تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834306770
وقتی در بیمارستان هم کسی نگران حال بیماران نیست +ویدئو
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: آیا تا به حال چیزی درباره عفونت بیمارستانی شنیده‌اید؟ درباره آلودگی‌هایی که در بیمارستان‌ها به کمین بیماران نشسته، بر دردشان می‌افزاید و گاه مصداق از چاله در آمدن و به چاه افتادن می‌شود؟ چگونه می‌شود از این آسیب ها پیشگیری کرد و مسئول این پیشگیری کیست؟
به گزارش «تابناک»، به باور دولت مردان، از جمله مشکلاتی که گریبان طرح تحول نظام سلامت در کشور را گرفته و مانع از تحقق وعده های ایشان در این بخشمی‌شود، کمبودهای فراوانی است که در بخش درمان وجود دارد و رفعشان، بسیار هزینه و زمان بر است. مثل کمبود تخت‌های بیمارستانی که به گفته وزیر بهداشت، با آهنگ فعلی، رفعشان به حداقل 40 سال زمان نیاز دارد.
درک کمبود بزرگِ مشخص شده در همین مثال کافی است تا ساخت و ساز انبوه بیمارستان در سراسر کشور و توسعه شتابان بیمارستان های فعلی را انتظار بکشیم و اگر جایی خلاف آن را مشاهده کردیم، آن را محل اشکال دانسته و بی توجهی مسئولان به نیازهای فراوان حوزه درمان را دستمایه انتقاد کنیم. اما آیا توسعه مراکز درمانی توجیهی برای بی توجهی به نیازهای بیماران خواهد بود؟
از این رو این سوال مطرح می‌شود که می‌بینیم بسیاری از مراکز درمانی کشورمان، بخش بزرگی از درآمدهای خود یا حتی بودجه سنواتی شان را صرف بازسازی و توسعه بخش های مختلف خود می‌کنند و تلاش دارند در کنار محقق نمودن استانداردهای وضع شده، بستر ارائه خدمات بیشتر به مراجهان را فراهم آورند.
رویکردی که موجب شده بسیاری از بیمارستان ها و مراکز درمانی در کشورمان، دائما درگیر ساخت و ساز، نوسازی و پروژه های ساختمانی مختلف باشند و از بیل و کلنگ و گچ و سیمان گرفته تا رنگ آمیزی و دیگر امور ساختمانی و عمرانی، بخشی لاینفک از وجودشان باشد. پروسه ای تکراری که حتی در بیمارستان های نوساز نیز می‌توان شاهدش بود.
کافی است سری به نزدیک ترین بیمارستان در مجاورت خود زده و کمی دقیق شوید تا دریابید درباره چه چیزی سخن می‌گوییم. مراکزی که مملو از بیماران مختلف هستند و همواره امور عمرانی در بطنشان جریان دارد. با این ملاحظه که برخی شان تلاش می‌کنند این دو فازِ متضاد را جدا هم از نگه دارند و بعضی شان برایشان مهم نیست که کار درمانی و عمرانی ممزوج شود!
مثل این بیمارستان تخصصی وفوق تخصصی در تهران که فیلم آن به پیوست آمده و گرد و خاک ناشی از کف سازی محوطه ای در مجاورت بخش جراحی و مراقبت های ویژه، اعتراض همراهان بیماران را به دنبال داشته است. اعتراضی که با تهیه طومار و امضای آن، به شکل رسمی تقدیم مسئولان نیز شده ولی بعید است منجر به نتیجه ای شود.
از این رو می‌بایست به مثمر ثمر بودن این دست اعتراضات به دیده تردید نگریست که می‌بینیم انجام عملیات عمرانی و تولید گرد و غبار در بخشی که بیمارانِ مستعد عفونت در آن تردد می‌کنند یا حمل می‌شوند، هیچ گونه اعتراضی از جانب کادر درمانی بیمارستان به دنبال نداشته و به نوعی، طبیعی و ناگریز فرض شده است.
این در حالی است که می‌شد با اتخاذ تدابیری، مثل کار کردن در زمانی که بخش از تردد خالی شده یا تردد در آن بسیار اندک است(مثل نیمه های شب یا سحرگاه)، یا حتی استفاده از پرده ای حائل برای جدا کردن محل تردد بیماران با محل فعالیت کارگران ساختمانی، تلاش کرد بیماران را از معرض گرد و غبار دور نگه داشت.
نکاتی که یادآوری شان به کادر درمانی این بیمارستان و مسئولان و مدیران این مرکز، به زیره بردن به کرمان شباهت خواهد داشت و احتمالا برایشان خوشایند نخواهد بود، چراکه یادآوری وظایفشان تلقی می‌شود. وظایفی که فراموش شده اند و به چشم ناظران نیز نمی‌آیند که اگر غیر از این بود، بی شک شاهد تکرار این روند در شمار زیادی از بیمارستان ها در سراسر کشور نبودیم؛ بیمارستان هایی که در بطنشان نیز کسی نگران حال بیماران نیست!
۲۴ مهر ۱۳۹۵ - ۲۱:۵۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها