واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: چرا «شهر ايمن» به يك جريان خبري تبديل نميشود؟
فتوگوهايي كه روزهاي اخير از زبان كسبه پلاسكو در رسانهها درج شد، نشان از نگرانيهاي عميقي است كه آنها از روزها و هفتههاي آتي دارند.
نویسنده : حسن فرامرزي
يك: گفتوگوهايي كه روزهاي اخير از زبان كسبه پلاسكو در رسانهها درج شد، نشان از نگرانيهاي عميقي است كه آنها از روزها و هفتههاي آتي دارند. فصل مشترك اظهارات آنها اين است كه ما فراموش خواهيم شد. آنها حق دارند چون به حافظه گذشته خود در شيوه مقابله و موضع مديران و مسئولان در رخدادها نظر مياندازند. اينكه در روزهاي اول وعدههايي براي كمك و دلجويي داده ميشود، اما به محض اينكه آن التهابات اوليه فروكش ميكند و حساسيتها كم ميشود، آن وعدهها هم رنگ ميبازد. مثلاً ممكن است كه در اظهارات رسمي، سخن درباره وام و تسهيلات به ميان بيايد، اما كسبه ميدانند كه حتي اگر نظر مسئولان رده بالا مساعد باشد، گرفتن تسهيلات از سيستم بانكي كشور چه مقرراتي دارد و چه هفتخوانها و دشواريهايي پيش روي آنهاست، آن هم زماني كه همه يا دستكم بخش قابلتوجهي از سندهاي آنها در آتش سوخته است.
دو: كسبه پلاسكو امروز ترس بزرگشان فراموش شدن است اما اين ترس، گوشهاي از آن نگرانيها و بيمهايي است كه امروز با فرو ريختن پلاسكو در ذهنها نقش بسته است. به خاطر همين است كه برخي از مسئولان با فرو ريختن پلاسكو مدام درباره وضعيت ناايمن ساختمانهاي مشابه هشدار ميدهند، گويي كه با فرو ريختن يك برج همه به يك باره از خوابي سنگين برخاسته باشند، حالا همه از مقررات ملي ساختمان سخن به ميان ميآورند كه در اين سالها معطل مانده و عملاً اجرا نشده است. اگر از رگههاي پررنگ سياسي كاري در برخي از رسانهها عبور كنيم، همه تحليلها به يك سمت و سوي خاص جهت داده ميشود، اما امروز رسانهها به نمايندگي از افكار عمومي اين پرسش را مطرح ميكنند كه آيا نميشد جلوي وقوع اين رخداد تلخ را گرفت؟ آنها ميگويند در دنيا استانداردهايي به اين منظور تعريف شده و هر وقت عمر مفيد ساختماني به پايان ميرسد با اتمام عمر مفيد، تخليه برج آغاز و ساختمان با استفاده از تكنيكهاي استاندارد كه همه ما گاه در فيلمها ديدهايم منهدم ميشود بدون آنكه به ساختمانهاي مجاور آسيبي بزند يا مخاطرات جاني براي كسي داشته باشد. پرسش امروز جامعه ما هم اين است كه اگر پلاسكو آن قدر وضعيت ناايمن داشته كه حتي تن به بازسازي هم نميداده، چرا پيش از اين تخليه و بازسازي نشده است؟ و اگر ساختمانهاي مشابهي در تهران داريم، چرا دستكم تا دير نشده اين ضرورت درباره آنها اجرا نميشود؟
سه: ممكن است گفته شود تخليه ساختماني مثل پلاسكو كار سادهاي نيست و نياز به بررسي و تزريق بودجه و تسهيلات دارد، اما حتي اگر اين گونه هم باشد آيا تخليه تدريجي ساختمانهاي بلندمرتبه ناايمن هزينه زيادي دارد يا فرو ريختن آنها بر سر آدمها و آتش گرفتن و قرباني شدن آتشنشانها و مردم عادي و سوختن هزاران سند مالي و بازي با زندگي آدمها و از آن سو تزريق منابع مالي قابلتوجه براي آواربرداري و به هم خوردن مناسبات شهري و عزاي عمومي و ترافيك و دهها و صدها حاشيه ريز و درشت ديگر؟
چهار: اگر امروز در كشور، مسئولان و مديراني در سطوح مختلف در معرض اتهام قرار گرفتهاند كه از يك زاويه درست هم است - چون آنها مسئوليتهايي در اين باره داشتهاند و دارند - اما بايد از مسئوليت رسانهها هم در اين باره سخن گفت كه آنها هم در اين باره كوتاهي كردهاند و يك نياز عمومي به نام شهر ايمن را به عنوان مطالبه اصلي خود طرح نكردهاند. متأسفانه بايد اذعان كرد، امروز بخش اعظمي از ظرفيت و توان رسانههاي ما در روزمرگيها به ويژه روزمرگيهاي سياسي تلف ميشود وگرنه آنها ميتوانستند در اين سالها مدام ضرورتهاي ايمنسازي شهر را به عنوان يك جريان خبري در رأس خواستههاي خود به ويژه در كلانشهرها قرار دهند. ما رسانهها در اين باره مسئوليت داريم كه نگذاريم اين زخم بار ديگر كهنه شود.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۶ بهمن ۱۳۹۵ - ۲۲:۰۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]