تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1820840774
۷ پاشنه آشیل تشکل های صادراتی ایران - منشور خبری تحلیلی اقتصاد ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: از قانون برنامه دوم توسعه تا به امروز بحث تشویق و حمایت از ایجاد تشکل های تخصصی در زمینه های مختلف مورد تاکید فراوان قرار گرفته است. با توجه به رویکرد کاهش وابستگی به درآمد نفتی بحث تقویت اتحادیه ها و تعاونی های صادراتی یکی از مهم ترین رئوس تقویت تشکل های بخش خصوصی در اکثر برنامه ها و قوانین اقتصادی بالادستی کشور بوده است.در اکثر این برنامه ها فعال کردن اشخاص حقیقی و حقوقی در امر تجارت خارجی یکی از اصول اصلی بوده و بهترین روش برای حضور اشخاص حقیقی و حقوقی استفاده از پتانسیل تشکل های صادراتی است. با این وجود در طول این سال ها سهم تشکل های صادراتی نسبت به انتظاری که از آنها وجود داشته است همیشه اندک بوده و همین موضوع باعث شد که به این بحث بپردازیم . میراث دهه 40 به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تعادل ، نخستین بار ضرورت تاسیس شوراهای صنفی و اتحادیه های صادراتی از سال 1340 در کشور احساس شد. تصویبنامه مورخ 25 بهمن 1340 ضوابطی برای ایجاد شوراهای صنفی صادرکنندگان را مشخص می کرد. هدف از مصوبه مزبور فراهم کردن زمینه مساعد برای توسعه صادرات و اتخاذ تصمیمات صحیح و عملی برای نیل به آن اهداف بود. البته در تصویبنامه مورد اشاره صادرات تعریف شده است که «فروش و تحول هر نوع کالای کشاورزی، صنعتی و غیره از ایران به کشورهای دیگر صادرات است» مشروط بر آنکه در قبال آن کار، ارز یا کالای خارجی به کشور انتقال یابد. در این مصوبه گفته شده است که «صادرکننده هر شخص حقیقی یا حقوقی است که حداقل 5 سال در امر صادرات مباشرت داشته باشد یا لااقل 10 درصد کل صادرات سالانه در رشته مورد نظر توسط او صورت گیرد.» به طوری که ملاحظه می شود ضابطه طوری انتخاب شده است که افراد غیرحرفه یی یا کسانی که سابقه کافی در امر صادرات ندارند، نتوانند به عضویت اتحادیه درآیند و از سوی دیگر حاکمان وقت نیز هیچ وقت اجازه حرکت به مردم را نمی داده اند و همیشه فضا بسته بوده است. در نتیجه این گونه سازمان ها در جامعه ما توسط سازمان های سیاسی متلاشی شده اند ولی تجربه بسیار اندکی از سازمان های صنفی برای ما به جا ماند. این نخستین تجربه بخش خصوصی با این واقعیت بود که تشکل های بخش خصوصی به جای آنکه سازمان های سیاسی را به تحرک وادارند توسط سازمان های سیاسی مورد استفاده قرار می گرفتند. دومین تلاش برای تشکل های صادراتی در سال 1359 رخ داد. در اساسنامه مرکز توسعه صادرات ایران (بند ز ماده چهار) که در سال 1359 به تصویب شورای انقلاب رسید «تشویق تولید کنندگان به تشکیل اتحادیه های تعاونی صادراتی در موارد مقتضی» از وظایف مرکز مزبور شناخته شده است. نگاهی به شرح وظایف تشکل های صادراتی تشکل های صادراتی دارای ساختارها و انواع متفاوتی هستند. از انجمن های استانی تا فدراسیون ها و کنفدراسیون های سراسری همگی در زمره تشکل های صادراتی می توانند، طبقه بندی شوند. با این وجود برخی وظایف میان آنها مشترک است. *حمایت از منافع صنفی صادرکنندگان یا تولیدکنندگان کالاهای صادراتی؛ *ارائه نظر مشورتی به صادرکنندگان در زمینه ارتقای کیفیت کالاهای صادراتی یا