محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843508138
بوی بهبود از اوضاع تهران می شنویم - منشور خبری تحلیلی اقتصاد ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: «وضع اقتصادی چطور است؟ راضی هستید یا نه؟» این پرسش را از مردمی می پرسم که سه سال پیش در شرایطی که امید چندانی به بهبود نداشتند، پای صندوق های رأی رفتند. آن روزها که قیمت دلار لحظه ای بالا می رفت و مردم از ترس آنکه ساعتی بعد کالاها گران تر شده باشد، دارایی هایشان را به کالا تبدیل می کردند...روزهایی که دلالی، اعتبار داشت و تولید روسیاه بود. اوضاع اقتصادی آن قدر درهم وبرهم بود که مردم مجاب شدند برای فرار از آن، به دولتی متفاوت رأی دهند. حالا سال پایانی دولتی است که با وعده بهبود و بهروزی مردم سر کار آمده بود. دولتی که میراث «محمود» را گرفت و حالا در تیررس منتقدان اقتصادی است. اما با وجود این حجم انتقادها آیا مردم از وضع اقتصادی امروزشان راضی هستند؟ آمارها چه می گویند؟ اعداد و ارقامی که به شکلی مستقیم با سفره مردم سروکار دارند، چه تغییری کرده اند؟ و نظر کارشناسان اقتصادی چیست؟ شرق در گزارش پیش رو دنبال یافتن این پرسش هاست. به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق ، باز هم انتخابات ریاست جمهوری در راه است و از همین حالا که حدود یک سال به آن مانده، جناح های سیاسی، آرایش انتخاباتی به خود گرفته اند. برای مردمی که در تنگنای اقتصادی هستند، شاید چندان تفاوتی نکند که کدام دولت و از کدام جناح سر کار می آید. مردمی که دغدغه نان دارند و بی کاری را لمس می کنند، اهمیتی به شعارهای انتخاباتی نمی دهند. در این میان رسانه ها و اقتصاددانان منتقد دولت، شروع به انتقاد از عملکرد اقتصادی دولت کرده اند. هرچند مقایسه آمارها از ابتدای کار دولت تاکنون روند مثبتی را طی کرده است اما انتقادهای اقتصاددانان ریشه های ساختاری دارد. ریشه هایی علمی که نمی توان آنها را نادیده گرفت. این روزنامه اما تصمیم گرفته برای لمس آنچه بر خانواده ها می گذرد، از خود مردم درباره وضع کنونی اقتصاد و زندگی شان بپرسد. از همین رو با چند شماره تلفن تصادفی در نقاط مختلف تهران تماس گرفته و سه سؤال واحد از همه مشارکت کننده ها پرسیده شد. نخست آنکه آیا در انتخابات دور پیش ریاست جمهوری شرکت کرده اید یا خیر؟ دیگر اینکه آیا اکنون که سه سال از عمر دولت یازدهم می گذرد، از شرایط اقتصادی راضی هستید یا خیر؟ و در آخر هم اگر پاسخ بله یا خیر است، چرا؟ هرچند تعداد نمونه های انتخاب شده، (حدود شش شماره که حاضر به پاسخ گویی شدند) و سطح جغرافیایی تحت پوشش (تهران) کمتر از آن است که بتوان براساس آن قضاوت کرد اما این پرسش و پاسخ، تصویری ساده از نوع نگاه مردم به دست می دهد. این گزارش میدانی برخلاف گمان قبلی نگارنده، نشان می دهد که مردم از وضع امروز اقتصادشان احساس رضایت نسبی دارند. اینکه «چرا» با وجود رشد اقتصادی نزدیک به صفر، نرخ بی کاری بیش از ١١درصدی و نرخ تورم حدود ٩درصدی، باز هم مردم از وضع اقتصادی احساس رضایت می کنند، در حوصله این گزارش نمی گنجد؛ هرچند تحلیلی دم دستی به روشنی نشان می دهد آنچه در سال های پیش از این دولت بر مردم گذشته، آن قدر سخت بوده که اکنون مردم از همین وضع هم رضایت دارند. ***٤٤٣٣٢ از ارقام نخستین شماره تصادفی بر می آید که مربوط به غرب تهران است؛ مرد پشت خط می گوید در انتخابات گذشته شرکت نکرده اما امروز گمان می کند وضع اقتصادی خانواده اش نسبت به چهار سال پیش بهتر شده است. او می گوید: وضع اقتصاد پس از روحانی بهبود پیدا کرد اما هر سال که جلو آمدیم، نسبت به سال قبل از خود افت کرد. او گمان می کند امسال وضع از سه سالی که گذشت، بدتر هم می شود. توضیح می دهد که حالا دولت برای انتخابات آماده می شود و به دلیل تلاشی که برای رأی آوردن می کند، دست به عصاتر عمل خواهد کرد. مرد می گوید: اگر جایی هم راندمان دولت پایین بوده، به حساب عوامل بازدارنده ای می گذارد که آقای روحانی و تیمش ناگزیر با آن مواجه اند و آن قدر وضع در دولت احمدی نژاد بد بوده که نمی توان از این دولت انتظار داشت معجزه کند. او می گوید یک سری وزرا به این دولت تحمیل شدند که خب از این جهت هم به دولت حق می دهیم نتواند همه آن کارهایی را که دوست داشته انجام دهد. مرد البته به وضع بی کاری و رونق تولیدی ها و مسکن هم اشاره می کند و می گوید: گرچه در اینها دولت موفق ظاهر نشد اما امروز راحت تر می تواند برای خانه اش خرید کند. پرداخت هزینه های دکتر و بیمارستان هم راحت تر از پیش است. او می گوید: اگر بخواهد به دولت نمره ای بدهد، حتما نمره قبولی خواهد داد و بین رضایت و نارضایتی، رضایت را انتخاب می کند؛ چراکه مخالفان، گرچه تعدادشان کمتر است اما قدرتشان بیشتر است. برای همین هم هر دولتی که سر کار آید، با مافیایی قدرتمند مواجه است که نمی تواند از پسش برآید؛ هرچند این دولت مثل قبل، کشور را دچار تنشج نکرد و توانست با آرامش اوضاع نابسامان را مدیریت کند. ***٨٨٤٧٢ این بار سرانجام خانمی پشت خط است که حاضر می شود در این گزارش مشارکت کند. پیش از این، هر خانمی که تلفن را پاسخ داده، حاضر نشده در گفت وگو شرکت کند. اعداد نشان می دهد با محله ای در شرق تهران تماس گرفته ام. از قضا با اقتصاد سروکار دارد و تیتروار نکاتی را می گوید؛ او هم مانند قبلی ها در انتخابات دور پیش شرکت نکرده است، اما از وضع امروز راضی است. می گوید: اولین و مهم ترین نکته امروز اقتصاد ایران، این است که آرامش بر فضا حاکم است. سه سال پیش قیمت ها لحظه ای بالا می رفت و هیچ کس نمی توانست برنامه ریزی خاصی برای پول های نقدش، سرمایه گذاری اش و... کند. این زن تأکید می کند: آنچه در مذاکرات هسته ای رخ داد، به راستی بر وضع اقتصادی اثرگذار بوده و باید به دولت کمی زمان داد تا همه آثار و ابعاد مثبت برجام دیده شود. او درباره گرانی هم توضیح می دهد: گرانی چیزی نیست که امروز و دیروز با آن مواجه شده باشیم. این قصه سر دراز دارد. ***٥٥٨٣٤ زن پشت خط نمی خواهد صحبت کند؛ هر چه می پرسم می گوید: خدا را شکر. آخرین لحظات، زمانی که ناامید می خواهم خداحافظی کنم، شروع می کند به صحبت کردن. سفره دلش را میگشاید. خودش می گوید: خانم، ما نعمت آباد هستیم؛ بیایید محله ما را ببینید. ببینید اصلا کسی هست که راضی باشد؟ نان نداریم بخوریم؛ انگار ما آدم نیستیم. می گوید: شوهرش بی خبر ترکشان کرده است. پسر بزرگش که ٢٢ساله است، کارگری می کند و خرجشان را می دهد. از قصه چشمان ضعیف دختر پنج ساله اش می گوید و اینکه نمی توانسته برای دخترش عینک بخرد. ماجرای مدرسه رفتن دختر هفت ساله اش هم که حکایت خود را دارد. زن ناله می کند، هیچ چیز فرقی نکرده، همیشه وضعشان همین بوده و از این به بعد هم قرار نیست فرقی کند. فقط آرزو می کند دخترانش شوهر پول دار کنند تا از این وضع خلاص شوند. ***٥٥٨٩٢ «احساس رضایت می کنم؛ دولت بهتر از این نمی توانست عمل کند». مرد پشت خط، خطاب به من می گوید: «خانم بیایید روراست باشیم، به نظر من تحویل گرفتن خرابه و بازسازی اش کار هر کسی نیست. چرا سطح توقع مردم بالا باشد؟ ما بدتر از اینها را دیده ایم». از ارقام شماره برمی آید که مربوط به مناطق جنوبی تهران باشد، اما مرد پشت خط تولید کننده است. می گوید: اواخر دولت پیش قیمت ها لحظه ای بالا می رفت و با مشکلی جدی توانست از ورشکستگی پیشگیری کند. تولیدی فرش ماشینی دارد و او هم در انتخابات گذشته شرکت نکرده است، اما می گوید به نظرش بهتر است همین دولت دوباره کار را به دست بگیرد تا بتواند همین وضع را پیش ببرد. ***٢٢٢٩٢ خوب روشن است که شماره ای از شمال تهران را گرفته ام. زن پشت خط گیج و منگ از سؤالم، می گوید: وضع اقتصادی...؟ نه... تغییری نکرده است. چطور مگه؟ اوضاع که خوب است. چرا باید تغییر کند؟ تأکید می کنم: «منظورم نسبت به سه چهار سال پیش است؛ به نظرتان این دوره با دوره پیش تفاوتی در اوضاع نیست؟» باز هم با مکث و تعجب می گوید: نمی فهمم مگر قرار است چیزی تغییر کند؟ همه چیز خوب است دیگر. او و خانواده در انتخابات گذشته شرکت کرده اند. ***٣٣٤٣٣ این مخاطب هم در انتخابات پیشین شرکت کرده است؛ به شدت هم از اینکه در انتخابات شرکت کرده، راضی است و می گوید باز هم برای رئیس جمهورشدن روحانی تلاش می کند. توضیح می دهد: ما انتظار خرابی های بیش از این را داشتیم، اما نقطه قوت تیم روحانی، امیدی بود که در کشور تزریق کرد. حداقل الان به آینده و بهتر شدن وضع فعلی امید داریم؛ چیزی که سه سال پیش نداشتیم. جلوی شیب صعودی و عجیب تورم گرفته شده و اوضاع بسیار بهتر از قبل است. نقد علمی، رضایت شخصی یافتن اقتصاددانی که هم طیف اقتصاددان دولتی باشد، اصولگرای منتقد نباشد و بتواند تصویری شفاف از فضا ترسیم کند، دشوار به نظر می رسد. به تعبیر روشن تر، اقتصاددانی که به اقتصاد آزاد گرایش داشته باشد (نهادگرا یا سوسیال نباشد) و تصویری به دور از سو گیری جناجی از اقتصاد امروز، به دست دهد. به هر روی «پویا جبل عاملی» در گفت وگویی تلفنی می گوید: به گمان مهم ترین عملکرد مثبت دولت روحانی در حوزه سیاست خارجی بوده است، نه اقتصاد. همان عملکرد مثبت در به ثمر رسیدن مذاکرات هسته ای، امروز جواب داده و رفته رفته اثرش بر اقتصاد پررنگ تر هم خواهد شد. او اما تأکید می کند دولت هرقدر در حوزه دیپلماسی مثبت عمل کرده است، در حوزه اقتصاد، توفیقی در آن اصلاحاتی که وعده اش را داده بود، به دست نیاورده است. جبل عاملی ادامه می دهد: نه در یکسان سازی نرخ ارز، نه اصلاحات اساسی ساختار بانکی و همه مشتقاتش و نه تغییری در بروکراسی دولتی که پیش تر وعده اش داده شده بود. این اقتصاددان تأکید می کند: هرچند در کنترل تورم، به نظر می رسد دولت موفق عمل کرده؛ اما واقعیت آن است که کاهش نرخ تورم، ناشی از کاهش انتظاری تورم بوده است، نه عملکرد مثبت دولت در این حوزه. به گفته جبل عاملی از عملکرد وزارت نفت البته در رسیدن به سطح تولید پیش از تحریم ها، به راستی می توان دفاع کرد. از او می خواهم به عنوان یک شهروند و نه یک اقتصاددان، بگوید امروز احساس رضایت می کند یا خیر؟ می گوید: نوع نگاه من به موضوع اقتصاد خواه ناخواه علمی است؛ اما بله؛ احساس رضایت می کنم. چون اوضاع نسبت به قبل، واقعا بهتر شده است. سخن اعداد با همه نارضایتی علمی کارشناسان، اعداد و ارقام کلان، حکایت از بهبود وضع اقتصادی در شهریورماه امسال نسبت به شهریورماه سال ١٣٩٢ دارند. آن طورکه جداول بانک مرکزی و مرکز آمار ایران حکایت می کند، نرخ رشد اقتصادی که زمان تحویل دولت به روحانی منفی ٦,٨ درصد بود حالا به حدود یک درصد رسیده است. نرخ تورم هم که آن روزها چیزی حدود ٣٥ درصد بود، امروز ٨.٨ درصد است و نرخ بی کاری که در تابستان سال ١٣٩٢ حدود ١٠.٤ درصد بوده، امروز به ١١ درصد رسیده است. نکته آنجاست که به گفته مسعود نیلی، مشاور رئیس جمهور روحانی در برنامه پایش دولت احمدی نژاد بین سال های ١٣٨٥ تا ١٣٩٠ تنها ٧٠ هزار شغل ایجاد کرده است. درست به همین دلیل است که نرخ بی کاری ١٠.٤درصدی می تواند محل شک باشد. گذشته از همه اینها قیمت دلار که لحظه ای جابه جا می شد اطمینان همه اقشار جامعه را از آرامش اقتصادی سلب کرده بود. این بالارفتن های لحظه ای قیمت دلار، «جریان پول سوزان» را در کشور ملموس کرده بود. جریان پول سوزان به جریانی گفته می شود که در آن مصرف کننده از نگهداری هر نقدینگی اجتناب می کند و در تلاش است تا به سرعت پول خود را به کالا تبدیل کند. از اینها گذشته در آن سال ها هیچ کس حاضر نبود سرمایه اش را در تولید و صنعت سرمایه گذاری کند و همه منابع به سمت دلالی و فعالیت های غیرمولد مانند بازارهای دلار و سکه میل کرده بود. در همان اوضاع و احوال بود که قیمت دلار هرروز رکورد می زد. این ارز تعیین کننده در بازار داخلی ایران از حدود هزارو ٢٠٠ تومان در سال ١٣٩٠ به حدود سه هزارو ٧٠٠ تومان در خردادماه سال ١٣٩٢ رسیده بود. امروز اما قیمت همین ارز روندی آرام دارد و بالا و پایین شدن هایش بیش از ٣٠، ٤٠ تومان نیست. این ثبات نسبی و آرامش در بیشتر بازارها دیده می شوند و آمارها هم این را ثابت می کنند.
جمعه ، ۱۶مهر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 59]
-
گوناگون
پربازدیدترینها