محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829443148
چرا سند 2030؛ در مجلس و شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب نرسیده است؟
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
چرا سند 2030؛ در مجلس و شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب نرسیده است؟ گروه جامعه فرهنگ نیوز: سند ۲۰۳۰؛ سندی است که کمیسیون علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل (یونسکو) برای آموزش در کشورهای جهان تدوین کرده و مسئولان دولتی بی‌سر و صدا و شتابزده در پی اجرای آن هستند.
در سری یادداشت‌هایی که در فرهنگ نیوز منتشر می‌شود به معرفی این سند آموزشی و انتقادهایی که به این سند وارد می شود خواهیم پرداخت.
متن ذیل بخش دوم این سری یادداشت‌ها است:
آشنایی با سابقه برنامه آموزش 2030آنچه در این بخش بیان می شود، جنبه تاریخچه دو برنامه « توسعه پایدار» و « برنامه آموزش» دارد که یونسکو متولی آن است در این بخش بدون هیچگونه نقد و ارزیابی صرفا جهت اطلاع خوانندگان محترم تاریخچه آن ارائه می گردد.برنامه آموزش 2030 یکی از اهداف کلان 18 گانه « توسعه پایدار» مصوب یونسکو برای 15 سال آینده یعنی سال 2030 میلادی است. این اهداف که با کلمه مخفف SDGs شناخته می شوند در سال 2015 میلادی یعنی مهرماه 1394 خورشیدی در مجمع عمومی سازمان ملل توسط روسای کشورها به تصویب رسید.
لازم به توضیح است که « توسعه پایدار» به‌عنوان اساسى‌ترین موضوع در قرن 21 مورد توجه یونسکو می باشد و در اوایل دهه70 میلادی برای اولین بار از سوی برخی از اندیشمندان حوزه مطالعات اقتصادی و اجتماعی به کار گرفته شد و تا به امروز به‌عنوان یكی از اصلی‌ترین موضوعات مورد بحث كنفرانس‌ها، مؤسسات پژوهشی، نهادهای بین‌المللی و بخصوص برنامه‌ریزان رشد و توسعه اقتصادی كشورها درآمده است.بنابه دعوت سازمان ملل، در اجلاس سویس سال ۱۹۷۱ و سپس اجلاس استکهلم سال1972 با هدف ایجاد ارتباط بین توسعه اقتصادی و محیط زیست، توجه به موضوع« توسعه پایدار» قوت بیشتری گرفت و در اعلامیه سال ۱۹۷۴ تفسیرجامع تر و عمیق‌تری از آن عرضه شد و سازمان ملل متحد، دهه 1991 تا2000 میلادی را به عنوان «دهه توسعه ملل متحد» نام گذاری کرد.در اجلاس توسعه هزاره (6 تا 8 سپتامبر2000 در نیویورک) که به دعوت سازمان ملل متحد تشکیل شد، سران 189 دولت های جهان و از جمله ایران، بر مجموعه ای از هدف ها، موسوم به « اهداف توسعه هزاره ملل متحدUN MDGs » توافق كردند و مقرر شد با یکدیگر در زمینه ارتقاء توسعه و کاهش فقر تا سال 2015 میلادی همکاری کنند.با پايان يافتن فرصت زماني نیل به اهداف توسعه هزاره MDGs و عدم موفقیت در دستیابی به آن اهداف، موضوع تدوين پیش نویس اهداف و شاخصهاي «توسعه پایدار SDGs » در اجلاس ريو+20 (ريو دو ژانيروی برزيل سال 2012 ) مطرح شد و مقرر گرديد تا اين اهداف جايگزين اهداف توسعه هزاره یعنی MDGs شوند تا ملاك و معياري براي ارزيابي فعاليت افراد و دولتها در خصوص توسعه پايدار در آينده شوند.«کارگروه توسعه پایدار» مجمع عمومی سازمان ملل، گزارش خود را در19 ژوئیه 2014 ارائه کرد و در آن17 آرمان (هدف کلان) و 169 هدف جزیی را برای برنامه پس از سال2015، یعنی برای« توسعه پایدار 2015 تا 2030 » پیشنهاد نمود که هدف کلی شماره 4 آن در مورد آموزش باکیفیت بود. نهایتا در ۲۵سپتامبر۲۰۱۵ (۳مهر ۱۳۹۴(، همزمان با هفتادمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، به تصویب مجمع عمومی رسید.به موازات این فرآیند طی سالهای گذشته، اولین کنفرنس جهانی "آموزش برای همه EFA " در 1990 درجامتین تایلند برگزار شد، در این کنفرانس که با حمایت خاص سازمانهای یونسکو، یونیسف، صندوق عمران ملل متحد، بانک جهانی و صندوق جمعیت ملل متحد تشکیل گردید، روسا و وزرای 155 کشور جهان و نمایندگان سازمانه ای بین المللی و غیر دولتی حضور داشتند و توافق کردند که اهداف کنفرانس را تا پایان سال 2000 به طور جدی در کشورهای متبوع خود تحقق بخشند.رضایت بخش نبودن نتایج ارزیابی میان دهه ( 1990 الی 2000) و همچنین اهداف اولین کنفرانس، باعث شد که دومین کنفرانس جهانی با عنوان" آموزش برای همه EFA" در آوریل سال2000 میلادی در داکار پایتخت کشور سنگال برگزار شد و سند"چارچوب عمل داکار – آموزش برای همه: عمل به تعهدات جمعی" تصویب گردید. در سند داکار آموزش، کلید توسعه پایدار و عامل صلح و ثبات در درون و بین کشورها تعریف شد که مهمترين تعهد به آموزش در دهه هاي اخير است و به روند پيشرفت هاي قابل توجه در آموزش کمک کرده است.نتایج ارزیابی های کشورها در اجلاس داکار ارائه شد و نهایتا سران و وزیران آموزش و پرورش کشورها اعلامیه نهایی اجلاس داکار را تصویب کردند و بر اساس آن متعهد شدند، با بسیج تمامی توان خود، در راه دستیابی به اهداف این اعلامیه بکوشند و تا سال 2015 میلادی تمامی مفاد ان را در کشورهای خود جامه عمل بپوشانند.پس از اجرای برنامه های المللی مانند برنامه « آموزش برای همه EFA» و «توسعه هزاره ملل متحد MDG»، ارزیابی نتایج نشان می داد که این برنامه ها در پوشش اهداف پیش بینی شده توفیقی نداشتند ، بنابراین سازمان ملل متحد را بر آن داشت تا برنامه آموزش2030 را به منظور حصول به اهداف مورد انتظار پیشنهاد دهد .پیش نویس چارچوب عمل، در مجمع جهانی آموزش در ماه می 2014 در کره جنوبی ارائه شده بود و در اجلاس سران ملل متحد در زمینه دستورکار توسعه پس از 2015مطرح شد که در این اجلاس به تصویب رسید و براساس آن، یکی از اهداف توسعه، باید چارچوب عمل 2030یعنی 'به سوی آموزش و یادگیری مادام العمر فراگیر، برابر و با کیفیت برای همه' باشد که در نهایت، چارچوب عمل مذکور، در میزگرد عالیرتبه آموزش مورد تصویب نهایی قرار گرفت.در همین راستا، اجلاس جهانی آموزش 2015 (WEF) در اینچئونِ کره جنوبی افتتاح شد. این اجلاس سه روزه که از سه‌شنبه 19 مه 2015 ( 29اردیبهشت 1394) به منظور تعیین هدف و چارچوبی جدید برای انجام اقدامات مفید و ضروری در عرصه آموزش طی 15سال آینده برگزار شدو حدود1600 شرکت کننده ازجمله 120وزیر آموزش و پرورش، از بیش از160 کشورجهان در این کنفرانس بزرگ آموزشی شرکت کردند تا دستاوردها و همچنین نقاط ضعف خود را درحوزه « آموزش برای همه» طی15 سال گذشته در اجلاس فوق ارائه کرده و در عین حال اهدافی تازه برای این عرصه طی 15 سال آینده تعیین نمایند و بیانیه "اینچئون" برای آموزش 2030 را تصویب نمودند. در اجلاس اینچئون کره(19-21 می ۲۰۱۵) وزیر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران تحفظ خود را نسبت به هر بندی که مغایر "ارزشهای فرهنگی و اخلاقی، حاکمیت ملی، قوانین و اولویت های ملی و نیز نظام های اجتماعی و حقوقی" جمهوری اسلامی باشد اعلام کرد.