گفت‌وگو با میلاد عمرانلو، سرپرست گروه آوازی تهران

واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: این گروه كه هر كدام از اعضای آن تنها با صدای خود نقش یك ساز را در اركستر ایفا می‌كنند، در كمتر از 4 سال در جشنواره‌های جهانی كر موفق به كسب مدال‌های مختلفی شده است.... موسیقی ایرانی «كُر» می‌خواهدگروه آوازی تهران ازجمله گروه‌های كرال (آواز جمعی) در ایران است كه توانسته توجه هنردوستان داخلی و مسوولان و هنرمندان جشنواره‌های خارجی را به خود جلب كند. این گروه كه هر كدام از اعضای آن تنها با صدای خود نقش یك ساز را در اركستر ایفا می‌كنند، در كمتر از 4 سال در جشنواره‌های جهانی كر موفق به كسب مدال‌های مختلفی شده است. گروه آوازی تهران كه از تابستان برنامه‌اش را تا آخر سال بسته، در 9 ماه گذشته اجراهای متعددی را در داخل و خارج كشور داشته است.شما تنها گروه آوازی ایران هستید كه به جشنواره‌های بین‌المللی راه پیدا كرده‌اید. از این موفقیت‌ها بگویید.بعد از این كه در جشنواره فجر سال 87 رتبه اول را در بخش كرال و به‌واسطه جدید بودن سبكمان كسب كردیم، توانستیم توجه اكثر هنردوستان و حتی مسوولان وقت وزارت ارشاد را به خودمان جلب كنیم. خوشبختانه با توجه به حمایت‌های معاونت هنری، امكان حضور ما در دومین دوره مسابقات آسیایی سال 88 فراهم شد و توانستیم یك مدال طلا و نقره دریافت كنیم. بعد از آن اتفاق با پیگیری‌های به عمل آمده و با تامین هزینه از سوی اعضای گروه به مسابقات اسپانیا، ایتالیا و نیز كلاس‌های آلمان رفتیم كه مقام اول آن جشنواره‌ها را نیز به دست آوردیم؛ البته در این راه موانع و مشكلاتی نیز وجود داشت كه با پافشاری اعضای گروه حل شد. بعد از حضور موفقمان در جشنواره آسیایی با مشاركت وزارت ارشاد به مسابقات چین رفتیم كه البته همچنان این دعوت‌ها ادامه دارد. اجرای شما در كشورهای دیگر چه واكنش‌هایی داشت؟استقبال هم از سوی اهل هنر و هم مردم عادی بسیار خوب بود و در پاره‌ای موارد آنان از كار ما بسیار شگفت‌زده می‌شدند و دوست داشتند بیشتر با هنر و فرهنگ ما آشنا شوند. با حضور شما در جشنواره‌های خارجی، گروه آوازی تهران نسبت به گروه‌های دیگر چه جایگاهی دارد و به طور كلی گروه‌های كر ایران در مقایسه با دیگر كشورها چه رتبه‌ای را به خود اختصاص می‌دهند؟ما تا قبل از مسابقات چین در رتبه‌بندی كه توسط مجمع جهانی سازمان بین‌المللی گروه‌های كر اعلام ‌شد،از بین 1000 گروه، رتبه 333 را داشتیم و نیز جزو 50 گروه كر در شاخه موسیقی عامه بودیم، ولی این معیار نمی‌تواند خوب و بازگوكننده این باشد كه ما چه قدر با كشورهای دیگر اختلاف داریم.چرا كه كشورهای صاحب سبك موسیقی مثل آمریكا، آلمان، اتریش، ایتالیا، فرانسه و... تكلیف‌شان مشخص است و از ابتدا یكسری كارهای پایه‌ای را در زمانی مناسب انجام داده‌اند كه هم اكنون با رسیدن به نتیجه مطلوب نیز راهشان را ادامه می‌دهند. كشورهای دیگر همچون سنگاپور، مالزی، اندونزی و... نیز در سطح خوبی قرار دارند. آیا در این چند سال از شما پشتیبانی خوبی به عمل آمده است؟ما گروهی هستیم كه به صورت خودجوش پدید آمده و رشد كردیم و اگر چه در پاره‌ای زمان‌ها مورد حمایت مراكز و نهاد‌های دولتی قرار گرفتیم، اما بیشتر روی پای خودمان ایستاده‌ایم.در سفرهای خارجی، آنچه بسیار توجه مرا به خود جلب كرد، سرمایه‌گذاری كشورهای دیگر برای این هنر بود كه با ما خیلی متفاوت است. متاسفانه ما ضعف آموزش داریم و معلمانی كه در این زمینه فعالیت می‌كنند انگشت‌شمارند و باید در بخش آوازی همانند دیگر شاخه‌های هنری و حتی فنی با آوردن معلم از خارج از كشور و انجام كارهای زیربنایی این بخش را تقویت كنیم.ما تا معلم خوب نیاوریم، تا مدارس آواز تاسیس نكنیم، تا انجمنی برای گروه‌های كر نداشته باشیم نمی‌توانیم توقع شكل‌گیری گروه‌های آوازی خوب و رشد این شاخه از موسیقی را داشته باشیم. ما این ادعا را داریم كه در موسیقی ایران آواز نقش خیلی مهمی دارد و این در حالی است كه هیچ وقت به آن بها داده نمی‌شود و هیچ تربیتی صورت نمی‌گیرد؟متاسفانه این طور است. ما در ایران چیزی به نام مدرسه آواز نداریم. سال دیگر همزمان با همان دومین دوره مسابقات جایزه بزرگ اتریش اولین دوره مسابقات جهانی گروه‌های كر كوچك نیز برای گروه‌های سنی 15 ـ 14 سال برگزار می‌شود كه این خود نشان می‌دهد در هر كشوری چندین گروه كر كودك وجود دارد در حالی كه شاید در ایران تنها یكی دو گروه كودك و نوجوان وجود داشته باشد كه فعالیت كنند، اما تاسف بیشتر بر این است كه آیا این چند گروه نیز می‌توانند در این مسابقات حضور داشته باشند؟ آیا توان مالی برای پرداخت تمامی هزینه‌ها را دارند؟ آیا حامی مالی برای این كار وجود دارد؟به نظرم تا زمانی كه ما روی بچه‌ها سرمایه‌گذاری نكنیم به هیچ نتیجه‌ای نمی‌رسیم چرا كه همه چیز از پایه و سن پایین شكل می‌گیرد. یكی از مشكلات موجود در ایران كم‌بودن مخاطبان گروه‌های كر است، آیا این مساله ناشی از اجراهای نامطلوب نیست؟جامعه ما در بخش كر و موسیقی نیاز به یك نگاه جدید دارد. من معتقدم اگر همان سبك‌های همیشگی را اجرا كنیم مطمئنا اگر گروهی تلاش كند، سالن پر می‌شود. ما خود به شخصه خیلی زحمت كشیدیم و خیلی صبر كردیم كه به اینجا رسیدیم.اگر یك مقدار تحمل داشته باشیم و ضعف موجود در موسیقی را حل كنیم و نیز مدیریت خوبی داشته باشیم قطعا می‌توانیم موفقیت‌های خوبی كسب كنیم كه نتیجه‌اش هم شناساندن فرهنگ‌مان به همان صورت واقعی به همه جای دنیاست. به نظر شما موسیقی ایرانی چقدر قابلیت این را دارد كه به صورت كرال (آواز جمعی) اجرا شود؟متاسفانه یكی از بزرگ‌ترین مشكلات ما، نبود رپرتوار موسیقی ایرانی است كه البته این مساله در كشورهای شبیه ایران كه هنوز در این شاخه از موسیقی به قدرت و جایگاه لازم نرسیده‌اند نیز وجود دارد. طبیعی است زمانی كه ما آهنگسازی نداشته باشیم كه برای كر قطعه بسازد، رشد موسیقی كرال نیز كم می‌شود. از طرفی دیگر در كشورهای اروپایی انجمن آهنگسازان مخصوص گروه كر و انجمن ناشران كر وجود دارد كه ما متاسفانه هیچ‌كدام از اینها را نداریم.البته ناگفته نماند كه یكسری قطعات بومی و عامه را برخی آهنگسازان تنظیم كردند كه البته نمی‌توان اسم آن را آهنگسازی گذاشت.اما من فكر می‌كنم یك اتفاقی كه باید طی سال‌های آینده بیفتد این است كه آهنگسازان ایرانی براساس موسیقی ایرانی برای كر آهنگسازی كنند كه البته این خود نیاز به آموزش و نگرش تازه دارد. به خاطر این است كه ما می‌بینیم حتی آثار كرال ایرانی نیز كه براساس موسیقی محلی است، توسط گروه‌های خارجی اجرا نمی‌شود؟این خیلی منطقی است چرا كه وقتی خودمان رپرتواری برای اجرا نداریم چه توقعی می‌توانیم داشته باشیم كه گروه‌های دیگر از خارج آنها را اجرا كنند. اگر قطعات باخ و بتهوون در تمام دنیا اجرا می‌شود به این خاطر است كه آن آثار در كشوری كه آهنگساز متولد شده به قدری اجرا گردیده و به جهان معرفی شده كه حالا از كشورهای دیگر می‌آیند آنها را اجرا می‌كنند.ما تا در وهله اول انجمن و آهنگسازی نداشته باشیم كه این كارها را انجام دهند و تا ناشری نداشته باشیم كه آنها را منتشر نمایند، نمی‌توانیم توقع داشته باشیم كه در اروپا یك قطعه از آهنگسازان ایرانی را اجرا كنند. بعد از كسب موفقیت‌های جهانی آیا آن‌طور كه انتظار داشتید از شما استقبال شد؟نه. برای مثال از جشنواره چین با وجود كسب 3 مدال در سكوت كامل خبری به ایران بازگشتیم و این در حالی است كه این اتفاق بسیار بزرگ بود چرا كه 470 گروه از 80 كشور جهان حضور و اجرا داشتند و ما توانستیم در 3 شاخه مختلف این جشنواره مدال دریافت كنیم. چه برنامه‌هایی برای آینده دارید؟در واقع راهی كه گروه آوازی تهران هم‌اكنون پیش گرفته اجرا در تهران و در صورت فراهم شدن امكانات لازم در شهرستان‌ها و ضبط و انتشار كارهای اجرایی‌اش است. البته با داشتن حامی مالی و تامین هزینه‌های لازم، سال آینده در جشنواره‌های كر نیز شركت خواهیم كرد. چرا تاكنون در شهرستان‌ها كنسرتی را برگزار نكردید؟ من در این سال‌ها بسیار مشتاق بوده و هستم كه در شهرهای مختلف ایران كنسرت‌هایی را برگزار كنم به طوری كه تاكنون صحبت از شیراز، ‌اهواز، كیش، تبریز و قزوین شده، اما به دلیل مالی و امكانات كم شهرستان‌ها تاكنون عملی نشده است، اما من معتقدم كه اگر این اتفاق رخ دهد یك جریان و نسل جدید در این سبك از موسیقی در ایران متولد خواهد شد.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سیمرغ]

[مشاهده در: www.seemorgh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 410]