واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اکونومیست: رکوردها در بازیهای ریو ثابت مانده اند تهران - ایرنا - نشریه اکونومیست نوشت: "بازیهای المپیک ریو-2016"؛ منهای فقر مشهود در امکانات و برگزاری؛ از بعدی دیگر هم فقیر است؛ ثبت رکوردهای جهانی و المپیکی.
هفته نامه انگلیسی "اکونومیست" در این مطلب به بررسی چرایی نادر شدن پدیده رکورد شکنی در "بازیهای المپیک ریو 2016 " پرداخته است و می نویسد:در میان همه میزبانانی که بازیهای المپیک تابستانی و زمستانی تا به امروز به خود دیده ؛ برزیل تا حدودی متفاوت است.برزیل نه فقط تنها کشور میزبان این بازیهاست که نه ثروتمند است و نه حکومتی است استبدادی؛ بلکه این کشور با یک رکود تاریخی هم مواجه است.برزیل دستخوش یک واقعه بی سابقه سیاسی است و " دیلما روسف " رییس جمهور آن از سمت خود معلق است و در انتظار استیضاح بسر می برد. وی قرار است اواخر این ماه بابت تقلب در حسابهای دولت در پارلمان استیضاح شود.در فرازی دیگر؛ " ریودوژانیرو" میزبان این دوره از بازیهای المپیک؛ یکی از خشونت خیزترین شهرهای جهان است .این آمار یعنی یک فاجعه.این قضیه در حاشیه بازیهای المپیک ریو عینیت پیدا کرد.خودروی حامل افسران پلیس مامور تامین امنیت بازیها در تاریخ11 اوت مصادف با پنجشنبه گذشته حین گشت زنی در اطراف دهکده المپیک از مسیر اصلی منحرف و به محله زاغه نشین وارد شد. خوردو در این لحظه با تیراندازی قاچاقچیان مواد مخدر مواجه و یک افسر پلیس مجروح شد که بعد از انتقال به بیمارستان روز بعد درگذشت.در همان روز " جان کوئتز" ؛ نایب رییس "کمیته بین المللی المپیک " بازیهای المپیک ریو را " مشکل دارترین دوره بازیها در طول تاریخ بازیهای المپیک" توصیف کرد.البته تعداد انگشت شماری از بازیهای قبلی المپیک هم شاهد خشونتهایی بوده است که می توان به بازیهای المپیک 1968 "مکزیکو سیتی" اشاره کرد که طی آن دهها تن در جریان یک شورش سیاسی در سطح شهر مکزیکو سیتی کشته شدند.اما همه اینها رنج ها و غصه های برگزار کنندگان بازیهاست. تماشاگران هم افسوس های خود را دارند.شاید بتوان بارزترین وجه "ریو-2016"را ثبت نشدن هیچ رکوردی در آن دانست. این بازیها تا به این لحظه شاهد هیچ شاهکار خارق العاده ای از جانب ورزشکاران نبوده است .تنها نمایش درخشان به ثبت رسیده تا به امروز ؛ رکورد شکنی "آلماز آیانا" دونده استقامت از اتیوپی بود که روز جمعه گذشته رکورد دوی 10 هزار متر زنان را 14 ثانیه جابجا کرد. اما از این قبیل اتفاقات به ندرت در ریو رخ می دهد .شکی نیست که در روزهای باقی مانده بازیها هم نباید انتظار نمایش های استثنایی و جابجایی رکوردهای جهانی را داشته باشیم. در شنا که تقریبا تمام رقابت هایش برگزار شده است، فقط چهار رکورد انفرادی شکسته شده است که از این حیث به هیچ وجه با وضعیت چهار سال قبل بازیها در "لندن " قابل مقایسه نیست . این بدان علت نیست که در این دوره از بازیهای المپیک، ورزشکاران از خوشی و سرمستی ورزشکاران حاضر در دوره های پیشین بازیها بی نصیب اند. علت اصلی آن است که آستانه توانایی های جسمی بدن انسان دارد، کم کم به سقف خود نزدیک می شود.البته مستقل از قوت ها و توانمندیهای جسمی انسان؛ خصوصیات جغرافیایی و آب و هوایی شهر ریو دو ژانیرو محل برگزاری بازیها هم مزید بر علت است و بر کیفیت کار ورزشکاران به ویژه در دو و میدانی اثرات خود را برجای گذارده است.حال در یک ارزیابی علمی به کنکاش در مورد عامل سقف توانمندیهای بدن ورزشکاران می نشینیم.در تحقیقاتی که در سال 2008 در دانشگاه "استنفورد " در کالیفرنیای آمریکا انجام شد، آستانه سرعت بدن انسان از سال 1900 تا سال 2008 اندازه گیری شد. به عنوان مثال برای دوی 100 متر مردان ؛ آستانه سرعت بشری 10:55 متر در ثانیه است که به عبارتی دیگر 9.48 ثانیه ؛ تنها 11 صدم ثانیه زیر رکورد ثبت شده توسط "اوسین بولت " جامائیکایی که در سال 2009 بدست آمد.حداکثر سرعت در دوی ماراتن زنان به 5.21 متر در ثانیه می رسد که سریع ترین زمان بدست آمده برای دوی ماراتن 42.195 کیلومتر، زمان 2 ساعت و 15 دقیقه ثبت شده است. هیچ یک از این رکوردها در عرض هشت سال گذشته جابجا نشده است .مطالعات به عمل آمده در دانشگاههای فرانسه و انگلیس در رشته های ورزشی شنا و دو و میدانی هم تصدیق کرده است که تقریبا در تمام ماده های این دو رشته رکوردشکنی وجود داشته است و آن هم به گونه ای که این رکوردها به طور خیلی جزیی جابجا شده است.در رشته های پرتاب نیزه و وزنه برداری هم که رکوردهای آن حول و حوش سال 1990 تصحیح شد، چون مشخص شد که تمام این رکوردها به کمک دوپینگ بدست آمده است.از آن پس هم رکوردهایی ثبت شد، اما مشکوک بود که لابد این رکوردها هم با دوپینگ بدست آمده است و یا اینکه محدوده توانایی انسان بالا رفته تست یا شاید هم هر دو.برای نمایش زیبا در بسیاری از رشته های ورزشی، ریو یک مکان مطلوب نیست. یکی از دلائل آن همسطح بودن این شهر با دریاست.والیبال ساحلی تنها رشته ای است که از این مزیت کمال بهره را می برد. مسابقات این رشته در شهر ساحلی "کوپاکابانا" که خانه معنوی این رشته ورزشی است، برگزار می شود .اما برای ورزشکاران رشته دو ومیدانی، ریو یعنی قتلگاه.غلظت هوای ریو فوق العاده متراکم است، حتی متراکم تر و سنگین تر از شهرهایی که در ارتفاعات بلند قرار دارند.این هوا برای دوندگان دوی سرعت، پرش کنندگان و پرتاب کنندگان که اجرایشان غالبا از نوع ورزشهای غیرهوازی است؛ کمتر مشکل ساز است . این ورزشکاران در مقام مقایسه، از هوای دارای غلظت بالای اکسیژن کمتر تاثیر می پذیرند. مصداق این فرض نمایش زیبا و فوق تصور رشته های دو و میدانی در بازیهای المپیک 1986 مکزیکوسیتی بود. مسابقات این رشته در مکزیکو سیتی در ارتفاع 2240 متری از سطح دریا برگزار شد . در آن فضا غلظت هوا یک پنجم غلظت هوای ریو بود که 20درصد مقاومت بدن انسان را می کاهد.در بازیهای 1986 مکزیکو سیتی هشت مورد از 25 نتیجه برتر دوی 100 متر المپیک شکسته شد. در مابقی رشته ها هم اکثر رکوردها به دست ورزشکارانی که خود را با شرایط آب و هوایی ارتفاعات بلند آماده می کردند، جابجا شد. رکورد پرش طول بازیهای المپیک با 8.9 متر در آن بازیها ثبت شد.دوندگان دوهای مسافت هم از فراوانی اکسیژن ریو لذت می برند، اما نه از گرمای گرمسیری آن.هم اکنون در برزیل فصل زمستان و دما نابه هنگام سرد است. دمای هوا در شب 11 درجه سانتیگراد است. طبق پیش بینی های انجام گرفته هوا در روزهای آینده خنک تر هم خواهد شد. این برای تماشاگران رضایت بخش خواهد بود، اما نه برای دوندگان دوی مسافت. بهترین وضعیت آب و هوایی برای مسابقه رشته دوی ماراتن، بازیهای المپیک 1936 برلین بود که دمای هوا در سرتاسر بازیها بین 10 تا 16 درجه سانتی گراد در نوسان بود. البته این عامل برای رشته هایی که در سالن سرپوشیده برگزار می شوند، مانند وزنه برداری و یا دوچرخه سواری و شنا تعیین کننده نیست. با توجه به برخورد شدید اخیرا "کمیته بین المللی المپیک " با ورزشکاران دوپینگی ؛ به نظر نمی رسد نتایج بدست آمده در ریو چندان مصنوعی باشد. اما امکانات برگزار کنندگان بازیها هم محدود است.به عنوان مثال امکان هرچه گرمتر کردن هوای داخل ورشگاه سرپوشیده دوچرخه سواری وجود ندارد تا از غلظت تراکم هوا در داخل سالن بکاهد.اما از وجهی دیگر؛ این بازیها دارای نقاط درخشانی هم هست. ورزشکاران رشته هایی که عملکردشان با کرونومتر سنجیده نمی شود، همچنان حیرت انگیز خواهد بود. حتی در رشته های بدون حرکت هم ورزشکاران سعی می کنند قوای بدنی خود را در سطح اولیه آن حفظ کنند."نژاد رحیموف " وزنه بردار زیر 77 کیلوگرم قزاقستانی در ریو بعد از ثبت جدید رکورد جهانی حرکت یک ضرب متعلق به " لو شیاوجون" چینی مجددا آمد و در یک اقدام بی سابقه وزنه 214 کیلوگرمی را در دو ضرب بلند کرد و نه تنها رکورد 202 کیلوگرمی "لو " را شکست، بلکه رکورد 16 ساله همان حرکت را نیز با بلند کردن 4 کیلوگرم بیشتر جابجا کرد.گویا دیگر به ندرت می توان انتظار تماشای چنین شاهکارهایی را داشت. اگر هم چنین اتفاقی رخ دهد، فوق العاده خاص است.ورزشی**اروپام**1591**1584
24/05/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]