واضح آرشیو وب فارسی:قدس: تبعيض در پرداخت حق بخش تلويزيوني؛فوتبال داخلي فرزند خوانده دوست نداشتني!
* رسول بهروش
پول ندادن صدا و سيما به فدراسيون فوتبال در ازاي روي آنتن بردن تصاوير مسابقات داخلي، يك شوخي مرگبار است كه بتدريج زواياي تلخ خود را نشان مي دهد. يكي، دو هفته ديگر كه مسؤولان AFC به ايران بيايند و گزارش اهمال كاري دست اندركاران فوتبال ايران را به مقامات مافوق خود گزارش كنند، همه لبخندهاي امروز به خاموشي خواهد گراييد و يأس بر فوتبال باشگاهي در ايران، سايه خواهد انداخت.
اينكه تلويزيون نمي خواهد پول فوتبالي را كه پخش مي كند بدهد، ريشه در يك عمر استفاده رايگان اين سيما از تيمهاي پرهوادار فوتبال دارد. آنها به تصاحب رايگان اين گنجينه خو گرفته اند و بعيد است به اين زوديها از مركب رايگان پياده شده و بابت اين برنامه سودآور نيز مثل بقيه آيتم ها هزينه بپردازند. در اين ميان اما، يك سؤال بسيار مهم وجود دارد؛ مگر نه اين است كه همين صدا و سيما براي پخش تورنمنت هاي بين المللي نظير جام جهاني، جام ملتها و باشگاههاي اروپا، ليگ برتر انگلستان و... در كمال تواضع حاضر به پرداخت مبالغ نجومي مي شود؟ پس چگونه است كه در مواجهه با فوتبال سراسر نياز داخلي خبري از اين قسم بذل و بخششها و ولخرجيها نيست و آقايان حاضرند روي ايده اشتباه خود آن قدر پافشاري كنند كه حتي كيان فوتبال باشگاهي هم به خطر بيفتد؟
خوب به خاطر مي آوريم كه در سالهاي گذشته چگونه مجريان رسانه ملي بر صفحه جعبه جادويي حاضر مي شده اند و با لحني فاتحانه از موفقيت در پرداخت حق پخش مسابقات اروپايي خبر مي داده اند. پس طبيعتاً هوادار فوتبال در ايران حق دارد در قبال اين رفتار سرشار از تناقض صدا و سيما جبهه بگيرد و از تبعيض بين فوتبال ايران و اروپا نزد آن نهاد گله مند باشد.
گويا ورژن عملي تئوري خانمان برانداز «اينجا ايران است» تا دروني ترين لايه هاي فوتبال ايران هم نفوذ كرده است. مديران سياستگذار سازمان صدا و سيما بايد بپذيرند كه كرنش در قبال مطالبات فوتبال خارجي و گردنكشي مرگبار در مقابل حقوق حقه فوتبال داخلي، معنايي غير از افتراق قايل شدن بين جنس بنجل ايراني و كالاي مرغوب غير ايراني ندارد. وقتي سران سازمان دولتي صدا و سيما تحت هيچ شرايطي حاضر نمي شوند حق فوتبال را بدهند و در راه كنار نيامدن با پيشنهاد نازل، رفع تكليفي و خجالت آور فدراسيون فوتبال، حتي از سلاخي باشگاههاي ايراني حاضر در آسيا نيز ابايي ندارند، اين يعني آنكه فوتبال در ايران كالايي بي ارزش و متاعي به درد نخور است. هنگامي كه متوليان حوزه هاي بين ورزشي در كشورمان اين اندازه نسبت به فوتبال مملكت به ديده تحقير مي نگرند، چگونه مي توان در اين عرصه به دنبال پيشرفت و توسعه بود.
گذشته از آنكه عوايد فوتبال از طريق حق پخش- اگر آقايان بر سر نرخ واقعي با هم به توافق برسند- كلي از مشكلات اين رشته ورزشي در كشورمان را حل خواهد كرد، بار روحي و رواني چنين اقدامي از سوي دولتمردان به مثابه يك محرك انرژي زا و انگيزشي مطلوب به پيشبرد كيفي فوتبال در ايران كمك خواهد كرد. در غير اين صورت و در شرايط ادامه امتناع رسانه ملي از پرداخت حق پخش، علاوه بر مشكلات قريب الوقوع قانوني، عقده حقارت و كم ارزشي هم به كوله بار آلام فوتبال ايراني افزوده خواهد شد. همه ما براي هميشه حق داريم از خود بپرسيم فوتبال ايران چه كمبودي دارد كه بايد حتماً رايگان باشد؟ !
سه شنبه 26 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 143]