محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852564326
زنان کشور کوالاها
واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: ماهنامه زنان و زندگی - طلیعه اکبری: «به استرالیا خوش آمدید!»، این جمله اولین مواجهه من با یک زن استرالیایی بود. درست در اولین دقایق ورودم به فوردگان «کینگز فورد اسمیت» سیدنی. افسری که پاسپورتم را چک کرد زنی بود بلندقد با موهای طلایی و چشم های آبی با چهره ای سرد و بی تفاوت؛ اما وقتی گذرنامه ام را به را به دستم داد لبخند گرمی به لب داشت و گفت: «به استرالیا خوش آمدید!». جمله ای که به لب های منِ مهاجر و دلتنگ هم لبخندی نشاند و البته تعجب های من از زندگی زنان در استرالیا هم از همان فرودگاه آغاز شد.
آنچه که از همان روزهای آغازین مهاجرت بیش از هر چیز در مورد زنان به چشمم آمد؛ زنان فاراغ بالی است که با وجود یک با دو بچه خردسالی که به همراه دارند، بچه دیگری را هم با کالسکه حمل می کنند. کالسکه هایی که خیلی وقت ها دو طبقه یا دوقلو هستند.
خیلی از زنان مشخص است که کودکی را هم باردار هستند. اوایل مهاجرت دیدن تعداد زیادی کالسکه در خیابان ها، پیاده روها، فروشگاه ها و حتی در اتوبوس و قطار برای من بسیار تعجب آور بود اما خیلی زود متوجه شدم خیابان ها و پیاده روها به گونه ای طراحی شده اند که برای حرکت کالسکه کم ترین دردسری ایجاد نشود. ارتفاع اتوبوس ها برای سوار شدن با کالسکه قابل تغییر است. قسمت جلوی اتوبوس ها هم به کالسکه اختصاص داده شده و حتی کمربند ایمنی برای بستن کالسکه به میله های اتوبوس وجود دارد.
آنچه من در چهره بسیاری از زنان در خیابان های سیدنی می بینم آرامش با حضور چندین بچه در اطراف شان است! ماشین های اس یو وی SUV شاسی بلند- بزرگ هم کار زنان خانه دار را راحت کرده است. ماشین هایی که به راحتی پاسخگوی جابجایی خانواده های بزرگ هستند.
این در حالی است که نزدیک ترین پارکینگ های اتومبیل به مراکز خرید هم به کسانی که کالسکه دارند، اختصاص داده شده است و کسانی که بچه یا کالسکه ندارند در این پارکینگ ها، پارک نمی کنند. علاوه بر این در تمام مراکز خرید قسمت هایی حفاظت شده به محل بازی کودکان اختصاص داده شده و مادران بی دغدغه فرزندان بهانه گیرشان را که از خرید روزانه خسته شده اند در این محل های بازی آرام می کنند. حتی چرخ های خرید پاهای کوچک شان را تکان می دهند و همراه مادرشان خرید می کنند.
با این اوصاف به نظر می آید مارد بودن یکی از مهم ترین خصیصه های زنان استرالیایی باشد. وقتی پای صحبت های زنان مهاجر ایرانی می نشینم و نظرشان را درباره زنان استرالیایی می پرسم هر کدام با توجه به تجربه شخصی اش چیزی می گوید.
«بهاره» که یک دختر 4 ساله دارد و معلم دبستان است می گوید: «مادر بودن برای زنان استرالیایی یک شغل تمام وقت محسوب می شود و انصافا هم در این شغل درست ایفای نقش می کنند. آن ها پا به پای بچه های شان در پارک بازی می کنند و به بچه ها سخت نمی گیرند.اعتماد به نفس شان بسیار بالاست و خودشان را دست کم نمی گیرند.»
او معتقد است که زنان استرالیایی خستگی ناپذیرند و قدرت را می شود در بیشتر آنها دید. او می گوید: «من زنانی را دیدم که با داشتن چند فرزند، کار خانه، کار بیون یا انجام کارهای داوطلبانه، لب به شکایت باز نمی کنند.»
