تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834651709
آیا سونامی ایدز ایران را تهدید می کند؟
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: هفته نامه پنجره - افشین شاعری: رئیس مرکز تحقیقات ایدز می‌گوید سونامی ایدز در راه است و انگ و انکار این ویروس در بین مردم و ناآشنایی عموم مردم با این بیماری باعث پنهانکاری شدید آن شده است. او نگران است که در چند سال آینده شیوع این بیماری در کل جامعه از یک درصد جمعیت کشور بگذرد و سونامی ایدز در ایران شکل بگیرد.
مینو محرز، فوق تخصص بیماریهای عفونی، یکی از پیشتازان درمان و مبارزه با بیماری و عفونت ویروس ایدز در ایران است و سال‌هاست در این زمینه تحقیق میکند، بیمار میبیند و حرف میزند، او در این مصاحبه روند گسترش این بیماری را در ایران تشریح میکند و البته از نگرانیها و بیمهای خود می‌گوید و در عین حال از تولید واکسن ایدز در دنیا خبر میدهد که تا چند سال آینده وارد بازار می‌شود.
با هم مشروح این گفتوگو را میخوانیم.
روند تغییرات ایدز در کشور ما را چگونه ارزیابی میکنید؟
تغییراتی که در یکی دو سال اخیر اتفاق افتاده این است که راه انتقال ویروس عوض شده است و بیشتر از طریق تماس جنسی است و این مهمترین تغییر است چون تعداد خانمها هم چندین برابر شده است و روند ابتلا هم روبه افزایش است. هنوز نتوانستیم این روند را کنترل کنیم و هنوز باید خیلی کار کنیم. اطلاعرسانی درباره این بیماری از اول خیلی کم‌رنگ بوده است، و این امر هنوز هم تداوم دارد، درحالیکه باید بهصورت مستمر به مردم آگاهیرسانی شود، البته نباید وحشت ایجاد کنند.
ما باید تا سال 2020 به هدف 90ـ90ـ90 برسیم، یعنی 90 درصد افراد در معرض خطر را کشف کنیم و مورد حمایت قرار دهیم، 90درصد بیماران مبتلا را کشف کنیم. 90 درصد مبتلایان را تحت درمان ببریم، ولی ما الان یک سوم مبتلایان را کشف کردهایم. تخمین ما از تعداد مبتلایان تقریبا سه برابر میزانی است که گزارش شده است.
استراتژی وزارت بهداشت الان این است که برنامه PIT را اجرا کند و لازم نیست که به مراکز خاصی برای مشاوره و تست بیایند و هر کس که ارائهدهنده خدمات بهداشتی است، می‌تواند تست ارائه کند. الان قرار است در DICها تست ایدز به رایگان انجام شود و تمام کسانی که به این مراکز مراجعه می‌کنند و مصرف مواد دارند میتوانند تست شوند. و در این تست حداکثر در مدت یک ربع ساعت نتیجه آزمایش مشخص می‌شود.
بیماری ایدز از کی به ایران آمده است و چه الگوهایی را سپری کرده است؟.
از همان ابتدا، WHO به همه کشورها تست داد و همان موقع مشخص شد که دریافتکنندههای فرآوردههای خونی در حدود چهار تا شش درصد مبتلا هستند؛ چون ما فاکتور هشت خونی را از فرانسه میآوردیم. این بیماری به ایران نیز وارد شد. در همه دنیا هم خون و فراوردههای خونی اولین عامل انتقال این ویروس بود. البته خیلی زود این عامل کنترل شد و بهتدریج ما بهسمت انتقال جنسی میرفتیم که ناگهان اپیدمی در زندانها بین مصرفکنندگان مواد مخدر تزریقی به علت سرنگ مشترک ایجاد شد.
ظاهرا دهه 70 بود که در زندان کولونیهای این بیماری بهوجود آمده بود؟
بله و بعد با برنامه کاهش آسیب که ایران خیلی خوب آن را اجرا کرد. این ویروس در معتادان کنترل شد اما الان متاسفانه بهسمت انتقال جنسی رفته است. مسئله مهم این است که جوانان نسبت به این موضوع آگاهی ندارند، آموزش و پرورش چیزی در مورد مسائل جنسی یاد نداده است، نه پدر و مادرها آموزش میدهند و نه تلویزیون صحبت میکند؛ بنابراین جوانان وارد محیطی می‌شوند که همه چیز در اطراف آنها هست و بالطبع وقتی آموزش ندارند خیلی زود بهسمت آسیبهای اجتماعی و بیبند و باریها میروند. اخیرا مصرف مواد روانگردان هم به آن اضافه شده و خیلی مشکلساز شده است و من اعتقاد دارم که مسئله تزریق مواد باعث افزایش ایدز خواهد شد.
بهطور صریح بفرمایید آگاهیهایی که جوانان لازم دارند، چه نکاتی هست؟
اولا در مورد سکس ایمن و کلا در مورد این غریضه طبیعی باید بدانند. آموزش و پرورش باید در این مورد به دانش آموزان آموزشهایی را بدهد. سن ازدواج بالا رفته است و میزان ازدواج پایین آمده است و این یک واقعیتی است که در جامعه ما وجود دارد. بالاخره این جوانان برای پاسخ به این غریضه با هم تماس خواهند داشت، باید به آنها یاد دهیم که سکس ایمن چیست و برای پیشگیری از ایدز از طریق تماس جنسی چکار باید کنند. ما در انگلیسی میگوییم (A .(ABC یعنی خویشتنداری که اگر فرد بتواند انجام دهد خیلی خوب است. B یعنی وفاداری؛ یعنی فرد فقط یک شریک جنسی داشته باشد. C یعنی استفاده از کاندوم. اینها را باید یاد بدهیم و کاندوم باید در اختیار جوانان باشد. الان کاندوم کم شده و قیمتش بالا رفته است و این مسئله برای بیماریهای مقاربتی و ایدز معضل ایجاد میکند.
مواد روانگردان چگونه تاثیرگذار بوده است؟
وقتی افرادی مواد روانگردان استفاده می‌کنند، نمیتوانند تصمیم بگیرند که کار صحیح چیست؛ بنابراین اصلا از کاندوم استفاده نخواهند کرد. این ماده متانفتامین که در روانگردانها وجود دارد یک مقدار نیازهای جنسی را هم بالا میبرد. خیلی از کسانی که به ما مراجعه می‌کنند میگویند ما از این استفاده میکنیم، آیا این موجب ایدز می‌شود؟ و معلوم می‌شود که این مواد مورد استفاده قرار میگیرد.
یک پدیدههایی هست که درباره آن خیلی کم صحبت می‌شود، مسائلی مثل روابط خارج از خانواده یا مسائل بین دو جنس موافق آیا این مسائل هم وجود دارد؟
بله وجود دارد. هموسکشوالی (همجسن‌گرایی) وجود دارد و اخیرا موارد مثبت را در بین این افراد میبینیم. تماس خارج از خانواده که از نظر شرعی ازدواج موقت هم می‌تواند باشد وجود دارد، بنابراین تعداد شریک جنسی بیشتر می‌شود و از نظر پیشگیری از ایدز و بیماریهای مقاربتی وقتی آگاهی نداشته باشند می‌تواند خیلی مشکلساز شود.
اخیرا در جامعه خیلی میشنویم که افراد روسپی و کسانی که تن فروشی می‌کنند بخش قابل توجهی از مبتلایان هستند، در این مورد شما وضعیت را چگونه میبینید؟
ما مطالعهای روی این افراد در سطح ایران انجام دادیم. یک چیزی حدود ماکزیمم 4. 5 تا پنج درصد آنها مبتلا بودند ولی چیزی که ما دیدیم اینها متاآمفتامین (روانگردان) خیلی زیاد استفاده می‌کنند، بهخصوص آنهایی که اعتیاد هم دارند، برای اینکه بتوانند جواب مشتری بیشتری را بدهند و همین باعث می‌شود که از مشتری نخواهند که از کاندوم استفاده بکند.
در مورد این گروه چه پیشنهادی دارید؟
از نظر من این گروه از افراد هرچند اندک وجود دارند و نمیشود آنها را انکار کرد، فقط باید آنها را سالم نگه داریم تا جامعه را مبتلا نکنند و جامعه سالم بماند و این یک واقعیت است که ما سال‌هاست داریم میگوییم.
از این جمعیت یک برآورد دارید که چه تعداد هستند؟
من آمار دقیق اینها را ندارم چون یک تعداد از اینها اصلا در خیابان نمیایستند و با تلفن کار می‌کنند و یک تعداد بهطور محدود در مراکزی هستند که در آنجا تحت محافظت خدمات میدهند که خیلی غیررسمی است. اصلا نمیشود برآورد کرد. مشکل ما بیشتر با کسانی است که دچار اعتیاد می‌شوند و برای اینکه پول بیشتری به دست بیاورند، میخواهند مشتری بیشتری داشته باشند، این را به ما در پرسشنامه به ما گفتند؛ چون ما با برخی روسپیهای شهر تهران مصاحبه کردیم، گفتند که اگر مشتری به ما پول بیشتری بدهد ما از او نمیخواهیم که از کاندوم استفاده کند. این به علت احتیاجی است که دارند، باید این افراد را تحت مراقبت قرار داد و اعتیاد اینها را درمان کرد که حداقل چنین مشکلاتی پیش نیاید. استفاده از کاندوم و فرهنگ استفاده از کاندوم در کشور ما خیلی پایین است و در این مورد باید بیشتر آموزش داده شود.
در مبارزه با ایدز فکر میکنید که کجاها نقاط بحرانی است که باید بیشتر روی آن تمرکز کنیم تا بتوانیم این کوه را بیشتر از زیر آب بیرون بیاوریم و ببینیم؟
این افراد در جامعه هستند، در موارد جدیدی که شناسایی می‌شوند اصلا خودشان هم باورشان نمیشود که HIV دارند و آدمهای کاملا معمولی هستند؛ بنابراین اینها در جامعه هستند و فقط باید از آنها بخواهیم که بیایند و آزمایش بدهند. در این موارد جدید بعضی اوقات هیچکدام کار خطرناک و خاصی هم نداشتهاند، یعنی نه اعتیاد دارند و نه... و فقط قبل از ازدواج تماس جنسی داشته‌اند و خودشان نمیدانستهاند که مبتلا هستند و ازدواج کرده‌اند و همسرشان را هم مبتلا کرده‌اند؛ بنابراین این ویروس در سطح جامعه دارد پیش میرود و نمیشود گفت که به قسمت خاصی باید برویم، همین است که میگویم باید به همه جوانان آموزش داده شود که بیایند و بیشتر تست بدهند.
انجام این تست یک مقدار ممکن است بحرانهای روحی و روانی ایجاد کند و استرس و فشار ایجاد کند، اینطور نیست؟
اصلا چنین چیزی نیست؛ اولا همه باید این را بدانند که این یک بیماری قابل کنترل است و اگر هم بیماری را دارند باید بیایند و مشاوره بگیرند و اتفاقا خیلی هم بهتر است زیرا تحت درمان قرار میگیرند؛ بهترین راه پیشگیری همین است و این یک واقعیت است که ما باید افراد HIV مثبت را کشف کنیم و تحت درمان قرار دهیم چون خیلی چیزها را نمیدانند و فکر می‌کنند که بیماری کشنده است یا آگاهی آنها متعلق به دانش 30 سال پیش است؛ بنابراین وحشت می‌کنند و ممکن است اصلا نیایند. پارسال یک اتوبوسی که راه انداختند برای تست ایدز، خیلی عالی بود، گفتند بیایید تست دهید اما بعضی چنان علیه این کار شعار دادند که متوقف شد.
باید چنین جاهایی را ایجاد کنند و جوانان را تشویق کنند. متخصصان عفونی پیش من میآیند و میگویند در تهران این همه بیلبورد و تبلیغات شهری هست اما چرا حتی یکی در مورد ایدز نیست. یکی از راههای آگاهی رساندن همین کارهاست! باید برای آگاهیرسانی درباره ایدز بیلبورد و بنر شهری داشته باشیم و همه جا در سطح شهر راجع‌به ایدز صحبت شود.
گروه سنی خاصی هستند که الان بیشتر در معرض ابتلاء باشند و لازم باشد بروند و همه آزمایش بدهند؟
در مطالعاتی که کردم درصد بالایی در دوره دبیرستان هم تماسهایی داشتند و از آنجا روابط را شروع می‌کنند ولی گروه سنی که باید برای تست ایدز مراجعه کنند از 20 سالگی شروع می‌شود. ما میخواهیم که حداقل افراد بین 20 سال تا 50 سال همه بیایند و تست بدهند.
شما چنین تقاضایی را مطرح کنید، آیا امکاناتش وجود دارد؟
بله، 100درصد. ما معتقدیم کسانی که رفتار پر خطر دارند همه باید بیایند و تست بدهند؛ رفتار پر خطر مثل تماس جنسی بدون کاندوم، چند شریک جنسی، اعتیاد، داشتن همسر و شریک جنسی همزمان، استفاده از مواد روانگردان. در حال حاضر خون و فرآوردههای خونی مشکلساز نیست. اما آقایانی که چند شریک جنسی دارند، تعدادشان زیاد است و با وجودی که همسر دارند برخی ازدواج موقت هم دارند، حتما این افراد هم باید تست بدهند.
هزینه تست سریع ایدز در چه حدودی است؟
تست سریع برای آزمایشگاه خصوصی را نمیدانم چون معمولا وزارت بهداشت به آزمایشگاه خصوصی کیت تشخیصی نمیدهد.
برنامههای وزارت بهداشت را کافی میدانید یا بر آن نقدی دارید؟
برنامههای وزارت بهداشت از نظر استراتژی و علمی چون من از اول در جریان هستم درست نوشته شده است ولی بقیه ارگانها همکاری نمیکنند. بودجهای که باید برای ایدز بگذارند هیچوقت در اختیار وزارت بهداشت نیست.
بقیه ارگانهایی که میتوانند کمک کنند کدامها هستند؟
همه ارگانها. ایدز فقط یک مشکل بهداشتی نیست و یک مشکل اجتماعی است و همه از بهزیستی و بیمه و... باید کمک کنند. آموزش و پرورش باید آگاهی بدهد، تلویزیون باید آگاهی درست بدهد.
به بیلبوردها و تبلیغات شهری هم اشاره کردید، در این مورد توضیح بیشتری بفرمایید.
شهرداری دو تا بیلبورد درباره ایدز گذاشت آنقدر سر و صدا کردند تا برداشتند وگرنه شهرداری حاضر به کمک بود و از نظر کارهای سلامت شهرداری خوب کار میکند. آنهایی که با این تبلیغات مخالف هستند مانند کبک سرشان را در برف فرو بردهاند و واقعیتها را نمیبینند.
این مخالفت که شما میگویید از طرف چه افرادی است؟
نمیدانم. شاید فرهنگی است. نمیدانم چه کسانی هستند. ما مشکل شرعی در زمینه مبارزه با ایدز نداریم و تمام آیات عظام این کار را تایید کرده‌اند و از این وضعی که وجود دارد نگران شده‌اند و در همان اول اپیدمی هم که رهبر انقلاب به هر سه قوه دستور دادند. بنابراین اگر کسی مخالفت میکند نگرش منفی خودش است.
مثل مسئله توزیع سرنگ که همان موقع هم مخالفتهایی بود و شما جزو کسانی بودید که تاکید داشتید که سرنگ رایگان به معتادان بدهند.
صحبت من علمی است و به کارهای دیگر کاری ندارم. من میگویم وقتی شما میگویید برنامه کاهش آسیب؛ یکی از کارها دادن متادون است، یکی دادن سرنگ و سوزن است، نمیشود که یکی را رها کرد و بگوییم ما فقط متادون میدهیم. مریض به من می‌گوید من دوست دارم تزریق کنم و این را کنار نمیگذارم، من باید به این فرد سوزن بدهم یا نه؟ ما یاد گرفتهایم که خدمات بهداشتی را برای تمام مردم انجام دهیم. ما این برنامه را نداریم که آدمهای بد را کنار بگذاریم، خیلی از آدمها هستند که برای جامعه مشکلساز هستند ولی باید هر طور که شده به فکر ارائه خدمات بهداشتی به آنها با شیوه خودشان باشیم.
آن زمان آیتالله شاهرودی، رئیس قوه قضائیه بودند و ایشان با توزیع سرنگ موافقت کردند و قضیه را تصویب کردند.
بله و یک تبصره گذاشتند که ما این معتادان را خیلی به زندان نفرستیم زیرا هرچه بیشتر کسانی را که اعتیاد دارند در یک جا جمع کنیم، امکان اینکه این بیماریها را به هم انتقال دهند بیشتر است زیرا زندان از نظر بهداشتی جایی است که به راحتی این بیماریها را به هم انتقال میدهند و از آنجا بهجامعه آورده می‌شود و این باعث شد که به‌خاطر مواد برای مصرف شخصی به زندان فرستاده نشوند و به مراکز رسمی توزیع متادون بروند. این کار خیلی اثر کرد ولی بعد از اینکه سیستم عوض شد، تبصرهها و آییننامههایی که هنوز قانون نشده بود، متوقف شد و بعد از آن دیگر تکرار نشد.
الان دوباره آمار ابتلا در زندانها نگرانکننده است؟
الان دوباره جمعیت در زندان زیاد شده است، هر چقدر جمعیت را در زندان اضافه کنید بدتر است. جمع کردن معتادان در زندان و در یک جا غلط است، اینها نباید در یک جا جمع شوند.
غیر از زندان بحث دیگرتان فقط تماس جنسی خارج از عرف است، مثلا حاشیه شهرها و بیغولهها هنوز هستند...
همیشه از نظر بهداشتی مشکل ارائه خدمات به حاشیه شهرها را داریم، زیرا جزو سیستم نبودهاند. زمانی که برنامهریزی کردند، حاشیه شهر نداشتند و از ده شروع میشد و تا مرکز استان میآمد ولی الان بسیاری از رفتارهای پرخطر و آسیبهای اجتماعی در حاشیه شهرها اتفاق میافتد. الان دارند سیستم را عوض می‌کنند و برنامهریزی جدید هم شده است تا به حاشیه شهرها هم خدمات بهداشتی ارائه شود.
در مورد کاندوم یک مشکل دیگر هم وجود دارد که صحبت کردن درباره آن خلاف سیاست و برنامه توسعه جمعیت معرفی می‌شود. در این مورد نظر شما چیست؟
مسئله رشد جمعیت با مسئله افزایش و رشد بیماری ایدز را باید از هم مجزا کنیم؛ چون گروه هدف آنها هم فرق می‌کنند، در مراکز بهداشتی که قبلا برای پیشگیری از حاملگی کاندوم داده میشد، لازم نیست کاندوم توزیع شود اما باید برای افرادی که رفتار پر خطر جنسی دارند فکری بکنیم! این برای پیشگیری از ایدز است و گروه آنها نیز با خانوادههایی که باید بچه‌دار شوند، فرق میکند. وقتی یک دستور داده می‌شود باید به فکر بقیه هم باشند، اگر کاندوم در مراکز برای معتادان و افراد روسپی مجانی نباشد، قیمت کاندوم بالا میرود و الان اینطور شده است. جوان پیش من میآید، میگویم چرا از کاندوم استفاده نمیکنی؟ می‌گوید گران شده است. این یک معضل است و باید برای این منظور خاص کاندوم وجود داشته باشد.
یکی از مشکلاتی که افراد مبتلا دارند بحث انگ است و همین باعث پنهانکاری می‌شود. این موضوع را شما چگونه میبینید؟
کاهش انگ در صورتی اتفاق میافتد که آگاهی جامعه بالا باشد. وقتی که مردم آگاهی ندارند، وحشت می‌کنند و این افراد با بیمار مبارزه می‌کنند نه با بیماری. بالا رفتن آگاهی کار رسانههاست. باید بهطور مستمر کار کنند چون خیلیها حقایق را نمیدانند و فکر می‌کنند اگر کنار مریض بنشینند این بیماری را میگیرند و نمیدانند که راههای انتقال بیماری چقدر محدود است.
آیا از نظر علمی درست است که بگوییم ممکن است کسانی وجود داشته باشند که 10 سال است که مبتلا هستند ولی هنوز به علائم بیماری نرسیدهاند؟
بله. اکثرا همینطور هستند. همینها هم باعث انتقال می‌شوند زیرا در غیر این صورت مراجعه می‌کنند و کنترل می‌کنند؛ بنابراین یا آنقدر بیمار هستند و علایم بیماری آشکار است که مشخص می‌شود و این افراد اصلا تماس جنسی ندارند تا به کسی انتقال دهند. آن کسی انتقال میدهد کسی است که خودش نمیداند و در ظاهر سالم است.
در مورد درمان HIV هم بفرمایید، اگر به موقع تشخیص داده شود تا چه اندازه افراد میتوانند زندگی طبیعی داشته باشند؟
این بیماری با درمان قابل کنترل است؛ مثل بیماریهای مزمن دیگر مانند دیابت، تیروئید و بیماریهایی که باید دائم دارو بخورند و با دانش فعلی دارند زندگی می‌کنند و هر آن هم ممکن است درمان قاطع آن پیدا شود. ولی داروها، این بیماری را کنترل می‌کنند و دیگر HIV کشنده نیست و افراد مبتلا میتوانند عمر طبیعی داشته باشند و این به شرطی است که مراجعه کنند و تحت درمان باشند.
این داروها تحت حمایت دولت است و هزینه چندانی برای فرد مبتلا ندارد. دارو مجانی است و تمام مراقبت و آزمایشهایی که مربوط به درمان است همه رایگان توسط وزرت بهداشت ارائه می‌شود.
این افراد میتوانند صاحب فرزند سالم باشند؟
بله آنهایی که یکی از زوجین مثبت و یکی منفی است، برای آنها اسپرم واشینگ میکنیم و با ای وی اف، خانم می‌تواند بچه‌دار شود و تاکنون هم تعداد زیادی داشته‌ایم که بچه‌دار شده‌اند. در صورتی که خانم مثبت و آقا منفی است هم میتوانیم IUI کنیم، اسپرم آقا را به خانم تلقیح میکنیم و بعد هم به خانم دارو میدهیم تا بچه مبتلا نشود و در رحم خودش بچه را نگه میدارد. اگر کسانی که مبتلا هستند از قبل بدانند و درمان را برای آنها شروع کنیم، این کار شدنی است. حتی در خیلی از موارد داشته‌ایم که هر دو مثبت بوده‌اند، این افراد هم میتوانند بچه‌دار شوند، فقط باید بدانند و به موقع مراجعه کنند تا آنها را تحت درمان قرار دهیم و اگر ندانند بچه هم مبتلا می‌شود. فقط معمولا از آنها میخواهیم که به بچه شیر ندهند چون شیر دادن یکی از راههایی است که ویروس را انتقال میدهد و حتی دولت امکانات تهیه شیر خشک را هم برای این افراد دارد.
چند وقت پیش خبرهایی منتشر شده بود که داروی درمان قطعی پیدا شده است که ویروس را کاملا از بین برده بود، این خبر چقدر جدی است؟
خیر هنوز از نظر علمی هیچکدام از این داروها تایید نشده است و چیزی که اینبار در کنفرانس بین‌المللی ایدز ارائه شد احتمالا تا دو، سه سال آینده واکسن موثر ایدز است که استرالیا دارد رویش کار میکند و در آینده نزدیک وارد بازار می‌شود. واکسنی که بالای 90 درصد پیشگیری کند.
در مورد آینده بیماری ایدز در کشور هم بفرمایید.
ما از نظر اپیدمی سه تا فاز داریم؛ یکی فاز LOW، ما از آن مرحله به مرحله متمرکز آمدیم؛ یعنی الان در افراد با رفتار پرخطر بالای پنج درصد مبتلا داریم و در جمعیت کل هنوز شیوع ابتلا زیر یک درصد است ولی اگر همینطور پیش برویم به مرحله سوم که مرحله شیوع عمومی است می‌رسیم که مثل آفریقا و هند در حالت شیوع در جامعه عمومی تعداد مبتلایان در جمعیت کل بیشتر از یک درصد و در جمعیت پرخطر بیشتر از
پنج درصد است.
شما این نگرانی را دارید که ما به این سمت برویم؟
بله. چندتا کشور بودند که این مرحله را گذراندند و بعد کنترل کردند و بعد از اینکه مثل یک بمب ترکید و یک پیک داشتند، توانستند کنترل کنند.
تایلند یکی از آن‌هاست، 40 درصد کل جمعیتش مبتلا بودند و الان خیلی خوب کنترل کرده است. بخش مهم درآمد کشورش از SEX WORKER بود ولی توانست کنترل کند. کشورهای آفریقایی نیز با کمک درمانی که از NGOهای آمریکایی و اروپایی گرفتند در بعضی از کشورها که 60 درصد جمعیت HIV مثبت بودند، بهخصوص کشورهای زیر صحرای آفریقا که 25 درصد جمعیتش مبتلا بودند نیز توانستند روند رشد را کنترل کنند. با اینکه ساختار بهداشتی آنها از ما خیلی پایینتر است و زیربنای بهداشتی ما استاندارد است ولی آنها توانستند کنترل کنند و آگاهی برسانند ولی ما نه؛ کشورهای اروپایی هم که از همان اول در کنترل HIV موفق بودند.
فکر میکنید این خطر که در جمعیت کلی هم بالای یک درصد شود، با همین روند چند سال دیگر به این مرحله می‌رسیم؟
چون تصاعدی بالا میرود حساب ندارد، ممکن است دو سال دیگر و شاید زودتر اتفاق بیفتد و ممکن هم هست که الان شده باشد و ما اطلاع نداشته باشیم.
الان بیشترین تمرکز شیوع در داخل کشور است یا افرادی که به خارج کشور سفر می‌کنند و برمیگردند.
الان اصلا لازم نیست که روی خارج سفر کردهها متمرکز شوید، آن مزید بر علت می‌شود ولی اتقاق مهم در داخل است.
آیا NGOها و خود مردم به اندازه کافی وارد این حوزه برای کنترل بیماری شده‌اند و نقش خود را ایفا می‌کنند یا اصلا لازم هست که مردم وارد شوند؟
در همه جای دنیا NGOها با کمک دولت خیلی توانسته‌اند موثر باشند. ما متاسفانه NGOای که بهطور موثر در مورد ایدز کار کند، نداریم ولی یکی چیز خیلی خوب داریم که از NGO بهتر کار میکند و آن باشگاه یاران مثبت است که اولین آن در مرکز ما در بیمارستان امام خمینی (ره) بود و الان 25 تا از این باشگاهها در ایران داریم و خود افراد HIV مثبت در این باشگاهها هستند و آموزش میبینند، اینها بهترین افرادی هستند که میتوانند برای کنترل ایدز در کشور موثر باشند و به دیگران آموزش بدهند.
باشگاه یاران مثبت چگونه کار میکند و فعالیت آن به چه صورت است؟
افراد HIV مثبت و کسانی که مبتلا نیستند ولی از افراد خانواده مبتلایان هستند، تحت سرپرستی و برنامهریزی سازمان ملل هستند و در مورد بیماری و درمان آگاهی پیدا می‌کنند.
الان دو تا خط Hot line داریم که از همه جا زنگ میزنند و این افراد مردم را راهنمایی می‌کنند و آموزش میدهند. خودشان هم توانمند می‌شوند و آگاهی پیدا می‌کنند و به سطح جامعه میروند و میتوانند موارد جدید پیدا کنند و آنها را راهنمایی کنند که برای درمان بیایند.
اگر در جامعه انگ ایدز برداشته شود، اینها میتوانند خیلی بیشتر کار کنند. خیلیها اصلا نمیخواهند که چهرهشان مشخص شود وگرنه میتوانند بیشتر به تلویزیون بیایند و آگاهی دهند و بیشتر با مردم صحبت کنند.
به‌خاطر این انگ حتی خیلیها هستند که خانواده درجه یک آنها هم در جریان نیست. این افراد خودشان در این باشگاه توانمند می‌شوند و بعد در جامعه برای درمان سایر مبتلایان و پایبندی به درمان و مشاوره با افراد مبتلا کار می‌کنند. وقتی که اینجا جمع می‌شوند احساس می‌کنند که تنها نیستند و شروع به فعالیت می‌کنند و دیگر باعث نمیشوند که افراد دیگری مبتلا شوند. بهعنوان یک NGO اینجا افرادی را داریم که میتوانند حتی برنامه تحقیقاتی و آموزشی بنویسند. در نتیجه هم خودشان فعال هستند و احساس می‌کنند که میتوانند کمک کنند و هم زندگی بهتری دارند و اکثرا اگر هم سابقه اعتیاد داشته‌اند ترک کرده‌اند و همدیگر را تشویق می‌کنند
۲۰ شهريور ۱۳۹۵ - ۰۸:۱۸
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 144]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها