت هايي چشمگير در آن كشور نايل شوند. امروز شركت «جنرال الكتريك»، در هندوستان بيش از 19 هزار كارمند دارد و از موتور هواپيما گرفته تا محصولات مخابراتي، برق و روشنايي، لوازم خانگي و تجهيزات پزشكي را در اين كشور توليد مي كند. هند خودروهاي ساخت شركت فورد در منطقه تاميل نادو را به مكزيك، آفريقاي جنوبي و كشورهاي ديگر صادر مي كند و بانك شهر (City Bank، سومين بانك بزرگ آمريكايي) در عين حال، بزرگترين بانك تهاتري (2) و بزرگترين صادركننده كارت هاي اعتباري در هند نيز هست. * نظامي گزارشي كه اوايل سال جاري خورشيدي منتشر شد، نشان داد هندي ها در واردات سلاح هاي نظامي از چين پيشي گرفته اند.البته بخشي از اين ارتقاي رتبه به بومي سازي قسمتي از توليدهاي نظامي در كشور چين مربوط مي شود. هندوستان با 32 ميليارد و پانصد ميليون دلار بودجه نظامي، 70 درصد از سلاح هاي ارتش خود را وارد مي كند. اين كشور برنامه اي را هم در دست اجرا دارد كه بر اساس آن، در 10 سال آينده 50 ميليارد دلار براي نوسازي نيروهاي مسلح خود هزينه خواهد كرد. اين براي آمريكا كه بزرگترين صادركننده سلاح هاي نظامي در جهان است، خبري خوش و بازاري جديد محسوب مي شود. اواخر فروردين ماه، هندي ها در نخستين گام از برنامه 10 ساله خود، بر سر خريد 126 فروند جنگنده از نوع رافال (فرانسه، 1997) و يوروفايتر (اروپا، 2003) با طرف هاي خارجي به توافق رسيدند. گرچه اين به معناي شكست هواپيماسازان آمريكايي در مناقصه هند بود، اما يك معناي ديگر هم داشت: خريد جديد هندوستان به معناي چراغ سبز به غرب بود. اين كشور با چشم پوشي از جديد ترين جنگنده روس ها (ميگ 35، 2007)، نشان داد كه قصد ندارد همچون گذشته در حوزه نظامي براي روسيه انحصار قائل شود. اين چراغ سبز، خود محركي براي حضور ايالات متحده در بازار نظامي هند خواهد بود. در ادامه رقابت هاي نظامي چين و هند، كشور هندوستان اواخر ارديبهشت ماه به ناگاه اعلام كرد كه قصد دارد در دو دهه آينده،براي توليد 101 فروند ناوشكن پيشرفته و زيردريايي هسته اي، 47 ميليارد دلار هزينه كند. بديهي است كه آمريكا از چنين بازار عظيم و پيشنهاد سخاوتمندانه اي صرف نظر نخواهد نمود. * اطلاعات و امنيت آمريكا و هند در سال هاي اخير حوزه هاي اطلاعاتي و امنيتي را نيز به همكاري هاي خود افزوده اند. از جمله، چندي پيش كه هندوستان دوباره نيروهاي نظامي چين را به حضور در منطقه كشمير تحت كنترل پاكستان متهم كرد، اين بار آشكارا از دستگاه هاي اطلاعاتي ايالات متحده به عنوان يكي از منابع خود ياد نمود. اما جانت ناپوليتانو، وزير امنيت داخلي آمريكا، در حركتي كه نقطه عطف روابط اطلاعاتي دو طرف محسوب خواهد شد، قرار است از دوشنبه (سوم خرداد) به مدت چهار روز به دهلي نو و بمبئي سفر كند. نخستين مذاكره امنيتي ميان مقام هاي ارشد دو كشور نيز در اين سفر و با حضور وزير كشور هندوستان انجام خواهد شد. وزارت امنيت داخلي آمريكا از چهار معاونت مرزباني و حمل و نقل، حوادث غير مترقبه، دانش و فن آوري (براي مقابله با حملات شيميايي، اتمي، بيولوژيكي و...) و تحليل اطلاعات و محافظت از زيرساخت ها تشكيل شده و قرار است طرف هاي گفتگو علاوه بر تبادل اطلاعات پيرامون تروريسم و حمله هاي سايبري، درباره امنيت چرخه عرضه و مبارزه با پول رساني نامشروع نيز با يكديگر مذاكره كنند. ** زمينه هاي نزديكي پاكستان و چين شرايط اقتصادي چين و پاكستان به گونه اي است كه اين دو كشور نمي توانند روابط راهبردي خود را بر پايه بازرگاني دوجانبه بنا كنند. در سال 2010، واردات چين از پاكستان با 37 درصد افزايش به يك ميليارد و 730 ميليون دلار رسيد و صادرات اين كشور به پاكستان هم با 25 درصد افزايش به 6 ميليارد و 940 ميليون دلار بالغ شد. اين ارقام در عالم تجارت نمي تواند براي هيچ كشوري با جمعيت و گستردگي چين و پاكستان، راهبردي و حياتي محسوب شود. مواد شيميايي، تجهيزات مخابراتي و ماشين آلات، مهمترين واردات پاكستان از چين، و پارچه و انواع كانسنگ ها، مهمترين صادرات پاكستان به چين به شمار مي روند. بدين ترتيب، روابط راهبردي دو طرف با پتانسيل بالاي سياسي، در حال پي ريزي است. پاكستان قصد دارد بندر گوادر (Gwadar) در استان بلوچستان و حاشيه شمالي درياي عمان را با استفاده از جاده سازي، خط آهن، و خطوط لوله به غرب كشور چين متصل كند و بدين ترتيب نقش ميانبر را براي داد و ستد كالاهاي چيني در منطقه خليج فارس و درياي عمان بازي نمايد. طراحي و اجراي اين پروژه عظيم را هم خود چيني ها بر عهده دارند. از نگاه چين نيز دوستي با پاكستان علاوه بر اينكه حوزه نفوذ آمريكايي ها را كاهش مي دهد، باعث ثبات بيشتر در منطقه مسلمان نشين سين كيانگ در غرب اين كشور خواهد شد. جدا از همه قراردادهاي امضا شده در سفر 4 روزه نخست وزير پاكستان به چين، از جمله قرارداد تحويل 50 فروند جنگنده JF-17، ادبياتي كه يوسف رضا گيلاني در اين سفر از آن استفاده كرد، بسيار راهگشا و در خور توجه بود. گيلاني در مصاحبه اختصاصي با خبرگزاري شينهوا از چين به عنوان بهترين دوست پاكستان در همه شرايط ياد كرد و گفت اين دوستي در طول ساليان دراز، امتحان پس داده است. نخست وزير پاكستان همچنين در سخناني عجيب، اما به شدت معنادار گفت كه مردم پاكستان از زمان حضرت محمد (ص) براي دانش و خرد ملت چين احترامي خاص قائل بودند. در آخرين روز سفر نخست وزير پاكستان به چين (جمعه) نيز هو جين تائو (رييس جمهور چين) در ملاقاتي دوجانبه نشان داد كه يوسف رضا گيلاني در محاسبات خود اشتباه نكرده است. در حالي كه اسلام آباد به خاطر آنچه آمريكايي ها كم كاري پاكستان در مبارزه با تروريسم مي نامند، زير فشار دايمي واشنگتن قرار دارد، هو جين تائو از پاكستان به خاطر مبارزه با تروريسم و كمك به جامعه جهاني قدرداني كرد و گفت كه آمريكا بايد به تماميت ارضي اين كشور احترام بگذارد. رييس جمهور چين از پاكستان به عنوان كشور مهم منطقه ياد نمود كه نقشي بي مانند در ايجاد صلح و توسعه كشور افغانستان دارد. اين دقيقا همان نقشي است كه پاكستاني ها آن را جستجو مي كنند و سياست هاي آمريكا در منطقه را مغاير با آن مي دانند. (1) موريتيوس جزيره اي در جنوب غربي اقيانوس هند، انگليسي زبان و مستعمره سابق انگليس است. واحد پول اين كشور كه در شرق ماداگاسكار واقع شده، مانند هندوستان «روپيه» است و با هند روابط نزديكي دارد. به دليل معافيت سرمايه گذاران موريتيوسي از پرداخت ماليات، كشور كوچك موريتيوس به بزرگترين سرمايه گذار خارجي در هندوستان تبديل شده است. (2) بانك هاي عضو اتاق پاياپاي يا بانك هاي تهاتري (clearing bank)، عضو اتحاديه اي هستند كه تراكنش هاي مالي ميان يكديگر را سر به سر يا موازنه مي كنند و تنها حاصل تفريق اين تراكنش ها را به بانك بستانكار مي پردازند. صوير**9163**9157** 1701
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 444]
-
گوناگون
پربازدیدترینها