سياست - تكثر در فعاليت‌هاي دانشجويي

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: سياست - تكثر در فعاليت‌هاي دانشجويي
سياست - تكثر در فعاليت‌هاي دانشجويي

مهدي عربشاهي: دفتر تحكيم وحدت در چند سال اخير و پس از اعلام سياست دوري از قدرت وارد دوران جديدي از فعاليت‌هاي خود شد؛ دوراني كه پيوند اين تشكل با حاكميت و قدرت قطع شد و به دنبال آن فشارهاي فراواني بر اين مجموعه وارد شد. در اين مدت شاهد انحلال تعداد زيادي از انجمن‌ها، جلوگيري از برگزاري برنامه و حتي نشست‌هاي تشكيلاتي تحكيم در داخل دانشگاه‌ها بوده و هستيم. به نظر مي‌رسد ادامه مسير در دوران جديد تنها با شكل‌گيري فرهنگ سازماني متناسب با اين فضا امكانپذير خواهد بود. فرهنگ جديد شامل نگرشي است كه در آن عدم‌وابستگي به بودجه و مجوز حاكميت يك ارزش تشكيلاتي است كه در ساليان اخير با پوست‌اندازي مجموعه چنين اتفاقي رخ داده است.

دو راهي دوره‌گذار
دوراهي سرنوشت‌ساز تحكيم همان دوگانه استقلال يا وابستگي بود كه گمان مي‌كنم مجموعه فعالان انجمن‌هاي اسلامي تا حدود زيادي انتخاب خود را كرده‌اند و با وجود آگاهي به دشواري‌هاي مستقل بودن ترجيح داده‌اند تا به گونه‌اي فعاليت كنند كه كمترين وابستگي را به مديريت دانشگاه‌ها و دولتمردان داشته باشند. در اين راه هزينه‌هاي فراواني چون زندان، محروميت از تحصيل، انحلال تشكل‌ها و توقيف نشريات پرداخته شده و با وجود تمام اين موانع فعالان دانشجويي در پيگيري آرمان‌ها و اهداف خود مصمم‌تر شده‌اند.
تهديد جنبش دانشجويي
جدا از فشارهاي روزافزون بر فعاليت‌هاي دانشجويي شاهد تلاش برخي احزاب و گروه‌هاي سياسي براي موازي‌سازي در دانشگاه هستيم؛ گروه‌هايي كه از دانشجويان انتظار دارند تا نقش پياده نظام را براي آنها ايفا كنند و اين روزها با مايوس شدن از دفتر تحكيم به دنبال آن هستند كه با دخالت در مسائل دانشگاه براي خود جاي پاي محكمي در آنجا ايجاد كنند. از سوي ديگر برخي از فعالان دانشجويي به جاي اينكه به اثبات خود و توانايي‌هاي خود بپردازند تلاش مي‌كنند تا با نفي ديگران به ايجاد هژموني در جنبش دانشجويي دست يابند كه به نظر مي‌رسد اين مسئله نيز يكي از آسيب‌هاي پيش روي جنبش دانشجويي است. تكثر دروني جريانات دانشجويي امري طبيعي است و بنا نيست كه همه فعالان در يك تشكيلات واحد سازماندهي شوند. در واقع تلاش ما بر اين است كه با وجود همه محدوديت‌ها چتري براي دانشجويان دموكراسي‌خواه و مدافع حقوق بشر باشيم كه در اين راه به طور نسبي موفق بوده‌ايم. البته با وضعيت ايده‌آل فاصله داريم و همه تلاش ما معطوف به برطرف كردن مشكلات و سازماندهي صحيح‌تر دانشجويان دموكراسي‌خواه است. تاثير‌گذاري دانشجويان بر جامعه علاوه بر توانمندي داخلي جنبش دانشجويي، تابعي از آمادگي جامعه نيز مي‌باشد. شرايط فعلي ايران به دليل يأس فراگير ناشي از شكست جنبش اصلاحات، آمادگي چنداني براي پيشبرد پروژه‌هاي تحول‌خواهانه ندارد و نيازمند گذر زمان است تا دوباره توجه مردم به عرصه سياست جلب شود. با اين حال دانشگاه آرام‌آرام در حال تبديل شدن دوباره به گروه مرجع مي‌باشد و حتي در اين شرايط هم به دليل گستردگي حوزه اثر فعالان دانشجويي توانايي تاثير‌گذاري بر جامعه را دارد.
نفوذ در طبقه‌ نخبگان جامعه
نفوذ دانشجويان در طبقه روشنفكر جامعه ايران در شرايط كنوني تا حدود زيادي صحيح و البته طبيعي است. اين روزها نه فقط دانشجويان بلكه روشنفكران، سياستمداران، نويسندگان و... نيز نفوذ قابل توجهي در جامعه ندارند و اين ويژگي دوره‌هاي انقباض سياسي است. دوراني كه مردم اميد چنداني به اثربخشي تلاش در عرصه سياست ندارند و فشار بسيار زيادي هم بر كنشگران سياسي وارد مي‌شود و گفتمان فراگيري براي بسيج همگاني عامه مردم نيز وجود ندارد. البته بهترين راه براي امروز، سازگار شدن با فضاي جديد و يادگيري چگونگي كار در اين دوران است. همين كه دانشجويان خود منابع مالي فعاليت‌شان را مهيا مي‌كنند و ديگر ترس چنداني از زندان و محروميت ندارند باعث مقاوم شدن هر چه بيشتر در برابر اين فشارها شده است. امروز چاره‌اي نيست جز اينكه در دوران خاموشي روشنفكران، دانشجويان به عنوان زبان گوياي جامعه به بيان مطالبات خود و ساير اقشار جامعه بپردازند. البته اين مسئله نبايد باعث اين شود كه فعاليت‌هاي دانشجويي نقد نشود. دانشجويان كه خود بزرگ‌ترين منتقد حكومت، مردم و حتي سنت‌هاي جامعه هستند بايد از نقد شدن خودشان هم استقبال كنند. البته شايد اعتراضات و برنامه‌هاي دانشجويي به لحاظ شكلي حالتي يكنواخت پيدا كرده باشد و اين مسئله نياز به نوآوري بيشتري دارد. بخشي از اين موضوع ناشي از كم‌توجهي هنرمندان به فعاليت‌هاي دانشجويي است.
آينده
فضاي ايده‌آل ما شرايطي است كه در آن همه افراد بتوانند متناسب با هويت و نگرش خود آزادانه تشكل‌هاي دانشجويي را شكل دهند. در چنين حالتي رقابت دروني تشكل‌هاي دانشجويي بازتابي از واقعيات جامعه خواهد بود و البته بخش بزرگي از دانشجويان در مطالبه حقوق صنفي خود متحد خواهند بود. اما تا آن روز تصور مي‌كنم كه دفتر تحكيم وحدت مي‌تواند پناهگاه مناسبي براي دانشجويان دموكراسي‌خواه باشد و بخش نسبتا بزرگي از دانشجويان فعال را نمايندگي كند. هرچند كه اين نافي تكثر دروني جنبش دانشجويي نيست و ما به تلاش‌هاي همه جريان‌هاي منتقد دانشجويي احترام مي‌گذاريم.
شنبه 9 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]