واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: هادی خانیکی. استاد ارتباطات در روزنامه شرق نوشت: «درباره تصویرت از من تجدید نظر کن» را باید دید، پیش از آنکه درباره آن نوشت. کارگردان آن، آروند دشتآرای، به خوبی توانسته قدرت هنر را در ضرورت توجه به گفتوگو و ارتباطات میانفرهنگی، نشان دهد.
او در این نمایش متفاوت، تماشاگر را به این نتیجه میرساند: در جهانی که تصویر، همه جا احاطهمان کرده است، نه تنها به درنگ و تأمل در داوری نسبت به «دیگری»، نیاز داریم بلکه به تجدید نظر درباره تصویرمان از «واقعیت» نیز محتاج هستیم. دکتر نغمه ثمینی که فاصله میان «دانشگاه» و «تئاتر» را در این سالها با جدیت و موفقیت کوتاه کرده است، در این کار به تعبیر خود «نامتعارفترین شکل نوشتن نمایشنامه» را برگزیده است.
«داستانها و کلمات واقعی و غیرواقعی» که در خلال نمایش زندگی سه زوج ایرانی- غیرایرانی و گفتوگوهای پیرامون آن، شکل میگیرند و مبادله میشوند، هم پیوستگیها و گسستگیهای تفاهم و تفاوت فرهنگی را نشان میدهند و هم درهمآمیختگی تخیل و واقعیت را. تلاش خانم ثمینی در این کار ابتدا دیده، بعد شنیده و سرانجام فهمیده میشود که: بخشی از این داستانها و کلمات واقعیاند و بخشی واقعا واقعی نیستند؛ واقعیت، چالشبرانگیزترین اصطلاح ممکن است.
واقعیت انتزاعی است؛ هیچچیز ما در این جهان به تمامی واقعی نیست، همهچیز میان خیال و واقعیت غوطه میخورد. خانم کاترینا استنو در اثر مشهور خود، «تصویر دیگری» که عوامل گوناگون فرهنگی را از اسطوره تا پیشداوری، در شکلگیری «غریبه» و درنهایت «طرد فرهنگی» بررسی کرده است، میگوید: تنها درک کمالنیافتن ما و جستوجوی بخش مکمل ما در «تفاوت»، میتواند گسستهایی را که از ما موجودی ملعون ساخته و مانع میشود به طور تماموکمال انسان باشیم رفع کند.
این سخن خانم استنو در این نمایش تجسد و تجسم یافته است؛ به این معنا که نویسنده، کارگردان، بازیگران و تماشاگران با هم این پرسش را پی گیرند که چگونه افرادی با زیستهها و تجربههای متفاوت فرهنگی در سطوح بینالازمانی، بینالاشخاصی، بینگروهی و بینالمللی، همدیگر را درک میکنند و چگونه میتوانند به تفاهم یا سوءتفاهم برسند. در دورانی که «همسایگی در جهان چندفرهنگی» حضور خود را در دور و نزدیک ما نشان میدهد، واقعیتها و فراواقعیتهای تأثیرگذار بر آن کداماند و پیشینههای فرهنگی و اجتماعی ما چگونه بر نوع ادراک و ارتباطمان در این زیسته، اثر میگذارد.
«درباره تصویرت از من تجدیدنظر کن» یک دعوت جدی به بازنگری در کلیشهها و تصورات قالبی، انگها و برچسبها و بهطورکلی پیشفرضهایی است که هم ریشه در واقعیت دارند و هم ریشه در برداشت از واقعیت و البته مرز میان این دو هم در «ستیز رادیکال تصویرها» و «ناتوانی از گفتوگو» گم شده است.
۱۴ مهر ۱۳۹۵ - ۰۸:۲۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 83]