۴۲ محوطه به فهرست میراث جهانی یونسکو افزوده شد.

در چهل‌وپنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی در شهر ریاض عربستان، ۴۲ محوطه شامل ۳۳ محوطه باستانی و ۹ محوطه طبیعی به فهرست میراث جهانی یونسکو افزوده شدند.

فهرست میراث جهانی یونسکو با احتساب ۴۲ مکان جدید، اکنون شامل ۱۱۹۹ مکان در سراسر جهان است که ۹۳۳ محوطه فرهنگی-تاریخی، ۲۲۷ محوطه طبیعی، و ۳۹ محوطه ترکیبی (فرهنگی-طبیعی) را دربرمی‌گیرد. این افزودن‌ها شامل مکان‌هایی چون گورهای مرموز در کره جنوبی، قلعه‌های عصر وایکینگ‌ها در دانمارک، شهرهای اروپایی مانند کولدیگا در لتونی و ارفورت در آلمان، و شهر Saaz Hops در جمهوری چک می‌شود. همچنین، چندین محوطه باستان‌شناسی نیز گسترش یافته و به فهرست اضافه شده‌اند، به عنوان مثال مناطق جدیدی مانند معبد "Koh Ker" در کامبوج.

پرونده ۵۴ کاروانسرای ایران واقع در ۲۶ استان کشور نیز به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شده است.

محوطه‌های طبیعی اضافه‌شده به این فهرست شامل مواردی چون پارک ملی کوه‌های بِیل اتیوپی، صخره‌ها و غارهای تبخیری آپنین شمالی در ایتالیا، توده جنگلی اودزالا ـ کوکوآ (کنگو) و آتشفشان‌ها و جنگل‌های کوه پله و پیتون‌های مارتینیک شمالی (فرانسه) هستند. همچنین، چندین محوطه طبیعی از جمله جنگل خشک آندرفانای ماداگاسکار و مجمع‌الجزایر «کات با»ی ویتنام در خلیج ها لونگ نیز گسترش و شمول مناطق بیشتری را دربرمی‌گیرند.

محوطه‌هایی که به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه می‌شوند، باید به عنوان "ارزش جهانی برجسته" در نظر گرفته شوند و باید یکی از ۱۰ معیار تعریف‌شده توسط یونسکو را داشته باشند. به اساس این معیارها، "سنگ‌های گوَزن" در مغولستان که به عنوان قربانگاه در اواخر عصر برنز (۱۲۰۰ تا ۶۰۰ قبل از میلاد) استفاده می‌شد و همچنین "ساختار Talayotic" در اسپانیا که در جزیره منورکا در غرب دریای مدیترانه واقع شده و به دلیل اهمیت مذهبی مرتبط با "جهت‌یابی نجومی" امسال وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شدند.

محوطه دیگری که به این فهرست اضافه شد، ساختارهای آئینی «Hopewell» در آمریکا در رودخانه اوهایو بود. این هشت سازه آئینی بومی که بین ۲۰۰۰ تا ۱۶۰۰ سال پیش ساخته شده‌اند، منعکس‌کننده شکل‌های هندسی دقیق و همچنین تپه‌هایی هستند که برای احاطه کردن میدان‌های وسیع تغییر یافته‌اند. این ساختمان‌ها نمایانگر تاریخ و فرهنگ باستانی منطقه هستند و اهمیت تاریخی و فرهنگی زیادی دارند.

این تغییرات در فهرست میراث جهانی یونسکو نشان می‌دهد که جهان همچنان پر از مکان‌های تاریخی و طبیعی با ارزش‌های برجسته است که نیاز به حفاظت و مراقبت دارند تا به نسل‌های آینده منتقل شوند. این اقدامات به معنای تاثیرگذاری بر روی ارزش تاریخی و فرهنگی جهان و نشان از تعهد جوامع برای حفاظت از تاریخ و میراث جهانی می‌باشد.