واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: برجام، اولین گام در راستای اقتصاد مقاومتی روزنامه عصرمردم چاپ شیراز پنجشنبه در شماره 5968 یادداشتی را با عنوان "برجام، اولین گام در راستای اقتصاد مقاومتی" به قلم "اسماعیل عسلی" منتشر کرده است.
در این یادداشت آمده است: همواره این پرسش برای صاحب نظران حوزه اقتصاد مطرح است که اولین گام برای تحقق اقتصاد مقاومتی را چه نهادی بر خواهد داشت؟ ممکن است کسانی از شنیدن این مطلب شگفت زده شوند و بگویند با وجود نامگذاری سال ۹۵ به نام اقتصاد مقاومتی و مزین شدن بسیاری از نامه های اداری به جملاتی پیرامون این موضوع و تبدیل شدن اقتصاد مقاومتی به ترجیع بند سخنان مسئولین در سخنرانی ها و همچنین اطلاق عناوین پر طمطراق با محوریت اقتصاد مقاومتی به برخی طرح ها و پروژه ها و نصب پلاکاردها و برگزاری کنفرانس ها و نشست های علمی و مشورتی و اختصاص همایش های پر هزینه به این موضوع باز هم کار انجام نشده دیگری در پیوند با اقتصاد مقاومتی بر زمین مانده که صورت گیرد!؟ در پاسخ باید گفت که واقع بینانه ترین دورنمای قابل ترسیم برای تحقق اقتصاد مقاومتی آن هم مشروط به بسترآفرینی های لازم و عدم مواجهه آن با موانع بزرگ، کمتر از ۳ دهه نخواهد بود. چنین تخمینی مبتنی بر تجربه کشورهایی است که در این راستا گام برداشته اند و توهم نیست! از این رو نباید به مردم نشانی غلط داد و هر رویدادی یا پروژه ای که مقدمات آن در چارچوب مناسبات رایج پیش از رویکرد به اقتصاد مقاومتی فراهم گردیده را در تنگنای رودربایستی های سیاسی به این موضوع پیوند داد و اینگونه وانمود کرد که روح شعار سال در شریان عملکرد سازمان ها و دستگاه های اجرایی، بودجه عمومی، نهادهای تقنینی و به تبع آن طرح های ملی و استانی و مسایل اجرایی جاری است. به جرأت می توان گفت که اقتصاد مقاومتی تاکنون در حد یک ایده و نظریه مطرح گردیده که البته با توجه به تجارب موفقیت آمیز برخی کشورها در این زمینه، مردم و مسئولین آمادگی ذهنی مناسبی برای پذیرش آن دارند هر چند رفتار مردم در بحث کار و کارآفرینی و تولید و مصرف و پس انداز و همچنین عملکرد کارخانجات و بنگاه های مالی و نهادهای حمایتی و نظارتی بیانگر این واقعیت است که اقتصاد مقاومتی علی رغم اهمیت و ضرورتی که دارد، هنوز به شایستگی با باور عمومی پیوند نخورده و اگر چه به عنوان یک آرمان ملی به آن نگریسته می شود اما ساز و کارهای اندیشیده شده برای آن کافی نبوده و تضمین کننده ی دسترسی مردم به ثمرات آن نیست. البته کاستی هایی از این دست به این معناست که ظرفیت های فرهنگی موجود در جامعه ی ما به گونه ای است که روند اجرایی شدن ایده هایی که تحقق آن در گرو عزم ملی است را زمانبر می کند. اصولاً از منظر کسانی که توسعه اقتصادی را بدون برخورداری از امکان تعاملات مالی و داد و ستدهای اقتصادی ناممکن می دانند، اولین گام در راستای بسترآفرینی برای پی ریزی شالوده های اقتصاد مقاومتی به دنبال نبردهای سخت دیپلماتیک و توافق برجام برداشته شد. درست است که یکی از اهداف مورد نظر از طرح اقتصاد مقاومتی، مصونیت بخشیدن به اقتصاد کشور در برابر تحریم ها و فشارهای خارجی بود اما این مهم بدان معنا نیست که سرعت نتیجه بخشی برداشتن گام های اولیه در این راستا نیز در شرایط تحریم مطلوب خواهد بود! باید بپذیریم که در حال حاضر فرهنگ و سبک زندگی ما در گرو اقتصاد ماست. اگر شرایط اقتصادی و بازار کار مطلوبی داشتیم بهترین جوانان ما مهاجرت نمی کردند. بسیاری از تردیدها و شائبه آفرینی ها نسبت به عملکرد نظام و مسئولین و همچنین نارسایی اقداماتی که با هدف اعتماد بخشی و ایجاد انگیزه در مردم صورت می گیرد ریشه در ضعف بنیان های اقتصادی دارد. لذا اولین هدف باید معطوف به اصلاحات اقتصادی باشد که بدون ارتباط فراگیر با جهان و برخورداری از جایگاهی مؤثر در عرصه ی بین المللی امکان پذیر نیست. برجام این قابلیت را داشت که دستاویز های مبتنی بر قطعنامه های ضد ایرانی را بلااثر کرد، قدرت چانه زنی ایران را بالا برد و در شرایطی که کشور ما هنوز برای گذران امور خود به نفت متکی است، امکان استخراج و صادرات نفت را فراهم نمود و با وجود تمامی کارشکنی هایی که آمریکا و اسرائیل کماکان پیگیر آن هستند، شاهد بهبود جایگاه ایران در منطقه و جهان هستیم.اصولاً نباید نگاه اعتراض گونه به نحوه پای بندی برخی از اعضای ۱+۵ را با مخالفت با نفس برجام یکی دانست زیرا این دو رویکرد سر در یک آبشخور ندارند. رئیس جمهور و وزیر امور خارجه هم از کارشکنی های قابل پیش بینی توسط آمریکا به تحریک عربستان و اسرائیل نگران هستند اما کسانی که نه از روی مصلحت و در چارچوب بازی های سیاسی که قاعدتاً برای ترسانیدن غربی ها لازم است، بلکه با جدیت مخالف نفس برجام هستند، درک واقع بینانه ای از مناسبات بین المللی و حاکمیت معیارهای مبتنی بر اقتصاد سیاسی بر فضای جهان کنونی ندارند!مخالفت با برجام به این معناست که از همین فردا رابطه ی خود را به جز با چند کشور محدود و معلول قطع کنیم، سفرهای برنامه ریزی شده برای حضور سرمایه گذاران خارجی را لغو کنیم، پول های آزاد شده ی ایران را بازگردانیم، تولید نفت را به شرایط اوج تحریم ها تغییر دهیم و روز به روز شاهد انزوای ایران در مجامع بین المللی باشیم! انشاءالله که بسیاری از مخالفت ها با برجام در چارچوب قاعده ی بازی سیاسی باشد تا این گونه وانمود شود که ایران پتانسیل بازگشت به وضعیت قبل از پذیرش برجام را دارد و به این وسیله از حجم فشارهای سیاسی و حقوق بشری از سوی غرب و برخی کشورهای منطقه ای کاسته شود. کیست که نداند کشورهای منطقه ای صادر کننده ی نفت خصوصاً کشورهایی که حوزه ی مشترک نفتی و گازی با ایران دارند بسیار خوشحال خواهند شد اگر ما به برجام پشت کنیم!ما باید بپذیریم که تنها با یک اقتصاد پویا و استوار شده بر پایه های مستحکم و مقاومتی می توانیم به ایفای نقش منطقه ای و جهانی آن گونه که می خواهیم بپردازیم و برای رسیدن به چنین نقطه ای نیازمند تعامل با اغلب کشورهای جهان و اتخاذ سیاست هایی فراخور ظرفیت های اقتصادی مان و به تعبیر دیگر رویکرد به دیپلماسی گره گشا در عرصه سیاست خارجی هستیم.6114 / 2027دریافت کننده: علی اکبر خرامش ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
30/10/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]