محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829422050
نگاهی به رواج شلخته‌نویسی و بدنویسی
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ نیوز:
نگاهی به رواج شلخته‌نویسی و بدنویسی این روز ها بد نوشتن و حتی در رسانه های دیداری و تصویری بد گفتن، آن چنان رواج پیدا کرده است که کم کم درست نوشتن و درست گفتن، کاری دشوار به نظر می رسد و انگار باید برای درست نوشتن زجر بیشتری تحمل کرد.
به گزارش فرهنگ نیوز، این روز ها بد نوشتن و حتی در رسانه های دیداری و تصویری بد گفتن، آن چنان رواج پیدا کرده است که کم کم درست نوشتن و درست گفتن، کاری دشوار به نظر می رسد و انگار باید برای درست نوشتن زجر بیشتری تحمل کرد. این بد نوشتن هم دررسانه ها و فضای مجازی دیده می شود هم در نوشته های روزمره و کتاب ها. کافی است به اطلاعیه ها و بیانیه ها و آگهی ها و نامه ها و در سطح وسیعتر به مطبوعات نظری بیفکنیم و ببینیم چقدر بد نوشتن طبیعی شده است. یعنی همان اتفاقی که در نامه های اداری افتاده است کم کم دارد رسمی می شود وبه سایر نوشته های ما سرایت می کند.
بار ها در کلاس این نکته را گوشزد کرده ام که نوشتن 4 خط نامه اگر بخواهیم درست بنویسیم شاید 4 ساعت وقت بگیرد. این اغراق طنزآلود به این دلیل است که نامه نگاری های اداری ما آن چنان مغشوش و غلط است که بسیاری از کلمات و اصطلاحات آن را نه نویسنده می فهمد و نه گیرنده نامه.این اتفاق این روز ها فراگیرتر شده است و فضای مجازی بیشتر به آن دامن زده است.به هر حال حرف اول را آموزش می زند و گره گشای درد در آموزش است که اتفاقا فرهنگستان زبان و ادب فارسی هم در این سال ها که روزنامه های برتر را در حوزه درست نویسی انتخاب می کند به این مهم تاکید دارد که رسانه ها با این فرهنگستان برای آموزش همکاری کنند. رضا شکراللهی و دکتر وفایی در گفت وگو با ایسنا به همین موضوع اشاره کرده اند.
نثر های بی سروته و پر دست انداز
رضا شکراللهی با تاکید بر رواج شلخته نویسی و بدنویسی در رسانه ها می گوید: برای پرهیز از شلخته نویسی به آموزش نیاز داریم نه غر زدن.
این پژوهشگر ادبی و ویراستار درباره وضعیت درست نویسی در رسانه ها و شبکه های مجازی اظهار کرد: بحث درباره درست نویسی در رسانه ها و شبکه های مجازی هم تکراری و ملال انگیز شده و هم نشان می دهد که بر سر این موضوع اجماع نظر وجود ندارد. آن ها که رویکرد زبان شناسانه دارند، هر تغییر و تحول درست و غلطی را به حساب پویایی زبان می گذارند و آن ها که به جنبه های ادبی زبان تعلق خاطر دارند، هم چنان غر می زنند. معمولاً این جور نظرخواهی ها در حد مباحث ژورنالیستی باقی می ماند و نتیجه ای درخور در پی نمی آورد.
او در ادامه گفت: اما، جدا از درست و غلط بودن، به نظرم می رسد که بر سر یک چیز اشتراک نظر وجود دارد: رواج شلخته نویسی و بدنویسی در رسانه ها. کمتر کسی را دیده ام، حتی از میان زبان شناسان که از بدنویسی و شلخته نویسی ننالد یا آن را انکار کند. مسئله این است که گروه های مرجع برای این وضع چه می کنند یا باید بکنند.
شکراللهی درباره عملکرد فرهنگستان زبان و ادب فارسی در این زمینه بیان کرد: بار کردن همه مسئولیت ها بر دوش جایی مثل فرهنگستان که هم در تولید محتوای آموزشی و هم در برقراری ارتباط با اصحاب رسانه کُند و تا حدی عاجز است، واقع بینانه نیست.
او در ادامه درباره عملکرد رسانه ها متذکر شد: گرایش به بهتر نوشتن در میان روزنامه نگاران و کیبوردبه دستانِ رسانه ها قوی است، هرچند این گرایش در حد گرایشی قلبی باقی می ماند و به ذهن و دست شان نمی رسد! اما در سازمان اغلب رسانه ها ساختاری برای آموزش بهترنویسی و پرهیز از بدنویسی دیده نمی شود. در زمانی نه چندان دور، رسانه ها خود مرجع شیوانویسی و آموزش بهترنویسی بودند، اما امروزه رسانه ها دایره ای محدود از 300 - 200 لغت دارند.
این پژوهشگر سپس به یکی از آسیب ها در حوزه نوشتن اشاره کرد و گفت: رابطه نویسنده رسانه با مخاطب در حوزه زبان معکوس شده و اوست که از نوشتار مخاطب الگو می گیرد. تقلید از محاوره ای نوشتن یکی از این آسیب هاست که به شلخته نویسی و بدنویسی دامن می زند. این را قبول دارم که آینده خیلی خیلی دورِ نوشتار در زبان فارسی شاید به این سمت برود، اما این اتفاقی احتمالی است که اگر هم بیفتد، روند آن از پایین به بالاست. استقبال داوطلبانه و تصنعی طبقه بالا از گرایشِ ناگزیر و طبیعی طبقه پایین که هم از میل به جذب مخاطب بیشتر ناشی می شود و هم در تنبلی زبانی نویسنده ریشه دارد، بیشتر از هر چیز آسیب زن است تقلید کامل از زبان گفتار در زبان نوشتار، وقتی پای متون روایی و مثلاً گفت وگو های دوستانه مجازی در میان نباشد، خواه ناخواه از توان نویسنده در دو مورد می کاهد. یکی دایره واژگان و دیگری توانِ نگارش و شیوانویسی.
این طبیعت زبان گفتار در فارسی است که گوینده آن دایره واژگانی تنگ تری را به کار می گیرد. در عین حال، تقلید از زبان گفتار در نوشتار، به مرور توان ذهن را در پردازش جملات به سمت بهتر نوشتن و رساندن انواع مفاهیم و پیام ها به شیواترین شکل کم می کند و تنبلی می آورد.مشکل اصلی در نثر آشفته و پردست انداز و گاه بی سروتهی است که در آن فاعل دربه در دنبال فعل مناسبش می گردد و حروف اضافه آواره این جا و آن جای جمله ها هستند. یعنی همان الگویی که در زبان گفتار روزمره مردم جاری است و طبیعی هم هست. یا در باب همان دایره واژگان، شما به طور نمونه کلمات و عبارت هایی چون «توسط»، «این در حالی است که»، «مورد. قراردادن» را از نویسندگان رسانه ها بگیرید. اگر نمیرند، دست کم فلج می شوند! البته این ها فقط چند مثال مختصر است.
او در پایان به عنوان پیشنهاد و این که چه باید کرد، گفت: همان که در ابتدا عرض کردم. نویسندگان رسانه ها و نیز مردم در شبکه های مجازی به آموزش نیاز دارند و از آموزش هم استقبال می کنند. مقصودم آموزش غلط املایی و سره نویسی و ویرایش و این ها نیست؛ آموزشِ نوشتن و درست نوشتن و بهتر نوشتن و شیوا نوشتن است.
حتی اگر تیر کمان انتقادمان هم به سمت جایی مثل فرهنگستان باشد، باید ایشان را به این بخش از نیاز عمومی توجه بدهیم. هرچند در این زمینه مؤثرترین سازمان ها مدارس هستند و بعد رسانه هایی در حد صداوسیما و بعد دیگر رسانه ها. سیستم آموزشی که کمابیش دارد کارش را می کند و دیده ام که نسبت به قبل بهبود یافته. بخشی از اثرگذاری آن هم به خود معلمان مربوط می شود که هم خودشان چقدر اهل این موضوع باشند و هم چقدر دل و دماغ کار کشیدن از دانش آموزان را داشته باشند. صداوسیما هم که انگار جزیره ای خودمختار است که منافع ملی را به میل خودش تعریف می کند و در این مورد نه تنها دل نمی سوزاند که گاهی صفرا می افزاید! تهش می ماند باز هم آن دسته از فعالان رسانه ای و سردبیران و دبیران رسانه ها که علاوه بر اطلاع رسانی، پاکیزه نویسی و بهترنویسی را هم بر خود فرض می دانند و رواج و آموزش مستقیم و غیرمستقیم آن را هم جزو وظایف خود تلقی می کنند و برای آن زحمت می کشند.
اعمال سلیقه و آشفتگی زبان فارسی
عباسعلی وفایی هم درباره این که در کشور ما در خصوص درست نویسی آشفتگی خاصی وجود دارد و به کارگیری سلیقه بیش از هر زبان دیگری است، می گوید: در مطبوعات، نشریات، کتاب و شبکه های مجازی درست نویسی رعایت نمی شود. مخصوصا در شبکه های مجازی این مسئله نمود بیشتری دارد و دلیل این امر نبود متولی درست نویسی است، یعنی هیچ ارگانی نسبت به این موضوع و تشتت در نوشتن پاسخ گو نیست، این که چه کسی از زبان صیانت می کند و چه کسی نسبت به آثاری که پر از غلط های فاحش و به کارگیری سلیقه های نادرست غیرعلمی است مسئول و پاسخ گوست مشخص نیست.
او با اشاره به پیشنهاد خود به علی جنتی - وزیر پیشین فرهنگ و ارشاد اسلامی - گفت: پیشنهاد مشخص من این بود که با توجه به خیل فارغ التحصیلان رشته زبان و ادبیات فارسی، مرکزی را همانند کانون وکلا داشته باشیم به نام کانون ویراستاران و فارغ التحصیلان بعد از آزمونی وارد این مرکز شوند و مهارت آن ها سنجیده شود و گواهی دریافت کنند. جراید و انتشاراتی ها ملزم به به کارگیری ویراستار شناسنامه دار باشند و چنان چه مشکلی در درست نویسی و مسائل مربوط به صیانت از زبان فارسی و عدول از هنجار های معمول وجود داشت، ویراستار نسبت به آن پاسخ گو باشد. متأسفانه علی رغم علاقه مندی وزیر سابق نسبت به این موضوع نتیجه ای دربر نداشت. در واقع مسائل مربوط به بوروکراسی های اداری به ما این اجازه را نداد.
وفایی با اشاره به دخالت هایی که در زبان و ساختار نوشتاری آن می شود گفت: دخالت اندیشه های نادرست در حوزه واژگان دخیل عربی در زبان فارسی باعث شده تا شکل نوشتاری این واژه ها تغییر یابد. برخی از آثار چاپ شده «حتماً» را با نون و به شکل «حتمن» می نویسند یا مصطفی، موسی و... را با الف. این ها نمونه هایی از این مسئله است. البته از این دست دخالت ها کم نیست، مخصوصا در روزگار ما که به صورت نامرئی و ناشناس بسیاری از واژگان انگلیسی، از سوی مترجمان به زبان فارسی تزریق می شود، واژه هایی که بعضا ساخت و پیکره درستی ندارند.
او با بیان این که واژه هایی از زبان های دیگر به نادرستی وارد زبان فارسی می شود اظهار کرد: این واژه ها در گذر زمان و با توجه به انبوه آثار ترجمه ای که امروزه در حوزه ادبیات داستانی وجود دارد، آفت جبران ناپذیری را برای زبان ما به وجود می آورد.
او درباره آسیب های درست ننوشتن نیز گفت: این آسیب ها در حوزه نگارشی، ساخت واژگان، هنجار زبانی، آیین نگارش و... است. وقتی کتابی ترجمه می شود ممکن است شخص خود ناشر باشد و یا با هزینه شخصی آن را چاپ کند که کتاب داوری نمی شود و ویراستار هم ندارد. ناشران کمتر شناخته شده این دست آثار را چاپ می کنند. وفایی همچنین درباره عملکرد فرهنگستان زبان و ادب فارسی اظهار کرد: فرهنگستان یکی از متولیان زبان فارسی و مسائل مربوط به آن است که طی سال ها برای زبان زحمت کشیده و در سال های گذشته کتابی را با عنوان «آیین نگارش و درست نویسی» چاپ کرده است.
این کتاب در سایت فرهنگستان و در همه کتابخانه ها وجود دارد.تا جایی که من اطلاع دارم فرهنگستان نسبت به مسائل زبان فارسی اهتمام بیشتری دارد و جلسات متعددی در این زمینه برگزار می کند و استادان فن در آن جا حضور دارند.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: بهترین راهکار این است که همه به کتاب فرهنگستان که در زمینه آیین نگارش است مراجعه کنند و آن را در امر نگارش الگو قرار دهند. نمی شود همه سلیقه خود را به کار گیرند زیرا مرکزی علمی به نام فرهنگستان متولی شده است. ممکن است در برخی از موارد، قواعد فرهنگستان با قواعد اندیشگانی برخی سازگار نباشد اما این دلیل نمی شود که به این مسئله اهمیتی ندهند. اگر اندیشه ای در این موضوع دارند به فرهنگستان ابراز کنند تا فرهنگستان آن را بررسی کند.
او در ادامه تأکید کرد: اگر در محور فرهنگستان گرد بیاییم و همه ناشران توصیه های فرهنگستان را به کار گیرند، قطعا بخش اعظمی از آشفته بازار زبانی به ویژه سلایق و ناهنجاری هایی که وجود دارد از بین می رود. با توجه به کثرت آثار در شهرستان ها و تهران، امکان بررسی همه آن ها توسط فرهنگستان وجود ندارد اما جا هایی که مجوز انتشار کتاب را می دهند مانند وزارت ارشاد همان طور که مضامین فکری کتاب را می بینند بهتر است بندی را به بررسی کتاب به لحاظ نگارشی اختصاص دهند تا اگر درست نویسی را رعایت نکرده باشد به آن مجوز انتشار ندهند.
این استاد زبان فارسی با بیان این که به نوعی پاسدار زبان فارسی است گفت: رشته من زبان فارسی است و عمرم را بر روی این زبان و تحقیق درباره آن گذاشته ام و توجه بیشتری به زبان فارسی دارم. دانشجویانم از من می خواهند نگرانی آن ها را نسبت به زبان به دستگاه های ذی ربط منتقل کنم. بچه ها از این مسئله دلگیر و از تشتتی که وجود دارد ناراضی هستند. این تشتت ها آفت های فراوانی را به دنبال دارد. در پاره ای موارد زبان فارسی را با زبان های دیگر مقایسه می کنند که این مسئله برای هویت ملی و تاریخی ما با این همه میراث ماندگار صورت خوبی ندارد و باور ما را نسبت به زبان تضعیف می کند.
او در خصوص تأثیر نویسندگان در ترویج درست نویسی گفت: نویسندگان به خصوص داستان نویسان خیلی تأثیر دارند. اگر درست نویسی را در کتاب های کودکان و نوجوانان رعایت نکنیم، در ذهن کودکان ما این اشتباه ها رسوخ می کند و این طور تلقی می شود که در زبان فارسی چگونه نوشتن اهمیتی ندارد.
وفایی ادامه داد: داستان ها محل مراجعه جوانان ماست و جوانان با آن ها انس گرفته اند. اگر شیوه درست به کار گرفته شود عامل مهمی در درست نویسی و صیانت از زبان فارسی است.
این استاد زبان فارسی با بیان این که در فیلم ها و تلویزیون کمتر برنامه ای در مورد زبان فارسی ساخته می شود اظهار کرد: نگاه ما به زبان مادری نگاهی کهنه و دیرینه است. الان دنیای زبان شناسی است و باید با زبان خودمان در ابعاد مختلف آشنا شویم و از ظرایف، کمیت و کیفیت آن باخبر شویم. حفظ زبان بدون شناخت آن امکان ندارد. متأسفانه این امر در صدا و سیما مغفول مانده است. گاهی که زیرنویس تلویزیون را می بینیم این تشتت در نوشتن وجود دارد. سریال ها هم می توانند هنجار های زبانی را القا کنند.
او همچنین افزود: کارشناسان بیایند در سیستم رایانه ای مانند زبان انگلیسی و بسیاری از زبان های دیگر نرم افرازی تهیه کنند که غلط ها را تصحیح کند و بر روی این مسئله سرمایه گذاری کنند. با توجه به این که عمده کار ها در محیط ورد انجام می شود، نرم افزار به روزی تهیه شود که در امر صیانت زبان فارسی و گسترش هنجار نوشتاری کار کند.
عباسعلی وفایی در پایان یادآور شد: مسائل مربوط به زبان فارسی مغفول افتاده است. حتی در رشته زبان و ادبیات فارسی به مسائل آن پرداخته نمی شود. اگر بخواهیم از زبان فارسی صیانت کنیم و آن را گسترش دهیم باید به نیکی این زبان را بشناسیم و با اصول و قاعده درست آن را حفظ کنیم.
منبع: خراسان
95/10/5 - 17:26 - 2016-12-25 17:26:01
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ نیوز]
[مشاهده در: www.farhangnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها