واضح آرشیو وب فارسی:فارس: چهره برجسته آمریکای لاتین به جشنواره عمار آمدجهانیترین فیلمساز ضدکودتا؛ مهمان ایران
میگل لیتین فیلمساز انقلابی و تبعیدی شیلی در روزهای گذشته به دعوت سومین جشنواره بین المللی فیلم عمار به تهران آمده است. او کیست و حضورش در ایران چه اهمیتی دارد؟
خبرگزاری فارس_ گروه سینما و تئاتر: «تنها به هنری باید پرداخت که راه ستیز با جهانخواران را بیاموزد.» این جمله، بخشی از پیام منزوی شده امام راحل به هنرمندان است که طی سالهای اخیر و با سیاستهای سینمایی مدیران مختلف فرهنگی و هنری ما به محاق رفته است. در نتیجه، آنچه امروز یعنی 37 سال پس از پیروزی انقلاب اسلامیِ مردم ما، به نام هنر در وجوه رسمی و دولتی خود تولید و انتشار می یابد، متاسفانه کمتر جلوهای از تجلیهای این جمله است. رشد و توسعه «هنرِ ستیز با جهانخواران» کمترین بازتاب واقعی زندگی مردمی است که جان خود و هموطنان خود را در راه استقلال، آزادی و مردم سالاری دینی تقدیم کردهاند. میگل لیتین فیلمساز انقلابی و تبعیدی شیلی در روزهای گذشته به دعوت سومین جشنواره بین الملل فیلم عمار به تهران آمده است. او کیست و حضورش در ایران چه اهمیتی دارد؟ لیتین از بزرگترین چهرههای سینمایی آمریکای لاتین است؛ قاره بزرگی که در موج ترویج سینمای آمریکا یا اروپا در ایران توسط روشنفکران چپ و راستِ ما، هیچگاه به درستی دیده و تماشا نشده است. با وجود تجربههای مشترک تاریخی و سیاسی و فرهنگی میان مردم ما و لاتینی ها متاسفانه جز ادبیات داستانی، حوزههای فرهنگی و هنری دیگر کمتر مورد توجه قرار داشته است. به همین خاطر اگر بگوئیم امروز سینماگری به ایران آمده است که گابریل گارسیا مارکز داستان نویس بزرگ لاتینی، داستان حضور مخفیانه او در شیلی را پس از 18 ساعت گفتگوی شخصی با وی دستمایه یکی از آثارش قرار داده است، شاید اندکی از جایگاه فرهنگی او را معرفی نموده باشیم. «ماجرای اقامت پنهانی میگل لیتین در شیلی» عنوان اثری از مارکز است که در آن به داستان شگفت انگیز سفر لیتینِ ممنوع الورود به شیلی با لباس مبدل یک بازرگان اوروگوئهای می پردازد. او که در سراسر سالهای حکومت پینوشه، زندگی در تبعید را به فرصتی طلایی برای فیلمسازی نوین شیلی بدل کرده بود، در این زمان توانست حتی به «مونه دا» کاخ ریاست جمهوری آگوستو پینوشه نیز نفوذ کند و تصاویر اختصاصی در مستند بلند خود با نام «قانون عمومی شیلی» از این مکان ارائه دهد و نقش مهمی در سرنگونی دیکتاتوری پینوشه ایفا کند.
کارنامه زندگی و آثار لیتین با تاریخ سیاسی شیلی درآمیخته است. به تعبیر خود او: «همه فیلمها، مفاهیمی سیاسی در خود دارند. پس صنعت سینما، کاملا سیاسی است. هنر وسیلهای است برای توصیف ناعدالتی به مردم. فیلمهایی که تلاش میکنم بسازم، فیلمهایی انسانگرا، متعهد به عالیترین انگیزههای بشری و انسانی است.» او تاکنون فیلمهایی را کارگردانی کرده است که تا به امروز از محبوبترین فیلمهای شیلی بودهاند. از آن جمله می توان «شغال ناهولتورو»، «همسر رییس جمهور»، «دلایل دولت»، «نامههایی از ماروسیا»، «بیوه مونتیل»، «قانون عمومی شیلی»، «ساندینو»، «کشتی غرقشده»، «تیرا دل فوئگو»، «آخرین ماه»، «وقایع فلسطین، جادههای خشم»، «جزیره داوسون 10»، «آلنده در پیچ و خمها» و... را نام برد که هریک برنده جوایز ملی و بین المللی فراوانی شدهاند. این عضو موسس ۷۰ ساله و مدافع پرو پا قرص نهضت سینمایی نوین آمریکای لاتین، خود را متعهد کرده که تا پایان عمر از سینما به عنوان ابزاری برای مبارزه استفاده کند. با وصفی که آمد، می توان دریافت که حضور این کارگردان مبارز و مردمی در ایران تا چه میزان می تواند درگاهی برای ساخت سینمای ستیز با سلطه و همبستگی سینماگران مبارز و ضد سلطه جهان توسط یک جشنواره فیلم مردمی باشد. این روزها که سفر لیتین مقارن با یادبود کودتای آمریکایی 28 مرداد در ایران است، بیش از پیش خلا سینمای ضد کودتا در ایران به چشم می آید. شاید لیتین بهترین کسی باشد که بتواند به ما نشان دهد سینمای مبارزه، نیاز به مبارزه سینمایی دارد و نه تنها محدودیت ها مانعی برای آن نیستند بلکه در شکلدهی به آن میتوانند موثر باشند. قطعا تجربیات سینمایی لیتین می تواند در شکستن تابوی روشنفکری سینمای ایران و باز کردن باب فیلمسازی برای انقلاب و شخصیتهای مردمی آن همچون رئیس جمهور شهید رجایی موثر باشد. آخرین ساخته سینمایی او در معرفی رئیس جمهور فقید شیلی از این منظر می تواند برای ما حاوی نکات مهمی باشد. «آلنده در پیچ و خم ها»؛ روایتگر هفت ساعت پایانی عمر رئیس جمهور مردمی شیلی در مقابل کودتاگران امریکایی است. به گفته لیتین، ساخت این فیلم از دینی برخاسته است که او در خود نسبت به تاریخ، به شیلی و آمریکای لاتین احساس میکند. از نظر او آلنده بزرگترین خدمتی بود که شیلی میتوانست به جهان ارائه کند. سینمای لیتین از این منظر است می تواند کمک زیادی به فیلمسازی ضد سلطه و شهیدان این راه در ایران نماید. آیا وقت آن نرسیده است که داستان ترور رئیس جمهور شهید محمدعلی رجایی از قاب دوربین برای مردم جهان روایت شود؟ یادداشت: محسن صفایی فرد انتهای پیام/ن
1395/05/31 :: 14:49
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 144]