محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829465092
نقد و بررسی بازی ارتش‌های فرازمینی
واضح آرشیو وب فارسی:پردیس گیم:
نقد و بررسی بازی ارتش‌های فرازمینی "به قلم پرهام آقاخانی" در چند سال اخیر، رشد بسیار خوبی را در زمینه‌ی بازی‌های ایرانی شاهد بوده‌ایم و استودیوهای مختلف،عناوین مختلفی را ساخته و روانه‌ی بازارهای ایرانی و خارجی کرده‌اند. "ارتش‌های فرازمینی" نیز یکی از همین عناوین است؛ عنوانی که توسط استودیوی راسپینا در طی 4 سال و با وجود قرارگرفتن مشکلات مختلف بر سر راه سازندگانش، در نهایت در سال 1394 در داخل کشور عرضه شد و همچنین مدتی بعد و برای اولین بار در بین بازی‌های ایرانی، بر روی شبکه استیم نیز در دسترس قرار گرفت. اکنون می‌خواهیم تا به بررسی این عنوان بپردازیم، ولی آیا ایرانی بودن این بازی و وجود مشکلات بسیار در هنگام ساخت آن، به این معنی است که باید برای آن استثنا قائل شویم و ایرادات و مشکلات متعددش را به پای نوپا بودن این صنعت در کشورمان بگذاریم؟ مسلما خیر، چون که تعریف و تمجید محض و نادیده گرفتن مشکلات به دلایل مختلف، نمی‌تواند چیزی را درست کند و برای پیشرفت و ارتقای هرچه بیشتر بازی‌های داخلی، باید ایرادات آنها را یافته و نسبت به رفع آنها اقدام کنیم. پس با این حساب، بیایید تا با بی رحمی تمام، این عنوان را مورد بررسی قرار دهیم و ببینیم که کیفیت آن چگونه است و در چه سطحی قرار دارد.
داستان بازی در آینده شروع می‌شود. تلاش‌ها برای رسیدن به صلح ناکام مانده و جنگ، تمام زمین را فرا می‌گیرد. این جنگ‌ها به قدری ادامه پیدا می‌کنند که زمین به یک خرابه‌ی بزرگ تبدیل می‌شود و دیگر راهی به جز ترک زمین و ساکن شدن در سایر سیاره‌ها، برای انسان‌ها باقی نمی‌ماند. ولی در این میان یک مسئله وجود دارد: تعداد بسیاری از مردم نمی‌توانند بر سفینه‌های سفر به فضا سوار شوند. پس آنها به ناچار روی زمین باقی می‌مانند و "طردشدگان" نام می‌گیرند. بعد از مدتی، طردشدگان بالاخره تصمیم می‌گیرند تا انتقامشان را از افرادی که آنها را در این شرایط به حال خودشان باقی گذاشته‌اند، بگیرند و با آنها به نبرد می‌پردازند. همانطور که می‌بینید، داستان بازی واقعا تکراری است و مشابه آن را قبلا بارها دیده‌ایم. اما همین داستان می‌تواند با کمی کار بر روی آن و قرار گرفتن اتفاقات غیرمنتظره در روند آن، به سطح بسیار مناسبی برسد؛ اعمالی که اصلا در این بازی شاهد آنها نیستیم. روند داستانی بازی هیچ گاه از آن حالت بی رمق و کلیشه‌ای خودش خارج نمی‌شود و حتی پشت سر هم، کلیشه‌های جدید و بی موردی نیز به آن اضافه می‌شوند. در ادامه وضعیت بدتر می‌شود و بازی با یک روند روایتی نامناسب، سیلی از سوالات بی جواب را نیز روانه‌ی بازیکن می‌کند. مثلا طردشدگان چگونه توانسته‌اند چنین تجهیزات قدرتمندی را به کار گیرند و چگونه تجهیزات نیروهای ارتش پارسیس (یک ارتش رسمی و با پشتیبانی کافی) به هیچ عنوان با آنها برابری نمی‌کند؟ یا ماجرای ماموریت شکست خورده‌ی فرمانده‌ی گروه که این قدر رویش مانور داده می‌شود، چیست؟ حتی پایان بازی نیز حسن ختامی مناسب بر این بازی محسوب نمی‌شود و اصلا راضی کننده طراحی نشده است. چیزی که وضعیت را حتی بدتر می‌کند، کیفیت دیالوگ‌های بازی است که در بعضی مواقع واقعا عجیب و غیرمنطقی جلوه می‌کنند. مثلا لحن صحبت و دیالوگ‌های شخصیت اصلی بازی در هنگام صحبت با راهنمایشان در مرحله دوم، واقعا سوال برانگیز است یا این که یک سری از مکالمات اصلا متناسب با شرایط جنگی و سخنان سربازان حرفه‌ای نیستند و بیشتر شبیه خوش و بش‌های دوستانه می‌مانند. چنین مواردی نه تنها ضربه‌ای دیگر به داستان بازی وارد کرده‌اند، بلکه باعث شده‌اند تا ارتباط برقرار کردن با شخصیت‌های بازی به لطف شخصیت پردازی‌های بسیار ضعیف آنها، عملا غیر ممکن شود.
بعد از شروع بازی و پشت سر گذاشتن یک سری سکانس سینمایی غیر قابل رد کردن (که در چند نسل فعلی گیمینگ، یکی از اشتباهات بزرگ در طراحی یک بازی محسوب می‌شود)، می‌توانید بالاخره وارد میادین مبارزه شوید. خوشبختانه متد کنترلی بازی و مکانیک‌های مبارزه به خوبی طراحی شده‌اند و صرف نظر از مشکلاتی همانند لگد ابتدایی شدید اسلحه‌ها در هنگام شلیک و بهتر بودن اسلحه‌های دشمنان نسبت به اسلحه‌های پیش فرض، در سطح خوبی قرار می‌گیرند. ولی حیف که هوش مصنوعی بازی، حسابی به گیم پلی آن لطمه زده است. دشمنان بازی در حالت عادی بسیار احمقانه رفتار می‌کنند؛ آنها خیلی راحت خودشان را در تیررس شما قرار می‌دهند، برای مدتی طولانی مشغول مبارزه با همراه نامیرای شما می‌شوند و یا هیچ واکنشی نسبت به نارنجک‌هایی که پرتاب می‌کنید، نشان نمی‌دهند. ولی اگر فکر کرده‌اید که خیلی راحت می‌توانید از پس آنها برآیید، سخت در اشتباه هستید؛ چون این دشمنان برای جبران تمام ضعف هایشان، به استفاده از Wall Hack و Aim Bot روی آورده‌اند! مهم نیست که پشت کدام مانع پناه گرفته‌اید یا این کار را مخفیانه انجام داده‌اید یا نه، چون تمام دشمنان دقیقا می‌دانند که شما کجا هستید و فقط کافیست تا چند سانتی متر از پناهگاهتان خارج شوید یا پهپادها را به موقع نابود نکنید تا بارانی از گلوله و موشک بر سرتان نازل شود. همراهانتان نیز درست برعکس دشمنانتان رفتار می‌کنند و نه تنها هیچ کمکی به شما نمی‌کنند، بلکه از کشتن دشمنان در فواصل بسیار نزدیک هم عاجز هستند! این مشکلات مخصوصا در شرایطی که باید تا یک زمان خاص از خودتان دفاع کنید، بیشتر خودشان را نشان می‌دهند و می‌توانند خیلی راحت، بخش تک نفره‌ی کوتاه بازی (که حداکثر 3 ساعت طول می‌کشد) را به یک تجربه‌ی زجرآور برای بازیکن تبدیل کنند. متاسفانه مشکلات به همین جا ختم نمی‌شوند و حتی طراحی مراحل نیز دارای ضعف‌های بسیاری است. مرحله‌ی اول بازی که در صحرا دنبال می‌شود، یک محیط بسیار بزرگ و جالب را روبروی بازیکن قرار می‌دهد که در جذب مخاطب در نگاه اول، بسیار خوب عمل می‌کند. اما هر چقدر که پیشروی می‌کنید، همه چیز به هم می‌ریزد و مداوما با راهروهای طولانی، اتاق‌های تکراری که عینا مشابه هم هستند، اتاقک‌های ساخت دشمن و دیوارهای نامرئی فراوان روبرو می‌شوید. در این میان، استفاده از دیوارهای نامرئی ممکن است مورد چندان عجیبی به نظر نیاید، ولی حقیقت این است که قسمت بزرگی از مراحل، درست برخلاف چیزی که ممکن است با دیدن ظاهرشان تصور کنید، از دیوارهای نامرئی تشکیل شده است و ازدیاد آنها باعث شده است تا نه تنها پریدن در بازی به یک مکانیک به درد نخور تبدیل شود، بلکه حتی آزادی عمل بازیکن نیز در محیط‌های بزرگ، محدودتر از قبل شود.