در نهایت نیز در سی و هشتمین اجلاس عمومی یونسکو درسطح وزرای کشورهای عضو در۴ نوامبر۲۰15 (۱۳ آبان ۱۳۹۴) در پاریس که با حضور نمایندگان بیش از 195 کشور عضو و ناظر آغاز به کار کرد، چارچوب عمل آموزش جهانی۲۰۳۰ در میزگرد مقامات عالی رتبه آموزش جهان با حضور وزیر آموزش و پرورش ایران و بیش از 90 وزیر از کشورهای مختلف به تصویب رسید. و بدین ترتیب« برنامه آموزش2030» به عنوان هدف کلان شماره 4 از مجموع 17 هدف کلان توسعه پایدار سال 2030 قرارگرفتج) وادادگی متولیان تعلیم و تربیت کشور در برنامه 2030
طرفداران برنامه هاي آموزشي يونسکو و از جمله برنامه 2030 ، با اين استدلال که لازم است ما از شيوه ها و تجربيات ساير کشورها براي رشد نظام تعليم و تربيت خود استفاده کنيم ، بر تعامل با اين سازمان ها ، اصرار دارند اما آنچه در برنامه هايي این چنینی، مشاهده مي شود تجربيات و روش ها نيست بلکه تبعيت از اهدافی است که مبانی و اصول آن بر اساس سکولاریسم و اومانیسم نهاده شده است. بخصوص تعريفی که از« انسان» که قرار است آموزش و ببیند و تربیت شود، با مبانی و اصول و اهداف نظام تربیت اسلامي، کاملا متفاوت و بلکه در موارد متعددی مغایر است.به هر حال پس از تصویب چارچوب عمل آموزش 2030 در کنفرانس پاریس در آبان سال 1394، شاهد تعجیل غیرضروری تصمیم سازان و تصمیم گیران ارشد دستگاه تعلیم و تربیت کشور بودیمدر اسفند 1394 نسبت به برگزاری « کنفرانس ملی بازاندیشی و آینده نگري در نظام آموزش و یادگیري ایران با توجه به تغییرات پرشتاب جهان معاصر» با همکاری 4 وزارت خانه آموزش و پرورش ، فرهنک و آموزش عالی، بهداشت و آموزش پزشکی ، رفاه و کار و امور اجتماعی و کمیسیون ملی یونسکو و سایر نهاد و دستگاهها اقدام شد و گزارش این کنفرانس ملی به یونسکو نیز ارسال گردیددر مرداد 95، دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو، از دریافت نامه رسمی سازمان یونسکو خبر داد که در آن نامه، ایران به عنوان بهترین کشور عضو در منطقه آسیا و اقیانوسیه در هدایت برنامه آموزش 2030 یونسکو در سطح ملی معرفی شد.وزیر سابق آموزش و پرورش که در اجلاس جهانی "آیچی ناگویای" ژاپن (آموزش، محور توسعه پایدار ) و اجلاس جهانی آموزش در اینچئون کره جنوبی (آموزش با کیفیت، نگاه به آینده و یادگیری مادام العمر) حضورداشت، تقاضای تشکیل« کمیته ملی آموزش 2030 در وزارت آموزش و پرورش» را به دولت تدبیر و امید ارائه نمود که در جلسه مورخ 21 /6 /1395 هیئت وزیران به تصویب رسید و وزارت اموزش و پرورش متولی تدوین « سند ملی اموزش 2030 » شد.
وزیر فعلی آموزش و پرورش ظاهرا تحت تاثیر نظرات تصمیم سازان و تصمیم گیران آموزش و پرورش، در 3 آبان95 ، در بند4 از بخش 4 برنامه های تقدیمی خود به مجلس شورای اسلامی به منظور اخذ رأی اعتماد این گونه می نویسد:
«4- تدوین و تصویب برنامه آموزش و پرورش 2030 جمهوری اسلامی ایران بر اساس تعهد بین المللی کشور» از همین عنوان برنامه مشخص است که این برنامه در راستای یک تعهد بین المللی است و هر چند که در جلسه رأی اعتماد این برنامه مورد انتقاد و اعتراض برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی قرار گرفت، اما وزیر آموزش و پرورش ترجیح داد که این اعتراضات را بدون پاسخ بگذارد و موجب حساسیت بیشتر توسط نمایندگان نشود.
در نهایت در تاریج 20 آذرماه 1395 طی مراسمی، این برنامه که با عنوان« سند ملی آموزش 2030 جمهوری اسلامی ایران» نامیده می شود؛ رونمایی گردید. اینکه یک وزیر در حدود 50 روز از وعده خود، موفق به تدوین و رونمایی از برنامه ای که قرار است آموزش های 4 وزارت خانه را به مدت 15 سال تحت الشعاع قراردهد از عجایب روزگار ما است.به هر حال ظرف حدود یکسال از تصویب چارجوب عمل آموزش 2030 در مجمع عمومی یونسکو در پاریس یعنی آبان 94 تا رونمایی از سند ملی تدوین شده در آذر 95 در تهران ، تعجیل فراوانی را مشاهده می کنیم . در حالی که با گذشت حدود 4 سال از استقرار مدیران آموزشی دولت تدبیر و امید، این عزم و اراده را درجهت عملیاتی کردن « سند تحول بنیادین آموزش و پرورش» مصوب سال 1390 شورای عالی انقلاب فرهنگی مشاهده نمی کنیم. بخصوص سند تحول بنیادین، علاوه بر آنکه مصوب نهاد های رسمی کشور مانند شورای عالی آموزش و پرورش و شورای عالی انقلاب فرهنگی می باشد حاصل مطالعات بومی و مبانی تعلیم و تربیت اسلامی و فلسفه تربیت اسلامی است که مطالعات اولیه آن از سال 1383 شروع شده بود. درحالی که برنامه ملی آموزش 2030 که به اشتباه« سند » نامیده می شود نه تنها در ظرف زمانی 4 ماه یا در حالت خوشبینانه در مدت زمان 12 ماه تدوین شده، بلکه در هیچیک از مراجع رسمی فرهنگی ؛ آموزشی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی و شورای عالی آموزش . پرورش یا مراجع تقنینی کشور مانند مجلس شورای اسلامی به تصویب نرسید.
آیا برنامه ای که قرار است برنامه های آموزشی کوتاه مدت، بلند مدت، رسمی و غیر رسمی 4 وزارتخانه کشور را به مدت 15 سال، تحت الشعاع قرار دهد، ایجاب نمی کند که در یکی از مراجع رسمی کشور مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی که ریاست آن با رئیس جمهور است یا مجلس شورای اسلامی به تصویب برسد؟از سویی، نسبت « سند یا برنامه ملی آموزش 2030 جمهوری اسلامی ایران» با « سندرسمی تحول بنیادین آموزش و پرورش» چگونه است» آیا این برنامه اساسا نسبتی با سند تحول دارد؟ اگر نسبتی با هم دارند، کدامیک مرجع است ؟ و بقول مفاهیم منطق و فلسفه، این نسبت عموم و خصوص مطلق است یا عموم و خصوص من الوجه است؟ در هر صورت، متاسفانه این تعجیل در تدوین برنامه مذکور، را در تصویب توافق هسته ای موسوم به برجام نیز شاهد بودیم که امروزه خسارات های آن و بد عهدهای سازمان های بین المللی و کشورهای طرف مقابل در اجرای تعهدات خود، یکی پس از دیگری آشکار می شود. علاوه بر این همانند برجام، این برنامه نیز در سکوت محض خبری تدوین شد و قبل از رونمایی پر سروصدای آن در 20 آذرماه 95 هیچگونه اطلاعی از مفاد و محتوای آن منتشر نشد. ظاهرا دولت تدبیر و امید، علاقه فراوانی به انجام توافقات بین المللی بصورت پنهانی و محرمانه و دور از چشم ملت و نخبگان عرصه های مختلف دارد.
95/10/29 - 09:36 - 2017-1-18 09:36:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 74]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها