افسردگی چگونه دامن غربی ها را گرفت؟ - پایگاه خبری تحلیلی رهیاب خوزستان

واضح آرشیو وب فارسی:رهیاب: یک نظرسنجی عمومی و جدید در آمریکا نشان می دهد تعداد افراد آمریکایی که هیچ دوست نزدیکی ندارند نسبت به سال 1985 افت محسوسی داشته است.به گزارش رهیاب: بسیاری از کسانی که مورد سؤال قرار گرفته اند در پاسخ به این که چند دوست مورد اعتماد دارند، گفته اند که هیچ فرد قابل اعتماد در نزدیک آن ها نیست. از طرفی میانگین تعداد افرادی که هر آمریکایی با او می تواند درباره مسائل مهم صحبت کند و اسرار زندگی خود را به او بگوید از سه نفر به دو نفر کاهش پیدا کرده است. از طرفی این احساس انزوا به شدت در میان افراد زیر 20 سال افزایش پیدا کرده است. نوجوانانی که پیش از این به دلیل تحرک بالا و انرژی زیاد در این سن همیشه به خاطر جنب و جوش زیاد والدین را عاصی کرده بودند و باید هر طور شده آن ها را نیمه شب از میان دوستان و باشگاه ورزشی و... به خانه برمی گرداندند. دلایل این مسأله چه می تواند باشد؟ اولین دلیل این است که انزوا و فردیتی که دیگران را از حوزه خود خارج می کند مسری و قابل انتقال است. پژوهشی در سال 2009 که از میان 5 هزار نفر انجام شد نشان می دهد که تحقیقات انجام شده روی آن ها از سال 1948 ثابت کرده اگر کسی در نزدیک انسان وجود داشته باشد که تمایل به انزوا داشته باشد، آن گاه آن فرد نیز بیشتر تمایل دارد که احساسات اجتماعی خود را کنار گذاشته و میل به انزوا پیدا کند. از این رو کسانی که احساس انزوا نمی کنند اگر در کنار منزوی ها قرار بگیرند خودشان نیز به بیماری انزوا دچار می شوند. دلیل این مسأله هم به احساسات و واکنش های کمتر افراد منزوی به محرک های مثبت اجتماعی است که باعث می شود پیش از آن که وارد روابط تعهد آور اجتماعی شوند یا با دیگران ارتباط برقرار کنند رو به افسردگی می آورند و وارد فاز انزوا می شوند. این مسری بودن انزوا همان طور که دکتر نیکلاس در سال 2009 گفته بود به شدت می تواند بر ثبات اجتماعی تأثیر بگذارد و شبکه های ارتباطی افراد در اجتماع را تحت تأثیر قرار دهد؛ مانند نخی که از یک لباس بیرون کشیده می شود و می تواند سرانجام کل لباس را از بین ببرد:«اگر تنها باشید روابط خود را بادیگران قطع می کنید و این مسأله به خودی خود می تواند باعث انتقال این انزوا به دیگران نیز شود و به همین ترتیب کل جامعه وارد انزوا خواهد شد.» البته دیگر نیازی به گفتن این نیست که انزوا چگونه می تواند بر روح فرد و جامعه اثرات منفی بگذارد و نه تنها بر فرد بلکه بر کل جامعه نیز استرس تحمیل کند. افزایش احتمال به چاقی در زنان، افزایش ریسک ابتلا به حملات قلبی و برخی دیگر از ویروس های خطرناک از تأثیرات شناخته شده انزوای اجتماعی است. اما چرا روند این انزوا و مسری بودن آن به تازگی این قدر شدید شده است؟ در واقع اینترنت وسیله جدیدی است که توانسته به سرایت بیشتر این مسأله کمک شایانی کند. هیچ شکی در این نیست که شیوع انزوا دو سال پس از ساخت اولین کامپیوتر شخصی اپل و 5 سال قبل از اختراع وب نیز بیشتر شده بود پس ایجاد این شبکه اجتماعی بر بستر آن کامپیوتر هاو در دسترس قرار گرفتن شبکه بزرگ اینترنت نیز می توانست به شدت آن بیفزاید. خنده دار در این میان، استفاده بیشتر ما از اینترنت برای درآمدن از این باتلاق انزوا و پیامدها منفی آن بر ذهن مان است. ارتباط اجتماعی اکنون دیگر نیازی به تلفن یا ماشین ندارد و تنها با یک کلیک می توان کارهای اداری را با دیگران انجام داد یا مشترکاً با رفقا به بازی پرداخت. در واقع اینترنت مانند یک مسکن، در لحظه ای که فرد احساس خشم، اضطراب یا انزوای زیادی دارد، می تواند به کم کردن آن توسط وصل کردن فرد با دیگران کمک کند؛ اما این شادی های آفریده شده توسط نمایشگرهای قابل لمس چندان پایدار نیستند و می توانند روابط ما را دچار مرحله ای جدیدتر از انزوا کنند. از زمانی که کتاب بولینگ انزوا در سال 2000 نوشته شد تاکنون اوضاع به شدت بدتر شده است. در واقع به جای شکل گیری یک اجتماع واقعی، مانند بولینگ، فکر می کنیم با دیگران در حال تعاملیم، بر خلاف آنچه در بازی فوتبال رخ می دهد. بر خلاف رضایت اولیه ای که از ارتباط بر بستر اینترنت در انسان شکل می گیرد به دلیل سطحی بودن این رابطه سر انجام این تعامل به ناخشنودی می انجامد و ماندن در آن محدوده ما را سیراب نمی کند. در واقع همان طور که برخی مطالعات نشان می دهد ارتباطات مجازی نمی تواند به عنوان جایگزینی برای ارتباطات واقعی مطرح شود. کافی است در کنار خود رایانه ای متصل به اینترنت یا گوشی داشته باشید آن گاه با کاهش ارتباط با دنیای واقعی غرق شدن در اینترنت احساس انزوا نیز کاهش پیدا می کند. این مسأله را فیلیپ اسلیتر در کتاب جنجال برانگیز خود نیز مطرح کرد. چنگ زدن به اینترنت در مواقع احساس انزوا دقیقاً مانند گذاشتن سالمندان در خانه سالمندان توسط فرزندانی است که گمان می کنند با این کار مشکل پیری و ناتوانی پدران و مادران آن ها حل خواهد شد و دیگر نیازی به داشتن عذاب وجدان نخواهد بود. ما به اینترنت پناه می بریم تا از انزوا نجات پیدا کنیم و اینترنت، انزوا را با مسکنی خوشمزه در ذهن ما ریشه دارتر می کند. صبح نو

جمعه ، ۲۶خرداد۱۳۹۶

[مشاهده متن کامل خبر]

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: رهیاب]

[مشاهده در: www.rahyabnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]