واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: روزنامه بانی فیلم: سریال های تلویزیونی از دیرباز مورد توجه مخاطبان قرار گرفته و می گیرد. بسیاری از تماشاگران داستان مجموعه های تلویزیونی را پی می گیرند و از دیدن آنها لذت می برند. به همین دلیل از همان سال های نخستین تولد تلویزیون، ساخت فیلم و سریال ها آغاز شد. برخی از مجموعه های تلویزیونی آن قدر جذاب هستند که همزمان مخاطبان چند کشور را پای گیرنده ها می نشانند. هر کدام از مجموعه های تلویزیونی قالب خاص خود را دارند از ۶ قسمتی گرفته تا… بسیاری فکر می کنند ساخت سریال های تلویزیونی آسان است، اما چنین نیست، ساخت این گونه فیلم ها بسیار سخت تر است، زیرا قصه ها و شخصیت های متعدد و جذابی می خواهد که هفته ها، ماه ها و حتی سال ها باید مخاطب را با خود همراه کند. از طرف دیگر تعداد مخاطبان فیلم های سینمایی بسیار کمتر از تلویزیون بوده و قابل مقایسه نیست. وقتی مجموعه یا برنامه ای از تلویزیون پخش می شود، همزمان میلیون ها تماشاچی می توانند به تماشای آن بنشینند که در سینما امکان پذیر نبوده، نیست و نخواهد بود.
پیش از تولید سریال ها، باید قصه اصلی و داستان های فرعی نوشته و پرداخت شده باشد. اگر فیلمنامه کاملی در دست نباشد، مطمئناً، هم تولید با مشکل روبرو می شود و هم سریال خوبی از کار در نخواهد آمد. در کشورهای صاحب سینما و تلویزیون، همه چیز بر مدار درست قرار دارد، یعنی پیش از ساخت تمام مراحلی که باید طی شود، از جمله نوشتن کامل فیلمنامه انجام شده، بعد در خط تولید قرار می گیرد. در ابتدا سریال با قسمت های معدودی تولید می شود، اگر توانست مخاطب را درگیر کند، برای ساخت قسمت های بعد تصمیم گیری می شود. کشورهایی که در مجموعه سازی ید طولایی دارند، همواره پیش بینی های لازم را قبل از تولید انجام می دهند. تولید کنندگان سریال ها در آن کشورها، هرگز یا کمتر پیش می آید در رسانه ها اعلام کنند قرار است سریال ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰ قسمتی و یا بیشتر بسازند.
زیرا تا مطمئن نشوند مخاطبان جذب سریال شده و آن را دنبال می کنند، هرگز برای ساخت قسمت های بیشتر اقدام نمی کنند، هر چند که از قبل برای ادامه کار پیش بینی های لازم را انجام داده باشند. امروزه در جهان سریال ها را فصل به فصل تولید می کنند. زیرا آنها توجه ویژه ای به مخاطب دارند. اگر فصلی توانست مخاطب را جذب کند، فصل های بعدی را هم می سازند، مانند سریال های «بازی تاج و تخت»، «خانه پوشالی» و… سازندگان سریال در کشورهای صاحب تلویزیون، کاملاً حرفه ای هستند و هرگز بی گدار به آب نمی زنند. متاسفانه برخی از مدیران صدا و سیما و سازندگان سریال ها در ایران حرفه ای عمل نمی کنند، همین غیرحرفه ای عمل کردن، آسیب های زیادی را به ساختار سریال سازی در ایران زده است. مجموعه های ضعیف که غیرحرفه ای تولید شده اند، یکی یکی ساخته و روی آنتن می روند، بدون آنکه مورد توجه قرار گرفته یا تأثیری از خود در جامعه به جا بگذارند.
اخیراً یکی از مدیران صدا و سیما اعلام کرده، قرار است سریالی ۳۰۰ قسمتی در تلویزیون ساخته شود، این حرف یعنی سنگ بزرگ برداشتن! وقتی تلویزیون در ساخت سریال های ۱۳ قسمتی مشکل دارد، هم بینندگان ناراضی هستند و هم دست اندرکاران ساخت آن مجموعه، می توان باور کرد چنین کاری در کیفیت عالی ساخته و روی آنتن برود؟ تاکنون مسوولان تلویزیون کدام کشوری چنین ادعایی کرده اند؟ آیا می توان جلوتر به نتیجه گیری رسید که مخاطبان حتماً از مجموعه راضی خواهند بود و تا قسمت آخر آن را دنبال خواهند کرد؟!
ساخت مجموعه ۳۰۰ قسمتی، شعاری است که از حرف به عمل در نخواهد آمد، اگر هم چنین شد، مطمئناً مخاطبان با سریالی ضعیف و غیرحرفه ای روبرو خواهند شد. باید مانند مجموعه سازان آمریکایی، کانادایی، انگلیسی و استرالیایی که در کار ساخت سریال حرفه ای هستند عمل کرد. هیچ کدام از سریال سازان این کشورها اعلام نکرده اند قرار است مجموعه ای ۳۰۰ قسمتی بسازند! زیرا می دانند ادعایی است که ممکن است به عمل در نیاید. به عنوان مثال، سریال «پرستاران» که تولید استرالیا بود و بارها از صدا و سیما پخش شد، قرار نبود این همه سال ادامه داشته باشد، اما استقبال از این مجموعه جذاب باعث شد تا دست اندرکاران سریال اقدام به ادامه تولید بگیرند. این یعنی اول مخاطب باید درخواست کند، بعد ساخت قسمت های جدید را در دستور کار قرار داد.
این مسوولی که چنین ادعایی کرده، چگونه می تواند مطمئن باشد مردم از آن مجموعه استقبال خواهند کرد؟! در جهان سریال هایی داریم که سال هاست روی آنتن هستند، اما به درخواست مردم، اگر غیر از این بود، هرگز نمی توانستند به حیات خود ادامه دهند. مسوولان صدا و سیما نباید با شعار دادن، کار را بدتر از این کنند. ای کاش اعلام می کردند این مجموعه قرار است فصل به فصل تولید شود و تا زمانی که مخاطبان از آن استقبال کنند تولید ادامه پیدا خواهد کرد. باید منتظر ماند و دید، کار این شعار به کجا خواهد کشید. با توجه به ضعف فیلمنامه نویسان و کارگردانان ایرانی، به نظر بعید می آید، کار چشمگیری از کار در آید، البته اگر تولید شود!
۲۹ آذر ۱۳۹۵ - ۱۱:۴۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]