واضح آرشیو وب فارسی:تراز: تراز: هرچه رنگ و صبغه الهی در کارهای ما بیشتر جلوه گر شود ارزش آن کار نیز بالاتر می رود. این مساله خصوصا در انفاق و صدقات بسیار مهم است.
پایگاه خبری تحلیلی تراز: فرموده اند: "إنّما الأعمال بالنّیات" یعنی بدان که در اعمالت کیفیت مهمتر از کمیت است. اصلا کیسفیت مهم است نه کمیت! چه بسا اعمالی که ظاهری خوب و کمیتی بسیار دارند ولی با جاه طلبی، نام جویی و تشخص، برتری طلبی در میان همنوعان، منت گذاشتن و غیره آلوده و حتی باطل شوند! هرچه رنگ و صبغه الهی در کارهای ما بیشتر جلوه گر شود ارزش آن کار نیز بالاتر می رود. این مساله خصوصا در انفاق و صدقات بسیار مهم است.
برای حفظ عمل از ریا باید در سه زمان حواسمان جمع باشد:
1- قبل از عمل، یعنی هنگام نیت. اغلب مشکلات و ریاکاری ها در همین مرحله اتفاق می افتد.
2- در هنگام عمل باید مراقب باشیم که شیطان نتواند ولو برای اندکی در نیت ما خلل ایجاد نماید.
3- پس از عمل نیز اگر مراقب نباشیم با منت و آزار و ایذاء و زخم زبان و غیره انفاق یا صدقه مان بر باد می رود!
لذا امام صادق (ع) فرمود: «باقی ماندن بر عمل همراه با اخلاص از آغاز نمودن آن سخت تر است.» (الکافی ج 2.16)
در آیه 38 سوره نساء به یکی از اعمالی که به دلیل نیت غلط و فاسد بی ثمر شده است اشاره می کند. می فرماید چرا انفاق هایتان را با نیت ریا و خودنمایی انجام می دهید!؟ در آیه بعد به اهمیت اخلاص در اعمال از جمله در انفاق می پردازد:
«وَ ما ذا عَلَيْهِمْ لَوْ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقَهُمُ اللَّهُ وَ كانَ اللَّهُ بِهِمْ عَلِيماً.»
«و بر ايشان چه مى شد، اگر به خداوند و روز قيامت ايمان مى آوردند و از آنچه خداوند روزى آنان كرده (از روى اخلاص، نه ريا) انفاق مى كردند؟ و خداوند به نيّت آنان داناست.» (آیه 39 سوره نساء)
سه نکته:
* آرزوی امیرمومنان (ع)
چقدر زیبا و دلپذیراست اگر بشر در هر کاری به همان نسبت که به حفظ ظاهر و کالبد عمل می اندیشد, به روح و جان عمل نیز اهمیت دهد. امام مخلصین امیرالمومنین (ع) اینگونه آرزو می کند:
«این الذین الخلصوااعمالهم و طهروا قلوبهم لمواضع نظرالله.»
«کجایند کسانی که برای خدا کار خالص انجام دهند و دل را که جایگاه نظر خداوند است، از هرگونه ناخالصی و گناه پاک کنند.»
** مخلِصین و مخلَصین
دو نوع اخلاص داریم: اول اینکه فرد عامل در عملش خود را می بیند و تلاش می کند که کارش را در جهت صحیح و مطلوب خداوندی به انجام رساند و آن را با هیچ انگیزه دیگری آمیخته نسازد.این افراد را غالبا قرآن افراد مخلِص معرفی می کند. گویا هنوز در آغاز کار است و زیرا می گوید: من کار خالصانه کردم و عمل من برای خدا بود.
گروه دوم آن است که انسان از نفوذ و وسوسه های شیاطین مصونیت پیدا کرده، به گونه ای که در برابرانحرافات و لغزشها مصونیت یافته است. از این افراد قرآن به نام مخلَصین یاد می کند. این افراد دیگر منیّت ندارند و عمل را خالصانه فقط و فقط برای رضای دوست انجام می دهند.
*** نمازت را قضا کن!
مصداق بارز عمل ریاکارانه را سعدی علیه الرحمه در گلستانش چه زیبا به تصویر می کشد:
زاهدی مهمان پادشاهی بود چون به طعام بنشستند کمتر از آن خورد که عادت او بود و چون به نماز برخاستند بیش از آن کرد که عادت او بود تا خلق صلاحیت در حق او زیادت کنند!
چون به مقام (منزل) خویش آمد سفره خواست تا تناول کند. پسری صاحب فراست داشت. گفت: ای پدر باری به مجلس سلطان طعام نخوردی؟ گفت: در نظر ایشان چیزی نخوردم که بکار آید. گفت: نماز را هم قضا کن که چیزی نکردی که بکار آید.
عبادت به اخلاص نیت نکوست
وگرنه چه آید ز بی مغز پوست!
زمانبندی انتشار: 2 بهمن 1395 - 11:42
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تراز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]