تولید کالای متناسب با نیازهای خریداران؛ *بسط و گسترش همکاری بین صادرکنندگان به گونه یی که از رقابت های ناسالم با یکدیگر در بازارهای جهانی بپرهیزند؛ *ایجاد دبیرخانه یی برای گردآوری، تهیه و توزیع اطلاعات صادراتی و بررسی روند عرضه، تقاضا، قیمت و مقررات فروش کالا در بازارهای هدف؛ *برقراری تماس با اتحادیه های صادراتی یا شوراهای صادراتی در کشورهای دیگر؛ *ارائه راهکارهایی به دولت برای اجرای صحیح قانون تشویق صادرات (مصوب سال 1333) با قوانین و مقررات صادراتی دیگر؛ *تهیه و پیشنهاد طرح های سودمند و قابل اجرا برای بهبود کالاهای صادراتی و افزایش صادرات و کمک به دولت در اجرای این طرح ها؛ *مشارکت در نمایشگاه ها برای معرفی و عرضه کالاهای صادراتی اعضا. در حقیقت در اغلب کشورهای دنیا اتحادیه های صادراتی فعالی وجود دارد که در توسعه صادرات کشور خود از طریق هدایت اعضا و کانالیزه کردن فعالیت های آنها نقش ارزنده یی ایفا می کنند. اصولا برخی اقداماتی که اتحادیه ها و شوراهای صنفی می توانند، انجام دهند به تنهایی از عهده تک تک اعضا ساخته نیست و باید به چشم یک کالای عمومی به آنها نگریست. قدرت چانه زنی «Bargaining Power» یک اتحادیه در بازرگانی بین المللی با طرف های تجاری به مراتب بیشتر از هر یک از اعضای آن اتحادیه است و از طرف دیگر نظر یک اتحادیه در مسائل مرتبط با صادرات با تامین مواد اولیه و کالاهای واسطه یی مورد نیاز اعضا آن اتحادیه آسان تر پذیرفته می شود تا ین که هر یک از اعضا جداگانه بخواهند نظرات یا پیشنهادهای خود را به مقامات مسوول ارائه دهند. صادرکنندگان غیرمتشکل یا شرکت هایی که به صورت انفرادی کالاهای خود را به فروش می رسانند به سبب عدم همفکری یا بی اطلاعی از هزینه تولید یکدیگر ممکن است قیمت های متفاوت برای کالاهایی که ویژگی های یکسان دارند به خریداران بالقوه ارائه دهند که در مورادی به زیان آنها تمام خواهد شد. در بسیاری از موارد دیده شده است که صادرکنندگانی که در یک بازار خاص با یکدیگر به رقابت ناسالم دست زده اند یا به قیمت شکنی مبادرت کرده اند که این کار به زیان همه صادرکنندگانی تمام شده است که در آن بازار مشخص کالاهای مشابه را عرضه کرده اند. هنگامی که ضرورت تبلیغ برای یک کالا پیش می آید معرفی اتحادیه یی که در صادرات آن کالا فعالیت دارد به مراتب آسان تر و کم هزینه تر از معرففی کلیه صادرکنندگانی است که صدور آن کالا جزو رشته فعالیت آنهاست. بدیهی است که اتحادیه، تقاضاها یا سفارش های خرد دریافتی را متناسب با توانمندی ها و ظرفیت های تولیدی یا صادراتی اعضا بین آنها تقسیم می کند یا فرصت های تجاری را برای تماس بعدی به آنها اعلام می نماید. وضعیت تشکل های صادراتی ایران سابقه تشکیل تشکل های صادراتی در ایران به چند دهه قبل باز می گردد. از آنجا که خشکبار، پوست و سالامبور، روده، فرش و گیاهان دارویی و صنعتی هممواره جزو اقلام عمده صادراتی کشور بوده اند نخستین اتحادیه های صادراتی بازرگانانی تشکیل داده اند که در صدور آن کالاها پیش کسوت بوده اند. حتی در مقاطعی شاهد تشکیل اتحادیه های ایرانی در کشورهای مقصد بودیم مانند واردکنندگان فرش دستباف ایران در آلمان یا اتحادیه واردکنندگان فرش ایران در ژاپن. همچنین برخی اتحادیه ها نیز به صورت استانی در ایران شکل گرفت مانند اتحادیه صادرکنندگان زعفران خراسان یا تعاونی های صادراتی پسته در کرمان. در حال حاضر حدود 80 درصد اتحادیه های صادراتی در اتاق بازرگانی فعال هستند و بقیه اکثرا در قالب تعاونی ها حضور دارند. در حال حاضر در میان تشکل های ملی عضو اتاق بازرگانی ایران 7 انجمن و 21 اتحادیه در زمینه صادرات محصولات مختلف وجود دارد. در میان سندیکاها نیز تنها یک سندیکای عضو اتاق بازرگانی از عنوان صادراتی استفاده می کند. برای ساماندهی این تشکل های صادراتی اما تاکنون نهادها و تشکل های بالادستی دیگری شکل گرفته است. از جمله آنها می توان به کنفدراسیون صادرات ایران و فدراسیون صادرات انرژی اشاره کرد. هرچند که از نظر ساختاری کنفدراسیون صادرات در عمل نقش همان فدراسیون ها را قرار است، ایفا کند اما حضور چندین تشکل غیرصادراتی عضو کنفدراسیون مدت هاست که به محل مناقشه یی در این رابطه بدل شده است. همچنین عدم انسجام ساختار تشکل های صادراتی یکی از ایراداتی است که بارها از اتاق بازرگانی گرفته شده است. 7 چالش اساسی تشکل های صادراتی کارشناسان مسائل اقتصادی و تجاری عوامل مختلفی را علت ضعف تشکل های صادراتی ایران می دانند. بر اساس یکی از تحقیقات صورت گرفته توسط سازمان توسعه تجارت و اتاق بازرگانی 7 عامل مهم ترین علل ضعف تشکل های صادراتی ایران است. 1-فقدان قدرت مالی یا منابع ارزی و ریالی که اجرای برنامه های وسیع و گسترده تبلیغاتی را در خارج از کشور ممکن می کند. 2-نداشتن کادر تحقیقاتی و پژوهشی برای تجزیه و تحلیل وضعیت بازارهای بین المللی و انتشار بولتن های خبری و ارزنده یی که به ارتقای سطح دانش تخصصی اعضا کمک کند. 3-عدم اطلاع کافی از فرصت های تجاری «Trade Opportunities» برای آگاه کردن اعضا. اصولا اتحادیه های صادراتی از شبکه اطلاع رسانی نیرومند برخوردار نیستند تا بتوانند اعضای خود را در اسرع وقت از تحولات بازارهای بین المللی برخوردار کنند. 4-عدم حضور فعال اتحادیه ها یا تشکل های صادراتی در بازارهای بین المللی یا مجامع بین المللی (پرداخت حق عضویت مجامع یا سازمان های بین المللی از توان بسیاری از اتحادیه های صادراتی خارج است). 5-نداشتن قدرت اجرایی برای جلوگیری از تخلفات احتمالی اعضا. در صورت تخلف یک نفر مطمئنا آسیب اجتماعی آن به کل اعضای اتحادیه خواهد خورد و این در حالی است که هیچ گونه امکان پیشگیری در اختیار اتحادیه ها از سوی نهادهای مختلف قرار داده نشده است. در صورتی که در سال های اولیه دهه 1360 ارائه کارت عضویت اتحادیه همراه کارت بازرگانی برای صدور کالا الزامی بود و همین موضوع می توانست تا حدی باعث قدرت اتحادیه شود. 6-وجود تشکل های موازی و مشابه: با وجود کم بودن تعداد تشکل های صادراتی اما شاهد وجود تشکل های موازی و مشابه فراوانی در یک صنف هستیم. یکی از دلایل این موضوع وجود نهادهای متعدد ثبت تشکل هاست و دلیل دیگر عدم مدیریت صحیح نهادهای مسوول ساماندهی تشکل ها. 7-ضعف در خدمات تشکل ها: یکی از دلایلی که می تواند اعضا را راغب به عضویت در اتحادیه ها کند ارائه خدمات به اعضاست. در حال حاضر یک صادرکننده بدون عضویت در تشکل و صرفا با داشتن کارت بازرگانی می تواند، اقدام به صادرات کند به همین دلیل نیاز است که درون تشکل انگیزه کافی برای جذب اعضا شکل گیرد.
دوشنبه ، ۵مهر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 31]
-
گوناگون
پربازدیدترینها