واضح آرشیو وب فارسی:نیزو: ژاپن با ٥٢، فرانسه با ٢٨، لوکزامبورگ و هلند با ٢٦.٤، پرتغال با ٢١.٣، بلژیک با ١٩.٣، نروژ با ١٤، آیسلند با ١٣ و سوئد با ۱۰هفته، بیشترین میزان مرخصی زایمان را به مردان می دهند.به گزارش نیزوا به نقل از سلامت نیوز، مرخصی زایمان و این بار برای مردان یا بهتر است بگوییم «پدرها!» پدیده جالبی برای جامعه ایرانی است؛ اما سا ل هاست در کشورهای توسعه یافته وجود دارد و حتی میزان و شکل آن در قالب یک بسته حمایتی دولتی، در یک سری کشورها از نظر کیفی و کمی محل رقابت هم هست. برای مثال، در گزارش اخیر مرجع داده پردازی World Atlas به تاریخ سوم فوریه 2017 فهرستی تازه از کشورهایی با طولانی ترین مدت ارائه مرخصی زایمان پدران منتشر و در آن، به کره جنوبی با ٥٢,٦هفته به عنوان مقام اول این جریان، اشاره شده است. در این گزارش می خوانیم: «رشد و توسعه انسانی در جوامع نیاز به حمایت های دولتی دارد و در این راستا، کشورهایی سعی کرده اند با ارائه راهکارهایی تشویقی، خانواده ها را به فرزندآوری ترغیب کنند. از جمله این روش ها باید به مرخصی زایمان برای پدرها اشاره کرد که نقش حضور موثر آنها نه تنها به عنوان یاری رسان همسر در حساس ترین دوره عمرش، بلکه در سال اول تولد فرزند هم به لحاظ علمی اثبات شده است. نتایج تحقیقات انجام گرفته در دانشگاه اسلو نشان می دهد که حتی بین عملکرد بچه ها در مدارس و مرخصی زایمان مردان، رابطه قابل توجه و اثرگذاری وجود دارد». در ادامه این گزارش می خوانیم که ژاپن با ٥٢، فرانسه با ٢٨، لوکزامبورگ و هلند با ٢٦.٤، پرتغال با ٢١.٣، بلژیک با ١٩.٣، نروژ با ١٤، آیسلند با ١٣ و سوئد با 10هفته، بیشترین میزان مرخصی زایمان را به مردان می دهند. مقایسه این آمار با آنچه به تازگی در ایران روی داده نشان از تفاوتی فاحش دارد؛ تنها دو هفته! به گزارش منتشره از سوی خبرگزاری خانه دولت در تاریخ ٢٦ دی ماه سال جاری، نمایندگان در نشست علنی نوبت صبح روز یک شنبه ٢٦ دی ماه مجلس شورای اسلامی در جریان بررسی مواد ارجاعی لایحه برنامه ششم توسعه کل کشور با ماده ١١٨ این لایحه با ١٣٦ رأی موافق، ٣٦ رأی مخالف و دو رأی ممتنع، از مجموع 206 نماینده حاضر موافقت کردند. در بند (ب) ماده ١١٨ این لایحه آمده است که از تاریخ تصویب این قانون، کلیه مردان شاغل در بخش های دولتی و عمومی غیر دولتی که صاحب فرزند می شوند، از دو هفته مرخصی اجباری (تشویقی) برخوردار می شوند. البته می توان به نوعی گفت که شروع این حرکت هم در نوع خودش گام موثری است؛ اما بی شک نتایج بررسی های راهبردی در کشورهای توسعه یافته حتما به نتایجی قابل استناد رسیده که این میزان را تا نزدیک حتی یک سال هم افزایش داده اند. بر پایه مقاله منتشره از سوی دکتر کریستوفر جی. رام از دانشگاه کارولینای شمالی که در مارچ سال 2007 در ژورنال تحقیقاتی و علمی Child-Encyclopedia منتشر شد، «اولین سال پس از تولد نوزاد، یکی از حیاتی ترین دوران عمر او محسوب می شود و تحقیقات گسترده نشان می دهد در جامعه مدرن که درصد قابل توجهی از هر دو والد در هر خانواده ای برای تامین معیشت، به فعالیت های بیرون از خانه می پردازند، تعاملات کمتری بین فرزند و والدین صورت می گیرد که بر رشد همه جانبه او آسیب رسان است. آمار، گویای آن است که بین سال های1980 تا ١٩٩٨، نیروی کار زنان دارای فرزند زیر شش سال، در جامعه از ٤٧درصد به ٦٥درصد افزایش یافته است و این یعنی، حتی مادران هم از آن نقش تاریخی و مسئولیت کلیشه ای خود در خانواده دور شده اند که در روند رشد کودکان بسیار اثرگذار خواهد بود». بی شک این روند در سال های اخیر بیشتر هم شده است و حالا دیگر مادران شاغل بیشتری در جوامع حضور دارند. به همین جهت، برخورداری از امکان های حمایتی که دولت ها در این راستا فراهم می کنند، می تواند بهبوددهنده شرایط باشد. البته در این مسیر، توجه به نقش حضور حمایتی مردان معمولا نادیده گرفته می شود؛ در حالی که «فرزندآوری» مسئولیتی متوجه هر دو نفر یعنی هم مادر و هم پدر است و هر دو آنها در این پروسه تربیت و مراقبت باید حضور، سهم و نقش داشته باشند. مرخصی زایمان برای زنان، به نوعی امری آشنا حتی در جوامع در حال توسعه است؛ اما مرخصی در این زمینه برای مردان، نیاز به برنامه ریزی های آینده نگرانه و جامع دارد. این درحالی ست که اساسا در کشوری مانند ایران، مرخصی زایمان برای زنان هم جایگاه و تعریف درستی ندارد و بسیاری زنان که در مشاغل مختلف به سر می برند، مطمئن نیستند که در پایان این مرخصی و در بازگشت به محل کار، حتی صاحب شغل یا پست شغلی خود باشند و این جدای از خدمات مورد انتظاری ست که به عنوان بسته های حمایتی و تشویقی از دولت انتظار می رود. البته می توان گفت که خواست ها و دیدگاه های مردان در این زمینه هم جای بحث دارد. برای مثال، بررسی های آماری منتشره در TheBump به عنوان یکی از بزرگ ترین و جامع ترین پورتال های راهنمای والدین و کودکان مبتنی بر وب در جهان، تنها کمتر از 30 درصد مردان معتقدند که مرخصی زایمان برای آنها باید یک دوره مشخص زمانی مثلا شش ماه پشت سرهم باشد و بیش از ٧٥درصدشان می گویند که بهتر است این زمان با مدت معلوم اما به شکل منعطف باشد تا هر زمان که نیاز بود، در یک سال پس از تولد فرزندشان بی دردسر از آن استفاده کنند. بااین حال، جدای از میزان و چگونگی آن، وجود حتمی چنین امکانی به عنوان یک «نیاز» و «باید» در جامعه مدرن مورد بحث است. در مقاله ای که دکتر کاترین سالمون؛ استادیار روان شناسی دانشگاه ریدلند و نویسنده کتاب «روابط خانوادگی» در شماره ماه مارچ 2008 نشریه Psychology Today به چاپ رسانده است، می خوانیم: «شاید برخی نگاه های فمینیستی عنوان کنند که مرخصی زایمان باید باشد تا مساوات بین مرد و زن در مسئله مهمی چون تولد فرزند، رعایت شده و زنان تنها بر اساس نقش کلیشه ای و تاریخی خود یک تنه بر دوش گیرنده بار این مسئولیت نباشند؛ اما واقعیت این است که فارغ از هر نگاه جنسیتی، مرخصی زایمان، امکانی برای رشد بهتر و کامل تر کودکی ست که تازه متولد شده و نیاز به حمایت و حضور هر دو والد خود دارد. ت حقیقات دو دانمشند به نام های استیون و کریستوفر رودز درباره نقش های جنسیتی نشان می دهد که حتی در کشورهایی با بالاترین سطح رعایت حقوق زنان و تساوی طلبی بین مردان و زنان، باز هم زنان به لحاظ ویژگی خاص مادربودن شان، بیشترین نقش را در مراقبت از فرزند دارند». البته حتی با نگاه یک سویه زن محور و افراطی به این ماجرا، باز هم باید گفت این اقدام از سوی یک مرد شکل گرفته است. بنا بر گزارشی که نشریه TIME در ١١ ژوئن 2015 منتشر کرد، گری آکرمن؛ نماینده سابق نیویورک در ایالات متحده که در حال حاضر ٧٤ساله است، مبدع مرخصی زایمان برای پدران بود. در بخشی از این گزارش می خوانیم: «حدود ٤٥سال پیش (نسبت به زمان انتشار این گزارش در نشریه تایم) گری آکرمن؛ معلمی خوش فکر در نیویورک سیتی بود. هنگامی که دخترش متولد شد و به 10 ماهگی رسید، او درخواست داد تا بدون گرفتن حقوق و مزایایی تنها برای آنکه نزد خانواده اش باشد و در کنار همسرش، به امور فرزندش رسیدگی کند، به مرخصی برود. این درخواست وی مورد موافقت واقع نشد و او راه های قانونی بسیاری را برای تصویب چنین قانونی دنبال کرد؛ اما به یک جواب می رسید: مرخصی زایمان در مورد معلم ها تنها برای زنان شاغل در آموزش و پرورش امکان پذیر است! او و همسرش ریتا در همین زمینه در دادگاه منطقه ای ایالات متحده، دست به شکایت زده و اعلام کردند که چنین مسئله ای نوعی تبعیض در جامعه استخدامی است». در ادامه این گزارش آمده است که شکایت آکرمن اگرچه در آن زمان نتوانست اوضاع را به نفع خانواده ها عوض کند و در واقع در بعد کلی برای همه جامعه معلمین مرد به جایی نرسید؛ اما زمینه ای شد برای تغییراتی در قانون کار و خانواده که سال ١٩٧٣ به تصویب رسید. با همه این اوصاف، او رسما به عنوان اولین مردی شناخته می شود که پیش از تصویب این قانون، از مرخصی زایمان استفاده کرد. انتهای پیام/
شنبه ، ۳۰اردیبهشت۱۳۹۶
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیزو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]