واضح آرشیو وب فارسی:فارس: غلامحسین ابراهیمی دینانی:هیچ انسانی وجود ندارد که به شناختهشدن تمایل نداشته باشد
چهره ماندگار فلسفه ایران گفت: هیچ انسانی در عالم وجود ندارد که علاقه نداشته باشد شناخته شود، چرا که انسان برای خود شأنی قائل است و آن را برای خود کمال میداند و تمایل دارد که آن را آشکار کند.
به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه خبرگزاری فارس، غلامحسین ابراهیمیدینانی، چهره ماندگار فلسفه ایران و عضو مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران در برنامه اخیر معرفت شبکه چهارم سیما درباره موضوعی از کتاب «من و جز من» عنوان کرد: اگر انسان را مخیر کنند میان اینکه چیزی را ببیند اما هرگز دیده نشود، یا برعکس دیده شود اما چیزی را مشاهده نکند، کدام یک از این دو را برمیگزیند؟ وی در پاسخ گفت: این مسلم است که هر دو اینها مهم است جمع بین این دو بهتر هست که هم ببیند و هم دیده شو،د اما اگر امر شود بین یکی از این دو، که فقط ببیند اما دیده نشود یا دیده شود اما نبیند، انتخاب کند، انتخاب بسیار دشواری است به عبارت دیگر انسان هر دو گزینه شناختن و شناخته شده را دوست دارد اما کدام برای ما بهتر است؟ دینانی با اشاره به برخی عرفا که عمداً پنهان میشدند تا کسی آنها را نشناسد، توضیح داد: البته اینکه عرفا با چه انگیزهای این کار را میکردند، ممکن بود تصور کنند که اگر صرف خدا آنها را بشناسد، برایشان کافی است اما اگر فرض مسئله را اینطور بزنیم که اساساً نه از سوی خلق و نه خالق شناخته نشویم -هرچند فرض محال است- اما چه باید کرد؟ وی همچنین گفت: خداوند تعالی بیشک همه چیز را میشناسد اما ضمن این شناخت، میفرماید که من پنهان بودم اما دوست داشتم که شناخته شوم. پسر اگر خداوند تمایل دارد که شناخته شود انسان که اشرف مخلوقات و مظهر کامل خداوندی است، نیز چنین تمایلی دارد. دینانی با طرح این پرسش که چه انسانی در عالم هست که از خود راضی نبوده و کمالی برای خود قائل نباشد، گفت: چنین انسانی وجود ندارد، هر انسانی برای خود شأنی قائل است و آن را برای خود کمال دانسته و تمایل دارد تا آن را آشکار کند بنابراین هیچ انسانی نیست که کمالی حتی ذره ای برای خود قائل نباشد حتی قبل از فکر به این نقص و کمال باز هم دوست دارد که شناخته شود، هیچ موجودی پس نیست که تمایل نداشته باشد شناخته شود. چهره ماندگار فلسفه ایران اظهار داشت: بنابراین انسان بدون تردید علاقه دارد که شناخته شود اما به همان اندازه هم تمایل دارد که بشناسد و به عنوان یک موجود شناسنده ، شناخته شود. در نهایت انسان تمایل دارد که دیگران او را به عنوان یک عالِم بشناسند حتی اگر جاهل هم باشد. این انسان میشناسد و دوست دارد که بشناسد. وی با بیان اینکه انسان در شناساندن خود زیرکی نسبت به سایر موجودات نشان میدهد، گفت: همین انسان تمایل دارد که عیوب خود را پنهان کند. گاهی آدمها یک دروغی میگویند و میفهمند که دروغ گفتهاند اما برای اینکه به دیگران نشان دهند که دروغ نگفتند هزار دروغ دیگر برای توجیه خود میگویند اما باید دانست که خطا را با خطا نمیتوان جبران کرد، انسان گاهی دچار این اشتباهات میشود و سعی میکند بدیهای خود را پنهان کند تا خوبی خود را نشان دهد. دینانی یادآور شد: در نهایت این خوبی است که آشکار میشود و پنهان نمیماند و اگر زمان هم ببرد در موقع مناسب خود آشکار میشود انسان هم در بدو آفرینش پاک آفریده شده که این اختلافی بین اسلام و مسیحیت است که در اسلام ما میگوییم انسان فطرت پاک دارد و این گناهان و پلیدیها عارضی است یعنی انسان در این شرایط تضاد عالم ماده قرار میگیرد کم کم دچار گناه و آلودگی میشود. وی با طرح این پرسش چرا انسان متمایل به گناه میشود، افزود: حضرت آدم نباید به درخت نهی شده نزدیک میشد و این خطا بود، پس هر انسانی متمایل به خطا است چرا که شهوات انسان او را همواره به سوی خطا میکشاند. انتهای پیام/ک
95/05/10 :: 09:53
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]