واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا:

یک مستندساز با دعوت از مستندسازان اجتماعی برای ساخت آثاری با موضوعات انسانی، اظهار کرد که سفارشیسازی در مستند مردم را حقیقتزده کرده است. به گزارش ایسنا، مستند «یک روز در بیمارستان سلمانیه» به کارگردانی و تهیهکنندگی عابدین مهدوی روایتی از جنایات رژیم آل سعود و آل خلیفه در بحرین است که 11 مرداد ماه ساعت 19 در ایوان شمس رونمایی میشود.
این فیلم سندی است از نقض حقوق بشر در بحرین مهدوی که به گفتهی خودش این مستند را به طور مستقل و با هزینه شخصی ساخته است، در گفتوگو با ایسنا در پاسخ به اینکه اثرش در چه مختصاتی و از چه زاویهای انقلاب بحرین را روایت میکند؟ بیان کرد: محوریت ماجرای فیلم بیمارستان سلمانیه بر موارد نقض حقوق بشری دولت بحرین قرار دارد و تک تک موارد و عوامل نقض حقوق بشر دولت بحرین را به تصویر میکشد. در این فیلم میبینیم که به طور رسمی به زنان و کودکان و نوجوان شلیک میشود، از گازها و بمبهای کوچک تشنجزا استفاده میکنند یا اینکه به آمبولانسها تیراندازی میشود. این در حالی است که در بسیاری از کنوانسیونهای حقوق بشری، بحث حمایت از امداد رسانها، حمایت ازحقوق کودکان و زنان دیده میشود اما در فیلم تمام موارد نقض حقوق بشری بحرین وجود دارد و در واقع فیلم سندی است برای کارشناسان و فعالان حقوق بشری که در مورد مسائل بحرین کار میکنند.
وی ادامه داد: «یک روز در بیمارستان سلمانیه»، تحت هیچ شرایطی دستکاری نشده است و تنها کاری که کردم این بود که اساس روایتها و مصاحبههایی که در فیلم گرفته شده به گونهای باشد که روند انقلاب بحرین تشریح شود. اینکه از روز اول چه اتفاقی افتاد، مردم چه میخواهند، چه شد که درگیریها شکل گرفت، مردم بحرین اصلا چه میخواهند و آیا خواسته آنها، خواستهای ناحق بوده است یا خیر.
او اضافه کرد: اگر شما یک تحقیق ساده کنید میبینید که موارد نقض حقوق بشری در بحرین یک بخشی از وقایع این کشور است ولی موارد و مشکلات معیشتی مردم بحرین و ظلمهایی که به آنها میشود بخش دیگری از مسائل در بحرین است. مهدوی گفت: من از دو زوایه به قصه بحرین نگاه کردم. یک طرف ماجرا بحث تخصصی موارد نقض حقوق بشر دولت بحرین نسبت به زنان کودکان و نوجوانان است و زاویه دیگر حرفها و دغدغههای انسانی است که در فیلم دیده میشود. مقاومت یک عنصر همچنان ناشناخته است. عنصر مقاومت در ملتهای بیدار جهان وجود دارد و میدرخشد و هر بار از یک جایی سر میزند. در مورد بحرین قبل از اینکه فعالیت انسان دوستانهای انجام دهیم، مردم انگلستان، فرانسه، آمریکا و اروپا در مورد مردم بحرین حرف زدند و تظاهرات کردند. مردم دنیا نسبت به این وقایع بیتفاوت نبودند و تظاهراتهای متنوعی در راستای حقوق زنان و کودکان بحرین در کشور برپا شد. من به عنوان کسی که در حوزه کودکان جنگ کار میکند باید یک نقشی میداشتند. نمایش مقاومت زاویه انسانی فیلم است که برای من مهم بود.
کارگردان «یک روز در بیمارستان سلمانیه» درباره دسترسی به بخشی از این مستند سینمایی که جوانهای بحرینی فیلمبرداری کردهاند توضیح داد: چند سال پیش از ساخت این فیلم، مستندی در مورد بحرین ساخته بودم، اما بعد از آن دیدم که با یک مستند کوتاه گزارشی نمیشود حق مطلب را ادا کرد، چون ماجرای بحرین متفاوت از ماجرای لیبی، تونس و مصر است. در خیلی از انقلابهای مردمی در منطقه دستهایی رامیبینید، اما اتفاقی که در بحرین در حال رخ دادن است اتفاقی خالص و بدون دستکاریهای بیرونی است. من نمیتوانستم از این موضوع به راحتی بگذرم چون دیدم که کودکان و زنان سهم زیادی در وقایع بحرین دارند. او گفت: به همین دلیل با عکاسان و خبرنگاران بحرینی ارتباط گرفتم و از طریق همانها و یک سری آموزشهایی که به آنها دادم، همکاری خودم را با آنها حفظ کردم. بعد از آن در سفرهایی که این جوانها را میدیدم، فیلمها را از آنها گرفتم. مهدوی همچنین در پاسخ به اینکه آیا مستندهای زیادی از انقلاب بحرین ساخته شده است؟ گفت: در مورد سایر مستندها نظر خاصی ندارم ولی کمتر مستندی دیدم که گزارشی و تلویزیونی نباشد و به صورت تخصصی موارد نقض حقوق بشری را نشان دهد. برای همین سبک کار را به سمت تصاویری بردم که موارد نقض حقوق بشر توسط دولت بحرین را نشان دهد.
تلاش کردم «یک روز در بیمارستان سلمانیه» مستندی کاملا انسانی باشد نه یک مستند سیاسی او در ادامه درباره چگونگی توجه این مستند به کودکان جنگ گفت: ماهیت کودک، لطیف و ارزشمند است، وقتی در مورد کودک حرف میزنید دل هر انسانی را نرم میشود. من از خودم میپرسیدم که چرا این بچه در تظاهرات حضور دارد و دلیلش چیست. حتما فشارهای زندگی بر خانوادهاش بوده که این بچه هم آمده و درکنار پدر و مادرش جلوی دولت بحرین ایستاده است. برای اینکه مستند «یک روز در بیمارستان سلمانیه» سیاسی نشود و کاملا انسانی باشد، سراغ ماهیت کودکان زخمی و کشته شده رفتم و اسامی آنها را بیرون آوردم و فهمیدم که کودکان و نوجوانان در انقلاب دیگر کشورهای منطقه، به اندازه بحرین ضربه ندیدند. وی ادامه داد: این مستند، هم اتفاقاتی که برای کودکان رخ میدهد را نشان میدهد و هم حضور کودکان را در حوادث بحرین به تصور میکشد. مثلا در یکی از صحنههای فیلم میبینید که وقتی نیروهای عربستانی به مردم شلیک میکنند، پسربچهی بحرینی گل به دست است و از دست نیروهای عربستانی فرار میکند و این نمونهای از حضور کودکان بحرینی و برخورد با آنهاست.
سفارشی سازی در مستند، مردم را حقیقت زده کرده است
مهدوی در بخش دیگری از این گفتوگو درباره اینکه چنین مستندهایی به طور معمول شبیه به موضوعات سفارشی نظام هستند و اینکه عدهای معتقدند که این وابستگی به حمایتهای ساختاری حکومتی سبب ناکارآمدی استراتژی تبلیغاتی میشود، با تاکید براینکه اثرش را بدون وابستگی به بخش فرهنگی دولتی در ایران ساخته است،گفت: مردم ما حقیقت زده شدهاند، چون میبینیم که یک طیف خاصی با یک سری بودجههای خاص و حمایت سازمانهای خاص در موضوعاتی چون بحرین فعالیت میکنند. من مشکلی با این فعالیتها ندارم و اتفاقا از آنها حمایت هم میکنم، اما نکتهای که وجود دارد این است که این سلیقهای دیدن حتی در ساختار و تدوین فیلم هم دیده میشود. حتی بعضی اوقات میبینیم که در این آثار حقیقت آن چنان بکر نیست. مردم ما بسیار هوشیار هستند ولی وقتی آن سبک کارها را میبینند، کارهای بچههایی مستقل بین انبوه کارهای سفارشی گم میشود. همین سفارشیسازی در مستند است که اقبال مردم به این شکل مستند را کم کرده است.
او افزود: از مستندسازهای اجتماعی که مستقل کار میکنند میخواهم که مستندهایی با موضوعهایی انسانی مثل بحرین بسازند. همین باعث می شود که مردم، ماجرا را تشخیص بدهند و مستندهایی که واقعیتها را نشان میدهند را هم لحاظ کنند چون مستندسازان وظیفه دارند که واقعیتها را به مردم نشان دهند.
اهمیت استقلال این مستند از نگاههای سلیقهای دستگاههای فرهنگی
این مستندساز در پایان درباره اینکه چه حمایتی از فیلمش شده است؟ با اشاره به برخی سنگاندازیها بیان کرد: سنگ اندازی برخی دستگاههای فرهنگی این قدر برای من مهم نیست ولی نوع نگاه مردم و استقلال این مستند از نگاههای سلیقهای برخی مسئولان برایم مهم است. برخی مدیران فرهنگی سریع متوجه شدند که من این فیلم را با دست تنها و با بودجه شخصی ساختم. بعد از اینکه فیلم ساخته شد، خیلی از کسانی که خودشان را بانی این گونه سوژهها میدیدند سراغم آمدند ولی هیچگاه نیاز به درآمد مالی از این سوژهها نداشته و ندارم، چون نوع نگاه مردم به چنین کارهایی مهم است. باید از خود سوال کنیم که چرا وقتی مستندساز آمریکایی و اروپایی در موضوعاتی چون بحرین فیلم میسازند از طرف مردماش دیده میشوند ولی مردم ما ساخت این شکل مستندها را مستقل نمیبینند. عابدین مهدوی کارگردان «یک روز در بیمارستان سلمانیه» از سال 2001 تاکنون به عنوان عکاس خبرنگار و فیلمساز فعال در زمینه کمک به کودکان جنگ زده و حقوق بشر در بیشتر جنگها و بحرانهای بینالمللی حضور داشته و موضوع اصلی فعالیتهای فرهنگی و هنری وی کودکان جنگ، فقر و بحران است.

انتهای پیام
دوشنبه / ۱۱ مرداد ۱۳۹۵ / ۱۲:۴۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 47]