واضح آرشیو وب فارسی:ایلنا: دیدگاه یک دانشجوی فیزیک به نسبیت انیشتین/ دختری که میخواهد از زمان انتقام بگیرد
مهسا نعمتی با اشاره به ایده شکلگیری نمایش «پرستار زمان» گفت: ایده اولیهای که داشتم براساس زمان و تاثیر آن روی زندگی ما بود؛ بعضی از ما خیلی اتفاقی همدیگر را در خیابان میبینیم یا اتفاقی عجیب برایمان میافتد. فکر کردم اگر اینها با زمان ربط داشته باشد خیلی همه چیز عجیب میشود. کارگردان نمایش «پرستار زمان» در گفتگو با خبرنگار ایلنا، گفت: رشته دانشگاهیام فیزیک بود و دلیل مهم اینکه سراغ ایدهای نمایشی با موضوع نظریه «نسبیت زمان» انیشتین رفتم به خاطر رشته تحصیلیام بود؛ نظریه نسبیت عام انیشتن؛ نسبی بودن زمان را توضیح میدهد که بسیار عجیب و جالب است. نعمتی با اشاره به نگاهی که به نسبیت زمان در این نمایش دارد، گفت: این نسبیت توضیح میدهد که ممکن است برای هرکسی یک مقدار زمانی مختلف وجود داشته باشد و اگر هرکسی در مقدار زمانی خودش زندگی کند اتفاقات جور دیگری پیش میآید. او با بیان اینکه «پرستار زمان» اثری رئال نیست، گفت: مواردی که در نمایش گفته میشود واقعی است اما در فضایی که تا به حال ندیدهایم اجرا میشود. البته شیوه اجرا خیلی سورئال نیست؛ اتفاقا کلاسیک است. اما چیزهایی که گفته میشود و قوانینی که در این محیط وجود دارد؛ قوانینی هستند که برای همین محیط است و قبلا جای دیگری ندیدهایم. انگار فضایی ساخته شده برای اجرا، اما به سمت سورئال نرفته است. نعمتی با اشاره به اینکه مساله نسبیت انیشتین بستری است که داستان در آن روایت میشود، گفت: «پرستار زمان» ماجرای دختری است که در محیطی به هوش میآید که بعدا میفهمیم این دختر به خاطر اینکه باعث مرگ مادرش شده؛ خودکشی کرده است. این نویسنده و کارگردان ادامه داد: این مرگها به دلیل نسبیت زمان است؛ یعنی وقتی در یک دقیقه و ثانیه مشخص دو نفر در یکجا باشند باهم تصادف میکنند؛ این دو نفری که در قصه تصادف کردهاند همین مادر و دختر بودهاند که موجب مرگ مادر شده است و حالا دختر فکر میکند باید دنبال مقصر بگردد بنابراین زمان را به خاطر این اتفاق مقصر میداند. نعمتی با اشاره به جنبههای مختلف نمایش «پرستار زمان» گفت: این نمایش وجهههای مختلفی دارد؛ شخصیت اصلی یعنی دختر از زمان انتقام میگیرد چون فکر میکند زمان باعث میشود آدمها را از دست بدهیم و این دفعه خودش زمانش را تعیین میکند. او ادامه داد: از سوی دیگر این دختر میخواهد به خاطر تمام عذاب وجدانهایش و به خاطر طرز فکر عجیبی که داشته پیش مادرش برود. آنجا با پرستاری روبرو میشود که ما داستان این دو را باهم میبینیم. این پرستار دارد دختر را آماده میکند و بین این دو چالشی ایجاد میشود. کارگردان نمایش «پرستار زمان» در پاسخ به این سوال که چرا موضوع نسبیت زمان همیشه جذاب است و علیرغم پرداختهای مختلف در مدیومهای سینما، داستان و... تکراری نمیشود، گفت: فکر میکنم به خاطر گسترده بودن مبحث است؛ اولین دلیل این است که این مبحث خیلی گسترده است شاید اصلا ته نداشته باشد و قطعا ندارد.
نعمتی تشریح کرد: خیلی از نظریههایی که در موضوع نسبیت زمان آمده هنوز اثبات نشده و در حد نظریه مانده چون تحقیقات در آن ادامه دارد. من هم که دارم در قالب یک اثر نمایشی روی آن کار میکنم تخیلات خودم را وارد کردهام که اگر این شکلی شود چه اتفاقی میافتد؛ چون هنوز کسی نمیداند واقعا ذات زمان چیست؟ وقتی جهان به وجود آمد زمان کجایش بوده است. چه وقتی زمان در دنیا به وجود آمده و کدام قسمت از این جهان هستی است؟ او تصریح کرد: وقتی از جهان و به وجود آمدنش حرف میزنیم درباره یک مکان میگوییم، اما وقتی صحبت از زمان میشود، چیزی است که نه میتوانیم آن را ببینیم و نه میتوانیم لمساش کنیم فقط حساش میکنیم و احساسات چیزی است که نمیتوانیم به آن اعتماد کنیم. نعمتی خاطرنشان کرد: همین موضوع باعث میشود جذابیت نسبیت زمان بیشتر شود. چون هرکسی یکجور خاصی آن را حس میکند، هرکسی حس خودش را تجربه میکند و احتمالا آدمهای مختلفی هستند که دوست دارند تجربه خودشان را در این زمینه بیان کنند؛ من هم به نوبه خودم همین کار را انجام دادم. او با بیان اینکه داستانی اجتماعی هم در کنار بستر اصلی قصه یعنی مساله نسبیت، روایت میشود، گفت: این نمایش، در کنار اینکه دارد نسبیت زمان و درواقع یک قضیه فیزیکی را مطرح میکند به بحرانهای اجتماعی هم میپردازد؛ قتل، خودکشی و بحرانهای اجتماعی؛ مسائلی است که به نوعی در نمایش به آنها اشاره میشود. این کارگردان تئاتر توضیح داد: در این کار سعی زیادی داشتم که هیچ جواب علنی و مستقیمی به سوالهای متعددی که مطرح میشود ندهم. چون نه من و نه هیچ کسی دیگر، هیچ جواب قطعی نمیتواند به هیچ سوالی بدهد؛ در واقع هیچ جواب درست یا غلطی وجود ندارد، بلکه درست و غلط را خودمان تعیین میکنیم. من هم میخواستم بیشتر همین را در نمایش نشان دهم. نعمتی با بیان اینکه سوالات زیادی در رابطه با مرگ و زندگی و خودکشی در داستان «پرستار زمان» مطرح میشود که این سوالها را در نمایش، با توجه به باورهای خاص تا حدی جواب میدهیم، گفت: نمایش «پرستار زمان» اشاره اجتماعی نسبت به این بحرانهایی که در کار مطرح میشود ندارد بلکه اشاره باوری دارد؛ یعنی اینکه مثلا «تو نباید این کار را میکردی.» او ادامه داد: این اتفاق در روند داستان میافتد که شخصیت پرستار به دختر میگوید تو حق نداشتی این کار را بکنی؛ چون من به عنوان کارگردان از طریق علم وارد این داستان میشوم، بنابراین شخصیت پرستاری که در نمایشم آوردهام به دختر میگوید «قانونها میگویند که تو نباید این کار را میکردی.» ولی از این نظر که ما میدانیم علیرغم اینکه صدایش را درنمیآورند اما در جامعه خیلی خودکشی زیاد است، به موضوع نگاه نکردهام، چون شرایط این دختر خیلی خاص است. مهسا نعمتی که «پرستار زمان» را در نوزدهمین جشنواره بینالمللی تئاتر دانشجویی هم روی صحنه برده، با اشاره به جایگاه تجربه در این تئاتر و اهمیت تجربه کردن به ویژه در کارهای دانشجویی گفت: من همیشه به گروه اجرا هم گفتهام که نمایش «پرستار زمان» از اولین تا آخرین ثانیهاش برایم تجربه است. این کارگردان و نویسنده ادامه داد: دلم نمیخواهد اینجا باشیم که فقط این کار خوب پیش برود، اتفاقا میخواهیم همه آنقدر تجربه کنیم که از این کار که رفتیم بگوییم چقدر برایمان تجربه داشته است؛ در شیوه اجرایی هم همینطور بود. در فرم اجرا یکسری ایده و طرح را از قبل داشتیم و به کار بردیم که همان را پخته کردیم. نعمتی با اشاره به اینکه راجع به کاراکترسازی که قرار بود در این فضا اتفاق بیفتد، خیلی فکر کرده است، گفت: چون ما کاراکتری داریم که نمود عینی ندارد و کاراکتر دیگری داریم که تماشاگر میتواند با آن همذات پنداری کند و این دو کاراکتر وقتی در محیطی باهم هستند تقابلشان برای هرکسی میتواند جذاب باشد و این جزو ویژگیهایی بود که سعی کردم بیشتر آن را نشان دهم. نهال دشتى، سیما صادقى و الناز رنجبر بازیگران نمایش «پرستار زمان» هستند که از 14 تا 31 مرداد هر شب ساعت 18.45 دقیقه در سالن موج نو روی صحنه میرود.
۱۳۹۵/۰۵/۱۱ ۰۸:۵۸:۴۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایلنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 109]