البته با کمی دقت در بازی می‌توانید دلیل این میزان از دیوارهای نامرئی را متوجه شوید: تقریبا تمام رویدادهای بازی از پیش تعیین شده‌اند و حالتی اسکریپت شده دارند؛ بنابراین حرکت در نقاطی خاص از مراحل یا انجام اعمالی خاص، می‌تواند به راحتی سیر وقایع بازی را مختل کند. مثلا اگر در مرحله‌ی دوم بازی یکی از سفینه‌های دشمنان را به جای پشتیبانی هوایی، با تیربار نابود کنید، اخطار راهنمای استفاده از پشتیبانی هوایی تا زمان کشته شدن کارکتر اصلی یا بارگذاری مجدد مرحله، روی صفحه باقی می‌ماند و جلوی دیدتان را می‌گیرد! خوشبختانه اکثر این مشکلات در بخش چند نفره‌ی بازی و به لطف طبیعت این مود که محیط‌های باز و بازیکنان واقعی را طلب می‌کند، بهبود می‌یابد. اما باز هم مشکلی که وجود دارد این است که بخش چندنفره‌ی بازی به طور کامل مرده است و هیچ اثری از بازیکنان آنلاین در آن یافت نمی‌شود. در زمان نقد این بازی، تمام تلاش‌ها برای یافتن یک بازی آنلاین و یا ایجاد یک بازی برای ملحق شدن دیگران، به طور کامل ناکام ماند و این طور به نظر می‌رسد که تنها راه برای بازی به صورت چند نفره، استفاده از LAN باشد. علاوه بر این مورد، حتی یک سری از ویژگی‌های این بخش همانند امکان استفاده از سیستم پشتیبانی هوایی، همچنان و بعد از گذشت چندین سال از عرضه شدن بازی، برای استفاده در این بخش فعال نشده‌اند. از تمام این مسائل که بگذریم، بازی حداقل در بخش بصری کیفیت خوبی را ارائه داده است. گرافیک فنی بازی و مدل سازی‌ها برای یک عنوان ساخته شده در داخل کشور فوق العاده خوب و چشم نواز طراحی شده‌اند. مرحله اول بازی که در صحرا اتفاق می‌افتد، به خوبی توانایی‌های گرافیکی بازی را به نمایش می‌گذارد و در مراحل بعدی نیز با اضافه شدن جلوه‌های تصویری دیگری همانند بارش باران، این زیبایی به اوج خودش می‌رسد. اما حیف که بازی کمی زیاد از حد بر روی برخی ویژگی‌های گرافیکی‌اش تکیه کرده است و تعدادی از افکت‌ها همانند Reflection یا Motion Blur موجود در هنگام دویدن را به هیچ عنوان نمی‌توان غیر فعال کرد. همچنین یک افکت Scanline مانند نیز در تمام مدت روی صفحه بازی و مخصوصا در گوشه‌های آن، قابل رویت است که منظره‌ی چندان جالبی را ایجاد نمی‌کند. انیمیشن‌های بازی نیز به خوبی طراحی شده‌اند و از کیفیت مناسبی برخوردار هستند. هرچند که بعضی از آنها مثل انیمیشن خشاب گذاری (که حدود نصف صفحه را می‌گیرد) یا انیمیشن‌های واکنش دشمنان به گلوله‌ها و شلیک با تیربار، می‌توانستند بهتر کار شوند.
متاسفانه هنگامی که به بخش صوتی بازی می‌رسیم، باز هم با افت و خیزهای متعددی مواجه می‌شویم. موسیقی‌های بازی از کیفیت مناسبی برخوردار هستند و افکت‌های صوتی محیط و اسلحه‌ها نیز به خوبی طراحی شده‌اند. ولی با این حال، برخی از این اصوات مثل صدای موتور سفینه‌ها یا صدای زمان کشته شدن، نسبت به سایرین، کیفیت بسیار بدی دارند. از طرفی دیگر کیفیت صداگذاری اکثر شخصیت‌های بازی و مخصوصا شخصیت اصلی، اصلا خوب نیست. درست است که صداگذاران بازی (که از بهترین دوبلورهای کشورمان هستند) تلاششان را برای صداگذاری شخصیت‌ها انجام داده‌اند، اما همچنان نحوه ادا شدن دیالوگ‌های بازی، یک حالت بی حس و مصنوعی دارد و باعث می‌شود که نتوان با شخصیت‌ها و داستان بازی ارتباط برقرار کرد. در نهایت، نمی‌توان از مشکلات فنی متعدد بازی چشم پوشی کرد. سیستم بنچمارک بازی همچنان در تنظیم درست تنظیمات گرافیکی پیش فرض عاجز است و نه تنها نتایج ضد و نقیضی را ارائه می‌دهد، بلکه این طور به نظر می‌رسد که امکان تنظیم کارت گرافیک مورد استفاده (در سیستم‌های دارای چند کارت) برای آن نیز به لطف سیستم امنیتی خاص فروشگاه هیولا، غیرممکن است. علاوه بر این موارد، بارها مواردی همچون کرش‌های پی در پی در هنگام اجرا، پاک شدن چند باره‌ی فایل‌های ذخیره و یا متوقف شدن ناگهانی یک سری از انیمیشن‌ها (همانند انیمیشن تکان خوردن اسلحه در هنگام راه رفتن) نیز رویت شد. بازبینی تصویری:
سیستم بنچمارک بازی اصلا خوب عمل نمی‌کند
گرافیک بازی در برخی لحظات واقعا عالی به نظر می‌رسد
یکی از گلیچ‌های بازی که البته تنها در شرایطی خاص ایجاد می‌شود
بخش چند نفره‌ی بازی عملا مرده است
بعضی از انیمیشن‌های خشاب گذاری در بازی، نیمی از صفحه را می‌پوشانند
بلایی که ممکن است با دستکاری فایل تنظیماتی بازی بر سر گرافیک آن بیاورید... نکات مثبت: گرافیک و جلوه‌های بصری فوق العاده انیمیشن‌های مناسب سیستم کنترلی و گان پلی مناسب موسیقی‌های خوب نکات منفی: داستان، روایت و پایان بندی بسیار ضعیف دیالوگ‌های فاجعه صداگذاری نامناسب شخصیت‌ها و برخی افکت‌ها طراحی بد مراحل هوش مصنوعی بسیار بد مشکلات فنی متعدد و آزار دهنده نبود ارزش تکرار مجدد بخش چند نفره‌ی خالی سخن آخر: حتی اگر بخواهیم محدودیت‌ها و مشکلات سازندگان بازی را در نظر بگیریم، ارتش‌های فرازمینی باز هم در انتها از یک بازی ضعیف و ناامید کننده فراتر نمی‌رود. تلاش سازندگان برای ساخت یک عنوان بزرگ قابل تقدیر است، ولی نبود تجربه کافی در این زمینه به همراه یک سری از اشتباهات، باعث شده که این عنوان در سطح کیفی مناسبی ظاهر نشود و مشکلات فراوانی داشته باشد؛ مشکلاتی که اکنون با گذشت چند سال از زمان انتشار این عنوان، بسیار بیشتر از قبل خودشان را نشان می‌دهند و ارزش آن را به شدت پایین‌تر آورده‌اند. :Verdict Even if we consider the limitations and problems of the developers, E.T. Armies does not go beyond a weak and disappointing game in the end. The developers" efforts to create an AAA title are commendable, but lack of sufficient experience in this field, coupled with a series of mistakes, has made this title not to appear at a good quality level and also have a lot of problems; Problems that right now and years after the game"s release date, show themselves much more than before and have drastically lowered its value Score: 4/10
6 ساعت پيش
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پردیس گیم]
[مشاهده در: www.pardisgame.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 200]
-
علم و فناوری
پربازدیدترینها