واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: خروجی نمايشگاههاي غلوآميز و رفاقتي چیست؟
ماهانه و سالانه چندين نمايشگاه تخصصي و فروش در حوزههاي مختلف و به خصوص تهران و...
نویسنده : مهران ابراهيميان
ماهانه و سالانه چندين نمايشگاه تخصصي و فروش در حوزههاي مختلف و به خصوص تهران و مراكز استانهاي بزرگ و مناطق آزاد معروف برگزار ميشود كه معمولاً متولي آن نيز وزارت صنعت، معدن و تجارت است، البته برخي شركتها نيز به طور تخصصي در اين حوزه ورود كردهاند كه هر كدام از متوليان (خصوصي و دولتي) سعي دارند با انتخاب واژههايي كه در آن نشاندهنده صفت تفضيلي است، گروهي از فعالان را به نمايشگاه بكشانند و چند متر از فضاي نمايشگاه را به آنها با قيمت بالاتر براي چند روز اجاره بدهند. اين نمايشگاه كه برخي از آنها تكليفي است و شركت مذكور ناگزير به حضور است زيرا يا با متولي بخش خصوصي رابطه رفاقتي دارد يا مسئول برگزاركننده با مسئولي رابطه دارد، كمتر داراي توجيه عقلاني و منطقي در عالم علم اقتصاد است.
اما اين تمام ماجرا نيست زيرا كافي است سري به سايت نمايشگاههاي شهرهاي تهران، مشهد، كيش و... بزنيد و ببينيد كه چه تعداد نمايشگاه موازي در اينباره فعالند، مثلاً در تهران به غير از نمايشگاههايي كه در مصلي و كانون پرورش فكري و... برگزار ميشود، فقط در نمايشگاه بينالمللي و در سال جاري بيش از 85 نمايشگاه برگزار ميشود؛ نمايشگاههايي كه در آخر نام همه آنها به انگليسي «اكسEX» (مخفف كلمه اكسپو به معني نمايشگاه اضافه شده و صفت تفضيلي« اولين» و «بزرگترين» نيز به ابتداي آن افزودهاند. بزرگترين نمايشگاه نفت، بزرگترين نمايشگاه پلاستيك، اولين نمايشگاه سنگهاي معدني، بزرگترين نمايشگاه صنعت غذا، اولين نمايشگاه فلان و آخرين نمايشگاه بهمان اسمهاي متداولي است كه به كرات شنيدهايم.
ظاهراً استفاده از اين اسمهاي اغراقآميز قابليت خود را در كشاندن فعالان اقتصادي يا حتي مردمان بيكاري (كه با دريافت يك پلاستيك تبليغاتي هم دلخوش هستند) ناموفق بوده و از اين رو به اسامي جديدي روي آوردهاند كه واقعي نيست، مثلاً ديروز در رسانهها خبري انعكاس يافت كه مسئولان برگزاري آن نمايشگاه به خود لقب «بزرگترين نمايشگاه بينالمللي صنعت خاورميانه» در تهران دادهاند و قرار است در نيمه دوم مهر ماه ميزبان صنايع داخلي و خارجي باشد، آن هم از 27 كشور جهان!
اين در حالي است كه هم نگارنده و هم صاحبان صنايع داخلي خوب ميدانند نمايشگاههاي برگزار شده در داخل كشور قابل قياس با نمايشگاه اماراتي و تركيهاي نيست و اغراق بزرگترين نمايشگاه بينالمللي در خاورميانه دروغي بزرگ است. از سوي ديگر معمولاً مسئول برگزاري به تعداد نامههايي كه به كشورهاي خارجي ارسال كرده، ليست كشورها و پرچم آنها را بالا ميبرند و آمار حضور كشورهاي خارجي را بر همين اساس عنوان ميكنند، بعدها معلوم ميشود كه خيلي كشورها در دقيقه 90 و بنا به ملاحظاتي از آمدن به ايران منصرف شدهاند.
قضيه اين نمايشگاه به اينجا هم ختم نميشود زيرا اگر تجارت و سود دستگاهي خاص از يك وزارتخانه و افراد حقيقي و حقوقي مرتبط با آنها را در برگزاري اين دست نمايشگاهها ناديده بگيريم، بالاخره اين نمايشگاهها بايد خروجياي داشته باشد كه حضور شركتها را توجيه كند. در حالي كه اكثر مديران شركتهايي كه در اين نمايشگاهها شركت ميكنند تنها دليل حضور در اين نمايشگاهها را حضور سنتي و الزامي غير از دستاوردها و اهداف اين نوع نمايشگاهها ميدانند. با اين اوصاف و با چنين رويهاي كه در نمايشگاههاي فعلي وجود دارد، الزام ادامه اين روند چيست؟ و چرا اساساً مسئولان برگزاركننده دستاوردي از نتايج اين نمايشگاهها به مردم و مشتريان خود نميدهند؟ آيا شركت نمايشگاهها اصلاً اين نمايشگاهها را رصد ميكند؟ يا تمايلي بر بهينهسازي آن دارد يا ترجيح ميدهد بيشتر به كار اجراي كنسرت بپردازد؟
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۳ مهر ۱۳۹۵ - ۲۰:۱۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]