تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833864206
"دخیل هفتم"؛ روایتی عاشقانه از انقلاب 57
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز: نگاهی به کتاب‌های سال 95؛
"دخیل هفتم"؛ روایتی عاشقانه از انقلاب 57 "دخیل هفتم" از زبان کامله مردی چهل و اندی ساله روایت می شود؛ گه محمد درودگر آن را نوشته و شهرستان ادب آن را به چاپ رسانده است.
گروه فرهنگ و هنر فرهنگ نیوز؛ «دخیل هفتم» از زبان کامله مردی چهل و اندی ساله روایت می شود. جوانی امروزی و عاشق پیشه به اجبار از او می خواهد که داستان عشقش را تعریف کند. راوی از دختری می گوید که در روزهای مبارزه انقلاب 57 به او عشق می ورزید و هر دو به زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری افتادند. با پیروزی انقلاب، راوی آزاد شد ولی فاطمه به سرنوشتی نامعلوم در آن زندان گرفتار آمد و راوی را در سوگ عشق نافرجام خود نشاند.فاطمه برادری مبارز داشت که پس از آزادی راوی به او شک کرد که نکند او خواهرش را لو داده و به همین خاطر توانسته است از آن زندان مخوف قسر در برود؟ راوی برای همیشه با برادر فاطمه قطع رابطه کرد. در سال هایی که راوی فرمانده یکی از محورهای جنگ با عراق بود، برادر فاطمه به طور ناشناس با او ارتباط برقرار کرد و راوی پس از شهادت او به هویت واقعی اش پی برد.در ادامه داستان، جوان نیز از ماجراهای عاشقانه خود می گوید. راوی درمی یابد که راه عشق دارای مراتب و معجزاتی است که هر دو آن را درک کرده اند، ولی این جوان از او پیگیرتر و مصمم تر بوده است. این جوان مأمور است «باغ خیالِ» متروکه هفت عاشق را به واسطه هفت دخیل از آنها بستاند. راوی رمان نفر هفتم است و حالا نوبت دخیل هفتم. عدد «هفت» در این اثر اشاره به هفت منزل سلوک دارد. شخصیت های بی نام رمان نیز هر یک سالکانی هستند که سعی شده سلوکشان طبق مبانی نظری مطرح شده در یکی از جریان های مهم و تأثیرگذار عرفان اسلامی (جریان عرفان عاشقانه) به گونه ای امروزی به تصویر کشیده شود. آشنایی این دو با هم و مسیر متفاوتی که هر یک پیموده اند، آن دو را با ضعف ها و کاستی های یکدیگر آشنا می کند. در نهایت، جوان پرده از رازی برمی دارد که راوی را در بهت و حیرت فرو می بَرَد: آیا کشته شدن فاطمه پیش از انقلاب واقعاً صحت دارد؟ و از همه مهم تر اینکه آیا برادر فاطمه به راستی برادرش بوده؟!محمد درودگر در کتاب خود، «دخیل هفتم عشق»، تلاش می‌کند تصویر ذهنی‌اش از «هفت شهرِ عشق» را در قالب کلمات بریزد. اولین کشمکش داستان با این سؤال کلیشه‌ای که: «تا حالا عاشق شدی؟» از سوی جوانک غریبه‌ای شروع می‌شود؛ پسر جوانی که راوی او را در مسیرش از تهران به کرج سوار می‌کند و به او لقبِ «مجنون» می‌دهد. راوی ابتدا طفره می‌رود و ماجرایی قلابی از عشق خود به زنی، به نام «پروین» رابه او تحویل می‌دهد. مجنون دست به اسلحه می‌برد، اما باز هم چیزی دستگیرش نمی‌شود. در نهایت با طرحِ ادعای زنده بودنِ «فاطمه»، راوی را به تعریف ماجرای عشقیِ واقعی‌اش ترغیب می‌کند. و این آغاز ماجراست!کتاب، به زبان اول شخص روایت شده است؛ راوی مردی چهل، پنجاه ساله و سرد و گرم چشیده است که اوقات زیادی از عمر خود را در زندان‌های گوناگون گذرانده است. زندان باستیل، نامی است که او برای اولینِ زندانِ زندگی یعنی زیرزمینِ خانه‌شان برگزیده است؛ مخفیگاهی که در آن اولین جوانه‌های عشقش به فاطمه_ دختر یکی از خانواده‌های مبارز تهرانی که به قم تبعید شده اند_ شکل می‌گیرد. عشق او را از زندانِ باستیل راهیِ زندان کمیته ضدِخرابکاری رژیم پهلوی می‌کند. جایی که او و معشوق، تنها چند سلول با هم فاصله دارند؛ با این حال آنقدر از هم دورند که جز یکی دو بار همدیگر را نمی‌بینند.توصیفِ راوی از شکنجه‌ها و وضعیت زندان آنقدر حقیقی و ملموس است که مخاطب، ناخودآگاه سفری درونی به زندان ساواک را آغاز می‌کند. با آپولو، کابل، صلیب، کشیدن ناخن و... آشنا می‌شود. در اتاق بازجویی می‌نشیند و زیرِ نورِ کمرنگ لامپ، اسم و رسم بازجوها را می‌شناسد.همپای راوی، آنقدر با پاهای ورم کرده روی زمینِ یخ بسته دور حوض می‌دود، که خون از کف پاهای کبودش بجوشد. و آن وقت یاد می‌گیرد چطور می‌شود دمپایی به دست روی پله‌ها راه رفت و به دخمه‌ای به نام سلول انفرادی خزید. درست در نقطه‌ای که مخاطب از فضای خفقان‌آور سلول انفرادی و حجمِ شکنجه‌های رنج‌آور، به تنگ می‌آید و با گریه‌های راوی همراه می‌شود،معجزه‌ها شروع می‌شوند! اینجاست که راوی، از اصطلاحاتی حرف می‌زند که هیچ معلوم نیست زاییده ذهن اویند یا ریشه در واقعیاتی دارند که بر زندانیان آن زندان مخوف گذشته است؟ «آتش بدون دود»، «کوه نور و دریای نور»، «جهان موازی»، «معجزه سایه» و ... . وهم و واقعیت لایه به لایه به هم می‌آمیزند و مخاطب را در خلسه‌ای داستانی فرو می‌برند: «بعد از یک هفته «نور» بر همه چیز غالب شد. به سکون رسیدم. عشقم تبدیل به عبادتی بی‌صدا شد. آرام گرفتم. هرچیزی برای نشان دادن خودش به من، از خود نور صادر میکرد. بجز دیوارها که در نهایت شفافیت، تبدیل شده بودند به صفحه‌هایی صاف و تمیز. دیگر آنها را نمی‌دیدم».سلولِ تنگِ انفرادی کم‌کم بزرگ و پرنور می‌شود. میله‌های قفس یک به یک کنار می‌روند و «خیالِ عشق» واقعی‌تر از خودِ آن پا به سلول می‌گذارد. رفت و آمد راوی به سلولِ فاطمه شروع می‌شود. همه چیز خوب است تا وقتی که انقلاب می‌شود و مردمِ انقلابی پرنده‌ای را از قفسِ عشق آزاد می‌کنند. فاطمه گم می‌شود و راوی با تمام حالات غیرعادی‌اش به زندگی عادی بازمی‌گردد. آخرین زندان، انوشبرد است. یک زندانِ باستانی زیرزمینی که راوی به طور اتفاقی متوجه می‌شود یکی از کانال‌های آن درست زیر منزل آبا و اجدادی اوست. در این زندان، راوی که حالا در دهه چهارم یا پنجم عمرش قرار گرفته، خاطراتِ رنگ و رو رفته عاشقانه‌اش را از پستوی ذهن بیرون می‌کشد و مکتوب می‌کند. گویی قرار است سیمرغی از میان خاکسترِ این نوشته‌ها برخیزد. غافلگیری‌های بیشتر در صفحات پایانی کتاب رخ می‌دهند. جایی که قرار است معمای مجنون و جعبه مشکوکش حل شود و آنجا که راوی از انوشبردِ خویش بیرون می‌زند و بعد از سال‌ها جست‌وجو، نشانی از معشوقِ قدیمی‌اش پیدا می‌کند.نثر کتاب روان است و بارِ طنز دارد؛ حتی آنجا که قرار است از وحشتناک‌ترین شکنجه‌ها بخوانیم، این طنز، تلخی قصه را تا حدی می‌گیرد: «منوچهری کابلش را عوض کرد. بعد از چند دقیقه حس کردم که ناکس شلاق را به استخوان‌هام می‌زند. پیش خودم گفتم که خیالات است ولی بعدها متوجه شدم که گوشت های پا ریخته و ضربه‌های آخر مستقیم می‌خورد به استخوان کف پا. کف پا مستقیم به مغز مربوط است. از ضربه سوم چهارم به بعد، شلاق را با مغز خودم حس می‌کردم. کابل‌های دکتر گوریل مستقیم می‌خورد به مغزم. از درد به خودم می‌پیچم که یکهو دریایی از نور، درست جلوی چشم‌هام ظاهر شد. با شمع و فندک تمام موهای بدنم را آتش می‌زدند و می گفتند: چه دومادی درست کنیم امشب». توصیفات به کار رفته در متن اثر نیز گیراست.علی‌رغم تعلیقِ و جذابیت‌های داستانی، روایت‌ها قدری مبهم، آشفته و پراکنده‌اند. این موضوع می‌تواند منجر به برداشت‌های متفاوت در مخاطبان مختلف شود. البته این مسئله را نمی‌توان به‌عنوان نقطه ضعفِ اثر در نظر گرفت! همانطور که خیلی نمی‌توان به شخصیت‌های گنگ و معلق کتاب خرده گرفت. مثلاً شخصیتِ مجنون که از ابتدای کتاب همسفر راوی است(مجنون) همان‌قدر گنگ و مرموز است که شخصیتِ سید عباس، برادر فاطمه. گویی شخصیت راوی آنقدر پررنگ است که به باقی کاراکترها چندان مجال بروز نمی‌دهد و آنها را در سایه فرو می برد. حتی شخصیتِ فاطمه که قهرمان داستان عشقی اوست. شاید بتوان گفت این کتاب اساساً شرحِ سفرِ درونی یک انسان است. انسانی که قرار است از تمام این آدم‌ها و مراحل عبور کند تا به حقیقتی که نویسنده در پی بیانِ آن است، برسد.
96/1/7 - 08:55 - 2017-3-27 08:55:18
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها