واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: شهرهاي جديد، افزايش حاشيهنشينان يا كاهش زاغهنشينان
يكي از معضلات شهرها، كوچ جمعيت زاغهنشين به درون شهرهاي جديد است كه...
نویسنده : بيژن تنها
يكي از معضلات شهرها، كوچ جمعيت زاغهنشين از حاشيه شهرهاي كلان به درون شهرهاي جديد است كه در شهرهاي جديد برخي استانها مانند اصفهان و تهران اين شرايط، مقابله با تأثيرات اجتماعي حاشيهنشيني را دوچندان كرده است.
گزارش جديد سازمان ملل از «بحران شهرهاي 2017» نشان ميدهد كه جمعيت شهرنشين جهان از ۴۵ درصد ۲۰ سال گذشته به ۵۴ درصد رسيده و ناتواني دولتها بهخصوص كشورهاي توسعهيافته در تأمين مسكن ارزانقيمت مناسب سه دهك اول، سبب افزايش جمعيت حاشيهنشين در شهرها شده است.
البته اين فقط معضل كشورهاي توسعه يافته نيست و در بسياري از كشورهاي در حال توسعه نيز با روند رو به رشد جمعيت شهرنشين و دامن زدن شرايط نامطلوب اقتصادي به وضعيت اشتغال در روستاها و در نتيجه مهاجرت از روستا به شهر، پديده زاغهنشيني به يك مشكل با دهها آسيب اجتماعي و اقتصادي تبديل شده است.
به دليل همين وخامت اوضاع در همه شهرهاي جهان سازمان ملل در روزهاي اخير، مأموريت مشترك دولتهاي مركزي همه كشورها در سال ۲۰۱۷ را «تأمين مسكن با كيفيت براي سه دهك اول جامعه بهعنوان فقيرترين قشر شهري» معرفي كرد تا شايد از اين رهگذر بخشي از زخمهاي تحميل شده به شهرها به سبب شرايط اقتصادي و توزيع ناهمگون امكانات، التيام يابد.
اما يكي از معضلات جديد شهرها در اين زمينه، كوچ جمعيت زاغهنشين از حاشيه شهرهاي كلان به درون شهرهاي جديد است كه در شهرهاي جديد برخي استانها مانند اصفهان و تهران اين شرايط، مقابله با تأثيرات اجتماعي حاشيهنشيني را دوچندان كرده است.
سلب امنيت از ساكنان شهرهاي جديد را بزرگترين ضرر اين وضعيت ميتوان دانست چراكه تأمين امنيت در شهرهاي جديد در شرايط بدون حضور زاغهنشينان نيز با چالش روبهرو است و در صورت اضافه شدن بار حاشيهنشيني، تأثيرات منفي اين مشكل چندين برابر ميشود.
حال در شرايطي كه بار سنگين زاغهنشيني در شهرها كم بود، شهرهاي جديد ايران بايد با يك چالش جديد يعني «حاشيهنشيني در حاشيه» هم دست و پنجه نرم كنند و هر روز منتظر آسيبهاي جديدي در محل سكونت خود باشند.
براساس گزارش سازمان ملل، اين نهاد بينالمللي، مأموريت كشورها را در مسير مقابله با حاشيهنشيني، با هدف «بازگشت مطلوبيت به شهرهاي جهان حداكثر تا سال ۲۰۳۰» تعريف كرده است.
شهرهاي ۲۰۳۰ بايد همهشمول به معناي قابل سكونت براي همه، امن، تابآور و پايدار باشند.
براي اين منظور، لازم است تا چهار سال آينده، زندگي حداقل ۱۰۰ ميليون زاغهنشين از طريق انتقال آنها به مناطق رسمي شهرها، متحول شود و تا سال ۲۰۳۰ ميلادي، همه زاغهنشينها به امكانات استاندارد دسترسي پيدا كنند.
سازمان ملل متحد در سند مكتوب خود تأكيد كرده است؛ در حال حاضر و در آستانه سال ۲۰۱۷، همه كشورها توافق كردهاند كه در توانمندسازي بازار مسكن ارزانقيمت و مناسب براي كمدرآمدها شكست خوردهاند و متناسب با رشد جمعيت شهرنشين، نتوانستهاند جمعيت زاغهنشين را كنترل كنند.
اما در ايران بهترين راهكار براي مقابله با حاشيهنشيني استفاده از ظرفيتهاي مسكن ارزانقيمت در شهرهاي جديد است. شهرهاي جديد در بازار رقابتي مسكن به دليل ارزان بودن نرخ زمين و انبوهسازي، قيمتهاي قابل رقابت با مسكن در شهرهاي اصلي دارند و همين موضوع سبب شده تا جمعيت مهاجر شهرها كه از تمكن مالي براي خريد اين واحدها برخوردارند، ساكن شهرهاي جديد شوند.
حال اگر همين توان با كمك دولت براي تأمين مسكن با نرخ مطلوب براي حاشيهنشينان نيز فراهم شود ميتوان به رفع معضل زاغهنشيني در شهرهاي جديد و نيز در شهرهاي بزرگ، اميدوار بود.
هرچند در دنيا روشهاي جديد و جالبي هم براي مقابله با حاشيهنشيني و تأمين سكونتگاه رسمي براي زاغهنشينان نيز مورد ارزيابي قرار گرفته كه از جمله ميتوان به ساخت مسكن ارزان قيمت در ازاي دريافت پروانه ساخت خانههاي لوكس اشاره كرد.
در برخي شهرهاي اروپايي، سازندههاي لوكس بايد مكلف شوند در ازاي ساخت خانههاي لوكس، تعداد مشخصي مسكن ارزانقيمت در همان محلهها احداث كنند. در فاصله سالهاي ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۵ميلادي عملكرد برخي كشورها در زمينه مقابله با زاغهنشيني منجر به كاهش ۳۰۰ ميليون نفري جمعيت زاغههاي واقع در مناطق حاشيهاي شهرها شده است.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۲ آبان ۱۳۹۵ - ۱۸:۰۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]