«شیوا» با توجه به تجربه کار و زندگی در استرالیا در حالی که معتقد است زنان استرالیایی خیلی تلاش می کنند تا حقوق شان با حقوق مردان برابر شود، می گوید: «زنان استرالیایی به بچه هایشان سخت نمی گیرند. آن ها بچه داری شان خیلی خوب نیست. بچه هایشان در مراکز خرید با دست کثیف همه چیز می خورند یا توی درمانگاه ها وقتی حوصله شان سر می رود خودشان را در گل و خاک کثیف می کنند و مادرها عین خیال شان هم نیست.»
اما «الهه» که فارغ التحصیل یکی از دانشگاه های استرالیاست مخالفت می کند و می گوید: «من هیچ زن استرالیایی ای را در خیابان ندیدم که نسبت به بچه اش بی محبت یا بی توجه باشد. برعکس معتقدم که آنها از صلابت و جدیت خاصی در بچه داری برخوردار هستند. من توجه و آگاهی شان را به اصل موضوع بچه داری دوست دارم. به نظر من آن ها به این اصل معتقدند که باید خودت را خیلی دوست داشته باشی برای خودت و روحت احترام قائل باشی؛ و فقط در این صورت است که می توانی بچه ات را هم مستقل و مهربان با خود بار بیاوری.»
«مینا» هم که در دانشگاه سدنی مشغول به کار است در ادامه حرف های الهه می گوید: «شیوه بچه داری زنان استرالیایی براساس لذت بردن دوطرفه مادر و فرزند است. آنها برای خودشان زندگی می کنند درحالی که به خانواده هم اهنیمت می دهند و شادی در زندگی خانوادگی برایشان مهم است.»
«پروانه» که مهندس مکانیک است و در استرالیا کار می کند حرف های مینا را تایید می کند و می گوید: «زنان استرالیایی زنان شادی هستند و سعی می کنند واقعا از لحظه لحظه زندگی شان لذت ببرند.»
«رضا» که با یک زن استرالیایی ازدواج کرده، می گوید بسیاری از عقایدش نسبت به زنان استرالیایی بعد از اردواج با یکی از آن ها کاملا تغییر کرده است. او از شجاعت، قناعت و تواضع زن استرالیایی اش می گوید و معتقد است که آن ها از تعارف و تظاهر دورند و با سنت ها مبارزه می کنند: «آنها با جدیت تمام به فامیل خود اجازه مداخله در زندگی شخصی خود را نمی دهند و با تعصب خاصی از حریم خانواده، فرزندان و حتی شوهر خاورمیانه ای شان دفاع می کنند. گرچه از طلاق و تنها ماندن نمی ترسند و راحت از زندگی زناشویی دل می کنند.»
التبه تمام آنچه که گفته شد براساس تجربیات شخصی یا حرفه ای تعدادی از مهاجران ایرانی در برخورد با جامعه استرالیایی است. برخی هم معتقدند که زنان استرالیایی در مصرف گرایی غرق هستند؛ اما به خاطر جایگاه شان در جامعه از استقلال رای بالایی برخوردارند یا این که زنان استرالیایی خیلی زورگو هستند و رییس وار رفتار می کنند. یا این که آن ها هم از طبقات مختلف درگیر دروغ و تظاهر و غیبت هستند و درک بالایی از جامه خود ندارند.
«سحر» پزشک شاغل در یکی از بیمارستان های سیدنی، می گوید: «زنانی که در 10 سال گذشته در محیط های حرفه ای و دوستانه دیدم مثل همه ما خوب یا بد بودند؛ اما شاید نقطه مشترک اکثریت قریب به اتفاق آن ها نوعی خشونت درونی باشد.
خشونت را برای واژه انگلیسی Tough به کار بردم. شاید ترجمه اش برای ما چیزی شبیه «زمخت بودن»، باشد.این مساله به شکل های مختلفی بروز می کند و برداشت ها هم متفاوت است. برای بعضی ها که زن ها را به عنوان جنس لطیف می شناسند زن های استرالیایی فاقد زنانگی لازم هستند و البته خیلی هم رییس مآب به شمار می آیند. شاید هم عده ای آنها را به بی احساسی متهم کنند.
ولی تجربه شخصی من آنها را به من آدم های مهربانی نشان داده است که به اندازه من بچه شان را دوست دارند ولی به اندازه من قربان صدقه چشم و ابروشان نمی روند. کارشان را انجام می دهند ولی به اندازه من لبخند تحویل همکارانشان نمی دهند. به نظر من تفاوت در شیوه ابراز احساسات و تفاوت در نوع برداشت هاست.»
جالب است بدانید که زنان خانه دار یا بچه دار در خیابان های سیدنی تنها دیده نمی شوند.
بعدها، وقتی برای ادامه تحصیل به الج رفتم، نه تنها از تعداد زن های بچه دار در اطرافم کم نشد بلکه حضور زنان درکالج ها برایم پررنگ تر هم شد. همان وقت متوجه شدم که کالج های دولتی و دانشگاه ها برای زنان بچه دار دمات «چایلدکر» (Child Care) یا «نگهداری از کودکان» ارائه می کند. مادران می توانند هر صبح کودکان شان را با خیال آسوده به چایلد کرها بسپارند و در کلاس های شان شرکت کنند.
در کالج ها نه تنها حضور زنان بچه دار بلکه تعداد بسیار زیاد مدرسان و مدیران زن گروه های آموزشی مختلف هم به چشم می آید. کالج ها هر سال با افتخار اعلام می کنند که تعداد زنانی که در سیستم آموزشی استخدام می شوند و یا به عنوان دانشجو ثبت نام می کنند، رو به افزایش است.
مطابق آمارهای رسمی، بیش از 90 درصد زنان 20- 24 ساله استرالیایی، مدرک دیپلم متوسطه یا بالاتر دارند، در حالی که این رقم در بین مردان در همین بازه سنی، 86 درصد است. در بازه سنی 25 تا 29 سال، حدود 40 درصد زنان مدرک لیسانس یا بالاتر دارند، و در همین بازه سنی، 30 درصد مردان، از این تحصیلات برخوردارند.
همچنین، تیف (کالج تحصیلات حرفه ای) ایالت نیوساوت ولز سال گذشته اعلام کرد که طی فقط 6 ماه، تا سی ام ماه جون سال 2014 میلادی بیش از سه هزار و 600 زن در دوره های آموزشی غیرمعمول مانند ساختمان سازی و ساخت و ساز، آتش نشانی، ساخت دیگ بخار و مخزن آب گرم و کار با ماشین های سنگین ثبت نام کرده اند. حضور زنان در مشاغل مختلف در جامعه هم به خوبی بیانگر این آمار و ارقام است.
دیدن زنان راننده اتوبوس، راننده قطار، راننده ماشین های سنگین، زنانی که در راه سازی و جاده سازی کار می کنند، زنانی که در معدن ها، ایستگاه های قطار مشغول به کار هستند، زنان پلیس و خلبان در کنار زنان سیاست مدار و نمایندگان پارلمان نشان می دهد جامعه استرالیایی برای رسیدن به مساوات و برابری جنسیتی در تلاشی شبانه روزی است.
در سال 2015 میلادی، بیش از 20 درصد مدیران 200 شرکت بزرگ اقتصادی و صنعتی استرالیا را زنان شتکیل داده اند، در حالی که سهم زنان در مدیریت این شرکت ها در سال 2010 میلادی، تنها 11 درصد بوده است. با این حال سازمان های زنان در استرالیا، هنوز در تلاشند تا برابری حقوق دریافتی را تضمین کنند. طبق آمارها در بخش های مختلف کاری، زنان به نسبت مردان بین 4 تا 24 درصد حقوق کمتری دریافت می کنند و دولت فدرال هم مدتی ست که کارزار تبلیغی بزرگی را برای مرتفع کردن این مساله آغاز کرده است.
استرالیا کشوری است که فرصت های بسیاری را در اختیار زنان قرار می دهد. چه به عنوان یک زن شاغل امکان رشد و پیشرفت وجوددارد. نمی شود گفت در استرالیا تبعیض جنسیتی وجود ندارد اما استرالیا کشوری است که تلاش می کند این تبعیض را کم کند. استرالیا یکی از کشورهایی است که در تاریخ نه چندان طولانی اش، نخست وزیر زن، وزیر و نماینده پارلمان زن داشته است و به زنان در عرصه سیاست هم فرصت شکوفایی می دهد.
همه این ها باعث شده است که شوخی در بین مردان رایج باشد که می گویند: «در استرالیا، اول حیوانات حق دارند، بعد بچه ها، بعد زن ها و آن ته ها، اگر چیزی ماند، حقی هم به مردان می رسد!»
۰۲ شهريور ۱۳۹۵ - ۰۸:۴۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[مشاهده در: www.bartarinha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
سبک زندگی
پربازدیدترینها